Thursday, March 29, 2007

ανταπόκριση από το μέτωπο

Τι άλλο να κάνεις όταν τελειώνεις τη δουλειά σου κανονικά μετά από 1μιση μήνα?

Μα τι άλλο?

Βυθίζεσαι στα χαρακώματα του shopping!

Και τι shopping. Στο περίφημο υποκατάστημα της φτηνής αλυσίδας ρούχων Η&Μ, που έχει γεμίσει την υπόγεια (μετρό) και την υπέργεια Αθήνα με αφίσες με τη Madonna, countdowns τςν ημερών ως τα εγκαίνια κλπκλπ. Μεν επειδή έχουμε και μια σοβαρότητα ως κοπέλες (βλ Alvaro Siza χτες) έχουμε το άλλοθι ότι μας αρέσουν τα "urban culture events". Καλό ε? Έχει και εγκαίνια.

Image Hosted by ImageShack.us

Αν και είναι καμμιά ώρα πριν κλείσει, απέξω γίνεται της μουρλής. Έχει και ουρά. Πάει και τελείωσε. Έχουμε γίνει Ευρώπη. Μπαίνω (με τύψεις λόγω του επιπέδου μου που ανέφερα πριν -για όποιον το ξέχασε- και με ανακούφιση που το ζήτημα θα είναι τώρα η αναμονή και όχι η παράδοση του κτιρίου-συμβόλου πόλης που μελετάμε στο γραφείο) στην ουρά. Ευτυχώς δεν περνάνε 5 λεπτά και μπαίνω μέσα. Αλλιώς θα την έκανα. Είπαμε αλλά όχι και έτσι.

Το Η&Μ έχει πολύ πλάκα. Δεν έχει την ποικιλία ή τις τιμές της Αγγλίας αλλά η ζούρλα των εγκαινίων μου φαίνεται πολύ αστεία μέσα σε όλα αυτά που απασχολούν το κεφάλι μου τις τελευταίες ημέρες. Βλέπω το χάος σαν όαση ας πούμε.

Τα ρούχα είναι του γνωστού ύφους Η&Μ. Μα μου έκαναν εντύπωση 3 πράγματα.

1. Μάλλον έχουν καλέσει πωλητές από Αγγλία και Γερμανία για εκπαίδευση των ντόπιων, γιατί οι μισοί πωλητές μιλάνε αυτές τις γλώσσες. Πρέπει να τους έχουν κάνει μαθήματα ελληνικών γιατί κάποιοι ξέρουν και τα νούμερα στα ελληνικά, και εκσφενδονίζουν λέξεις όπως "γιλέκο" ή ατάκες του βαθμού δυσκολίας "Χριστόφορε εδώ δεν ήταν τα μαύρα?", με ξενική προφορά πάντα. Πρέπει να έχουν φρικάρει που οι έλληνες (σε αντίθεση με τους άγγλους πχ) βγάζουν τα ρούχα από τις κρεμάστρες στα δοκιμαστήρια και τα πετάνε όπου βρουν. Όπως και να έχει, το όλο αναδίδει μια ατμόσφαιρα πολύ γιουροπίαν που σε κάνει να νιώθεις cosmopolitan. Στο Η&Μ, ναι.

2. Μάλλον δεν ξέρουν ότι "δις ιζ Γκρις" και κανένας δεν κοιτάει την ώρα του διότι δεν ανακοινώνουν ότι "το κατάστημα θα κλείσει σε 15 λεπτά" με αποτέλεσμα να είναι 9 και 5 και να προσπαθούν να τους διώξουν όλους ευγενικά μα σύντομα.

3. Η δε τσάντα είναι επική. O κολοφώνας της σημειολογίας. Από όλες τις απόψεις. Τρελαίνομαι για κάτι τέτοια.

Image Hosted by ImageShack.us

Labels:

|

Wednesday, March 28, 2007

Thank you for the opportunity. May the wine turn out well.

