η Ομόνοια κύκλους κάνει

Ακούω από όλους ότι η νέα πλατεία της Ομόνοιας είναι χάλια. Συμφωνώ, επαυξάνω και θέλω να θίξω 2-3 θέματα σχετικά με αυτό:

1: Μην πυροβολείτε τον πιανίστα. Οι αρχιτέκτονες δεν φταίνε. Κατέθεσαν μια πρόταση η οποία επιλέχθηκε ανάμεσα σε τόσες άλλες από την κριτική επιτροπή του διαγωνισμού. Αν εκ των υστέρων αλλάξανε γνώμη, πρέπει να το καταπιούνε και να την υλοποιήσουν, το αντίθετο είναι παράνομο εξάλλου αν και παγιωμένη δυστυχώς τακτική. Αυτοί οι άνθρωποι που την επέλεξαν, είναι αρχιτέκτονες, πολεοδόμοι, συγκοινωνιολόγοι, εκπρόσωποι του δήμου. Αυτοί δεν κρίνονται;

2.Καλώς ή κακώς επιλέχθηκε η συγκεκριμμένη πρόταση. Για να την κρίνει κανείς πρέπει να την δει υλοποιημένη. Εκ των προτέρων δεν μπορείς να την κρίνεις, πόσο δε μάλλον αν την πετσοκόψεις, της αλλάξεις τα πετρέλαια και μετά κατηγορείς για το αποτέλεσμα αυτούς που την σχεδιάσαν αρχικά:τους αρχιτέκτονες. Ωραία, τακτοποιήθηκε και αυτό. Αποτέλεσμα; Κανείς δεν είναι ικανοποιημένος: οι αρχιτέκτονες λένε πως αυτό που χτίστηκε δεν είναι η ιδέα τους, ο δήμος λέει πως το αποτέλεσμα δεν του αρέσει, οι πολίτες ότι δεν τους ικανοποιεί. Συνέπεια; Καλλωπίστε την! Επειγόντος!

3. Η κυρία καλλωπίζεται λοιπόν. Ιδέα all time classic: πράσινο. Πασπαρτού: ταιριάζει με όλα και συμφέρει! Άσε που φέρνει και ψήφους. Παιδιά απόψε σχεδιάζει η δήμαρχος. Οι αρχιτέκτονες και λοιποί παρατρεχάμενοι δεν πάνε να κουρεύονται! Όταν σε πονάει το δόντι πηγαίνεις στον οδοντίατρο γιατί αυτός ξέρει καλύτερα, όταν σχεδιάζεται η πόλη σου την κάνεις μόνος σου γιατί εσύ ξέρεις καλύτερα. Do it yourself. Interactivity, συμμετοχικός σχεδιασμός και τα λοιπά. Οι δε αρχιτέκτονες τρέχουν στους ψυχολόγους: δεν με παίζουν και τα ρέστα. Αποτέλεσμα είναι να αναπτύσσουν πολλοί από αυτούς συμπλέγματα ανωτερώτητας και παράραπονα μη αναγνωρισμένης ιδιοφυίας, μετά θάνατον δικαίωση κλπ. Όπως τη βρίσκει κανείς. (σημείωση: είναι άσχετο ότι οι μεγαλύτεροι έλληνες αρχιτέκτονες αυτοκτόνησαν ή πέθαναν νέοι;) Για τους υπόλοιπους, τι να πει κανείς; Σκέφτηκε κανείς από όλους αυτούς πως είναι μια αστική πλατεία; Όχι. Οι περισσότεροι θυμούνται την όμορφη εξοχή ή παραδειγματίζονται από τα μεγάλα πάρκα στις ξένες πρωτεύουσες! Δεν έχουμε και πράσινο στο κέντρο της Αθήνας, τέλεια! Ιδανική ευκαιρία. Χριστέ και Παναγία. Θέλουν όλοι δέντρα και πράσινο. Που θα μπούνε τα δέντρα; Έχουμε πάρει χαμπάρι ότι από κάτω υπάρχει ο σταθμός της Ομόνοιας; Πάλι με ζαρντινιέρες και γκαζόν θα τη βγάλουμε; Για δροσία δεν τα θέλουμε τα δέντρα; Για ίσκιο το καλοκαίρι ίσως; Δεν συμμερίζομαι αυτές τις απόψεις αλλά προσπαθώ να βρώ μια λογική μέσα στην παράνοιά τους. Εγώ προσωπικά με τον καύσωνα δεν ψάχνω ζαρντινιέρα να κάτσω από κάτω της. Άλλη ατάκα: το πράσινο το θέλουμε για ομορφιά!!! Συνεπώς η πλατεία του Αγίου Μάρκου στη Βενετία θέλει ξήλωμα και καιρός είναι να μεταφέρουμε το αίτημα στον αρμόδιο δήμαρχο να κάνει κάτι πια για αυτό το αίσχος. Ευτυχώς που ελάχιστοι Έλληνες επισκέπτονται την Βενετία και έτσι δεν σπαταλάνε χρόνο, χρήμα και δεν αλλιώνουνε την αισθητική τους. Για την αισθητική του μέσου Έλληνα θα μπορούσα να γράψω τουλάχιστον 2 Βίβλους αλλά δεν θα το κάνω εδώ. Επιφυλάσομαι για το μέλλον. Πρέπει να συνεχίσω. Α, για την αλλίώση του παραδοσιακού κύκλου οι γνώμες διίστανται. Ποιος όμως από τους 2 μπορεί να “σχηματίσει κυβέρνηση”; Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα.

