auto-glasnost*

Τις δυο προηγούμενες μέρες έβρεχε. Ασταμάτητα. Μεγάλη χαρά με είχε κυριεύσει. Και ανυπομονησία. Ήθελα να οδηγήσω σαν τρελή. Με ωραία μουσική στα ηχεία. Η οδήγηση εδώ και κάμποσο καιρό έχει αλλάξει για εμένα. Πάντα μ’άρεσε, αλλά τώρα είναι απόλαυση. Και ειδικά η οδήγηση στη βροχή.

Κάτι το ατύχημα, κάτι ότι μένω ξανά με την οικογένεια, κάτι ότι πέρυσι δεν είχα αυτοκίνητο, κάτι ότι εδώ που μένουμε πλέον αναγκάζομαι να περάσω από διαφόρων ειδών δρόμους κάθε βράδυ (από τις ευθείες της Αττικής Οδού, μέχρι τις «ειδικές» στα Τουρκοβούνια, ή τη φιδογυριστή Μιχαλακοπούλου)… έχω αναπτύξει μια συνειδητή σχέση με το αυτοκίνητο. Και το νιώθω χώρο προσωπικό. Απομόνωσης. Ησυχία και ελευθερία. Αυτονομία. Πας όπου θες, όποτε θες. Μόνη σου.

Προτιμώ να οδηγώ μόνη. Και νύχτα. Που εντείνεται το αίσθημα ελευθερίας. Και να το απολαμβάνω.

Ο δρόμος από κάτω μου. Από κάτω μας. Μπροστά μου. Μπροστά μας. Μ’αρέσει να το μαθαίνω. Το γκαζώνω να βουίξει και πατάω το φρένο να κοκαλώσει. Να δω τα λάστιχα, να δω αν θα στρίψει καθόλου στο φρενάρισμα, αν δουλεύει το ABS… Είναι σαν έρωτας. Θέλω να είμαστε ένα. Μ’αρέσει να έχω μάθει τα κουμπιά του. Και να παίζω μαζί του. Να χαϊδεύω το φρένο πριν την στροφή. Να πατάω με βία το γκάζι στη μεγάλη ευθεία μετά τις στροφές. Να νιώθω τον αέρα στα μαλλιά μου. Χειμώνα καλοκαίρι το παράθυρο μένει πάντα ανοιχτό, έστω και λίγο. Να ακούω τον κινητήρα από μέσα και απέξω. Να νιώθω την προσπάθειά του στην ανηφόρα. Το βουητό του μπροστά μου. Να βρίσκω το σημείο που πρέπει και να βάζω το πόδι μου με την κατάλληλη ένταση και δύναμη στο φρένο πριν το σαμαράκι. Τόση που να ανεβαίνει με την ιδανική εκείνη δύναμη που του δίνει φτερά μόλις περάσει την κορυφή του. Να πιάνω το τιμόνι τόσο μαλακά στην ευθεία, γερά στη στροφή, να κρατιέμαι από πάνω του την ανηφόρα, σε ένταση και εγώ, σαν για να το βοηθήσω. Να ισορροπώ στη φυγόκεντρη. Να πετάω στην ευθεία. Να σταματάω μαλακά ή απότομα.

Κίνηση, άδειος δρόμος, πόλη, φύση. Και κατάλληλη μουσική. Οδήγηση χωρίς απαραίτητα να πηγαίνεις κάπου. Για να οδηγήσεις. Ελευθερία.

*ρώσικα για την ελευθερία(έκφρασης ή γενικά)