horticulture

-ή ένα ακόμη post για το καινούργιο σπίτι-

Τι παθαίνει κανείς όταν:
α. μπαίνει η άνοιξη
β. παίρνει τα θέματα ζεστα
γ. δεν είναι συνηθισμένος στις χειρωνακτικές εργασίες.

Η υπογράφουσα το Σάββατο εχτυπήθη από ανοιξιάτικο οίστρο. Το μπαλκόνι της ωραίο, μεγάλο και ...άδειο. Ξεκίνησε λοιπόν, να πάρει 4 ωραίες γλάστρες(αν δεν έβρισκε δεν θα συνέχιζε), 4 κυπαρισσάκια και φυτά για 2 παρατημένες από χρόνια ζαρντινιέρες. Στη μια αρωματικά φυτά, στην άλλη χρωματιστά λουλούδια. Α! Και χώμα, και mini-φτυάρι set με τσουγκράνα, γάντια και ότι άλλο της καπνίσει τέλος πάντων.

Κυρική πρωί -τον καιρό δεν τον έλεγες και σύμμαχο- κάθησε τα έφτιαξε όλα, ξεβοτάνισε, πέταξε χώματα, μετέφερε γλάστρες, φύτεψε, τακτοποίησε, πότισε.. στο τέλος άδειασε και κάτι λευκά βότσαλα στο τσακίρ κέφι πάνω από τα χώματα για να μην πετάγονται παντού με το πότισμα.

Το ίδιο απόγευμα η υπογράφουσα ήτο κουλή από τενοντίτιδα. Την άραξε και πράγματι την επομένη ήταν πολύ καλύτερα.

Πάνω που σκέφτηκε ότι όλα καλά, η υπογράφουσα διέγνωσε πόνους στη μέση της από τα σακιά χώματος και χαλικιών που σήκωνε.

Αγύριστο κεφάλι όμως, παρά την αναγκαστική ανάπαυση και τα φάρμακα που ακολούθησαν, δεν μπορεί παρά να χαίρεται που βλέπει το μπαλκόνι της τόσο όμορφο και την Άνοιξη, γύρω της. Πιστεύει μάλιστα ότι η ίδια η Άνοιξη κατάφερε με τον τρόπο της να την κάνει να σταθεί για λίγες ώρες ώστε να την απολαύσει.