____________________________________________________________________________d a t a s c a p e
Friday, July 30, 2004
CV
Ixa kanei CV paliotera. Kai portfolio episis. Tora mou valane idees na allaxo ekeino sto CV, na allaxo to allo.. mou'vgale tin pisti... arxitektonas gar.... kai oxi me megali ebeiria se douleia, prepei na toniso ta alla advantages mou.
Etouto to CV tha mou faei tin psyxi.
Κατά πόσο είναι το internet ένα δημοκρατικό μέσο; Δεν είμαι και ειδική σε θεωρίες αυτού του τύπου, αλλά γνωρίζω ότι μερικές αναζητήσεις μπορεί να παρακολουθούνται, ή ότι θεωρητικά τουλάχιστον υπάρχει αυτή η δυνατότητα αφού πρακτικά είναι πολύ δύσκολο. Επίσης σε πολλά chat rooms και discussion forums οι γνώμες που εκφράζονται περνάνε από φίλτρα λογοκρισίας για την αποφυγή ρατσιστικών, σεξιστικών και εξυβριστικών σχολίων. Συνήθως υπάρχει δε και μια εκδοτική επιτροπή που ελέγχει αποτελεσματικότερα τι θα ανέβει τελικά στο website και τι όχι.
Τα θέματα αυτά έχω αρχίσει να τα ψάχνω κυρίως τελευταία, ένεκα και της διπλωματικής μου στη οποία ενεπλέκονται ζητήματα τέτοια. Πρόκειται για μια ιδέα για το πως ένας διευρυμένος δημόσιος χώρος (ενώνοντας έναν «δημόσιο» εικονικό και ένα δημόσιο φυσικό χώρο) θα μπορούσε να βοηθήσει να αυξηθεί το ενδιαφέρον των πολιτών για την πολιτική. Ο εικονικός δημόσιος χώρος θα είναι ένα website με τη μορφή forum πάνω στην πολιτική( http://128.40.59.47/~evi/ ) και ο φυσικός χώρος θα είναι ένας δρόμος στο κεντρικό Λονδίνο, η Torrington Place, που σε μια μεγάλη τζαμαρία στο ισόγειο ενός κτιρίου του UCL, θα μπεί μια οθόνη που θα απεικονίζει το website. Οι περαστικοί θα μπορούν να σχολιάζουν στέλνοντας τις γνώμες τους στο ερώτημα που τίθεται με SMS και οι web surfers online. Η ιδέα στηρίζεται στο ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν συμμετέχουν σε αυτές τις διαδικασίες γιατί αισθάνονται ότι οτιδήποτε και να πούνε δεν έχει νόημα ή δύναμη και ότι η πολιτική(την οποία την ταυτίζουν με τους πολιτικούς) είναι βαρετή. Πέρα από τα προβλήματα παιδείας που θα μπορούσε κάποιος να θίξει εδώ ή την υιοθέτηση από τους πολίτες ενός ρόλου καταναλωτή που κρίνει ως προιόν «πολιτική», αφού έχει έχει συνηθίσει να φέρεται καθημερινά, η εργασία αυτή έχει στόχο να πείσει τους πολίτες να συμμετέχουν πιο ενεργά. Χρησιμοποιώντας ήδη οικεία μέσα, ασύρματα και μη, να νιώθουν ότι η φωνή τους ακούγεται, ότι υπάρχουν και άλλοι που σκέφτονται σαν αυτούς ή ότι και να μην υπάρχουν κάποιοι με ίδια γνώμη, μέσα από το διάλογο, την επικοινωνία δηλαδή, τίθενται οι βάσεις της υγειούς δημοκρατίας. Τι ειρωνία δε που μιλάμε για αδιαφορία διαλόγου στην κατ’εξοχήν εποχή της επικοινωνίας!!!!
Η πλάκα είναι ότι οι καθηγητές μου, μου είπανε ότι πρέπει να προσέξω πολύ το ποιες απόψεις θα βγαίνουν τελικά προς τα έξω! Οι απόψεις μου περί δημοκρατίας, ελυθερία λόγου και τα συναφή κολήσαν στο ότι αφού μπαίνει πάνω στο project το όνομα του UCL πρέπει να έχω κάποια λογοκρισία για σχόλια που ακούγονται ακραία!
Τέλος πάντων, το νόημα είναι ότι ξεκινώντας από όλα αυτά, έχω γίνει μέλος σε διάφορες ομάδες που ασχολούνται με ζητήματα e-democracy, διαλόγου και censorship κλπκλπ. Το τελευταίο νέο, είναι ότι μετά τη YAHOO και η πολυαγαπημένη GOOGLE, ετοιμάζεται να υποκύψει στις απαιτήσεις της κινεζικής κυβέρνησης για λογοκρισία. Η δύναμη της αγοράς γαρ. Παραθέτω τα σχετικά αποσπάσματα μετά της παραδοσιακής μεθόδου copy-paste:
The Internet under surveillance 26 July 2004 UNITED STATES - CHINA
Google - Yahoo market battle threatens freedom of expression Reporters Without Borders calls on US officials to impose code of conduct on Internet firms.
