Κανέλλος: urban myth

 

Η φωτογραφία είναι θολή και κουνημένη. Εμ, άμα κουνιέσαι συνεχώς ρε Κανέλλο πως να σε αποθανατίσω?

Το post θα μπορούσε να είναι συνέχεια του εδώ Πολυτεχνείο - εκεί Πολυτεχνείο. Δεν είναι όμως. Απλά ο άνωθεν σκύλος με την εκπληκτική φωτογένεια είναι σήμερα ο πιο φανατικός έγκλειστος του Πολυτεχνείου. Τον έχουνε σώσει από σίγουρο θάνατο, τον τρέχουνε στους γιατρούς και από ότι φαίνεται αυτός το αναγνωρίζει, το ανταποδίδει και εκπαιδεύεται. Σε προσέχει κιόλας όταν φεύγεις στις 5 το πρωί από τον πεζόδρομο της Τοσίτσα και πρέπει να περάσεις ανάμεσα σε παρέεες αντρών μεταναστών που σε κοιτάνε επίμονα και ψιθυρίζουν ξελιγωμένα, συμμορίες σκύλων, καυμένους άστεγους και τρεκλίζοντα πρεζόνια. Έχει πλακωθεί για πάρτυ της υπογράφουσας και πολλών έτερων κυριών, προκειμένου να φτάσουνε σώες νωρίς το πρωί στα σπίτια τους μετά από ξενύχτι στο ευαγές ίδρυμα: τι ιππότης! Εδώ και 6/7 χρόνια, σέρνει τα τέσσερα πόδια του σε αίθουσες και αμφιθέατρα, καμαρίνια, βιβλιοθήκη και κυλικείο, με αξιοζήλευτη εμμονή. Μπουκάρει σε χαρακτηριστική θρασύτητα -πλην όμως ανάλαφρο βηματισμό- σε διαλέξεις, συνελεύσεις και διπλωματικές. Φήμες λένε ότι αν δεν σκάσει μύτη στη διπλωματική ο Κανέλλος, χαιρέτα τον βαθμό. Bad sign. Όταν δεν γουστάρει πλέον, κόβει βόλτες από Πλατεία Εξαρχείων μέχρι Σκουφά και Κολονάκι. Έχει θεαθεί και στο Γκάζι σε εγκαίνια εκθέσεων με αρχιτεκτονίζον ενδιαφέρον. Κανείς δεν τον φέρνει σύμφωνα με επίμονες ερωτήσεις μου. Απλά παίρνει κάποιον που πάει με τα πόδια(από τη σχολή) από πίσω. Απολαμβάνει ασυλίας και εκτίμησης όλων. Από τις λίγες φορές που κάποιος αναγνωρίζεται ομόφωνα. Σκυλίσιο προνόμιο.