η φάρμα των ζώων

Φέτος το καλοκαίρι οι μέρες στη Μ είχαν ένα κοινό παρονομαστή: πολλά ζώα. Πάντα είχα πάρε δώσε με την πανίδα εδώ αλλά φέτος σημειώνω ως εξαιρετικό γεγονός την ποικιλία, την εφευρετικότητά τους και την γενικότερη cool περιρρέουσα διάθεση όσον αφορά την αντιμετώπιση των εκάστοτε συμβάντων. Έχουμε και λέμε.

- ακρίδες: ξαναεμφανιστήκαν μετά από καιρό μέσα στο σπίτι. Προτιμούν τη θέση πάνω στο πολύμπριζο που δεν τις ενοχλεί κανείς και εποπτεύουν τον χώρο. Όσο δεν πηδάνε πραγματικά δεν τις ενοχλεί κανείς.

- σκορπιοί: εμφανίστηκαν στο νέο σπίτι με αξιώσεις. Καλοκαίρι, παράθυρα και πόρτες διάπλατα ανοιχτά. Μπουκάρουν κατά βούληση και βάζουν πλώρη για εξερεύνηση του χώρου. Η θητεία μου στο παλιό σπίτι είναι μοιραία για αυτούς. Σκοτώνω τέσσερις. Τρία μικρά και έναν μεγαλούτσικο. Με προτιμάνε όμως. Δεν εμφανίστηκαν σε κανέναν άλλο. Συμπέρασμα που βγήκε: η γνωστή σαγιονάρα/σανδάλι/ call it what U want δεν βολεύει. Νιώθεις το θύμα και μπορεί να λυγίσεις aka να σε τσιμπήσει. Ευτυχώς υπάρχουν και άλλα φονικά όργανα τριγύρω.

- τριζόνια/τζιτζίκια/γρύλλοι: homecoming. Κανονικό. Είδαν φως και μπήκαν. Δυο βράδια ξυπνάω από τους ήχους τους στο σαλόνι. Ανοίγω την πόρτα -> τσιμουδιά. Την αφήνω ανοιχτή, κλείνω το φως, ακούγονται στη διαπασών. Μπήκαν μέσα νωρίτερα, έκαναν ησυχία μέχρι τις 2 τη νύχτα και μετά άρχισαν τη συμφωνία του σεληνόφωτος. Δεν έδειξαν να γουστάρουν να βγουν έξω με τίποτα. Άσε που δεν τα βρήκα και πουθενά δηλαδή, να τα ξετρυπώσω και να τα βγάλω στη αυλή. Ξεροκέφαλα μουσικόφιλα όντα.

- ένα κουνέλι: σε επιστροφή από βόλτα στα χωράφια, το δρόμο διασχίζει κούνελι. Περιφέρεται με μεγάλη άνεση έξω από αυλή θείων, μπαίνει στο γκαράζ, παίζει. Ένα κουνέλι το έσκασε φωνάζω, ξέρετε ποιανού είναι ετούτο, ακροβολίζω team να το πιάσουμε να του το πάμε κλπ... Οι θείοι εντελώς μπλαζέ, ρίχνουν ένα βλέφαρο, πετάνε ένα «α, του τάδε είναι, μη σκας, έρχεται κάθε μέρα και παίζει εδώ και μετά γυρίζει πίσω, ξέρει το δρόμο» και συνεχίζουν να κάνουν ότι έκαναν!!!! Μένω μαλάκας διότι το κουνέλι δείχνει να έχει χαρακτηριστικά σκύλου/γάτας! Συνήθως αυτά άμα το σκάσουν την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια!

- κότες: ο παππούς επιστρέφει από τα Γιάννενα με ένα χάρτινο κουτί με 4/5 τρύπες. Τι είναι αυτό ρε πάππη? Α, δυο νεαρές κοτούλες είναι. Τις πήρα για να τις πάω το απόγευμα στο χωράφι να κάνουν παρέα στις άλλες. Τι λες τώρα? Πήγες και ζήτησες δυο κότες? Από ΠΟΥ αγοράζει κανείς κότες σήμερα? Τι λες τώρα? lololool! Ε, από την πόλη. Πάππη, δεν τις ακούω. Ζούνε? Να τις δω? Δες τες απ’την τρύπα. Ξεκουράζονται στην πριβέ σουίτα τους!!

- τράγος: γκουπ γκουπ στην πόρτα. Μια μούρη με ένα ζευγάρι κέρατα σκάει μύτη μόλις την ανοίξει η Μ. Είναι ένας τράγος και δεν λέει να φύγει. Ζέχνει. Η λέξη τραγίλα δεν βγήκε τυχαία, αυτό είναι σίγουρο. Και ψηλός σχεδόν σα γαϊδούρι! Επιμένει να μπει. Τι θράσος! Βρε ξού! Τίποτα το ζωντανό. Κλείσιμο η πόρτα. Τη βρίσκει μασώντας κάτι λουλούδια και προσπαθώντας να φάει ένα πεπόνι από την πεπονιά απέναντι. Φωνές, κακό, ένας γείτονας κραδαίνει ένα ξύλο, ΞΟΥ!, με τα πολλά την κάνει, αποδεικνύεται πως ανήκει στον Ν με τα γίδια. Άλλη μέρα, μια από τα ίδια, γκουπγκουπ, ευωδία μόλις ανοίξει την πόρτα η Μ, μα χωρίς κέρατα αυτή τη φορά. Τράγος όμως ξανά. Μαθαίνουμε πως ο τράγος ανήκει σε κοπάδι του διπλανού χωριού(5 klm min!) και πως το έχει συνήθειο να κάνει τις τσάρκες του! Ούτε GPS να΄χε! Χαλαρός.