Reporters Without Borders today deplored the "irresponsible" policies of major US Internet firms Yahoo! and Google in bowing directly and indirectly to Chinese government demands for censorship and called for a code of conduct to be imposed. Yahoo! has been censoring its Chinese-language search-engine for several years and rival firm Google, which recently took a share in Baidu, a Chinese search-engine that filters a user's findings, seems ready to go the same way. In their efforts to conquer the Chinese market, the two firms are "making compromises that directly threaten freedom of expression," Reporters Without Borders said. "The US government is supposed to be at the cutting-edge of the fight for online freedom, especially since passage of the Global Internet Freedom Act," the organisation noted in letters to two top US officials. "Yet it places no restrictions on private-sector activity even when firms work with some of the world's most repressive regimes. We condemn this hypocrisy and demand that companies such as Yahoo! andGoogle drop their irresponsible policies and pledge to respect freedom of information,including abroad. "Reporters Without Borders wrote to Yahoo chairman and chief executive Terry Semel last December asking him to respect the rights of China's Internet users but got no reply. It has now written to Lorne Crane, US assistant secretary of state for democracy, human rights and labor, and Earl Wayne, assistant secretary of state foreconomic and business affairs, urging them to establish a code of conduct for US Internet firms selling products abroad. Yahoo! several years ago launched a Chinese version (http://cn.yahoo.com) of its Internet portal and announced in late June this year a new Chinese search-engine called Yisou. Yahoo China and Yisou censor search results as directed bythe government. Some combined key-word searches, such as "Free Tibet," do not display any results. For others, only official sites appear. The top results of a search for 'Falungong" produces only sites critical of the Chinese spiritual movement inline with the regime's position. The same search using a non-censored search-engine turns up material supporting Falungong and about the government's repression of its followers. Google has so far refused to censor its search-engine and access to it was blocked for a week in September 2002 by the Chinese authorities, who are currently obliged to filter its search results by themselves, which is more difficult and less effective. Google now seems to have changed tack. In June this year, it acquired a substantial share in one of China's biggest search-engines, Baidu, which carefully filters out all "subversive" content. When Google was blocked in 2002, Chinese Internet users were redirected to baidu.com. A search in Baidu for "Huang Qi," a cyber-dissident imprisoned for posting criticism of the government online, produced: "This document contains no data," even though hundreds of articles in Chinese have been posted about him.A search for "independence Taiwan" shows only sites critical of the island's government, while Google's Chinese version (www.google.com/intl/zh-CN), which is not censored, comes up with pro-Taiwan sites. Censorship of search-engines is a core issue for freedom of expression. The latest survey by the official China Internet Network Information Center (CNNIC) says 80% of Chinese Internet users get online data by using them. Access to some, such as Altavista, have already been blocked inside China. Other US firms would also be directly concerned by a code of ethics. Cisco Systems has sold several thousand routers - costing more than 16,000 euros each - to enable the regime to build an online spying system and the firm's engineers have helped set it to spot "subversive" key-words in messages. The system also enables police toknow who has looked at banned sites or sent "dangerous" e-mails. The Global Internet Freedom Act, introduced in the US Congress by Rep. Christopher Cox and passed by the House of Representatives in July 2003, aims to combat online censorship imposed by repressive regimes such as China, Burma, Syria,Cuba and Saudi Arabia. For more on Internet censorship in China, see "The Internet under Surveillance 2004" from Reporters Without Borders, on its website, www.internet.rsf.org. A total of 61 Internet users are currently in prison in China for posting online criticism of their government.
Ψάχνοντας για διάφορες εξελίξεις στον τομέα που αποκαλείται e-democracy, ως μέρος του summer project για το master, έχω γίνει μέλος σε διάφορες ομάδες που ασχολούνται με τις δυνατότητες του internet να χρησιμοποιηθεί προς όφελος της δημοκρατίας. Μια από αυτές, με ειδοποίησε με e-mail για ένα νεό website που ανέβηκε πριν από καναδυό εβδομάδες: http://www.outragedmoderates.org . Το site, είναι φτιαγμένο από ένα δευτεροετή φοιτητή του St. John’s School of Law του Queens, New York. Ο φοιτητής κάθησε και μάζεψε διάφορα κυβερνητικά έγγραφα, τα οποία μπορεί κανείς να βρει και αλλού αλλά χρειάζεται να ψάχνει ώρες. Επίσης τα έχει αξιολογήσει, έχει οργανώσει πια απαντάνε σε πια, έχει ξεσκαρτάρει τα άχρηστα γενιά σχόλια και εν ολίγεις έχει βάλει τάξη σε ένα χάος, Τα έγγραφα, μπορεί κανείς να τα καταβάσει μέσω του Kazaa, LimeWire, Soulseek και άλλα P2P δίκτυα. Στόχος είναι να γίνουν οι κυβερνητικές διεργασίες πιο διαφανείς, έυκολα προσβάσιμες στον πολίτη, ο οποίος θα σχηματίζει προσωπική γνώμη μαθαίνοντας από την «πηγή» χωρίς την μεσολάβηση των μέσων μαζικής ενημέρωσης ή οποιασδήποτε άλλης μορφής φίλτρου. Σχετικά sites: http://www.wired.com/news/print/0,1294,64237,00.html και
Hansard Sociey, London, (βλ. περί πολιτικής και blogs) http://www.hansardsociety.org.uk/node/view/189
Μερικές σκέψεις που ξεκίνησαν από μια κουβέντα με φίλους που υποστηρίζουν ότι το αεροδρόμιο στα Σπάτα δεν χρειάζεται να είναι και όμορφο.
