κατ-οικίδιες σκέψεις
Τα πράγματα στο σπίτι έχουν αρχίσει να ζορίζουν. Μέχρι τώρα νόμιζα πως το χειριζόμουν ΟΚ, αλλά ο κόμπος κοντεύει τελικά στο χτένι. Ήθελα να φύγω όσο γίνεται πιο σύντομα από το σπίτι, αλλά σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου αυτό θα πάρει ακόμη κανα-δυό μήνες. Θέλω να φύγω και χωρίς να ζητήσω μια δραχμή. Για την ακρίβεια, θέλω να έχω τόσα λεφτά που να μπορώ να πληρώνω ένα ενοίκιο, να τρέφομαι και να βγαίνω έξω, αλλά εντάξει, για μερικά extra έξοδα στην αρχή δέχομαι να με βοηθήσουν οι γονείς μου. Οι γονείς μου μεν, καθόλου δεν αρέσκονται στο να ακούνε τις δηλώσεις μου περί αποχωρήσεως. Εάν τους πιάσω παρόλα αυτά σε μια κανονική κουβέντα χωρίς φωνές, υπερβολές κλπ θα συμφωνήσουν, πως κάτι τέτοιο θα είναι για καλό. Στην πράξη όμως δεν θέλουν να βοηθήσουν καθόλου. Όχι ότι εγώ θέλω δηλαδή. Θέλω μόνη μου να κάνω το βήμα αυτό. Να στηρίζομαι σε μεγάλο βαθμό στα δικά μου πόδια. Εντάξει, κανένα σεντόνι, πετσέτα κλπ μπορεί να πάρω από εδώ, αλλά τα βασικά θέλω μπορώ να τα κάνω μόνη μου.
Και ενώ φαινομενικά όλα αυτά που λέω δείχνουν να μην έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους, πρακτικά έχω την αίσθηση πως μου τραβάνε το χαλί κάτω από τα πόδια. Κάνω μια κίνηση, δεν είναι αυτή που θα έκαναν αυτοί, με πρήζουν. Εγώ, κάνοντας τα πρώτα μου βήματα, όσο σίγουρη και να είμαι για τις αποφάσεις μου, όσο και να έχω σκεφτεί όλες τις παραμέτρους για να καταλήξω, μια αμφιβολία υπάρχει μέσα μου. Μένοντας μαζί τους και με το να μου την τονίζουν 8 φορές στις 10 που θα μιλήσουμε, νιώθω να με αποδυναμώνουν. Γιατί ενώ με ξέρουν και με εμπιστεύονται όπως λένε και θέλουν αν με προστατεύσουν όπως ξαναλένε, με το να με γεμίζουν ανασφάλεια, ανησυχείς και φόβο δεν καταφέρνουν τον στόχο τους. Εγώ προσπαθώ φυσικά να μην είμαι τόσο ευάλωτη σε όλα αυτά, αλλά το να δομήσω μια ισχυρή, αδιαπέραστη προσωπικότητα δεν ξέρω αν είναι τόσο εύκολο όσο μένουμε κάτω από την ίδια στέγη. Επίσης δεν ξέρω αν είναι σημάδι υγιούς –πνευματικά- ανθρώπου, το να έχει μια προσωπικότητα τόσο στεγανή. Δυνατή ναι. Σίγουρη ναι. Αδιαπέραστη όχι. Η λύση μάλλον έγκειται στο φιλτράρισμα. Να ξέρεις τι θα αφήσεις από όλα αυτά που φτάνουν στα αυτιά σου, να μπει και παραμέσα.
είδομεν
posted by evee @ 5:00 PM
11 comments
11 Comments:
θα είμαι σύντομος γιατί πήζω.
Οι 'Ελληνες γονείς έχουν αυτό το συνταρακτικό χάρισμα που αναφέρεις. Συμβαίνει κάθε φορά που έχεις μια ιδέα που δεν τους αρέσει. Επίσης συμβαίνει κυρίως σε κόρες, παρά σε υιούς.
Πρώτα σε ταράζουν στο μπλα μπλα και στο τέλος σου λένε: "κάνε ότι καταλαβαίνεις, αλλά εμείς σου είπαμε την γνώμη μας".
Εμ, έτσι όπως μου την είπατε την γνώμη σας μου κάνατε την καρδιά περιβόλι.
Σολούσιον: Σχεδιάζεις, ενημερώνεις, αγνοείς, πράττεις, στεναχωριέσαι, στεναχωριούνται, το ξεπερνάς, το ξεπερνάνε, είστε όλοι χαρούμενοι.
θα έγραφα κι άλλα, αλλά πήζω. Αυτό που περιγράφεις συνέβη στην κοπέλλα μου. Εφαρμόστηκε το σολούσιον που ανέφερα. Βοηθάει το να έχεις κανά φράγκο στην άκρη. Μην αγχώνεσαι με την προσωπικότητά σου, νορμάλ μου φαίνεται!