-συνέχεια από εδώ-

στην έκθεση του Siza

το μουσείο στο οποίο αφιέρωσε την διάλεξή του, το Iberê Camargo Museum

(εδώ το ίδρυμα αφιερωμένο στο ζωγράφο, το story της κατασκευής, η μακέττα φωτογραφημένη καλά και μερικά χρήσιμα κείμενα για αυτό)

Image Hosted by ImageShack.us
(αυτή από το site)

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us


και ταξιδιωτικά σκίτσα
Image Hosted by ImageShack.us

και ωραίες σημειώσεις (note: σε πρώτο πρόσωπο) δίπλα σε κάθε έργο
Image Hosted by ImageShack.us

και πολλά άλλα έργα
Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

και υπέροχα (σημειωμένα με χρωματιστά στυλό) σχέδια από την εξέλιξη των projects

Image Hosted by ImageShack.us


για κάποιo λόγο (ίσως οι μεγάλοι τοίχοι, τα λίγα γεωμετρικά ανοίγματα και το λευκό εικάζω) πολλά του έργα μου θυμιζουν Loos

ιδιαίτερα τη Villa Mueller

Image Hosted by ImageShack.us

παρεπιπτώντως ο φωτισμός στην έκθεση είναι χάλια
ενδεικτικά λέω ότι η μακέττα του μουσείου στη Βραζιλία είναι στη σκιά!

η bright δεν μπορούσε -έστω- να στρέψει τα προβολάκια της προς τα εκθέματα?

Labels:

|

οι μεγάλες γουλιές και ο φόβος της αρχιτεκτονικής

Moυσείο Μπενάκη, Τρίτη 7:17μμ
Ομιλία Alvaro Siza για τα εγκαίνια της έκθεσης του.

Ο κόσμος πολύς. Αντωνακάκης, Βαλσαμάκης, Καλογεράς, Τομπάζης(συντονιστής και εισηγητής) και τόσοι άλλοι. Η Μάρω Καρδαμίτση Αδάμη των αρχείων νεοελληνικής αρχιτεκτονικής του μουσείου Μπενάκη, κάνει μια εισαγωγή, λέγοντας αυτό που έχουμε παρατηρήσει όλοι εδώ και καιρό: το Μουσείο Μπενάκη αγαπάει την αρχιτεκτονική και όλοι χαίρονται για αυτό. Το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής που διοργάνωσε την έκθεση και το Μπενάκη έχουν "δεθεί σε ένα γάμο από έρωτα", λέει με humor λίγο πριν αποχωρήσει.
Ακολουθεί ο Καλογεράς και ο Τομπάζης. Ο τελευταίος, που έχει προσωπική γνωριμία και συνεργασία με τον Siza, λέει πόσο ενδιαφέρον για αυτόν έχει το πλάσιμο των πλήρων στοιχείων του, η ένταξη των μηχανολογικών και ο χειρισμός του φωτός. Λέει πως ήθελε να γίνει γλύπτης, μα έγινε αρχιτέκτονας για να ευχαριστήσει τον πατέρα του. Μου άρεσε και ένα ανέκδοτο που μας προσέφερε. Τον ρώτησε ο Τομπάζης τι θα ήθελε να θυμούνται από αυτόν όταν πεθάνει. Η απάντηση ήταν κάτι του τύπου "Τι σημασία έχει? Δεν θα υπάρχω πια". Μου φάνηκε τόσο υγιές. Όσο και όταν συνέχισε, σαν να το ξανασκέφτηκε: "θα'θελα να με θυμούνται σαν έναν άνθρωπο που αγαπούσε τη δουλειά του". Τώρα που τα γράφω αυτά, σκέφτομναι ότι αυτή η διαύγεια στα λόγια του, έχει αποτυπωθεί και στα κτίριά του. Αλήθεια, γιατί γράφουν στην πρόσκληση τη λέξη κτίριο με "η"? "Κτήριο". Από το "κτίζω" δεν βγαίνει?

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us
note: το laptop με ώρα Πορτογαλλίας


Η διάλεξη αρχίζει. Θα κρατήσει καμμιά ώρα.