Θα ανασκευάσω το όμορφο και θα το πω αρχιτεκτονικά ενδιαφέρον. Διότι οι περισσότεροι όταν λένε όμορφο (εξωτερικά) εννοούνε ενδιαφέρον αρχιτεκτονικά (η ομορφιά είναι υποκειμενική μεν, αλλά τέλος πάντων). Αρχιτεκτονικά ενδιαφέρον είναι ένα κτίριο που καλύπτει τις βασικές πρακτικές ανάγκες με έξυπνους, νέους τρόπους, καλύτερους από τους ήδη υπάρχοντες(η τεχνική πλευρά της αρχιτεκτονικής) και επιπλέον προσθέτει αυτό το κάτι που θα αναλύσω αμέσως τώρα(η συμβολική και η καλλιτεχνική πλευρα της αρχιτεκτονικής, αν υπάρχει τέτοια). Εδώ θα ασχοληθώ με το δεύτερο καθώς το πρώτο δεν ισχύει προφανώς, αφού το terminal στα Σπάτα ακολουθεί δομές δοκιμασμένες και προφανώς λειτουργικές(το γερμανικό efficiency άλλωστε δεν επιτρέπει και πολλούς πειραματισμούς σε θέματα τέτοια). Θα μιλήσω όμως για το δεύτερο. Πώς να μιλησεις για κάτι αφηρημένο, όπως αυτό το «κάτι» που λέω και ξαναλέω; Με παραδείγματα. Λοιπόν αυτό το «κάτι», θα μπορούσε να είναι να αναγορέυσει το νέο αεροδρόμιο σε σύμβολο της προόδου μιας χώρας, ένα τοπόσημο της πόλης, σύμβολο ανάπτυξης και γιατί όχι σύμβολο μιας -πιο ποιητικής- μετάβασης από τη γη στον ουρανό. Θα μπορούσε να είναι και αλλά χίλια δυό πράγματα αλλά αυτά είναι τα πιο βασικά που μου ήρθαν έτσι πρόχειρα στο μυαλό τώρα.
Παραδείγματα:
1956-62, έργο του σουηδού Eero Saarinen, το νέο (τότε) terminal της TWA στο αεροδρόμιο JFK της Νέας Υόρκης http://www.greatbuildings.com/buildings/TWA_at_New_York.html Για του λάτρεις των επεξηγήσεων ο ίδιος ο Saarinen ήθελε να κάνει ένα κτίριο «σαν πουλί που ετοιμάζεται να πετάξει». Μιλάμε για τα ’50s με το μεγάλο μπουμ στις αερομεταφορές, ας μην το ξεχνάμε.
Το more than man could imagine Kansai Airport του Renzo Piano μέσα στη θάλασσα (λόγω έλλειψης χώρου) στο Kansai της Ιαπωνίας http://194.185.232.3/works/031/pictures.asp, http://www.kansai-airport.or.jp/photo/images/air06/07b.JPG , http://www.kansai-airport.or.jp/photo/images/air03/07b.JPG Προφανώς καμμία σχέση αλλά θέλω να τονίσω τη σημασία που έχουν τα δημόσια κτίρια για την εικόνα μιας πόλης και κατ’επέκτασην μιας χώρας. Είναι η πρώτη εικόνα του επισκέπτη και η τελευταία.
Στο Abu Dabi επέλεξαν κάτι πιο ‘60s: http://www.takenaka.co.jp/takenaka_e/majorworks_e/europe/nadia2_b.htm τμήμα κύκλου και ενδιαφέρον από ψηλά τουλάχιστον. Ας μην ξεχνάμε ότι όλα τα κτίρια έχουν τις γνωστές 4 όψεις γύρω γύρω(εντάξει, μερικά και λιγότερες λόγω γειτνιάσεων/βλ. μεσοτοιχίες), και μια 5η όψη που οι αρχιτέκτονες θεωρούνε σημαντική(την ταράτσα από ψηλά ας πούμε). Για να καταλάβετε τη σημασία της 5ης όψης ανεβείτε σε ένα κτίριο στην Αθήνα στη οροφή και αφεθείτε στη θέα των γειτονικών κεραιόπληκτων(τουλάχιστον) ταρατσών. Στην περίπτωση των αεροδρομίων, η 5η όψη είναι πολύ κοντά σε σημασία στην Κύρια Όψη.
Φυσικά υπάρχουν δεκάδες πιο μεσοβέζικες λύσεις, σαφώς πιο οικονομικές ίσως(ναι, ίσως, όσο και αν αυτό ακούγεται περιέργο) όπως αυτή του Ricardo Bofill στο αεροδρόμιο της Βαρκελώνης: http://www.bofill.com/website-ingles/proyectos/aero.htm
Το νόημα; Φυσικά και δεν είναι ΑΝΑΓΚΗ κάτι να είναι αρχιτεκτονικά ενδιαφέρον. Όπως δεν είναι ΑΝΑΓΚΗ να χτίσεις το υπεργαμάτο σπίτι για να κάνεις απλά τη δουλειά σου: να στεγαστείς. Εξού και οι ανάγκες για το «κάτι παραπάνω» προκύπτουν αφού την έχεις βολέψει προσωρινά με ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου. Κάπως έτσι και εμείς. Όχι, δεν είναι η λογική της εύκολης λύσης που κυριαρχεί ξανά, ακόμη και αν μοιάζει έτσι. Προφανώς και ήταν θέμα οικονομικών συμφερόντων, πρώτα από όλα, που επελέχθη η συγκεκριμμένη λυση. Επίσης είναι και θέμα αδυναμίας λήψης μια πιο θαραλλέας –σχεδιαστικά- απόφασης. Αν δεν κάνω λάθος μεν, δεν έγινε αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για το αεροδρόμιο. Το σχέδιο πήγαινε πακέτο με την εταιρία κατασκευής. Και αφού στην κατασκευή είναι τα λεφτά, μαζί με την «σωστή» εταιρεία, ήρθε παραμάσχαλα και το σχέδιο!!! Τι να πω; Αν κάνω λάθος πάνω στο τελευταίο πάντως ας μου πει κανείς.