φιλικά,
μάικ.
Προχώρα και μη σε νοιάζει τίποτα, ναι, η λύση βρίσκεται στο φιλτράρισμα. Ισως είναι καλύτερο να πηγαίνεις εσύ και να επισκέπτεσαι τους γονείς σου παρά να έρχονται εκείνοι σ' εσένα, στη δεύτερη περίπτωση είναι πιθανό να ακούσεις κάτι σαν "παιδί μου δεν τα προλαβαίνεις όλα, θα έρχομαι να σε βοηθάω να καθαρίσεις/μαγειρέψεις/σιδερώσεις" το οποίο βέβαια είναι 100% καλοπροαίρετο αλλά δεν είναι αυτό που θα θέλεις να ακούσεις.
Τα οικονομικά είμαι σίγουρη ότι τα έχεις υπολογίσει, δεν χρειάζεσαι "συμβουλές" εκεί. Φρόντισε να μη μείνεις πολύ κοντά στους γονείς σου, διαφορετικά το πιθανότερο είναι να έρχεται κάθε τρεις και λίγο η μητέρα σου "να δει πώς περνάς". Δέξου από αυτούς ό,τι μπορούν να σου προσφέρουν -θα είναι βοήθεια για σένα, κι εκείνους θα τους κάνει να νιώσουν ότι δεν τους παραγκωνίζεις. Θέσε κάποια όρια, αλλά μην τους προγκήξεις κιόλας. Αν πουν ποτέ καμιά κουβέντα παραπάνω, δώσε τόπο στην οργή. Πες πως είσαι εσύ ο γονιός κι εκείνοι τα παιδιά. Ό,τι κι αν λέμε περί ελλήνων γονιών (και ισχύουν όλα), ας μην ξεχνάμε ότι ανησυχούν κι αυτοί -ειδικά όταν πρόκειται για κόρη-, και πως, έχοντας μάθει όπως έχουν μάθει, δυσκολεύονται να συνηθίσουν την ιδέα ότι το παιδί τους ανοίγει τα φτερά του. Είναι ζόρικο στην αρχή να μένεις μόνος σου, θα ΄ρθουν στιγμές που θα σιχτιρίσεις και θα πεις "τι ήθελα και έφευγα", αλλά κάνοντας λίγη υπομονή θα διαπιστώσεις τελικά ότι άξιζε τον κόπο. Καλή επιτυχία. :-)
Οι αμερικανικοι γονεις διωχνουν τα παιδια αμεσος. Πολοι λιγοι μενουν σπιτι μετα απο 18 χρονον...η πανεπιστημιο (μακρια απ το σπιτι), η δουλεια και ανεξαρτησια. Ειναι double-edged sword, οπως λεμε. Οπως τα βλεπω, αμερικανικες οικογενιακες συγγενειες δεν εχουν το βαθος που εχουν οι ευροπαικες. Ελευθερια εχει δικη τις τιμη. Ο ανθρωπος μαθενει απο ατομικα λαθοι. Αλλα για μενα, θα χαρικα να ειχα οικογενια με συνεση, κοινη λογικη και αυτοπεποιθηση. Οικογενιακο στηριγμα ειναι ανεκτιμητος. Να μενεις σπιτι η να μην μενεις σπιτι δεν ειναι το θεμα...το θεμα ειναι η συγγενεια. You don't know what you've got til it's gone. Καλα να "αρπαξεις" δικη σου ζωη...καλα να καλυτερψεις τη συγγενεια με τους γονεις. Καλο δρομο! Καλη πορεια!
Μάικ και Κουρούνα, δεν νομίζω ότι πρόκειται για ζήτημα φύλου. Νομίζω απλά ότι είναι θέμα "ελληνικής οικογένειας" και σύνδρομο της άδειας φωλιάς(μα που πήγαν όλοι???). Είμαι και το μεγαλύτερο τέκνο οπότε λογικό είναι να έχω κάποια ζόρια αναφορικά με το εγχείρημά μου αυτό.
george ναι το ξέρω πως σε βάθος χρόνου θα είναι καλύτερο για μένα. όχι πως μιλάμε και για κανένα απεριόριστο βάθος χρόνου δηλαδή... έχω ξαναμείνει μόνη μου σε context σπουδών(ναι το ξέρω, είναι άλλη φάση) και ξέρω πόσο καλό θα μου κάνει. Ξέρω επίσης και τις δυσκολίες, οι οποίες και δεν με πτοούν καθόλου.
makariotate, όπως βλέπω πας να με σπρώξεις να μείνω με τους γονείς μέχρι να βγάλω τρελά λεφτά ή να παντρευτώ, αλλά δεν θα κάνω την χάρη στην εκκλησία μας(σας). Το ΤΣΜΕΔΕ είναι ένα πρόβλημα(900 ευρόπουλα μου ήρθε τις προάλλες!! και είναι και η ταρίφα των πρώτων χρόνων, η μειωμένη, U know) αλλά θα το λύσω το ζήτημα, που θα πάει! Η λύση -προφανώς- είναι το να αρχίσω να βγάζω λεφτά, σε πιο σταθερή βάση και όσο γίνεται περισσότερα. ΟΚ. Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο ακούγεται αν έχεις όρεξη. Δεν ξέρω και πολλούς που να έχουν πραγματικά όρεξη...
