I shop therefore I am (!!)

yeah.. it's official Είμαι στον άσσο. Ταπί και ψύχραιμη. Τι και αν έλεγα στους γονείς μου ότι δεν θα θελήσω να ψωνίσω τίποτε άλλο για τα Χριστούγεννα. Τίποτε δεν έπιασε τόπο. Ισχυρίζονται πως σαν δω τα άλλα παιδάκια να παίρνουν δώρα θα θέλω και εγώ. Και ας ξέρουν την μυστήρια σχέση που έχω τόσο με τα άλλα παιδάκια, όσο και με τα δώρα. Συγκεκριμμένα εγώ δεν δίνω δεκάρα. Ποτέ δεν μ’αρέσαν ιδιαιτέρως οι γιορτές για αυτό το αγχωτικό «πρέπει κάτι να ψωνίσεις καλό, έχουμε να πάμε εκεί…», «τώρα έχουμε Χριστούγεννα, (πρέπει να?)είμαστε χαρούμενοι» και τα λοιπά πο έχουν καταπιέσει ανά καιρό πολύ κόσμο. Επίσης έχω να δηλώσω κάτι. Δεν είμαι υλίστρια Φορτώθηκα το μισό Λονδίνο στα χέρια μου, γέμισα την άδεια μου βαλίτσα, ξαλάφρωσα τον λογαριασμό μου και σας παρουσιάζω ένα μικρό update πάνω στην μόδα της μεγαλονήσου.


S, M, L, XL – το μέγεθος μετράει ;)
-είχα διαβάσει ότι τα μεγέθη δεν είναι τα ίδια από χώρα σε χώρα αλλά ιδού στη πράξη ένα συγκριτικό-

-Τα καυτά νέα πρώτα: Οι Αγγλίδες έχουν πιο μεγάλος στήθος από τις Ελληνίδες. Τα σουτιέν(στην ίδια κλίμακα μέτρησης με την Ελλάδα μιλάμε πάντα) έχουν μεγαλύτερη φόρμα. Παντού. Αγελάδες?

-Οι Αγγλίδες είναι πιο κοντές από τις Ελληνίδες. Με ύψος 1.70, θεωρούσα τον εαυτό μου πάνω από τον ελληνικό μέσο όρο και μέσα στον αγγλικό μέσο όρο. Λάθος. Πήγα να δοκιμάσω παντελόνι που έβγαινε σε τρία μήκη: regular length, long & extra long. Νομίζοντας πως είμαι κανονική, πήρα το regular. Αποτέλεσμα? Capri! (ψαράδικο για τους μη κατέχοντες την ορολογία). Τελικά το long μου ερχότανε κουτί. Συμπέρασμα: και στην Αγγλία είμαι ψηλή! Τέλεια!
Υ.Γ.: Τον μέσο όρο υποπτεύομαι πως τον ρίχνουν κάτι ασιάτισσες και πακιστανοινδές αλλά δεν θα τα χαλάσουμε εκεί τώρα.

-Οι Αγγλίδες είναι πιο χοντρές από τις Ελληνίδες. Στην Ελλάδα στα μπλουζάκια είμαι ανάμεσα σε small και medium. Ανάλογα με το αν είναι στενά ή φαρδιά, παίρνω το ένα ή το άλλο. Εδώ είμαι τύπος small.

-Οι Αγγλίδες δεν φοράνε 39 (size 6). Δεν ξέρω αν φοράνε 40φεύγα ή έχουν ποδαράκι γκέισας, αλλά τόσο στην τωρινή μου βόλτα για παπούτσια, όσο και πέρυσι ένα χρόνο, σπάνια συνάντησα δυσκολία να βρω το 39. Στην Ελλάδα, ότι είναι το 37 για τις γυναίκες 40και είναι το 39 για τις 20και. Βγάζει φτερά και πετάει.