Τέλος πάντων να μου πεις το αεροδρόμιο δεν το βλέπεις καλά καλά απέξω καθόλου. Πας, μπαίνεις και φεύγεις. Τότε να μιλήσουμε για τους εσωτερικούς χώρους. Καθαροί και πρακτικοί, ναι. Να μην παρεξηγηθώ: η καλή αρχιτεκτονική και πρακτική είναι και όλες τις βασικές ανάγκες καλύπτει και φτηνή μπορεί να είναι. Μάλιστα μπορεί να είναι και πιο οικονομική από την κακή αρχιτεκτονική. Αυτό για το οποίο μιλάμε είναι αυτό το κάτι παραπάνω, αυτό που δεν μπορώ να περιγράψω με 2 λέξεις (αυτό είναι μαζί το καλό και το κακό του)
Ας ξαναγυρίσω όμως στο βασικό argument. Αν ήταν καλύτερο μπορεί και να μην βιαζόσουν τόσο να μπείς. Αφού δεν το βλέπεις όμως δεν πα να’ναι όπως να’ναι; Δεν την καταλαβαίνω αυτή τη λογική. Και τη σκόνη δεν την βλέπεις αν την κρύψεις κάτω από το χαλί. Γιατί να μην την αφήσουμε για πάντα εκεί τότε; Να πω λοιπόν ότι είναι ζήτημα αναγκών. Εξάλλου τις ανάγκες μας τις καθορίζουμε μόνοι μας. Όσο ψηλά θα βάλουμε τον πήχη, τόσο ψηλά θα φτάσουμε. Ένα τέτοιο κτίριο μπορεί να είναι όλα αυτά που έδωσα νωρίτερα σαν παραδείγματα ή μπορεί να είναι σαν το PRAKTIKER,όπως είναι τώρα δηλαδή, ένα φουνξιοναλιστικό κέντρο διέλευσης επιβατών, χωρίς φυσικό φωτισμό(όπως και τα πολυκαταστήματα, remember), χωρίς ένα χώρο που να μπορείς να δεις το αεροπλάνο να φεύγει. Ναι, αυτή η ρομαντική σκηνή αποχαιρετισμού. Δεν μπορείς να πας ένα παιδί που λατρεύει τα αεροπλάνα να κολήσει το πρόσωπό του στη τζαμαρία και να δείχνει όλο χαρά τα μεγάλα αεροπλάνα να ξεκολάνε από τη γη.
Στις αρχές του 21ου αιώνα όμως το ταξίδι δεν έχει πια τη μαγεία που είχε παλιότερα, αυτό είναι σίγουρο.
Το έπαθα και αυτό και έμαθα. Έψαχνα στο Αmazon κάτι βιβλία για το summer project και καθώς 3 από αυτά θα μου τα στέλνανε σε 6-8 εβδομάδες αποφάσισα να τα πάρω ως e-books, να δω και τι είναι και αυτό. Κατεβάζω το e-book μου, να αποθηκεύω, το ανοίγω αρχείο (PDF ήταν) και λέω να το εκτυπώσω. Χα! Δεν εκτυπώνεται! Οι τύποι το έχουν μπλοκάρει αυτό το feature για λόγους copyright. Βρε τι πάθαμε... σιγά το έντυπο που θα γινόταν αντικείμενο πειρατείας! Και να έλεγε κανείς ότι ήταν φθηνότερο από το κανονικό να το καταλάβω, όμως η διαφορά τιμής δεν ήταν πολύ μεγάλη. Τέλος πάντων λέω, το ήθελα, δεν είχα άλλη επιλογή, το πήρα. Προφανώς είναι πολύ δύσκολο να διαβάσεις τόσο μακροσκελές κείμενο στον υπολογιστή, άσε που βαριέσαι να κάθεσαι ξανά στην ίδια καρέκλα. Και πάνω που είχα βρεθεί σε αδιέξοδο ανακαλύπτω ότι υπάρχει δυνατότητα να το ακούσεις!!! Χαρά εγώ!!! Φανταζόμουν υπνοπαιδεία, μια φωνή στο background να αναγιγνώσκει διάφορα ωραία και εγώ να ακούω κλπκλπ. Μέχρι που το άκουσα και άρχισα να γελάω. Νόμισα πως είχα φορτώσει τον υπολογιστή με πολλές δουλειές για αυτό άκουγα την κομπιουτερίστικη αντρική φωνή που έχουν υϊοθετήσει όλα τα robots που εμφανίζονται σε ‘80s science fiction serials και ταινίες!!! Dr Who και τα λοιπά. Κλείνω εκτυπωτή, παράθυρα και κάθε τι άλλο και επικεντρώνομαι σε αυτό. Το κακό δεν ήταν η χροιά, το χρώμα ή το μέταλλο(όνομα και πράγμα εδώ) της φωνής! Το κακό ήταν ότι επειδή δεν έβαλαν κάποιον να το διαβάσει παρά επέλεξαν ένα software για αυτή τη δουλειά, η ανάγνωση ήταν ΕΝΤΕΛΩΣ βαρετή! Η φωνή ήταν άτονη, άχρωμη και προφανώς μηχανική:πρώτα διαβάζε ένα σχόλιο του Ρουσώ και χωρίς ανάσα διάβαζε και το ονοματεπώνυμό του....χωρίς ανάσα και παρακάτω...ΧΑΟΣ. Τελικά η φωνή(του εν λόγω software) πρόκειται για τον Microsoft Sam. Καμμιά σχέση με τον Uncle Sam? Η κατάσταση είναι απροσδιόριστη....Από τη μια νιώθω χαζή που αγόρασα αυτή την πατάτα, από την άλλη το είδα και αυτό και εν πάσει περιπτώσει στις 3 η ώρα τη νύχτα που μου τα έλεγε ο Sam, η κατάσταση με διασκέδασε τόσο που πήρα τηλέφωνο τους άλλους ξενύχτηδες της εστίας για μια ανοιχτή ακρόαση. Αστείρευτος Sam! Τί να πω; Χαχαχαχααα.. το έχουμε χάσει εντελώς!!!
