σοκ

Τράκαρα. Χτες το βράδυ. Και έφταιγα. Πέρασα ένα φανάρι που είναι αρκετά μπερδεμένο στο πότε ανάβει πράσινο και πότε κόκκινο. Πλατεία Κέννεντυ, Χαλάνδρι. Νόμισα πως ήταν πράσινο, ενώ ήταν κόκκινο. Δεν μου έχει ξανασυμβεί. Φρέναρα αμέσως μόλις είδα έναν άλλο να έρχεται από δεξιά. Βγήκα έξω και ήμουνα ακίνητη για καναδυό λεπτά, ενώ ο άλλος -πρώτη κουβέντα- έλεγε πως έχει μάρτυρες μπλαμπλα. Σοκαρίστικα. Έτρεμα και δεν μπορούσα να μιλήσω. Μετά έβαλα τα κλάματα για τα καλά και δεν έλεγα να σταματήσω. Σταμάτησα έναν ταξιτζή και του ζήτησα βοήθεια γιατί έτσι. Βοήθεια σε τι μη με ρωτήσετε. Νομίζω δεν μπορούσα να έχω το σοκ μου, να έχω και τον άλλο να φωνάζει μέσα στα αυτιά μου. Σταματώντας να κλαίω, μάζευα την ψυχραιμία μου και του έλεγα ότι νομίζω ότι εγώ πέρασα με πράσινο, αν όμως έχω κάνει λάθος, να μην ανησυχεί, θα τα λύσουμε όλα. Σιγά και τη δουλειά. Απλά να μην φωνάζει ζητούσα. Του έλεγα πόσο σημαντικό είναι που είμαστε εμείς καλά και ξανά και ξανά να μην φωνάζει γιατί δεν μπορώ. Αυτός συνέχιζε να φωνάζει, να λέει σκασεγαμωτοκερατομουεπιτέλους, εγώ να φωνάζω πως θα κλαίω όσο θέλω και να μην μου μιλάει έτσι, να κλαίω προς πάσα κατεύθυνση, ο ταρίφας πρέπει να καταλάβαινε μέσα σε λυγμούς ότι έλεγα: συγνώμη για την υστερία, δεν μου έχει ξανάσυμβεί, καταλαβαίνετε, είμαι σοκαρισμένη, έλεγε στον άλλο: ηρέμησε ρε φίλε, η κοπέλα είναι σοκαρισμένη δεν καταλαβαίνεις; Διάλογοι απλοί δηλαδή, αφού οτιδήποτε άλλο ήταν μάταιο. Έχανα και να έβρισκα την ψυχραιμία μου κάθε τρεις και λίγο. Φτάνει η αστυνομία, εγώ στο στάδιο αυτό να κλαίω από ανακούφιση με λυγμούς, να μου πιάνουν το χέρι οι αστυνομικοί, να λέω πόσο τρόμαξα. Δυο/τρία ρήματα χρησιμοποιούσα σε όλο αυτό το σκηνικό... Έλεγα ότι δεν ξαναοδηγώ, ότι φοβάμαι κλπκλπ. Είχα ένα κόλλημα(που δεν έχω ξεπεράσει όπως φαίνεται, γαμώ την τελειομανία μου) με το να μην κάνω λάθη και αυτό μου κόστισε πολύ. Ναι κυρία μου δεν είσαστε αλάθητη, τέλεια κλπ, είσαστε άνθρωπος και κάνετε λάθη και μην αυτομαστιγώνεστε κάθε φορά που θα κάνετε ένα. Απλά να μαθαίνετε κάτι από αυτό. Τέλος πάντων, μετά από άλλο ένα session υγρασίας στο σπίτι(η αφυδάτωση καραδοκούσε), τέλος καλό όλα καλά.

Σήμερα ξύπνησα με μάτια πρησμένα, έμαθα τι είναι και πως φτιάχνονται οι κομπρέσες χαμομηλιού :) και καλό θα ήτανε να μην αφήνω τον φόβο μου να με κουμαντάρει. Έχω να πάω στην άλλη άκρη της Αθήνας να παραλάβω τον Λάζαρο σήμερα (το laptop μου), που έχει πάρει εξιτήριο από το σανατόριο που τον είχα στείλει την προηγούμενη εβδομάδα. Έλεγα να το αναβάλω, αλλά μου λένε ότι πρέπει να ξαναοδηγήσω όσο πιο σύντομα μπορώ. Αν δείτε μια κότα στη δεξιά λωρίδα, εγώ θα είμαι.