Friday, June 20, 2008

συγχαρητήρια!

Μπράβο mave!

Ο γνωστός ιθύνων νους πίσω από το ar_lav, κέρδισε το τρίτο βραβείο σε πανελλήνιο αρχιτεκτονικό διαγωνισμό που αφορούσε τη διαμόρφωση της πλατείας Καπνεργάτη και έναν υπαίθριο χώρο (περιοχή ανατολικά από τις Καμάρες) στην Καβάλα. Αγαπητέ μου είμαι τόσο χαρούμενη για εσένα. Και εις ανώτερα. :D

Labels:

|

απαλεψιά



Κλείνει ο Λυκαβηττός, ακυρώνεται ο James Blunt. Για λόγους ασφάλειας λέει.

Μάλιστα. Είναι η δεύτερη εξαιρετικά βλακώδης κίνηση στον τομέα "timing από δημόσιο φορέα" που άκουσα σήμερα. Και γενικά -trust me- ακούω πολλές.

Δεν έχω κανένα πρόβλημα να κλείσουν το θέατρο αν συντρέχουν λόγοι ασφαλείας. Το θεωρώ όμως επιεικώς αχαρακτήριστο αυτό να συμβαίνει λίγες ώρες πριν από μια συναυλία όταν τόσοι έχουν αγοράσει εισιτήρια και έχουν φτιάξει κέφι για να πάνε, όταν υπήρχε όλος ο χειμώνας για να το κλείσουν, όταν ήδη το έχουν δώσει σε εταιρείες συναυλιών που οργάνωσαν με βάση αυτό ένα σωρό πράγματα και στο Ελληνικό Φεστιβάλ. Είναι ανεύθυνο, κρετίνικο, δείχνει αδιαφορία και έλλειψη σεβασμού. Πριν από κάμποση ώρα όμως άκουσα από τις ειδήσεις της ΝΕΤ το καλύτερο: ο δήμαρχος Κακλαμάνης είπε ότι κακώς οι υπηρεσίες πήγαν σήμερα για να το κλείσουν, όταν η απόφαση είχε βγει 14 ημέρες πριν.

Τώρα μάλιστα. Πως να τον κατηγορήσεις? Αν είχε γίνει το κλείσιμο δε-κα-τέ-σσε-ρεις ολόκληρες ημέρες (και νύχτες, γιατί βγάζω απέξω τις νύχτες?) πριν, δεν θα τον αποκαλούσα τώρα "νούμερο". Μα είσαι σοβαρός? Με τρελαίνει ώρες ώρες αυτό το αραλίκι και η έλλειψη αίσθησης της ανικανότητας.

υγ: Το θέατρο του Λυκαβηττού χτίστηκε το 1964 από τον -σχεδόν μυθικό πλέον- Τάκη Ζενέτο, δημόσια έργα του οποίου είναι και το εργοστάσιο Φιξ και το "Στρογγυλό" σχολείο στον Αγ. Δημήτριο (μαζί με το όραμά του για μια ηλεκτρονική κοινότητα εκπαίδευσης, way back in 1969).


Ψάχνω κάπου online την εκπομπή αφιερωμένη στον ίδιο και το έργο του από τη σειρά "Πορτραίτα και διαδρομές Ελλήνων αρχιτεκτόνων". Aντ'αυτού βρήκα 3 άλλες για τον Δεκαβάλλα, τον Κωνσταντινίδη και τον Βαλεντή. Τις είδα όλες, μα που πήγε αυτή του Ζενέτου? Την είχα δει παλιότερα, υπήρχε. Αν διαβάζει κάποιος, ξανανεβάστε την αν μπορείτε. Περισσότερα περί Ζενέτου εδώ.

Labels: ,

|

περαστικά

Labels:

|

Thursday, June 19, 2008

μαμάδες στο δίκτυο


Πριν καμμιά ώρα παίρνω τηλέφωνο στους γονείς μου για να μιλήσω με τον πατέρα μου ένεκα του τέλους του αγώνα της εθνικής. Το σηκώνει η μητέρα μου, που μου λέει κάτι σαν "μισό λεπτό να σου τον δώσω αλλά πρώτα πες μου σε παρακαλώ: τι να πατήσω για να δω τα υπέροχα πλάσματα στο greek-movies? ". Mπαρδόν?

