ΑΤΤΙCA

Ροβόλησα σήμερα το απόγευμα προς τα πεδινά της Πλατείας Συντάγματος(sorry, επιρροή των ριζών μου και του πνεύματος των ημερών... και νόμιζα πως φέτος ήμουν ντεφορμέ :Ρ), με σκοπό να δω κατευθυνθώ προς το -γνωστό πλέον- καινούργιο πολυκατάστημα της Αθήνας.

Μετοχικό Ταμείο Στρατού. Κτίριο - larger than life: ολόκληρο το οικοδομικό τετράγωνο Πανεπιστημίου, Βουκουρεστίου, Σταδίου, Αμερικής. Άλλα νούμερα δεν αναφέρω, τα γράψαν όλα οι εφημερίδες και τα περιοδικά. Σχεδιασμένο από τους Βασίλη Κασσάνδρα και Λεωνίδα Μπόνη το 1924. Πιο πολλά εδώ(είναι flash, μπες διαδρομές/Πναεπιστημίου/ Μετοχικό Ταμείο Στρατού, btw δες και μια αντιπρόταση του Μητσάκη εδώ). Αρχιτεκτονικά, η ανακατασκευή του όλου συγροτήματος αν θυμάμαι καλά έγινε τώρα από τον Αγιοστρατίτη.



ΟΚ. Εντυπώσεις ως πελάτης:

Οι βιτρίνες θυμίζουν μεγάλα πολυκαταστήματα του εξωτερικού. Selfridges, Harrods, Harvey Nichols, Saks 5th Avenue κλπ. Όχι τόσο φορτωμένες, αλλά αντίστοιχες και σε αναλογίες και σε χρήση πολυτελών υλικών και σε στήσιμο και με καλή δουλειά. Τα Χριστούγεννα σίγουρα θα είναι πιο κοντά στο προαναφερθέντα πρότυπα. Αρκετή ποικιλία για πολυκατάστημα, όχι τόσο μεγάλη σαν τα προαναφερθέντα πολυκαταστήματα του εξωτερικού, μα και σαφώς μικρότερος χώρος. Παρόλα αυτά ικανοποιητικά πολλές και διαφορετικές μάρκες, τιμές σε όλο το εύρος (αλλά γενικά προς τα πάνω λόγω εταιριών που αντιπροσωπεύονται, λογικό είναι). Δεν είναι τεράστιο. Αλλά χάνεσαι(πιο πολλά παρακάτω). Γενικά ευγενικές πωλήτριες - πωλητές. Δεν σε πρήζουν. όχι μίζερο σαν το Μινιόν (που θυμάμαι είχα πάει ως πιτσιρίκι καναδυό φορές) και εννοείται καμμιά σχέση με Κλαουδάτους και άλλα τέτοια.


Εντυπώσεις ως αρχιτέκτονας:

Στους χώρους εισόδου, στην πιο κεντρική είσοδο τουλάχιστον, ήθελε λίγο περισσότερη άπλα. Να "αναπνέει" ο χώρος που λέμε. Να μπορείς να κοιτάς γύρω σου και να προσανατολίζεσαι.

Αυτό είναι και το κύριο πρόβλημα σε ολόκληρο το κτίριο: το πως κινείσαι εκεί. Διότι σαν να μην φτάνει που οι σκάλες ανόδου/καθόδου δεν είναι σε σημείο που να τις βρίσκεις εύκολα από την είσοδο (εντάξει, όχι και πολύ έυκολα, κατανοώ ότι πρέπει να κάνεις και κάποια βήματα πρώτα στο χώρο για να σε "κερδίσουν" οι πάγκοι γύρω σου και μετά να κατευθυνθείς εκεί που θες), δεν υπάρχουν όμως ούτε τα απαραίτητα βελάκια. Επίσης, οι σκάλες ανόδου και καθόδου, για εξοικονόμηση χώρου είναι τοποθετημένες με τέτοιο τρόπο, που να πρέπει να γυρίσεις γύρω γύρω τον χώρο για να τις βρεις (είναι η μια πίσω από την άλλη στην ουσία). Πάλι καλό για το εμπόριο, κακό όμως για τα νεύρα σου (άρα και κακό ίσως για το εμπόριο μακροπρόθεσμα) και επίσης κακό σε περίπτωση ανάγκης γρήγορης εκκένωσης του κτιρίου. Να μου πεις τότε θα πας από τις κυλιόμενες? Στις πιο πολλές περιπτώσεις όχι, αλλά σε κάποιες ναι. Και λέγωντας αυτά, δεν είδα ούτε σημεία με ταμπέλες για εξόδους κινδύνου κλπ.

Περί προσανατολισμού, να σημειώσω πως συνήθως σε μεγάλους κλειστούς χώρους που δεν εισέρχεται το φυσικό φως(γνωστό κόλπο αύξησης των εσόδων σε μεγάλα καταστήματα π.χ. Saks, Harrods, Selfridges κλπ μα και ΙΚΕΑ, Praktiker και σία), υπάρχουν μερικά "τοπόσημα", κάτι ξεχωριστό σαν χαρακτήρας από όλα τα άλλα γύρω για να μην χάνεται ο κόσμος (εκεί που συνήθως όλοι δίνουν ραντεβού): ένα αίθριο, ένα καφέ, κάτι ρε παιδί μου. Εμείς επικοινωνούσαμε μεταξύ μας με τα κινητά: στα Missoni, στον τέταρτο όροφο, δίπλα στα Burberry's και τα τάδε, μετά τη σκάλα κάνε δεξιά, αν χαθείς ρώτα ή πάρε τηλέφωνο. Kαι συνήθως παίρνεις τηλέφωνο. Το αίθριο, ως κατακόρυφο άνοιγμα, εκτός από το να παίρνεις μια ανάσα μέσα εκεί στο απέραντο κλειστό κτίριο, χρησιμεύει και για να "ενώνει οπτικά" τους χώρους.. ξέρεις π.χ. ότι το τάδε ήταν μετά το αίθριο όπως ερχόσουν από τις σκάλες. Επίσης είναι ένας ιδανικός τρόπος για να βλέπεις και κάποιον που σε περιμένει στον από κάτω όροφο π.χ. "δίπλα στο αίθριο"...κάνεις ένα νόημα, λες κάτι βρήκα, δυο λεπτά θα αργήσω.

Στο καφέ στον έκτο που λένε πως γαμάει, δεν πρόλαβα να πάω γιατί έκλεινε.

Επίσης είμαι περίεργη αν δω πως θα είναι τους καλοκαιρινούς μήνες. Τα πολυκαταστήματα ξεκίνησαν από χώρες που η βόλτα στα μαγαζιά -λόγω καιρού- είναι πολλές φορές δύσκολη.

ΥΓ: Δεν υπεισέρχομαι σε σύγκριση "παραδοσιακού shopping" και "πολυκαταστήματος shopping", είναι άλλο ζήτημα που δεν με ενδιαφέρει εδώ.