Η μεγάλη έκρηξη ίσως είναι αποτέλεσμα μιας έκρηξης μέσα σε μια μαύρη τρύπα: βλ. άσπρη τρύπα στο εσωτερικό μαύρης / κολάει και με τη θεωρία του Big Bang / ζούμε όλοι σε μέσα σε μια μαύρη τρύπα;http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=483251
Συμπέρασμα: Αυτή η δουλειά είναι κάτι ανάμεσα σε τζόγο, μαθηματικά, οντολογία, έμπνευση, φυσική, υπολογισμούς. Άσε που αν αρχίσεις να ψάχνεις ένα πράγμα δεν ξεκολλάς ώσπου να πονέσουν τα μάτια σου από τον υπολογιστή.
Λίγες ώρες αφού έγραψα το από κάτω post ανακάλυψα σε forum του in.gr αυτό:
http://forums.services.in.gr/readsubject.page?sid=86&mid=82151&fm=0&offset=0 Θα τολμήσω να παραπέμψω την υψηλότητά της στο από κάτω post και θα την συμβουλεύσω, αφού προφανώς έχει κάποια σχέση με το internet να βάζει αυτό που θέλει να μάθει στο google και να τελειώνει η ιστορία.Προφανώς και δεν υποχρεούται ο καθένας να ξέρει ποιος θα είναι ο συνθέτης, αλλά αφού σε κάποιος ενδιαφέρεται τόσο που να ρωτάει με έκδηλη απορία (έως και ενόχληση για το γεγονός) σε forum, μήπως είναι λογικότερο να ψάχνει πρώτα την απάντηση και μετά να ρωτάει;Έλεγα να απαντήσω και στο ερώτημά της κανονικά αλλά μου φαίνεται τζάμπα κόπος.
Με αφορμή ένα κέιμενο που βρήκα σήμερα στην εφημερίδα Καθημερινή: http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_818895_16/07/2004_109829 θέλω να σχολιάσω κάτι πάνω στην υπόθεση των Ολυμπιακών αγώνων. Σύμφωνοι, το εγχείρημα είναι μεγάλο, σύμφωνοι έχει χαθέι πολύς χρόνος λόγω ανοργανωσιάς, μιζών και λοιπών κακών αλλά αυτά ας ερευνηθούνε καλύτερα μετά. Δεν έχουμε χρόνο για αυτά τώρα. Το σίγουρο είναι επίσης ότι οι Ολυμπιακοί αποτέλεσαν μια ιστορική αφορμή για να γίνουν έργα υποδομής στην Αθήνα που καθυστερούνταν για δεκαετίες. Με τι κόστος και ποιος το πληρώνει αυτό, έχω μερικές υποψίες αλλά ας αφήσουμε και αυτή τη γκρίνια για μετά. Πάντως προτιμώ να πληρώσω παραπάνω, ακόμη και να με κλέψουν αλλά να κινηθεί κάτι τελικά σε αυτό το βάλτο που λέγεται Ελλάδα, παρά να παραμένω στην κατάσταση που ήμουνα πριν από δεκαετίες. Μπορεί αυτό που λέω να ακούγεται νεφελοπαρμένο, αλλά νομίζω ότι είναι καλύτερα έτσι. Πόσο νεφελοπαρμένο μπορεί εξάλλου να είναι κάτι τόσο πεζό; Εξάλλου έχω την ελπίδα οι όποιες ατασθαλίες με τον χρόνο μπορεί και να γίνονται λιγότερες, λόγω κριτικής ή ελέγχου.
Περί Ολυμπιακού Πνεύματος, πάλι παίρνωντας αφορμή από το προαναφερθέν κείμενο, δεν είμαι σίγουρη τι ακριβώς εννοείται. Αντιλαμβάνομαι προφανώς περί τίνος θα μπορούσε να μιλάει ένα τέτοιο κείμενο αλλά υπάρχει όντως αρχαίο κείμενο; Αν ναι τα ίδια ισχύουν και σήμερα; Αν όχι ποιος το εφηύρε εκ των υστέρων; Υπάρχει κάπου γραπτά ή όλοι πιπιλίζουμε την ωραία αυτή έννοια σαν καραμέλα και εννοούμε κάθε φορά αυτό που μας συμφέρει στην παρούσα κατάσταση;
Αναφορικά με το χιτλερικό ύφος των τελετών έναρξης και λήξης ως τώρα, δεν έχω να πω και πολλά πράγματα γιατί δεν καταλαβαίνω γιατί ήταν χιτλερικές οι τλευταίες τελετές. Για τους αγώνες του Βερολίνου το καταλαβαίνω. Έχω δει και ντοκουμέντα και ναι προφανώς ήταν. Για την Ρωσσία δε, δεν ξέρω. Κάτι ότι ήμουνα μικρή, κάτι ότι δεν έχω δει και τίποτα μετά αναλυτικό πάνω στην υπόθεση, αν ξέρει κανείς ας βοηθήσει τέλος πάντων.
