καλημέρα με finale

Ξύπνησα σήμερα από μια ευχάριστη συμφωνία . Οι καθαρίστριες που έρχονται κάθε πρωί στο Frances Gardner House τα δίνουν όλα σε έναν αυτοσχεδιασμό που κρατάει 1,5 ώρα τουλάχιστον. Οι ένοικοι των δωματίων που βλέπουν στην αυλή (θεωρεία), έχουν το αποκλειστικό προνόμιο να ξυπνάνε από τον γλυκό ήχο των σκουπιδοτενεκέδων που σέρνονται στις πλάκες της αυλής και στην ράμπα που οδηγεί στην πίσω είσοδο του Langton Close με τα δυσκίνητα ροδάκια τους, προκειμένου οι καθαρίστριες και καθαριστές που παίρνουν τις βαριές σακούλες σκουπιδιών από τις κουζίνες κάθε πρωί να μην πηγαινοέρχονται στους μεγάλους κάδους απορριμάτων που βρίσκονται τοποθετημένοι κοντά στην έξοδο. Η prima καθαρίστρια που είναι επιφορτισμένη με το καθήκον αυτό, δείχνει εξαιρετικό ζήλο. Το δε corpse de ballet εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι δεν θα μπορούσε να επιδεικνύει μεγαλύτερο μπρίο. Το αποτελεί μια ομάδα από τελευταίου κύματος μετανάστες της γηραιάς Αλβιώνας, μερικοί εκ των οποίων δεν μιλάνε καν αγγλικά, που προφανώς δεν τους δίνεται η δυνατότητα (ή δεν κυνηγάνε και οι ίδιοι) κάτι διαφορετικό σαν εργασία. Το West Side Story εν zone 1. Διχασμός. Toυς ανθρώπους αυτούς τους καταλαβαίνω. Οι προηγούμενη γενιά ελλήνων αποτελούνταν σχεδόν αποκλειστικά από εσωτερικούς ή εξωτερικούς μετανάστες. Έχω ακούσει τέτοιες ιστορίες με το κουτάλι. Αυτό που δεν καταλαβαίνω, είναι: α. γιατί δεν τους δίνονται κίνητρα(υποθέτω ότι δεν δίνονται) να είναι καλοί στη δουλειά τους, να κερδίζουν αυτοί να κερδίζουμε και εμείς και β. γιατί, πάνω που αισιοδοξείς ότι έρχεται το φινάλε του έργου με τη διέλευση του απορριματοφόρου και το μπιπμπιπ της όπισθεν, μια ώρα και βάλε από τότε που άρχισε, η παράσταση συνεχίζεται με ένα τελειωτικό encores που όλοι οι συντελεστές συνεχίζουν επί ένα μισάωρο τη χορογραφία τους; Πάνω που αρχίζεις να βαριέσαι να στριφογυρίζεις στο κρεβάτι σου και αναρωτιέσαι αν τίθεται αρχιτεκτονικό ζήτημα: Θα έπρεπε ο αρχιτέκτονας να προβλέψει το μπάχαλο αυτό; Τι δάπεδο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί αντ’αυτού; Ήταν προσχεδιασμένο ως μέθοδος ομαδικής αφύπνισης; Μπορούν να προβλεφτούν τα πάντα στον σχεδιασμό ενός κτιρίου;...... αποφασίζεις να σηκωθείς. Πλένεσαι, πρωινό, καφές και...... τσουπ! Πτώση αυλαίας. Ησυχία και γαλήνη στην κεντρική αυλή. Αναρωτιέσαι αν το urban ballet υπήρξε ποτέ στο τοπίο ετούτο.