Athens 2004_opening + closing ceremony

Με αφορμή ένα κέιμενο που βρήκα σήμερα στην εφημερίδα Καθημερινή: http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_818895_16/07/2004_109829
θέλω να σχολιάσω κάτι πάνω στην υπόθεση των Ολυμπιακών αγώνων. Σύμφωνοι, το εγχείρημα είναι μεγάλο, σύμφωνοι έχει χαθέι πολύς χρόνος λόγω ανοργανωσιάς, μιζών και λοιπών κακών αλλά αυτά ας ερευνηθούνε  καλύτερα μετά.  Δεν έχουμε χρόνο για αυτά τώρα. Το σίγουρο είναι επίσης ότι οι Ολυμπιακοί αποτέλεσαν μια ιστορική αφορμή για να γίνουν έργα υποδομής στην Αθήνα που καθυστερούνταν για δεκαετίες. Με τι κόστος και ποιος το πληρώνει αυτό, έχω μερικές υποψίες αλλά ας αφήσουμε και αυτή τη γκρίνια για μετά. Πάντως προτιμώ να πληρώσω παραπάνω, ακόμη και να με κλέψουν αλλά να κινηθεί κάτι τελικά σε αυτό το βάλτο που λέγεται Ελλάδα, παρά να παραμένω στην κατάσταση που ήμουνα πριν από δεκαετίες. Μπορεί αυτό που λέω να ακούγεται νεφελοπαρμένο, αλλά νομίζω ότι είναι καλύτερα έτσι. Πόσο νεφελοπαρμένο μπορεί εξάλλου να είναι κάτι τόσο πεζό; Εξάλλου έχω την ελπίδα οι όποιες ατασθαλίες με τον χρόνο μπορεί και να γίνονται λιγότερες, λόγω κριτικής ή ελέγχου.
 
Περί Ολυμπιακού Πνεύματος, πάλι παίρνωντας αφορμή από το προαναφερθέν κείμενο, δεν είμαι σίγουρη τι ακριβώς εννοείται. Αντιλαμβάνομαι προφανώς περί τίνος θα μπορούσε να μιλάει  ένα τέτοιο κείμενο αλλά υπάρχει όντως αρχαίο κείμενο; Αν ναι τα ίδια ισχύουν και σήμερα; Αν όχι ποιος το εφηύρε εκ των υστέρων; Υπάρχει κάπου γραπτά ή όλοι πιπιλίζουμε την ωραία αυτή έννοια σαν καραμέλα και εννοούμε κάθε φορά αυτό  που μας συμφέρει στην παρούσα κατάσταση;

Αναφορικά με το χιτλερικό ύφος των τελετών έναρξης και λήξης ως τώρα, δεν έχω να πω και πολλά πράγματα γιατί δεν καταλαβαίνω γιατί ήταν χιτλερικές οι τλευταίες τελετές. Για τους αγώνες του Βερολίνου το καταλαβαίνω. Έχω δει και ντοκουμέντα και ναι προφανώς ήταν. Για την Ρωσσία δε, δεν ξέρω. Κάτι ότι ήμουνα μικρή, κάτι ότι δεν έχω δει και τίποτα μετά αναλυτικό πάνω στην υπόθεση, αν ξέρει κανείς ας βοηθήσει τέλος πάντων.