fashion update

-Karl
Τo διάβαζα και εν πτήσει. Ο Karl Lagerfeld (αναβιωτής της Chanel) σχεδίασε μια σειρά προσιτών ρούχων για την σουηδική αλυσίδα H&M. Η σειρά έχει κάνει λέει τρελές πωλήσεις μπλαμπλα. Περνάω από ένα H&M λοιπόν, βλέπω στην βιτρίνα τον Karl να με κοιτάζει με τα σφιγμένα του χείλια πίσω από τη βεντάλια του και λέω ας μπω να δω περί τίνος πρόκειται. Συμπέρασμα: μαλακίες. Τα ράφια ήτανε γεμάτα. Όποιος πήγαινε και έβλεπε τα ρούχα από κοντά ξενέρωνε, γιατί προφανώς ο Karl εμπνέεται από το υλικό του. Εδώ είχαμε άθλια ρούχα και άθλια υφάσματα. Να μου πεις με τις τιμές αυτές τι να κάνει ο Karl? Karl mein Liebe, καταλαβαίνω ότι έπρεπε να επιλέξεις είτε design, είτε ποιότητα υφάσματος για να φτιάξεις κάτι ξεχωριστό, αλλά mein Liebe δεν έκανες ούτε το ένα ούτε το άλλο και βγήκανε σακιά που φαντάζομαι ντρέπεσαι που βλέπεις την υπογραφή σου πάνω τους. Και δικαίως. Είναι άθλια ρετάλια mein Frühling. Που πήγε το τάλαντό σου? Προφανώς αν δεν σε εμπνέει το υλικό, το τάλαντο πάει περίπατο. Makes sense από τη μια. Από την άλλη αίσχος, ντροπή και γάνα. Το ταλέντο φαίνεται παντού. Θα αποφασίσω αύριο για την περίπτωσή σου.

-shoe hopping
Έχω ένα κόλλημα when it comes to appearance. Παπούτσια, παπούτσια, παπούτσια. Αλλά όχι έτσι ρε παιδιά. Σε 100 μαγαζιά πάω και έχω τρελαθεί. Όλο μπότες βλέπω. Και τι μπότες! Αυτές του χωρικού, της γιαγιάς μου και του Αϊ-Βασίλη. Δεν λέω, καλές, ζεστές και πρακτικές αλλά ΕΛΕΟΣ!!! Έπηξα. Οι Αγγλίδες στους δρόμους φοράνε στολή: μπεζ μπότες τέτοιου τύπου, με γουνάκι πάνω, χωμένο μέσα το τζιν, και πάνω ροζ πουλόβερ. Έλεος ξανά! Αρνούμαι πεισματικά να τις φορέσω. Jamais. Αντιστέκομαι, όσο βολικές και να είναι. Μου τι σπάει που όλοι οι τοίχοι στα μαγαζιά είναι γεμάτοι από ράφια με τέτοιες μπότες. Στη γωνία σε ένα ραφάκι στριμώχνεται κάθε άλλο ζευγάρι παπούτσια… ίσια, ψηλά, κυριλέ, καθημερινά, μαύρα, καφέ, παρδαλά. Μου τι σπάει η δικτατορία της ομοιομορφίας και τη μόδα σαν «τάση, trend κλπκλπ» την έχω γραμμένη στα παλιά μου τα παπούτσια(που το πάω που το φέρνω πάλι εκεί γυρίζω).

Καταλήγω πάντως να έχω ανακαλύψει διαμάντια. Λίγη εξάσκηση χρειάζεται και είσαι ok. Δεν χρειάζεται καν να λιώσεις τις σόλες σου. Το βλέπεις από μακριά. Πλησιάζεις. Ξέρεις ότι σου πάει. Το φοράς και το επιβεβαιώνεις. Το παίρνεις. Και άσε τις άλλες να σπαζοκεφαλιάζουν τι πάει με τι φέτος (Φέτος!!!! Φέτος!!!! Αν είναι δυνατόν)…