3. Εν πάσει περιπτώσει όλοι κρίνουν. Είχανε κάνει όλοι αυτοί τον κόπο να δούνε τα σχέδια της νέας πλατείας πριν αυτή υλοποιηθεί; Ελάχιστοι. Ακόμη και οι δημοσιογράφοι, οι εξ επαγγέλματος αναρμόδιοι για τα πάντα, την περιέγραψαν όπως τους κατέβηκε και όπως οι ίδιοι την καταλάβανε, με αποτέλεσμα να μεταδώσουν την ασχετοσύνη τους σε όλους τους υπόλοιπους. Ποιος ξέρει ότι αυτό που υλοποιήθηκε δεν ήταν αυτό που σχεδιάστηκε; Ποιος ξέρει ότι στην αρχική πρόταση συμπεριλαμβανόταν η ιδέα να υπάρχει ένα γυάλινο πάτωμα στην Ομόνοια, να βλέπει κανείς τον σταθμό κάτω και παράλληλα να μπαίνει και φυσικό φώς εκεί; Το θέαμα του λαμπερού δαπέδου τη νύχτα, το σκέφτηκε κανείς; Ότι η τελικά υλοποίηση ό,τι κράτησε από την αρχική ιδέα της άλλαξε τα φώτα με λάθος επιλογές υλικών, κακής ποιότητας εργασία και γενικότερα μπαλαμούτιασμα όπως όπως, ενώ ήδη είχανε σπαταληθεί ένα κάρο λεφτά από εδώ και απο εκεί; Το γλυπτό του (έτερου πασπαρτού) Ζογγολόπουλου ήταν εκτός σχεδίου και τοποθετήθηκε για «καλλωπισμό» ενώ κοστίζει όσο η υπόλοιπη πλατεία μαζί με τις γύρω διαμορφώσεις; Ο δε ογκώδης εξαερισμός του μετρό, σε κομβικό σημείο του χώρου, που καταστρέφει την, τόσο αγαπητή στο κοινό, ιδέα για τονισμό του άξονα της θέας της Ακροπόλεως(σημ: για την προγονολαγνεία επιφυλλάσομαι επίσης), καταλάβανε ότι είναι αποτέλεσμα των πολλών “αρμοδίων” που έχουν εμπλακεί στον σχεδιασμό;

Μπορώ να συνεχίζω επί ώρες.... ελπίζω όμως να έγινα σαφής.