traffic light thoughts

Γυρίζω από νυχτερινή βόλτα. Σκηνικό αντίστοιχο με προηγούμενο post: νύχτα, αυτοκίνητο, rock fm κατά το τελευταίο μου συνήθειο, μουσική δυνατά, ζεστή νύχτα, παράθυρα ανοιχτά, μαλλιά πέρα δώθε, έχω πετάξει σακάκι και αγαπημένο μαντήλι/πασμίνα/μαύρο κομμάτι ύφασμα για το λαιμό τελοσπάντων -call it what U want- στο πίσω κάθισμα και είμαι με τιραντέ να απολαμβάνω τον νυχτερινό αέρα, επιστροφή σπίτι από νύχτα στο κέντρο. Σταματώ λίγα μέτρα πριν το φανάρι. Καπνίζω. Εντελώς αντιοικολογικά, κάνω να πετάξω το τσιγάρο έξω. Το τασάκι γεμάτο από χαρτιά και εγώ έχω βαρεθεί να το αδειάσω. Το πετάω και το κοιτάω. Στην άκρη του δρόμου, δίπλα σε αυτό και άλλες γόπες. Πιο μετά, πιο νωρίς καμμιά. Παρατηρώ. Καμμιά με κραγιόν, άλλες μεγαλύτερες, άλλες μικρότερες, μισοκαπνισμένες. Αναρωτιέμαι. Ποιος έχει ρίξει τσιγάρο στο ίδιο απροσδιόριστο σημείο; Τι μας ενώνει; Πότε άναψε το φανάρι για αυτούς; Φαντάζομαι πρόσωπα, ηλικίες, καταστάσεις. Τύπος 25άρης με μπλέ σπορ αυτοκίνητο και μπακουροπαρέα σε νυχτερινή επιστροφή στο σπίτι; Στο αυτοκίνητο μυρίζει κλασσικό αντρικό άρωμα αυτής της ηλικίας: όλοι φοράνε το ίδιο. Κυρία μέρα μεσημέρι, απηυδισμένη από κίνηση καθοδόν προς δουλειά/σπίτι; Τι να μαγειρέψει το μεσημέρι; Δεκαοχτάχρονο σε παπάκι που οδηγεί φίλος του, βλ. πάμε σπίτι του κολλητού; Στα μαλλιά gel.Ταρίφας βαρύς με λαϊκά στο τέρμα; Ελαφριές αξυρισιές. Σκέφτομαι με κλισέ; Δυο κοπέλες οδηγούν μέρα μεσημέρι προς το ΙΚΕΑ. Φοιτήτριες. Κατάλογος με επιθυμητά προϊόντα στις τσάντες στα πόδια.. Ανάβει πράσινο. Ξημερώνει Κυριακή.