Η μητέρα μου δεν είναι μεγάλη στην ηλικία μα έχει μια πολύ χαλαρή σχέση με την τεχνολογία. Δεν τρελαίνεται, δεν τη φοβάται, μα ούτε είναι περίεργη. Και δεν μπαίνει σε κανέναν απολύτως κόπο να μάθει οτιδήποτε αν δεν της είναι πραγματικά χρήσιμο. Sms έμαθε να στέλνει όταν κατάλαβε ότι δεν ακούγεται σε μερικά μέρη όταν μας παίρνει τηλέφωνο, δεν θέλει να ακούγεται ή δεν την ακούμε εμείς. Email δεν είμαι ακόμα σίγουρη αν ξέρει να στέλνει. Της έχω δείξει κάμποσες φορές αλλά δεν της χρειάζεται. Στο γραφείο που δουλεύει τη δουλειά αυτή την κάνουν 2 γραμματείς. Τον τελευταίο καιρό όμως δεν έχει πάψει να με εκπλήσσει.

Λίγο πριν το Πάσχα έσκασε μύτη με ένα περιοδικό κυριακάτικης εφημερίδας. Σκέφτομαι να πάρω ένα laptop μικρότερο από το καβουρδιστήρι που μου έχετε δώσει, λέει και δείχνει ένα macbook something. Όταν μιλάγαμε για τιμές αποφάσισε ότι αφού δεν πολυκαίγεται, θα το πάρει αλλά αργότερα. Όταν το άλλο τα παίξει εντελώς. Υγεία λέμε.

Surfing κάνει σπανίως. Τώρα που έρχονται διακοπές μπαίνει για να δει τιμές εισιτηρίων και ξενοδοχεία. Ένας θεός ξέρει αν βρίσκει κάτι και τι κάνει με αυτό μα πριν από 2 χρόνια ούτε που της καιγόταν καρφί για όλα αυτά. Για το greek-movies πάντως είχε ακούσει από εμένα εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο. Σήμερα όμως αποφάσισε να μπει αφού βαριόταν τη μπάλα. Εγώ το έπαιζα τηλεφωνικώς remote desktop και τελικά -ω ναι!- δια της αφήγησης βγάλαμε άκρη. Το καλύτερο? Μισή ώρα μετά, ξανατηλεφωνεί γιατί θέλει λέει να δει και άλλα επεισόδια και "δεν μπορεί να το πάει στο επόμενο". Αλήθεια, από που χαμηλώνει ο ήχος? Τη φαντάζομαι σαν εμένα πριν 2 μήνες όταν άρχισα να βλέπω Lost για ένα απόγευμα και κατέληξα να χάσω τον ύπνο μου για 20 μέρες μέχρι να ολοκληρώσω και τους 4 κύκλους.

Α! Από εδώ χαμηλώνει η φωνή, το βρήκα. Άντε, σε αφήνω για να δω το επόμενο επεισόδιο.

καλά, γεια!

Labels:

|

baby shower


Τo νέο pc is up and running.

|

Tuesday, June 10, 2008

mixed grill

Περίεργες μέρες διάγω. Θα μπορούσε να τις δει κανείς ως εξαιρετικά πλήρεις ή εξαιρετικά κενές. Είμαι σε κατάσταση αναμονής. Καιρό τώρα. Και η υπομονετικότητα δεν είναι αρετή που διαθέτω. Τι αναμένω? Τα πάντα και τίποτα. Που να εξηγεί κανείς. Σκόρπιες σκέψεις. Σπάω το χρόνο σε μικρά κομμάτια για να πετύχω όσα θέλω. Και να μη με χαλάνε όσα δεν θέλω μέχρι να μπει επιτέλους μια τελεία. Όταν παραπονιέμαι, μου λένε "ένα βήμα τη φορά, μη βιάζεσαι". Ουφ.


Λίγο λίγο όμως έχει αρχίσει να φτάνει ο καιρός για μερικά νέα πράγματα. Αρχής γενομένης από το ποδήλατο. Ατ λαστ. Το πήρα.