Αρχίζει λέγοντας πως μια έκθεση αρχιτεκτονικής είναι κάτι "αστείο" (δικός μου ο όρος). Το κτίρο είναι εκεί. Υπάρχει. Στην ουσία είναι μια έκθεση του δημιουργού της λέει, όχι του έργου. Σωστός.

Μιλάει επίσης για τον "φόβο της αρχιτεκτονικής". Την φοβία για τόλμη υποθέτω. Για να χειριζόμαστε τον χώρο χωρίς "μανιέρες". Για να εξερευνούμε τις δυνατότητες της αρχιτεκτονικής.

Η προσωπική μου εντύπωση είναι πολύ θετική. Μου αρέσει που ο Siza μιλάει απλά, χωρίς έπαρση. Μου αρέσει επίσης, που δεν δείχνει λίγο απ'όλα όπως οι περισσότεροι όταν κάνουν διάλεξη. Επιλέγει ένα θέμα: το νέο μουσείο που χτίζει στο Sau Paulo της Βραζιλίας, αφιερωμένο στο έργο ενός βραζιλιάνου ζωγράφου που δεν θυμάμαι το όνομά του. Ξεκινάει με μια σύντομη παρουσίαση άλλων μουσείων του και κάποιες γενικές σκέψεις πάνω στην έννοια "μουσείο"(να είναι emerging from the city). Συνεχίζει με κάποιες σκέψεις που τον οδήγησαν στο τελικό αποτέλεσμα και δείχνει την πρόοδο της σκέψης του. Και το αποτέλεσμα όπως έχει ως σήμερα που χτίζεται. Θα το δείξω αναλυτικά στο β μέρος του post. Πρόκειται για ένα μουσείο από λευκό beton, σε ένα δρόμο δίπλα στο ποτάμι(που θυμίζει θάλασσα), με τεράστιες, πολλές ράμπες - σχεδόν κλειστά κουτιά, στον αέρα, έξω από το κτίριο. Ενστικτωδώς σκέφτομαι ότι οι χώροι κίνησης στο μουσείο είναι πολύ μεγάλοι αναλογικά με το εμβαδό που αφιερώνεται στις υπόλοιπες λειτουργίες του σύμφωνα με την Ελληνική Νομοθεσία. Εδώ επιτρέπεται οι χώροι κίνησης να φτάνουν ως και το 20% του συνολικού εμβαδού αν θυμάμαι καλά. No wonder για όσους αναρωτιούνται γιατί το κτίριο κουτί φοριέται πολύ. Δεν είναι μόνο για λόγους λατρείας των καθαρών πρισμάτων αγαπητοί αναγνώστες.

Η κατάληξη γίνεται με το διάλογο που είχε ο αρχιτέκτονας με όσους ανησυχούσαν για το φωτισμό και τη θέα από τις ράμπες του μουσείου, όσο το μελετούσε.
"Οh, how is it possible? We can see the sun!"
"Oh!"
χαχαχχαχααα

Eνδιάμεσα σε όλα αυτά πίνει νερό. Πολύ νερό. Στην αρχή πίνει σαν μωρό. Πιάνει το ποτήρι και με τα δύο χέρια. Πίνει με μεγάλες, απολαυστικές γουλιές.

Δεν είναι ιδιαίτερα προικισμένος ομιλητής, η αμεσότητά του όμως με κερδίζει. Κάποιοι φίλοι που συνάντησα μετά, είπαν ότι προτίμησαν την έκθεση (που ακολούθησε - εγκαίνια γαρ) από την ομιλία. Ένας είπε ότι "παραήταν απλός".