Για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμη, είμαι ελαφρώς αγύριστο κεφάλι και οι δυσκολίες δεν με πτοούν καθόλου. Αντιθέτως πεισμώνω και προτιμώ να κοιτάζω το τι έχω να κερδίσω. Αν αυτό που έχω να κερδίσω αξίζει τον κόπο, να πάνε να γαμηθούν όλα τα άλλα.
nick the creek συμφωνώ απολύτως
Κανένας γονιός στην Ελλάδα δεν θα πει στο παιδί του ότι πρέπει να ζήσει μόνο του. Μην κλαίγεσαι λοιπόν και πάρε την απόφαση. Είσαι νέα υποθέτω, και από τα γραπτά σου δυναμική. Τι περιμένεις να σου πούμε ότι σε συμπονάμε και σε καταλαβαίνουμε. Εκτός αν περιμένεις από τους γονείς να σου βρουν καμία μεζονέτα και να στην επιπλώσουνε κιόλας.
Συγνώμη αν είμαι κυνικός αλλά νομίζω ότι κάποιος πρέπει να σε ταρακουνήσει
κυνικός
Ego pali tha tin po tin apopsi mou ki as mou ta xosete. Ego sti thesi sou tha pigaina na meino monos mou kai tha tous evaza na mou plironoun kai to noiki mexri na mporeso na ta vgalo pera. De nomizo oti einai kako kai eimai sigouros oti tha deiksoun katanoisi gia tin katastasi sou (kai aftoi ta idia perasan). Ase ta ithika dillimata kai fyge.
PS: An kai eimai sigouros oti kathe vdomada tha pas osan kourdos prosfygas me ta taperakia gia kana pastitsio/mousaka (ego toulaxiston afto tha ekana).
καλορίζικο !
to whom it may concern:
δεν ρώτησα τι να κάνω φίλτατοι. αυτό θα το πω εγώ. Για να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη.
Το post δεν πραγματεύεται το τι θα κάνω. Πραγματεύεται την αντίδραση της οικογένειας. Η οποία και -εμένα προσωπικώς- δεν με κάμπτει. Όποιους τους έχει κάμψει ας πάνε να βγάλουν τα απωθημένα τους αλλού.
Κυνική
to na thelei na fygei kapoios apo to spiti einai oti pio fysiologiko! to oti den tha to paroun kala oi goneis anamenomeno giati niw8oun pos periorizetai o rolos tou.
fysika to kata poso borei kapoios na to kanei e3artatai apo tis oikonomikes dynatotites tou. den exei noima (gia mena toulaxiston) na fygei kapoios an den borei na stirixtei sta dika tou podia (fysika ligi voithia einai pada euprosdekti stin arxi gia olous)
oloi se kapoia stigmi exoume bei sto dilimma auto.
sto finale ,sti zoi ta dyskola a3izoun - ta eukola boroun na ta kanoun oloi.
filika,shfhs
p.s: opos eipes i apofasi einai diki sou-apo mena kali epityxia
Δεν ξέρω αν θα το διαβάσεις αυτό, φίλτατη Evee... περιμένοντας μία δουλειά που έστειλα να τελειώσει, πήρα να διαβάσω τους παρελθοντικούς μήνες της γραφής σου...
1. Άλλαξε ΠΑΡΑ πολύ ο τρόπος που γράφεις. Το πρόσεξες κι εσύ; Σαφώς προς το "καλύτερο" ή μάλλον στο "ποιητικότερο"
2. "το να δομήσω μια ισχυρή, αδιαπέραστη προσωπικότητα δεν ξέρω αν είναι τόσο εύκολο όσο μένουμε κάτω από την ίδια στέγη"
Πιστεύω ότι δεν είναι. Έχοντας φύγει από την εν λόγω στέγη στα 17 και βρισκόμενη πάλι από κάτω της στα 27 [ε, λίγο πολύ από κάτω της] σου λέω ότι είναι μεγάλο πακέτο.
3. Καθώς ψάχνεις τώρα, εν έτη 2006 για σπίτι, δεν ξέρω αν τελικά έφυγες σε εκείνη την φάση ή όχι.
Αν ξαναδιάβάσεις τις σκέψεις σου αυτές, βλέπεις αλλαγές; με τον χρόνο; τους και σου;
Post a Comment
<< Home