Πάει και τελείωσε. Μπορεί κάποτε να ήμουν κολλημένη με τα οικολογικά, τώρα (πάντα εκτός κλίματος) σαφώς πιο ψύχραιμη, μα το ποδήλατο περιβάλλον ξεπεριβάλλον έχει πλάκα. Δεν με κόφτουν πλέον οι θεωρίες. Ακούω και πολύ Σκάι και νομίζω ότι θα καταφέρουν να με κάνουν αντιοικολόγο. Με ζάλισαν. Από όσο καταλαβαίνω με τους γύρω μου, είμαι η εξαίρεση. Ευτυχώς. Πάντως το ποδήλατο γαμεί και δέρνει. Όχι το συγκεκριμμένο. Όλα.

Άλλο.
Πήγαν στο Μαρόκκο. Τι θέλεις δώρο? Ένα μαχαίρι. Αποφάσισες να σκοτώσεις κανέναν? Όχι. Μ'αρέσουν.
Τα τελευταία χρόνια έχω αναπτύξει μια αγάπη για πράγματα που δεν μου άρεσαν καθόλου παλιότερα: τα μεγάλα παλιά πράγματα με έντονη προσωπικότητα που δεν έχουν όμως καμμία χρήση. Μεγάλα βάζα στο πάτωμα, μεγάλα χατζάρια, αφρικάνικες μάσκες.. ότι δω και μου αρέσει. Curiosities mainly. Με έναν αέρα cosmopolitan. Καμμία σχέση με τη μοντέρνα πλευρά μου. Νομίζω είναι αντίβαρο στη δικτατορία του ΙΚΕΑ, ΗΑΒΙΤΑΤ και γενικά στα πρακτικά, λιτά αντικείμενα που σε βοηθάνε στην καθημερινή ζωή διακριτικά. Ομολογώ ότι μάλλον η διακριτικότητα με έχει βαρέσει κατακέφαλα. Ώρες ώρες με καταδυναστεύει. Θέλω να την νερώνω με κάτι πιο βρώμικο. Λιγότερο politically correct.
Τελικά το μαχαίρι αγοράστηκε μα πήγε στο οικογενειακό σπίτι. Όποτε θέλεις να το πάρεις. Θα το πάρω. Απέκτησα όμως δυο μάσκες βερβερίνικες και μια κελεμπία. Μα τι σεντόνι είναι αυτό? Και γιατί έχει τα χρώματα των ολυμπιακών αγώνων? Άσπρο, γαλάζιο και πορτοκαλί? Για τα χρώματα καμμία σοβαρή απάντηση. Λευκό για τη ζέστη. Είναι όμως ωραία. Φόρα τη να τη δεις. Τη φοράω. Σφίξε και αυτά τα κορδόνια να δεις. Τα σφίγγω. Περιέργως είναι ωραία. Το καλοκαίρι ιδίως με τα ανίστοιχα κοσμήματα θα φυσάει. Έχω μια μελαγχολία. Και έναν εκνευρισμό.


Μου λένε για τους κήπους του Majorelle στο Marakesh και το σπίτι του Yves Saint Laurent εκεί. Τι επίκαιρο! Πριν λίγες μέρες πέθανε. Ο σχεδιαστής του γυναικείου smoking, των biker jackets και του safari look.
“Chanel gave liberation of the body to women,” said Pierre Bergé, his onetime companion and lifetime business partner, “and Saint Laurent gave power to women with the men’s clothes.” Χα! Για φιλοφρόνηση το λες αυτό να υποθέσω ε? Λίγο ειρωνικό αλλά τα γυναικεία κοστούμια είναι εξαιρετικά. Ειδικά με παντελόνια cigarette, καμμία αμφιβολία περί τούτου. Μου λένε ότι το μπλε ήταν παντού εκεί. Eντυπωσιακό, εκτυφλωτικό μπλε. Το μπλε που είχε και το άρωμά του των 80s Rive Gauche. Γιατί οπουδήποτε αλλού στο Μαρόκο κυριαρχούσε ένα γαιώδες κόκκινο. Και εκτός πόλεων πολλή έρημος.