Τη διάλεξη ακολούθησαν 3 ερωτήσεις. Η πρώτη ήταν από τον Ανδρέα Γιακουμακάτο, που γράφει άρθρα περί αρχιτεκτονικής σε πολλές εφημερίδες. Και βασικά κανείς δεν κατάλαβε ότι ήταν ερώτηση διότι ο κ. Γιακουμακάτος πήρε το μικρόφωνο και άρχισε να βγάζει διάλεξη ο ίδιος κομπλιμεντάροντας τον κ. Siza. Ήταν 5 λεπτά μετά που ο Τομπάζης, ως συντονιστής του διαλόγου τον κάλεσε να θέσει την ερώτηση οπότε και η αίθουσα ξέσπασε σε χειροκροτήματα και γέλια. Η επόμενη ερώτηση παρά λίγο να διαρκέσει εξίσου αλλά ευτυχώς το δυσάρεστο γεγονός απεφεύχθει στο παρατσάκ. Ήταν περί ενός παραθύρου σε ένα άλλο μουσείο του, και έλεγε πάνω κάτω ότι οι curators, μας μισούν, λες και η αρχιτεκτονική δεν είναι τέχνη (λες και μεταξύ μας έχουμε συμφωνήσει αν είναι τέχνη ή αν δεν είναι θα συμπλήρωνα εγώ), συνέχισε με ένα χρονοβόρο παραλληλισμό του παραθύρου ως πίνακα (προβληματισμός κλασσικός σε όποιον έχει μπει στην αρχιτεκτονική) και κατέληξε σε ένα "κατηγορώ" προς το αρτιφίσιαλ της σύγχρονης τέχνης που με το παράθυρο που βλέπει δεντράκια δίπλα, συγκρίνεται άμεσα με τη φήση οπότε και χάνει. Κάπου εκεί με έχασε και εμένα διότι αυτά είναι γνωστά και καταντάνε βαρετά όταν τα λες για τόση ώρα σε μια διάλεξη αλλουνού, τρώγοντας έτσι το χρόνο από τον ομιλητή, οπότε δεν θυμάμαι τι απέγινε στη συνέχεια. Η τελευταία ερώτηση έμεινε σε όλους όσους άκουγαν ως η πιο σημαντική. Είχε να κάνει με το τοπίο και τη γεωμετρία. Πόση βαρύτητα δίνει στην ένταξη στο τοπίο, πόσο ακολουθεί τους κανόνες της "γεωμετρίας" στα κτίριά του κλπκλπ. Η απάντηση Siza κατέληγε στο ότι για αυτόν, βλέπει τη "geometry as a discipline and as connection and organisation of a certain design". Και για όσους δεν κατάλαβαν "to the end, geometry must win".

Aκολούθησαν τα κρασάκια στο foyer, η βόλτα στο αίθριο του μουσείου(με τις κρεμάμενες πέτρες του Βαρότσου από πάνω) και η είσοδος στην έκθεση. Παντού γύρω, σκίτσα, σχέδια, μακέττες.

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Labels:

|

Tuesday, March 27, 2007

KA-BOUUUMM!

Μια σύντομη ανταπόκριση από την επιστροφή από το μουσείο Μπενάκη, πριν τα παραλειπόμενα της ομιλίας του Alvaro Siza.

Στο ταξί. Λίγο πριν την Ομόνοια, 30 μέτρα μπροστά μας, στο αντίθετο ρεύμα. Μια έκρηξη. Φωτιά, καπνός, και πολύ σκόνη στον αέρα. Η φωτιά δεν φαίνεται πια. Η σκόνη όμως στον αέρα. Δείχνει σαν έκρηξη σε σκουπιδοτενεκέ. Αλλά τρόμαξα.

Aν είχα βρει ταξί μισό λεπτό νωρίτερα θα ήμουν δίπλα. Πριν στρίψουμε για να αποφύγουμε το μπάχαλο, σκέφτομαι ότι δεν δείχνει πολύ σοβαρό, μα σκέψου αυτούς που έχουν ζήσει σε βομβαρδισμούς.

Κια λίγο μετά, με την Πειραιώς πίσω μας, το βλέπω αλλιώς. Είμαστε με τα καλά μας? Τι αηδίες είναι αυτές πια?

Labels:

|

from a (siza) to v

Image Hosted by ImageShack.us


(εν εσπανιόλ)

Σήμερα Τρίτη. Στις 7. Στο αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη στην Πειραιώς. Ο Αlvaro Siza Vieira .

