…ένα αλλοπρόσαλλο, αφηνιασμένο post...

Έπεσα προ ολίγου σε ένα απίστευτο άτομο. Ξέρει κανείς τον Νίκο Σαλίγκαρο; Ξεκινώντας από ένα προιστορικό post πάνω στο Μουσείο της Ακρόπολης(http://www.2blowhards.com/archives/001326.html) που κόντεψα να πάθω ασφυξία από το τι διάβαζα, βρήκα ότι πρόκειται για: Professor of Mathematics, Urbanist, and Architectural Theorist! Εδώ θα βρείτε το βιογραφικό του: http://www.math.utsa.edu/sphere/salingar/index.html. Πρέπει να πρόκειται για το μοτίβο: έλληνας του εξωτερικού, μαθηματικός και αρχιτέκτονας από χόμπυ, θαυμάζει την συμμετρία, τον Πλάτωνα, τον αρχιτέκτονα Demetri Portphyrios(http://www.princeton.edu/~paw/archive_new/PAW02-03/02-1009/features.html) και τον αντίστοιχο αλλοδαπό Leon Krier (ποτέ δεν νόμιζα πως θα ξόδευα δυνάμεις να γράψω αυτό το όνομα), διαβάζει το: http://luciensteil.tripod.com/katarxis/index.html με τον ευφάνατστο τίτλο: On Contemporary New Traditional Architecture and Urbanism (μπερδεύτηκε κανείς;), μένει σε βιλίτσα με κίονες ιονικού ρυθμού, ψηφίζει ΛΑΟΣ και θέλει να επιβάλει την χλαμύδα. Το τι διάβασα στο κείμενο του και στα σχόλια που συνεχίζουν από κάτω, είναι μια ιστορία για γερά νεύρα. Δεν σκοπεύω να επεκταθώ εδώ γιατί ανά 5 λέξεις του θέλω να πω 300, αλλά δεν με βλέπω να συγκρατούμαι.

Θα πω μόνο 2 βασικά πράγματα:

α.δεν είναι ότι ξετρελάθηκα με το κτίριο(http://www.tschumi.com) και δη με το πολύ γυαλί, αλλά κυρίως για λόγους κλιματικούς, είναι όμως ένα ωραίο κτίριο παρόλα αυτά και τέλος πάντων όποιος μπορούσε, ας έκανε καλύτερο και ας το έστελνε. Πήγα στην έκθεση με τα projects που φτάσανε στην τελευταία φάση και με εξαίρεση την δουλειά των Αντωνακάκηδων, αν θυμάμαι και καλά, τα άλλα δεν λέγανε πολλά πράγματα. Φωτό έχω στο αρχείο μου στην Αθήνα, οπότε δεν μπορώ να θυμάμαι πολλά πράγματα με ακρίβεια.
.
β. Ξέρεις ηλίθια μαϊμού τι σημαίνει ένταξη; -(είμαι politically incorrect αλλά μας τα έχουνε πρήξει με τη γαμημένη την ένταξη)- Ένταξη στο περιβάλλον δεν σημαίνει μονάχα το να κρύβεσαι και να αντιγράφεις τον δίπλα. Ένταξη, αγαπητό κνώδαλο, δεν σημαίνει απαραιτήτως (υπογραμμίζω) ότι όπου υπάρχει πέτρα θα βάζεις πέτρα και όπου τούβλο, τούβλο. Τότε αγαπητέ μου θα είμασταν ακόμη στα πέτρινα σπίτια σου (πολύ ωραία, τα αγαπώ, αλλά τα αυθεντικά, όχι τις μαϊμούδες του Πορφύριού σου, που κάνει επίτηδες τον τοίχο 50 πόντους για να φαίνεται πέτρινο το σπίτι!!! Αν δεν κολλάς αλλού, σκέψου το οικονομικά-Τόσα λεφτά πεταμένα). Και αν αυτό το αρχαίο look γουστάρεις μάγκα μου, να πετάξεις τον υπολογιστή σου, να χαρίσεις το αυτοκίνητό σου, πέτα κινητό, πλυντήριο και τηλεόραση, ξέχνα το ασανσέρ και αγόρασε ένα κάρο! Εκεί να σε παραδεχτώ. Ένταξη, αγαπητό κνώδαλο, σημαίνει να εναρμονίζεσαι με τον χαρακτήρα του τοπίου, την κρυμμένη του φύση. Και τέλος πάντων πολλές φορές η ένταξη δεν είναι και το παν. Μερικές φορές, και δη όταν μιλάμε για τοπόσημα, η ένταξη είναι το λιγότερο(χωρίς φυσικά να τολμώ να υποτιμώ τη σημασία της Ακρόπολης _ το αισθητικό ανάλογο για τον έλληνα της μάνας του_ την αγαπάει, τη λατρεύει, αλλά με το βάρος της τον καταδυναστεύει και δεν τον αφήνει να ενηλικιωθεί_είχα υποσχεθεί σε κάποια φάση μακροσκελές κείμενο για την προγονολατρεία_δεν προλαβαίνω τώρα όμως). Ακολουθώντας τον σοφό σου λόγο, θα προτείνω μερικές ισοπεδώσεις ατάκτων μνημείων, θέτοντας τα καίρια ερωτήματα:
Τα μοναστήρια στα Μετέωρα κάνουν καμμιά προσπάθεια να κρυφτούνε; Να ενταχθούνε και να χαθούνε στο τοπίο; Η Ακρόπολη κάνει; Τα μοναστήρια στο Άγιο Όρος; Η πυραμίδα (γυάλινη- ΜON DIEU! Τι SHOCK!) του Λόυβρου; Ο πύργος του Άιφελ; Οι πυραμίδες; Ολόκληρη δε η πασσαλόπηκτη πόλη της Βενετίας; Τι βιασμός της φύσης είναι αυτός; Ακόμη όμως και η καλύβα του παππού σου από καλάμια στην παραλία ή του παππού μου στο βουνό; Στην μέση του πουθενά. ΣΟΚ και ΔΕΟΣ.

Αγαπητέ έχεις ιδέα_λέμε τώρα_ για τη λύση του Χρήστου Παπούλια (εκτός συναγωνισμού πρόταση) ο οποίος πρότεινε να χτιστεί το Μουσείο πάνω στον βράχο της Ακρόπολης(πάνω από το Ηρώδειο), αλλά μέσα στο έδαφος, εκεί που ο βράχος της Ακρόπολης έχει μπαζωθεί για να μπορούν να περπατάν οι τουρίστες; Με είσοδο από την οροφή του, 2-3 «μπούκες» για το φως από πάνω, από το έδαφος της Ακρόπολης δηλαδή, ένα μουσείο πάνω στον ιερό βράχο, εύκολο για τους επισκέπτες στην πρόσβασή του, που θα προσέφερε θέαση των γλυπτών σχεδόν στον φυσικό τους χώρο. Και δροσερό! Ένα μουσείο χθόνιο, στηριγμένο σε προσωπική μελέτη 10 χρόνων του αρχιτέκτονα, βασισμένη σε παλιότερα σχέδια και ανασκαφές στον Ιερό βράχο, που θα έφερνε στο φως και νέα ευρήματα, προ κλασσικής εποχής, που είναι θαμένα εκεί για να μην καταστραφούνε;

Τι να πω; Σηκώνω μπροστά τα χέρια στην ημιμάθεια και στη βλακεία. Είναι τα πράγματα που φοβάμαι περισσότερο στη ζωή μου.