περί φόβου

Μιλούσα χτες το βράδυ στο messenger με ένα φίλο και ξαναείδα μπροστά μου το ίδιο φαινόμενο: ο φόβος να οδηγεί τις πράξεις ενός ανθρώπου. Ο φόβος για την αποτυχία, ο φόβος της άγνοιας, της ανασφάλειας. Έβρισκε χίλιες δυο προφάσεις και κέρδη για να επιλέξει μια προτεινόμενη συνεργασία, η οποία όμως δεν εξυπηρετούσε τον στόχο του με τόση ακρίβεια, αντί για μοναχική κοπιαστική πορεία κατευθείαν εκεί που τον συγκινούσε. ‘Οταν όμως τον ρώταγες τι ήθελε πραγματικά να κάνει, ανεξαρτήτως κόστους, φόβων ή υποθέσεων, σου έλεγε αμέσως.

Η κατάσταση δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας. Όλοι έχουμε περάσει και θα περάσουμε πολλές φορές από τέτοιου είδους διλήματα. Στέκεσαι στην άκρη του γκρεμού και δεν έχεις και πολλές επιλογές: είτε θα γυρίσεις πίσω και δεν θα φτάσεις ποτέ απέναντι, είτε θα κάνεις ένα βήμα μπροστά. Τι κάνεις;

Το περίεργο(;) είναι ότι αν κάνεις ένα βήμα μπροστά, στο κενό, δεν θα πέσεις: θα πετάξεις. Η ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα. Φυσικά θα πούνε πολλοί, αρκεί αυτό; Αν κάνεις μονίμως παράτολμες κινήσειςι θα βγαίνεις νικητής; Φυσικά και όχι. Η ιστορία είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα επίσης. Για μένα ο παράγοντας που παραβλέπεται συνήθως είναι ένας: Ο φόβος που αισθάνεσαι στην άκρη του γκρεμού είναι καλό σημάδι. Σημάδι υγείας και λογικής. Μόνο οι βλάκες και οι άφρονες παίρνουν φόρα και πέφτουν χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο φόβος είναι εργαλείο, όχι de facto ανασταλτικός παράγοντας. Είναι συνοδηγός, όχι οδηγός. Ζυγιάζεις τις δυνάμεις σου, μετράς πόσο θέλεις να φτάσεις απέναντι. Πιθανώς να νομίζεις ότι δεν έχεις τις δυνάμεις επειδή ο φόβος σε έχει καθηλώσει. Ή να φοβάσαι τόσο πολύ ότι θα πέσεις, που να απαγορεύεις στο εαυτό σου ακόμη και να επιθυμήσει να παέι οπουδήποτε. Αν όμως θέλεις κάτι πολύ, ακόμη και να μην έχεις τις δυνάμεις που απαιτούνται αντικειμενικά, θα κάνεις το παν για να τις βρείς όταν τις χρειαστείς. Και τότε θα τις βρείς. Και δεν θα σε νοιάζει πια αν πέσεις γιατί θα θέλεις πέρα από κάθε τι να πας απέναντι. Αγκαλιά με τον φόβο, εσένα στο τιμόνι και τα μάτια μπροστά, σαν να ήταν παιχνιδάκι, θα πετάξεις πάνω από το κενό. Χα! Piece of cake!

Δεν θυμάμαι: σε ποια ταινία του Indiana Jones ήταν που ο Indie δεν έχει πολλές επιλογές μπροστά στο βάραθρο παρά να κάνει ένα βήμα μπροστά στηριζόμενος μονάχα στην πίστη του; Ε, κάτι αντίστοιχο.