Image Hosted by ImageShack.us

o βραβευμένος με το διεθνές βραβείο αρχιτεκτονικής (φάση Νobel) Pritzker Prize το 1992

Image Hosted by ImageShack.us

Θα προσπαθήσω να πάω. Ανυπομονώ να τον ακούσω live. Δείχνει τόσο normal σε αντίθεση με όλες τις άλλες ντίβες της αρχιτεκτονικής. Kαι μου αρέσει και ο τρόπος που χτίζει. Είναι brilliant χωρίς να δείχνει υπερφίαλος ή υπερβολικός. Είναι σαν όλα να βγαίνουν τόσο φυσικά. Μου αρέσει ιδιαίτερα ο λιτός του τρόπος και το γεγονός ότι ως Πορτογάλλος, που χτίζει πολύ στην χώρα του, δημιουργεί κτίρια πιο κοντά στο μεσογειακό κλίμα της Ελλάδας από ότι πολλοί άλλοι(οι ντίβες που έλεγα πριν).

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

ctrl+c -> ctrl+v από το site του μουσείου Μπενάκη

Αθήνα, Μουσείο Μπενάκη, Κτήριο οδού Πειραιώς
27/3/2007 - 17/5/2007

Η έκθεση παρουσιάζει το έργο ενός από τους σημαντικότερους σύγχρονους αρχιτέκτονες, του Πορτογάλου αρχιτέκτονα Álvaro Siza (1933- ), αποτελώντας μέρος ενός συνόλου παρουσιάσεων, οι οποίες πραγματοποιούνται σχεδόν ταυτόχρονα στο Τόκιο, την Βραζιλία και την Ελβετία.
Στην έκθεση συγκεντρώνονται σχέδια, φωτογραφίες και προπλάσματα από δεκαέξι αντιπροσωπευτικά έργα του Siza, τα οποία έγιναν στο χρονικό διάστημα από το 1955 μέχρι σήμερα. Ανάμεσα τους,το μουσείο μοντέρνας τέχνης στο Πόρτο, η γκαλερί Serpentine στο Λονδίνο, η εκκλησία Santa Maria στην Πορτογαλία, το μουσείο μοντέρνας τέχνης Kiasma στο Ελσίνκι κ.α.

Την ημέρα εγκαινίων της έκθεσης (Τρίτη 27 Μαρτίου 2007) και ώρα 19.00, στο αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη, ο Álvaro Siza θα μιλήσει για το έργο του και την σύγχρονη αρχιτεκτονική. (Απαραίτητη η επίδειξη πρόσκλησης για τη διάλεξη).

Επιμέλεια έκθεσης: Carlos Castanheira (αρχιτέκτων και συνεργάτης του Alvaro Siza) και Αλέξανδρος Τομπάζης (αρχιτέκτων)
Επιμέλεια σχεδιασμού έκθεσης: Álvaro Siza, Carlos Castanheira
Οργάνωση και παραγωγή: Ελένη Τσιριγώτη, (αρχιτέκτων διευθύντρια Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής)

Διοργάνωση:
Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής (Ε.Ι.Α.) σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Πορτογαλίας στην Αθήνα και το Μουσείο Μπενάκη

Image Hosted by ImageShack.us







Image Hosted by ImageShack.us

είναι ωραία που το νέο κτίριο του μουσείου Μπενάκη αφιερώνει τόσο πολύ χρόνο και χώρο για αρχιτεκτονική

μπράβο

υγ: και για το τέλος ένα videάκι από την αρχιτεκτονική σχολή του Manchester για ένα παλιότερο συγκρότημα κατοικιών στο Βερολίνο

Labels:

|

Thursday, March 22, 2007

V

4 VICTORY!

Ναι, αυτό είναι. Νιώθω πολύ ωραία αγαπητοί αναγνώστες.Γιατί?

Πέρυσι τον Μάιο, η αδελφή της μητέρας μου και ο άντρας της μου είπαν ότι θέλουν να τους σχεδιάσω το νέο τους σπίτι στα Γιάννενα.

Δεν περίμενα τίποτα περισσότερο από το να θέλουν κάτι νεο-παραδοσιακό (νεολογισμός δικής μου εφεύρεσης).

Πράγματι αυτό ήθελαν.

Παλιότερα.

