bird's eye view / reversed

Στην Αγγλία μπορείς να κοιτάξεις τον ουρανό. Στην Ελλάδα δεν μπορείς. Συχνά (όταν έχει πολύ ήλιο) δεν μπορείς να κοιτάξεις ούτε καν γύρω σου. Περπατάς ζαλισμένα και το μόνο που μπορείς να «κοιτάξεις» είναι τo μέσα σου.
Η σκέψη αυτή μου ήρθε απότομα μια μέρα μέσα στο τρένο, πηγαίνοντας στο Λονδίνο. Ακούγεται αλλοπρόσαλλη αλλά είχε και συνέχεια:
Μήπως αυτό είναι μια ακόμη ερμηνεία, μαζί με τη γεωγραφική απομόνωση και τα λοιπά, του γιατί ως άνθρωποι οι έλληνες κοιτάμε βασικά τον εαυτό μας και δεν δίνουμε δεκάρα για το σύνολο;