Αυτό όμως που ξέρω είναι ότι το καλύτερο κομμάτι αυτών των Ολυμπιακών Αγώνων θα είναι –μακράν- η τελετή έναρξης και λήξης. Ειλικρινά εξεπλάγην όταν άκουσα την επιλογή των ανθρώπων που θα είναι υπεύθυνοι. Τόση τόλμη από την ελληνική διοργάνωση δεν την παρίμενα. Καταρχήν, υπεύθυνος θα είναι ο Δημήτρης Παπαϊωάννου. Ένας νέος άνθρωπος (ναι, νέος, καλά διαβάσατε, 38 ετών για την ακρίβεια) με εξαιρετικό ταλέντο. Μάλλον πολλά εξαιρετικά ταλέντα. Σπούδασε ζωγραφική στην Α.Σ.Κ.Τ., μετά από μια μαθητεία σαν έφηβος δίπλα στον Γ. Τσαούχη, άρχισε να μυείται στον σύγχρονο χορό και το θέατρο το 1983, σπούδασε στην Ν.Υόρκη στο La Mamma Experimental Theatre Company και μελέτησε την ιαπωνική τεχνοτροπία σύγχρονου χορού Butoh (δεν ξέρω ακριβώς περί τίνος πρόκειται, αλλά φίλοι χορευτές την θεωρούν πολύ σημαντική). Έγινε γνωστός για τα κόμιξ που σχεδίαζε γύρω στο ‘90(τo 91 μάλιστα κέρδισε και το πρώτο βραβείο στο Marseilles Biennale's Comic competition) και το 1986 ίδρυσε στην Αθήνα μαζί με την Αγγελική Στελλάτου την περίφημη Ομάδα Εδάφους. Η ομάδα έχει αφήσει ιστορία στον χώρο και είχε (σπάνιο πράγμα είναι η αλήθεια για τα ελληνικά δεδομένα) διεθνές κοινό, που ερχόταν αποκλειστικά για να δει τις παραστάσεις αυτές. Η Ομάδα ανέστειλε τη λειτουργία της πέρσυ το καλοκαίρι μετά από μια σειρά παραστάσεων στο καλοκαιρινο θέατρο στο Άλσος Παπάγου με το «Για Πάντα». Είχα πάει και ήταν συγκλονιστικά (δεν περιγράφω τώρα γιατί είναι εκτός θέματος).
Ένας τέτοιος άνθρωπος λοιπόν, με εμπειρία στην οργάνωση και τον συντονισμό πολλών ατόμων, για τη διεξαγωγή μεγάλων παραστάσεων, διεθνούς ακτινοβολίας(αυτή θα είναι η μεγαλύτερή του ως τώρα, δεν αμφιβάλλω) μου φαίνεται ότι καλυτερο είχε να δείξει η Ελλάδα. Οι επιλογές σε πρόσωπα που θα αναλάβουν τους επιμέρους τομείς, με καθησύχασαν ότι θα κάνει ότι μπορεί για να είναι μια τελετή μοναδική: Ο Γ. Κουμεντάκης μουσική, η Σοφία Κοκοσαλάκη ρούχα, η Αγγελική Στελλάτου χορογραφίες, η Λίνα Νικολακοπούλου λόγια κλπκλπ.( http://www.athens2004.com/athens2004/page/magazine/issue10?lang=en&cid=be6afdd56963cf00VgnVCMServer28130b0aRCRD). Και κάτι ακόμη. Η –άγνωστη στο ευρύ κοινό- Σοφία Κοκοσαλάκη, είναι μια πολύ σημαντική ανερχόμενη σχεδιάστρια μόδας. Σπούδασε στο St Martin’s School of Design στο Λονδίνο είναι ήδη πολύ γνωστή στους κύκλους της μόδας, παρουσιάζει την προσωπική της collection κάθε σεζόν εκεί και δίνει λίγα κομμάτια της σε ακόμη λιγότερα κυριλέ πολυκαταστήματα του Λονδίνου(π.χ. Liberty). Γνωρίζοντας παλιότερα και την αδερφή της, σημειώνω πως για αυτή την περίσταση ανέβαλε/απέρριψε πρόταση να αναλάβει την θέση της υπεύθυνης γενικής σχεδιάστριας του οίκου Fendi, πρόταση που έκανε αίσθηση όταν της προσφέρθηκε, καθώς ήταν μόνο 28 χρονών.
Με λόγα λόγια, αν για κάτι είμαι σίγουρη ότι θα κάνουμε ότι καλύτερο μπορούσαμε να κάνουμε και θα δείξουμε ότι καλύτερο μπορούσαμε να δείξουμε, είναι αυτές οι δυο τελετές.
Κοιτάζοντας για άλλο πράγμα, στο CNN βρήκα link της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας.
http://www.cultural-olympiad.gr/st/html_files/index_0.html Ενώ φαίνεται να λειτουργεί σε 2 γλώσσες(ελληνικά και αγγλικά), η αγγλική εκδοχή, έχει μερικά links που οδηγούνε σε κομμάτια του site που είναι γραμμένα στα ελληνικα!! Το δε Flash στην αρχή, που δείχνει όλες τις πόλεις του κόσμου που γίνονται εκδηλώσεις , αναγράφει την Ευρώπη ως Europ!! Δεν λέω, δεν είναι τραγικό λάθος αλλά δεν μπορούσαν να το έχουν προσέξει; Τόσο πολύ δεν προλαβαίνανε; Για να μην πω ότι οι εκδηλώσεις λαμβάνουν χώρα, αν παρατήρησα καλά, μονάχα στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική, Αυστραλία και Ιαπωνία. Στην Αφρική τ ί π ο τ α! Στην Λατινική Αμερική, ή σε μια άλλη οποιαδήποτε χώρα της Ασίας(Κίνα, Ινδία) τίποτα!