Γιατί όταν ήρθαν στο σπίτι των γονιών μου, το οποίο δεν είναι και καμμιά τρελή αρχιτεκτονιά, μα...

παρένθεση: το είχα σχεδιάσει φοιτήτρια, μετά πήρε τα σχέδια μια άλλη αρχιτέκτονας για να τα προσαρμόσει σύμφωνα με το νόμο έτσι ώστε να βγει η άδεια, με αποτέλεσμα να τα αλλάξει κατά το δοκούν, έτσι ώστε να γαμηθεί το σύμπαν, προς μεγάλη μου σύγχυση και μεγάλη ικανοποίηση των δικών μου που έβλεπαν κάτι πιο συμβατικό. Ευτυχώς είχαν μείνει δυο βασικά πράγματα που είχα προτείνει και έτσι είχαν διατηρηθεί μερικές ποιότητες χώρου. Όταν άρχισε όμως να χτίζεται το οικογενειακό παλατάκι, με κάλεσαν ως έκτακτη βοήθεια διότι (είχα ήδη δουλέψει δολίως, αφήνοντας τεχνηέντως αριστερά και δεξιά τα κατάλληλα βιβλία και περιοδικά) δεν ήξεραν πως θα είναι οι σκάλα, τα κιγκλιδώματα, τα υλικά, τα χρώματα, τα μπάνια, οι ντουλάπες, οι σοβάδες, το τζάκι κλπκλπ και γενικώς δεν τους άρεσε τίποτα και ήθελαν συμβουλές. Έκανα το καλύτερο δεδομένων των συνθηκών. Τεσπά. Πάμε παρακάτω.

Βλέπουν λοιπόν οι θείοι το σπίτι (που ευτυχώς διατηρούσε τις δυο πρώτες βασικές ιδέες μου όπως προείπα) και μετά από λίγο καιρό με ξαναπέρνουν τηλέφωνο και μου αναθέτουν το εξής brief:

"θέλουμε κάτι μοναδικό"


Τι λες τώρα?
Ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να ακούσει κάποιος στην πρώτη δουλειά του.

Κρίνοντας από το βαθμό της μοναδικότητας που πίστευα ότι θα μπορούσαν να ζουν μέσα της, άρχισα να δουλεύω.

Αρχιτεκτονικά μα και αλλιώς.

Μακιαβελικά.
Υπογείως.
Μα με καλό σκοπό. :Ρ

Μέχρι να παρουσιάσω για πρώτη φορά, τους έδωσα homework. Πήγα, αγόρασα βιβλία και περιοδικά, με σπίτια από εντελώς παραδοσιακά ως εντελώς γιου-χου. Πήρα και ένα τουβλάκι post-its κια πήγα στα Γιάννενα. Τους τα έδωσα και τους είπα ότι να τα χαζέψουν όσο θέλουν και να μου κολάνε posts-its σε ό,τι τους αρέσει. Τους είπα επίσης ότι αν δουν κάτι που να τους ξενίσει, ή να το νομίζουν too much, να μην κολώσουν. Να παρατηρούν κυρίως λεπτομέρειες. Ένα τζάκι κάπου, μια σκάλα κάπου αλλού. Και να σημειώνουν. Και έφυγα. Επειδή προφανώς αυτό δεν θα γινόταν, γιατί μόνο ένα εκπαιδευμένο μάτι μπορεί να ξεχωρίσει τις λεπτομέρειες από το γενικό αντίκτυπο που έχει η εικόνα που βλέπει, ήταν λογικό να μου κολλήσουν ελάχιστα post-its. Την επόμενη φορά που τους είδα, κάτσαμε μαζί πάνω από τις γυαλιστερές σελίδες και μου έλεγαν ότι στην σελίδα τάδε π.χ. τους άρεσε αυτό αλλά το άλλο όχι. Η μέθοδός μου αυτή προφανώς δούλεψε γιατί έτσι το μάτι, όσο και να'ναι...εκπαιδέυεται.

Αποτέλεσμα?