Πήγα και στο sex and the city. Είδα και το Bugsy. Las Vegas. Ένας φίλος θα πάει εκεί το καλοκαίρι. Δεν είχα ποτέ το όνειρο να πάω στο Vegas. Πως του'ρθε? Μα αυτός ο έντονος χαρακτήρας του τοπίου της Nevada μου αρέσει. Και εκεί έρημος.

Άλλο.
H μέρα ήταν πλούσια. Το πρωί τρέξιμο για αγορά ενός υπολογιστή. Θα χρειαστεί δυστυχώς να ξαναπάω και αύριο. Μετά δουλειά, αψιμαχίες και παρεξηγήσεις, εντάσεις, εκνευρισμός. Θα περάσει, αλλά I really had to stress some points there. Aπό το Μαρόκο μου φέραν και ένα σαπούνι. Είναι από ένα φυτό που δεν θυμάμαι, κάτι σαν τη δική μας μαστίχα. Το επεξεργάζονται λέει χήρες και χωρισμένες μόνο. Μουσουλμανισμός. Τις βοηθάνε διεθνείς οργανώσεις. Χαλαρωτικό λέει. Μυρίζει όμως πολύ ανατολίτικα. Κάνω ένα ντουζ να φύγει η κούραση και τα νεύρα της ημέρας. Βγάζω το σαπούνι από το πλαστικό. Υπολογιστής, γραφείο, νεύρα, Μαρόκο, YSL, έρημος όλα μαζί μπερδεύονται και χαλαρώνοντας γλυστράνε down the drain.

Labels:

|

Monday, June 02, 2008

A


Στην υπηρεσία της καταπολέμησης της ακρίβειας τάχθηκαν το Σάββατο με έναν πρωτοφανή τρόπο αναρχικοί στα Εξάρχεια. Εισέβαλαν με σακίδια σε σούπερ-μάρκετ της οδού Χαριλάου Τρικούπη σε απόσταση «αναπνοής» από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, έκλεψαν προϊόντα, πέταξαν φυλλάδια στα οποία μεταξύ άλλων αναφέρεται «απαλλοτρίωση τώρα των προϊόντων που παράγουμε. Όλα είναι κλεμμένα, όλα μας ανήκουν» και χωρίς να πειράξουν κανέναν έφυγαν και λίγο αργότερα μοίρασαν τα κλεμμένα στους πολίτες στην λαϊκή αγορά της οδού Καλλιδρομίου. από το site του Alpha tv

Aπό τις πιο αστείες και έξυπνες ειδήσεις που έχω ακούσει εδώ και καιρό. Αν ήταν εταιρεία θα έλεγα πως επιτέλους έχουν προσλάβει PR manager. Μου ήρθαν στο μυαλό μέχρι και Βερολίνο και καταλήψεις κτιρίων από καλλιτέχνες που ζουν εκεί, φροντίζουν το κτίριο και το έχουν ανοιχτό για το κοινό πάντα για να βλέπει τα έργα τους και να "συμμετέχει" σε αυτά (καμμία σχέση δηλαδή με τις αντίστοιχες κατεστραμμένες εδώ). Σύμφωνα με πληροφορίες μου ως και παρέες μεσηλίκων στα ΒΠ, το σαββατόβραδο χαιρέτισαν με ενθουσιασμό την κίνηση αυτή. Και μπορεί μέχρι χθες να άκουγαν αναρχικοί και να σκεφτόντουσαν βρωμερά Εξάρχεια, καψίματα, τζάμπα και βερεσέ μαγκιές και μολότοφ ατάκτως ερριμένες κουνώντας βαρετά το κεφάλι, μα χθες η κίνηση αυτή έκανε όλους (και βάζω μέσα και εμένα σε αυτό) να σκεφτούν ότι επιτέλους έκαναν και μια κίνηση απλή και γνήσια επαναστατική χωρίς να ανοίξουν -εθιμοτυπικώς- κεφάλια. Οι έκπληκτες ευτυχείς γριές της Καλλιδρομίου στην τηλεόραση δε, ήταν όλα τα λεφτά.

Labels:

|