Αυτό όμως που ξέρω είναι ότι το καλύτερο κομμάτι αυτών των Ολυμπιακών Αγώνων θα είναι –μακράν- η τελετή έναρξης και λήξης. Ειλικρινά εξεπλάγην όταν άκουσα την επιλογή των ανθρώπων που θα είναι υπεύθυνοι. Τόση τόλμη από την ελληνική διοργάνωση δεν την παρίμενα. Καταρχήν, υπεύθυνος θα είναι ο Δημήτρης Παπαϊωάννου. Ένας νέος άνθρωπος (ναι, νέος, καλά διαβάσατε, 38 ετών για την ακρίβεια) με εξαιρετικό ταλέντο. Μάλλον πολλά εξαιρετικά ταλέντα. Σπούδασε ζωγραφική στην Α.Σ.Κ.Τ., μετά από μια μαθητεία σαν έφηβος δίπλα στον Γ. Τσαούχη, άρχισε να μυείται στον σύγχρονο χορό και το θέατρο το 1983, σπούδασε στην Ν.Υόρκη στο La Mamma Experimental Theatre Company και μελέτησε την ιαπωνική τεχνοτροπία σύγχρονου χορού Butoh (δεν ξέρω ακριβώς περί τίνος πρόκειται, αλλά φίλοι χορευτές την θεωρούν πολύ σημαντική). Έγινε γνωστός για τα κόμιξ που σχεδίαζε γύρω στο ‘90(τo 91 μάλιστα κέρδισε και το πρώτο βραβείο στο Marseilles Biennale's Comic competition) και το 1986 ίδρυσε στην Αθήνα μαζί με την Αγγελική Στελλάτου την περίφημη Ομάδα Εδάφους. Η ομάδα έχει αφήσει ιστορία στον χώρο και είχε (σπάνιο πράγμα είναι η αλήθεια για τα ελληνικά δεδομένα) διεθνές κοινό, που ερχόταν αποκλειστικά για να δει τις παραστάσεις αυτές. Η Ομάδα ανέστειλε τη λειτουργία της πέρσυ το καλοκαίρι μετά από μια σειρά παραστάσεων στο καλοκαιρινο θέατρο στο Άλσος Παπάγου με το «Για Πάντα». Είχα πάει και ήταν συγκλονιστικά (δεν περιγράφω τώρα γιατί είναι εκτός θέματος).

Ένας τέτοιος άνθρωπος λοιπόν, με εμπειρία στην οργάνωση και τον συντονισμό πολλών ατόμων, για τη διεξαγωγή μεγάλων παραστάσεων, διεθνούς ακτινοβολίας(αυτή θα είναι η μεγαλύτερή του ως τώρα, δεν αμφιβάλλω) μου φαίνεται ότι καλυτερο είχε να δείξει η Ελλάδα. Οι επιλογές σε πρόσωπα που θα αναλάβουν τους επιμέρους τομείς, με καθησύχασαν ότι θα κάνει ότι μπορεί για να είναι μια τελετή μοναδική: Ο Γ. Κουμεντάκης μουσική, η Σοφία Κοκοσαλάκη ρούχα, η Αγγελική Στελλάτου χορογραφίες, η Λίνα Νικολακοπούλου λόγια κλπκλπ.( http://www.athens2004.com/athens2004/page/magazine/issue10?lang=en&cid=be6afdd56963cf00VgnVCMServer28130b0aRCRD). Και κάτι ακόμη. Η –άγνωστη στο ευρύ κοινό- Σοφία Κοκοσαλάκη, είναι μια πολύ σημαντική ανερχόμενη σχεδιάστρια μόδας. Σπούδασε στο  St Martin’s School of Design στο Λονδίνο είναι ήδη πολύ γνωστή στους κύκλους της μόδας, παρουσιάζει την προσωπική της collection κάθε σεζόν εκεί και δίνει λίγα κομμάτια της σε ακόμη λιγότερα κυριλέ πολυκαταστήματα του Λονδίνου(π.χ. Liberty). Γνωρίζοντας παλιότερα και την αδερφή της, σημειώνω πως για αυτή την περίσταση ανέβαλε/απέρριψε πρόταση να αναλάβει την θέση της υπεύθυνης γενικής σχεδιάστριας του οίκου Fendi, πρόταση που έκανε αίσθηση όταν της προσφέρθηκε, καθώς ήταν μόνο 28 χρονών.

Με λόγα λόγια, αν για κάτι είμαι σίγουρη ότι θα κάνουμε ότι καλύτερο μπορούσαμε να κάνουμε και θα δείξουμε ότι καλύτερο μπορούσαμε να δείξουμε, είναι αυτές οι δυο τελετές.