Όλη η αλήθεια για τα παιδιά του '78

Random σημειώσεις ακούγοντας τον ομώνυμο νέο δίσκο των Κόρε.Ύδρο.

1. το μόνο έγκλημα
Μου αρέσει η μελωδία και η jazzιά της μουσικής.

2. π+μ = κ-μ
Ωραίος στίχος: Oι ελάσσονες της επαρχίας
Μου θυμίζει κάτι από «το σπίτι» αλλά χαμηλότερο.
Στίχος που μπουρδουκλώνει όσους ψάχνουν επίμονα αποδείξεις gay-οσύνης.
Στα εξαιρετικά + η μουσική του Αλεξ.
Η μελωδία και η ενορχήστρωση –ιδίως στο μέσο του κομματιού- βγάζει μια 70ίλα. Υποθέτω είναι αυτά τα περί Χατζηνάσιου που λέγαν οι άλλοι(Μ.Ηulot). Εγώ θα το έλεγα «the love boat soundtrack». Mέχρι να φτάσεις στις «ανατροπές».
Μου αρέσουν οι εναλλαγές. Μείον: κομμάτι για μυημένους.

3. το τελευταίο(μας) καλοκαίρι
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ!
Το μυαλό μου ανδρώθηκε σε απέραντα θέρη: τι εξαιρετικός στίχος, απορώ πως το σκέφτηκε κάποιος
Το κομμάτι πρέπει να παίζει δυνατά. Σε παρασέρνει.
Η μουσική θυμίζει πράγματι τελευταίες μέρες Αυγούστου. Γιατί? Ξέρω και εγώ? Ίσως η αίσθηση ότι κάτι τελειώνει, ότι κάτι έρχεται. Η χορωδία εξαιρετική. Το πιάνο αντηχεί Νyman ή είναι ιδέα μου? Το jazz part βγάζει επίσης την ησυχία του ζεστού μεσημεριού.

4. πικρή γεύση
Πολύ ωραίο επίσης. Τα backing vocals εξαιρετική ιδέα. Το μαλακό, ψιθυριστό «μεταξύ μας» επίσης. Το ίδιο στο 2:35 (περίπου) το γέλιο του μωρού, οι φωνές, η εναλλαγή -> περιμένω το live.

5. εδώ μιλάνε για λατρεία
Μου αρέσει το πλέξιμο των 2 φωνών -> Η διαφορά της φωνής του Παντελή και του Αλέξανδρου.
Κερκυροκεντρικό?
«εδώ δεν είναι μια απλή επαρχία» : ;)

6. όταν είμαι μαζί σου/είσαι μαζί μου
Μου ξαναρέσει το πλέξιμο φωνών. O τίτλος είναι σε πλήρη αναντίστοιχία με όλα τα άλλα Lyrics. 2 obvious. Εκτός αν δεν καταλάβαμε κάτι. Αυτό ξένισε τον συνακορατή μου Δ., εμένα μου φάνηκε μάλλον χιουμοριστικό (και τη φάση σχολείο/μπλουζ που βγάζει) και μου άρεσε.
«στο λαιμό και στα χείλη»: δένει ωραία η μουσική με το στίχο

7. πρωινή διερώτηση
Ωραία η παρλάτα (ο όρος δεν ξέρω αν είναι ΟΚ αλλά λέμε). Και ο Αλέξανδρος που ψιθυρίζει από πίσω. Εν πρώτοις μιλάει για την Κέρκυρα αλλά τα έχουμε ακούσει όλοι αυτά κάπου γύρω μας, κάπως, κάποτε. Μπορεί κανείς να το φανταστεί σαν ταινία/ πολύ εικονογραφικό. Καλύτεροι στίχοι: «να μη μιλάει κανείς για αυτά»(!..?) και από εκεί που πεθαίνει και έπειτα.

-το ενδιάμεσο κομμάτι εδώ, κατά τη γνώμη μου λειτουργεί σαν αποστάτης. Θυμίζει κομμάτι που άκουσες πριν λίγο/ σαν echo-

9. χωρίς επικληση
Απλά Ε-ξαι-ρε-τι-κό. Το πρώτο που μου χτύπησε από όλο το δίσκο. Ξεχωρίζει στα πρώτα ακούσματα. Οι αλλαγές, το μπουζούκι, η άγρια φωνή, το take my breath away-> ζεϊμπέκικο. To ζειμπεκοκλισέ με το τσιγάρο. Θα μπορούσε να είναι soundtrack του εξωφύλλου της Φτηνής pop. Μου αρέσει πολύ.

10. εκεί που αγαπήθηκαν
Ξανά η 70ίλα/Χατζηνάσιος που έλεγαν οι άλλοι? Μου αρέσει το contrast στους στίχους. Και το θορυβώδες τέλος. Θα απογειωθεί σε live. Το φαντάζομαι ήδη.

11. πάσχα στο ψυχιατρείο
«η άνοιξη» visualized μουσικά
Ωραίος στίχος: χειραψία με το κάγκελο, το «ερωτεύτηκα»(η μαλακή φωνή, η αντίθεση με τα του ψυχιατρείου, ωραίο δέσιμο), η λιτανεία του ενός

12. 1.000.000 χειμώνες
Εξαιρετικό! Και τι ωραίο που θα είναι στο live!! Αυτό και το 9 νομίζω είναι τα "σουξέ" του δίσκου. Ο συνακροατής μου προσθέτει εδώ: μεϊνστριμιά αλλά μου άρεσε το ‘κι αν πάγωσαν τα γήπεδα ακόμα φλέγονται οι κερκίδες’ – κλείσιμο ματιού στην εφηβεία ως αισθητική στίχου.

13. 13 μήνες σε 3 λεπτά
ωραίο, μου ξανάρχεται στο νου το σκηνικό «κρουαζιερόπλοιο». Μου αρέσει η διαφορά στο ύφος των στίχων από τα άλλα.

14. Ήταν όλα αποφασισμένα
Δείχνει να κολλάει στην αρχή (ή μόνο σε εμάς συμβαίνει αυτό). Μου αρέσει η μουσική που μπαίνει στη μέση. Αγαπημένος στίχος: κρεμάστηκα προς τέρψιν φοιτητών. Κορευδροκεντρικό?

15. Απολογισμοί
78. Bonus track
Τελικά όλη της αλήθεια για τα παιδιά του ’78 είναι κρυφή. Μας αρέσει να την κρύβουμε δηλαδή.


Συγχαρητήρια για έναν ακόμη εξαιρετικό δίσκο λοιπόν και περιμένουμε με ανυπομονησία τα live!