Χαρά στις αξίες που διαλαλούμε πως έχουμε από τους προγόνους μας και θέλουμε να περάσουμε και στον υπόλοιπο κόσμο!
Poli harika pou pirame to EURO. Mou arese poli kai olos o palmos stous dromous. Energeia. Oi ellines ehoun POLI megali anagi na haroune. Na panigirisoune. Na niosoun oti axizoun kati kai den ine padou oi telefteoi. Oi ahristoi tis Evropis, me to anorganoto kratos, i evropaiki hora pou i proodos tou dytikou politismou ftanei teleftea klpklp. Hairode toso poli giati nomizoun oti afto simainei kati gia ola ta parapano? Pos isos tha ta anatrepsei, i pos isos arhizei mia nea poreia? Paralogo, alla ti na pei kaneis pou asholoude me to "ti ipan ta xena mesa mazikis enimerosis gia tin ypothesi"? Hairomaste pou vlepoume na ginomaste eidiseografika to epikedro stin yrdogeio. Giati hairomaste? Giati den ginomaste syhna, paroti poli tha to thelame. Exallou i Ellada ehei thesei ta themelia oloklirou tou dytikou politismou, opos oloi gnorizoun. Alla i arhaia Ellada, ohi i syghroni. Kai emeis, pou niothoume synehistes aftou tou fortiou(omadiki psyhanalisi epeigodos by the way) kai os tora den stekomaste sto ypsos mas, na, oriste: area kai pou apodeiknyoume tin pasta mas. Ti symvainei epitelous me afton ton lao? Ehoume megali idea gia ton eafto mas, diakatehomaste apo anagi na apodeixoume tin axia mas stous allous(axia pou etsi de facto emeis oi idioi amfisvitoume), apogoitevomaste otan den to kanoume kai panigirizoume san treloi otan to petihoume. San ta prototoka paidia, pou sinithos analamvanoun to varos na ikanopoiisoun tis prosdokies ton gonion tous....
Έπεσα προ ολίγου σε ένα απίστευτο άτομο. Ξέρει κανείς τον Νίκο Σαλίγκαρο; Ξεκινώντας από ένα προιστορικό post πάνω στο Μουσείο της Ακρόπολης(http://www.2blowhards.com/archives/001326.html) που κόντεψα να πάθω ασφυξία από το τι διάβαζα, βρήκα ότι πρόκειται για: Professor of Mathematics, Urbanist, and Architectural Theorist! Εδώ θα βρείτε το βιογραφικό του: http://www.math.utsa.edu/sphere/salingar/index.html. Πρέπει να πρόκειται για το μοτίβο: έλληνας του εξωτερικού, μαθηματικός και αρχιτέκτονας από χόμπυ, θαυμάζει την συμμετρία, τον Πλάτωνα, τον αρχιτέκτονα Demetri Portphyrios(http://www.princeton.edu/~paw/archive_new/PAW02-03/02-1009/features.html) και τον αντίστοιχο αλλοδαπό Leon Krier (ποτέ δεν νόμιζα πως θα ξόδευα δυνάμεις να γράψω αυτό το όνομα), διαβάζει το: http://luciensteil.tripod.com/katarxis/index.html με τον ευφάνατστο τίτλο: On Contemporary New Traditional Architecture and Urbanism (μπερδεύτηκε κανείς;), μένει σε βιλίτσα με κίονες ιονικού ρυθμού, ψηφίζει ΛΑΟΣ και θέλει να επιβάλει την χλαμύδα. Το τι διάβασα στο κείμενο του και στα σχόλια που συνεχίζουν από κάτω, είναι μια ιστορία για γερά νεύρα. Δεν σκοπεύω να επεκταθώ εδώ γιατί ανά 5 λέξεις του θέλω να πω 300, αλλά δεν με βλέπω να συγκρατούμαι.
Θα πω μόνο 2 βασικά πράγματα:
α.δεν είναι ότι ξετρελάθηκα με το κτίριο(http://www.tschumi.com) και δη με το πολύ γυαλί, αλλά κυρίως για λόγους κλιματικούς, είναι όμως ένα ωραίο κτίριο παρόλα αυτά και τέλος πάντων όποιος μπορούσε, ας έκανε καλύτερο και ας το έστελνε. Πήγα στην έκθεση με τα projects που φτάσανε στην τελευταία φάση και με εξαίρεση την δουλειά των Αντωνακάκηδων, αν θυμάμαι και καλά, τα άλλα δεν λέγανε πολλά πράγματα. Φωτό έχω στο αρχείο μου στην Αθήνα, οπότε δεν μπορώ να θυμάμαι πολλά πράγματα με ακρίβεια.
.