Σήμερα, αφού τους έχω δείξει σχέδια, σκίτσα και 3d, αφού δεν κατάλαβαν τίποτα και έκανα και μακέττα, αφού συμφωνήσαμε και κατατέθηκε ο φάκελος στην πολεοδομία και λίγο πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία της άδειας, ανέβηκα στα Γιάννενα για άλλο λόγο. Έμεινα σε αυτούς. Η αδερφή της μητέρας μου, μου είπε ότι της αρέσει πολύ ένα σπίτι και θα ήθελε να πάμε να το δούμε γιατί δεν είναι σίγουρη αν είναι καλό. Και πως πολύ θα ήθελε κάτι σαν αυτό.

Έβρεχε.Ανάμεσα στο δάσος, στην περιοχή Δροσιά, σε ένα αδιέξοδο, παρκάρει. Σηκώνω το κεφάλι και μένω άναυδη. Κοιτάζω πότε τη Μ και πότε το σπίτι. Γιατί?

Είναι ένα σπίτι σχεδιασμένο από τον Αντωνακάκη!!!

















Oύτε που το ήξερα! Το μοναδικό από όσο ρώτησα και έμαθα που έχει γίνει στα Γιάννενα. Και πολύ πρόσφατο.Αφού βγω στη βροχή για μερικές φωτογραφίες, μαζεύω το σαγόνι από το χώμα. Τη συγχαίρω πολλάκις και αυτή μου διηγείται χαρούμενη ότι έχει πάει εκεί και μια φίλη της για να το δούνε. Μα τις είπε ότι δεν καταλάβαινε γιατί άρεσε στη Μ. Η πληρωμένη απάντηση ήρθε σε dt και ήταν κάτι του τύπου "είσαι πολύ πίσω ρε φιλενάδα! άνοιξε και κανένα βιβλίο! ένα περιοδικό έστω!"

Έμεινα άναυδη. Η Μ γαμάει!


VICTORY MY DEAR FRIENDS!
SHEER VICTORY!!!

ΓΙΟΥΠΙΙΙΙΙΙΙ!!!!

Labels:

|

on the road

ένα υπέροχο βροχερό ταξίδι πίσω στην Αθήνα

μου έλειψε το πράσινο και η φύση της Ηπείρου

Κλεισούρα, 22/3/2007

Image Hosted by ImageShack.us

Labels:

|

Monday, March 19, 2007

50778: η τελική ευθεία

-συνέχεια από εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ-

μετά από

πολλούς καφέδες

Image Hosted by ImageShack.us

πολλά τσιγάρα

Image Hosted by ImageShack.us

πολλή τρέλα

Image Hosted by ImageShack.us

πολλά πειραγμένα νεύρα

Image Hosted by ImageShack.us

πολλές μαλακιούλες

Image Hosted by ImageShack.us

πολλή δουλειά (μπροστά από ένα γεμάτο φωτογραφίες τοίχο)

Image Hosted by ImageShack.us

πολλές καταχρήσεις (drinks & usb sex σε ασφυκτικά πηγμένα τραπέζια)

Image Hosted by ImageShack.us

σύντομα breaks

Image Hosted by ImageShack.us

αισιοδοξία (μπροστά από ένα γεμάτο σχέδια διαφορετικής κλίμακας τοίχο)

Image Hosted by ImageShack.us

φρικαρίσματα

Image Hosted by ImageShack.us

ξανά αισιοδοξία (από τα αποθεματικά των ψυχικών δυνάμεων)

Image Hosted by ImageShack.us

φίλους για παρέα -εν ώρα δουλειάς- για το ψυχικό boostάρισμα (τα αποτελέσματα των οποίων είδαμε παραπάνω)

Image Hosted by ImageShack.us

ολίγες αναμνηστικές pics (με τη λευτεριά των φυλακισμένων να κοντοζυγώνει)

Image Hosted by ImageShack.us

έφτασε η ώρα της παράδοσης

Μια εβδομάδα πριν, τα σχέδια ήταν τυπωμένα. Έμενε η μακέττα και το κείμενο.

Image Hosted by ImageShack.us

υγ: ευχαριστώ πολύ :)

σας αγαπώ όλους και μου λείπετε

Labels:

|