παράλληλα

Ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν ζώ σε ένα παράλληλο σύμπαν. Στο Ισραήλ σκοτώσαν με χολυγουντιανό τρόπο τον πνευματικό ηγέτη της Χαμάς, ο Ο.Η.Ε. καταδίκασε την απόφαση με 31 ψήφους υπέρ, 2 κατά (Αμερική και Αυστραλία) και 18 νομίζω λευκά, οι διαπραγματεύσεις για την Κύπρο στη Λουκέρνη διακόπηκαν (ενώ εκπρόσωπος των Τουρκοκυπρίων ήταν ο γιός του Ντενκτάς - θέλει φαντασία η πολιτική, το ξέρω!!), κουβεντιάζω με φίλους για υποθετικά σενάρια αν η Κίνα αποκτήσει επιθετικές διαθέσεις και τις πιθανές αντιδράσεις της Αμερικής και του Ισραήλ, μελέτες δείχνουν ότι στα επόμενα χρόνια το προσδόκιμο όριο ζωής στην Αφρική θα πέσει στα 30 χρόνια λόγω aids και νιώθω ότι ό,τι και να λέω, ό,τι και να κάνω (γεωπολιτικές κουβεντούλες με φίλους, διάβασμα, ... οτιδήποτε), είναι σαν να προσπαθώ με τα χέρια να σηκώσω κομμάτι κομμάτι τη γη, ενώ ο άλλος έχει φέρει ολόκληρο ανυψωτικό γερανό, την σηκώνει και την παέι όπου γουστάρει. Ματαιότης. Σαν τους παππούδες που τσακώνονται στα καφενεία, που σπεκουλάρουν πάνω σε αβανταδόρικα, υψίστης διεθνούς σημασίας ζητήματα.....Δεν λέω ότι πρέπει να μην σκέφτομαι. Να κάνω λοβοτομή ή να αφήσω τον κόσμο να τρέχει γύρω μου και εγώ να βάφω τα νύχια μου μασουλώντας τσίχλα (αν και καλό είναι και αυτό που και που).... Αναρωτιέμαι αν μπορώ να κάνω πιο δυναμικό - κάτι πρέπει να υπάρχει, δεν γίνεται.