β. Ξέρεις ηλίθια μαϊμού τι σημαίνει ένταξη; -(είμαι politically incorrect αλλά μας τα έχουνε πρήξει με τη γαμημένη την ένταξη)- Ένταξη στο περιβάλλον δεν σημαίνει μονάχα το να κρύβεσαι και να αντιγράφεις τον δίπλα. Ένταξη, αγαπητό κνώδαλο, δεν σημαίνει απαραιτήτως (υπογραμμίζω) ότι όπου υπάρχει πέτρα θα βάζεις πέτρα και όπου τούβλο, τούβλο. Τότε αγαπητέ μου θα είμασταν ακόμη στα πέτρινα σπίτια σου (πολύ ωραία, τα αγαπώ, αλλά τα αυθεντικά, όχι τις μαϊμούδες του Πορφύριού σου, που κάνει επίτηδες τον τοίχο 50 πόντους για να φαίνεται πέτρινο το σπίτι!!! Αν δεν κολλάς αλλού, σκέψου το οικονομικά-Τόσα λεφτά πεταμένα). Και αν αυτό το αρχαίο look γουστάρεις μάγκα μου, να πετάξεις τον υπολογιστή σου, να χαρίσεις το αυτοκίνητό σου, πέτα κινητό, πλυντήριο και τηλεόραση, ξέχνα το ασανσέρ και αγόρασε ένα κάρο! Εκεί να σε παραδεχτώ. Ένταξη, αγαπητό κνώδαλο, σημαίνει να εναρμονίζεσαι με τον χαρακτήρα του τοπίου, την κρυμμένη του φύση. Και τέλος πάντων πολλές φορές η ένταξη δεν είναι και το παν. Μερικές φορές, και δη όταν μιλάμε για τοπόσημα, η ένταξη είναι το λιγότερο(χωρίς φυσικά να τολμώ να υποτιμώ τη σημασία της Ακρόπολης _ το αισθητικό ανάλογο για τον έλληνα της μάνας του_ την αγαπάει, τη λατρεύει, αλλά με το βάρος της τον καταδυναστεύει και δεν τον αφήνει να ενηλικιωθεί_είχα υποσχεθεί σε κάποια φάση μακροσκελές κείμενο για την προγονολατρεία_δεν προλαβαίνω τώρα όμως). Ακολουθώντας τον σοφό σου λόγο, θα προτείνω μερικές ισοπεδώσεις ατάκτων μνημείων, θέτοντας τα καίρια ερωτήματα:
Τα μοναστήρια στα Μετέωρα κάνουν καμμιά προσπάθεια να κρυφτούνε; Να ενταχθούνε και να χαθούνε στο τοπίο; Η Ακρόπολη κάνει; Τα μοναστήρια στο Άγιο Όρος; Η πυραμίδα (γυάλινη- ΜON DIEU! Τι SHOCK!) του Λόυβρου; Ο πύργος του Άιφελ; Οι πυραμίδες; Ολόκληρη δε η πασσαλόπηκτη πόλη της Βενετίας; Τι βιασμός της φύσης είναι αυτός; Ακόμη όμως και η καλύβα του παππού σου από καλάμια στην παραλία ή του παππού μου στο βουνό; Στην μέση του πουθενά. ΣΟΚ και ΔΕΟΣ.
Αγαπητέ έχεις ιδέα_λέμε τώρα_ για τη λύση του Χρήστου Παπούλια (εκτός συναγωνισμού πρόταση) ο οποίος πρότεινε να χτιστεί το Μουσείο πάνω στον βράχο της Ακρόπολης(πάνω από το Ηρώδειο), αλλά μέσα στο έδαφος, εκεί που ο βράχος της Ακρόπολης έχει μπαζωθεί για να μπορούν να περπατάν οι τουρίστες; Με είσοδο από την οροφή του, 2-3 «μπούκες» για το φως από πάνω, από το έδαφος της Ακρόπολης δηλαδή, ένα μουσείο πάνω στον ιερό βράχο, εύκολο για τους επισκέπτες στην πρόσβασή του, που θα προσέφερε θέαση των γλυπτών σχεδόν στον φυσικό τους χώρο. Και δροσερό! Ένα μουσείο χθόνιο, στηριγμένο σε προσωπική μελέτη 10 χρόνων του αρχιτέκτονα, βασισμένη σε παλιότερα σχέδια και ανασκαφές στον Ιερό βράχο, που θα έφερνε στο φως και νέα ευρήματα, προ κλασσικής εποχής, που είναι θαμένα εκεί για να μην καταστραφούνε;
Τι να πω; Σηκώνω μπροστά τα χέρια στην ημιμάθεια και στη βλακεία. Είναι τα πράγματα που φοβάμαι περισσότερο στη ζωή μου.
Tο γρήγορο Iντερνετ προσπέρασε τη χώρα
Mονοπώλια, διαπλοκή και σαθρές υποδομές μάς κατέστησαν ουραγούς στη νέα εποχή
Σε τυπικό παράδειγμα της κακοδαιμονίας που πλήττει τις αναπτυξιακές προσπάθειες στην Eλλάδα αναδεικνύεται η καθυστέρηση της χώρας στην ανάπτυξη του Iντερνετ, του οποίου είναι πλέον πανθομολογούμενη η σημασία ως εργαλείου ανάπτυξης, εκπαίδευσης, εργασίας και συναλλαγών. O κοντόφθαλμος σχεδιασμός και οι εσφαλμένες εκτιμήσεις συνδυάζονται στη συγκεκριμένη περίπτωση με τη μονοπωλιακή θέση του OTE και τις δήλες και άδηλες δεσμεύσεις του προς τους «μοναδικούς προμηθευτές», οδηγώντας στο απογοητευτικό αποτέλεσμα να έχουμε ποσοστό χρηστών του Διαδικτύου υποδιπλάσιο εκείνου των ανεπτυγμένων χωρών της E.E. και μηδενική εξάπλωση των ευρυζωνικών συνδέσεων, τις οποίες ο OTE υπονόμευσε - και ευθέως και με εφαρμογή πανάκριβων τιμολογίων- για να διαθέσει το στοκ των μόντεμ ISD(κατασκευής Iντρακόμ). Oι αγκυλώσεις του είδους εξηγούν τη μικρή απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων και την πενιχρή ανταπόκριση στην «Kοινωνία της Πληροφορίας», που υπάρχει φόβος ότι θα αποτελέσουν άλλη μία «χαμένη ευκαιρία» για τη χώρα...
