αναπάντητες κλήσεις παντού

Ένα τηλέφωνο που δεν σήκωσα πρωί πρωί. Κοιμόμουν. Νόμιζα πως ήταν αυτοί του προηγούμενου post από τις εταιρίες που είχα ζητήσει ενημερωτικό υλικό. Άλλαξα πλευρό. Ένα τηλέφωνο ενώ οδηγώ. Και δεύτερο. Μετά μήνυμα.

Το διαβάζω.

Χαρά μεγάλη. Πρωτόγνωρη. Δυστυχώς μας έχουν πει να αποφύγουμε να πολυμιλήσουμε για την ώρα για αυτό. Τουλάχιστον όχι μέχρι να γίνει η επίσημη ανακοίνωση. Με τρώει αλλά θα κρατηθώ. Επιφυλλάσομαι για μελλοντικό post. Δεν είναι πρωτιά, αλλά είναι η πρώτη μας φορά Λ! Φωνές, γέλια μόνη μου, τηλέφωνα. Αν δεν τρακάρω θα είναι θαύμα. Ο πακιστανός στο φανάρι έχει τρομάξει και δεν με πλησιάζει για το γνωστό χαρτομάντηλο. Οι των διπλανών αυτοκινήτων χαμηλώνουν τα ραδιόφωνα να ακούσουν τι έγινε. Στην επιστροφή από οδοντίατρο + φυσικοθεραπεία, στάση στον Πετρίδη. Με τα λουλούδια. Της στέλνω ένα bonsai. Συγχαρητήρια και ευχαριστώ!