1 day

Ξύπνημα στις 8.
Μια ώρα μετά στη δουλειά.
Οχτώμισι ώρες μετά τέλος.
Μισή ώρα περπάτημα.
Δυόμισι ώρες δουλειά.
Μισή ώρα περπάτημα.
Δυόμισι ώρες συνάντηση για ποτό με φίλο Β. Και νέα. Μιλάω πολύ. Έχω και πιο πολλά νέα. Έχουμε καιρό να τα πούμε. Με βρίσκει δραστήρια. Με βρίσκω πτώμα.
Σκέφτομαι την απόσταση μέχρι το μετρό.
Με πάει με το μηχανάκι στο Σύνταγμα.
Ο αέρας με αναζωογονεί. Όχι τρελά. Περισσότερο η αγωνία μου να μην βρει το πόδι μου σε κανένα αυτοκίνητο που περνάμε ανάμεσα.
Το τρένο θα περάσει σε 8 λεπτά. (!) θέλω και κανένα μισάωρο μέχρι το σπίτι. Βγάζω από την τσάντα το βιβλίο που αγόρασα πριν λίγες μέρες και δεν πρόλαβα να διαβάσω. Στα αυτιά μουσική. Φτάνω σπίτι πτώμα μεν, αναζωογονημένη δε από αυτά που διάβασα. Θυμήθηκα ένα προηγούμενο post και τα αναφέρω.


 


August Rodin – Διαθήκη

Ο θαυμασμός είναι ένα γενναιόδωρο κρασί για τα ευγενικά πνεύματα.
Και όμως, προσέξτε• μην αντιγράφετε τους παλιότερους. Έχοντας σεβασμό στην παράδοση, μάθετε να διακρίνετε το αιώνια γόνιμο που κλείνει μέσα της: την αγάπη για τη Φύση και την ειλικρίνεια.

Καθετί είναι ωραίο για τον καλλιτέχνη, γιατί σε κάθε ον, σε κάθε πράγμα, το διαπεραστικό του βλέμμα ανακαλύπτει τον χαρακτήρα• με άλλα λόγια την εσωτερική αλήθεια που διαφαίνεται κάτω από τη μορφή.
Και η αλήθεια αυτή είναι η ομορφιά.
Να μελετάτε με θρησκευτική ευλάβεια• δεν μπορεί να μη βρείτε την ομορφιά γιατί θα συναντήσετε την αλήθεια.
Να εργάζεστε λυσσαλέα.

Να εξασκείστε χωρίς σταματημό.
Πρέπει να λιώσετε στη δουλειά.

Η τέχνη δεν είναι παρά μονάχα αίσθημα. Όμως, δίχως τη βαθιά γνώση των όγκων, των αναλογιών, των χρωμάτων, χωρίς τη δεξιοτεχνία του χεριού, και το πιο ζωντανό συναίσθημα παραλύει..
Τι θα’χε απογίνει κι ο πιο μεγάλος ποιητής, σε μια ξένη χώρα, αν δεν γνώριζε τη γλώσσα της?
Ανάμεσα στη νέα γενιά καλλιτεχνών, υπάρχουν πολλοί ποιητές που, δυστυχώς, αρνούνται να μάθουν να μιλούν.
Και έτσι τραυλίζουν μονάχα.

Υπομονή! Μην υπολογίζετε την έμπνευση. Δεν υπάρχει.
Οι μόνες αρετές του καλλιτέχνη είναι η φρόνηση, η προσοχή, η ειλικρίνεια, η θέληση.
Να κάνετε τη δουλειά σας σαν τίμιοι εργάτες.
Να είστε αληθινοί φίλοι μου. Αυτό όμως δεν σημαίνει να είστε ανούσια ακριβείς.
Υπάρχει μια ταπεινή ακρίβεια• αυτή της φωτογραφίας και του εκμαγείου. Η τέχνη δεν αρχίζει παρά με την εσωτερική αλήθεια.

…ό,τι είναι βαθιά αληθινό για ένα άνθρωπο είναι το ίδιο αληθινό για όλους.

Δάσκαλοι είναι εκείνοι που βλέπουν με τα δικά τους μάτια αυτό που έχει δει ο κόσμος όλος και ξέρουν να διακρίνουν την ομορφιά εκείνου που είναι πολύ συνηθισμένο για τα άλλα πνεύματα.
Οι κακοί καλλιτέχνες πάντα φορούν τα γυαλιά αλλονών.
Το πιο σημαντικό είναι να συγκινείσαι, να αγαπάς, να ελπίζεις, να πάλλεσαι, να ζεις.
Να είσαι άνθρωπος, πριν είσαι καλλιτέχνης!
Το αληθινό περιφρονεί τα λόγια, έλεγε ο Pascal. Η αληθινή τέχνη περιφρονεί την τέχνη. Ξαναγυρίζω εδώ στο παράδειγμα του Eugene Carriere. Μέσα στις εκθέσεις οι περισσότεροι πίνακες δεν είναι παρά ζωγραφιές• οι δικοί του ανάμεσα στους άλλους έμοιαζαν παράθυρα ανοιγμένα στη ζωή!

Να αγαπάτε παθιασμένα την αποστολή σας. Δεν υπάρχει άλλη ωραιότερη. Είναι πολύ πιο υψηλή από ότι νομίζει ο κόσμος.
Ο καλλιτέχνης δίνει ένα μεγάλο παράδειγμα.
Λατρεύει τη δουλειά του.




Ολίγον τις απόλυτος και patronizing ο λόγος του, αλλά στα πιο πολλά συμφωνώ. Επίσης τι ωραία κατάληξη για μια γεμάτη μέρα. Επίσης να προσθέσω ότι γνωρίζω πολύ καλά ότι το να παραθέτεις αποσπάσματα δεν είναι ότι πιο αντικειμενικό. Πολλές φορές αλλοιώνεται το νόημα. Ελπίζω να μην έχει γίνει, παρότι η επιλογή και μόνο δηλώνει προσωπικά γούστα.

Ο Rodin πέθανε το 1917. Το κείμενο ψάχνω παντού αλλά δεν βρίσκω πότε γράφτηκε. Φαντάζομαι προς το τέλος.

update: καλά κάθησα και τα έγραψα όλα αυτά, ξέχασα να ανεβάσω μερικές εικόνες από δυο / τρία χαρακτηριστικά έργα του Rodin για όποιον δεν γνωρίζει. Χρόνο δεν έχω τώρα, οπότε ιδού μερικά links: ο σκεπτόμενος, το φιλί, οι αστοί του Callais, οι Πύλες της Κολάσεως, -άλλο ένα- φιλί. Αυτά.