- τα τρία γουρουνάκια: ο παππούς έχει πάρει 3 γουρουνάκια. Δυο αρσενικά και ένα θηλυκό. Τελευταία τα χώρισε για να μην έχουμε εγκυμοσύνες. Πάμε για επίσκεψη. Τα αρσενικά έχουν πολλή πλάκα. Ορμάνε με φόρα προς το μέρος σου μόλις σε δουν, ελαφρώς μπουνταλάδικα, φοβούνται και την κάνουν δυο μέτρα πριν σε ακουμπήσουν, έχουν γαμήσει το χωράφι, όλο σκάβουν και τα κάνουν όπου βρουν, ο ένας πάει μπροστά και ο άλλος ακολουθεί χωρίς να βλέπει που στο διάολο πάει, μασουλάνε ό,τι παίζει τριγύρω, κυλιούνται στις λάσπες, γίνονται σίχαμα, σε ακολουθούν όταν πας να φύγεις και σε κοιτάζουν μαραζωμένα όταν έχεις φύγει. Κάποιοι προτείνουν ευνουχισμό. Γίνομαι μάρτυρας ενός θεωρητικού μαθήματος. Τίτλος session: «ευνουχισμός ζώου: do it yourself». Αναγουλιάζω, βλέπω απέναντι και τα προσόντα των άρρενων γουρουνιών σαν μικρά πεπόνια να πηγαινοέρχονται σε κάθε τους βήμα και εισηγούμαι ακύρωση εγχειρήματος. Μάλλον θα περάσει. Τα φωνάζουν λέγοντας «μπίκουμπίκουμπίκου» με ψιλή φωνή. Αποφασίζω πως ο ένας θα είναι ο Μπίκου και ο άλλος(αυτός που ακολουθεί τον πρώτο) ο Μπίκου-Μπίκου. Σαν εξωγήινοι ας πούμε. Ή αφρικάνοι φύλαρχοι. Ούτως ή άλλως έχουν γίνει το αξιοθέατο του χωριού, οπότε τι διαφορά έχει? Σε άλλο χωράφι, το θηλυκό γουρουνάκι δείχνει να έχει ψυχολογικά. Μοναξιές, υπαρξιακά, ποιός ξέρει? Με το που μας βλέπει έχει χεστεί από τη χαρά τους. Ατρόμητο από την πολυάνθρωπη παρουσία, πάει να μου μασήσει το παπούτσι, βουτάει μια σακούλα, την πηγαινοφέρνει με νάζι στον αέρα, τρέχει πέρα δώθε σαν σκυλί, κυνηγάει κάτι έντρομες κότες, πιάνω το λάστιχο, τη βρέχω, τινάζεται, κυλιέται στις λάσπες, μια κυρία. Καταλήγω να την ταϊζω ντομάτα και πεπονόφλουδες. Θα τη λέμε «miss Piggy». Παππού, δεν κυνδυνεύουν από λύκο? Μπα, έχω κάνει καλό φράχτη και ο λύκος δεν πηδάει τόσο ψηλά. Άσε που τα φοβάται. Φοβάται ο λύκος τα γουρούνια??? Ναι, δεν τα καλοξέρει, κάνουν και περίρεγο ήχο...ξέρεις, παλιά, βάζαμε ένα γουρουνι ανάμεσα στα πρόβατα για να μην μας τα φάει... Τι μαθαίνει κανείς...! Από αετό παππού? Από αετό κινδυνεύει, ναι, αλλά αυτό ισχύει πάντα, τι να κάνω? Να τα κλείσω μέσα? Σωστά.

- το άλογο: το καλύτερο για το τέλος. Τις πρώτες μέρες έχουμε καλεσμένους φίλους από την Καλαμάτα. Ο άντρας της οικογένειας, εκτός από την κανονική δουλειά του, έχει και ψώνιο με τα άλογα. Εκτός από ψώνιο όμως έχει και ιπποφορβείο. Μεγάλο κόλλημα εγώ με τα άλογα από μικρή. Σε τεστ είχα απαντήσει ότι αν ήμουν ζώο ήθελα να ήμουν ή άλογο, ή ελάφι ή κύκνος... μου άρεσε η κομψότητα της αγγελοκρουσμένης! Πετάω σαν αστείο στον πατέρα μου να πάρουμε ένα άλογο. Ο φίλος πετάγεται και λέει να μην πάρουμε γιατί στην Αθήνα θέλει τόσα λεφτά για να το συντηρήσεις και να πηγαίνεις να το καβαλάς. Θα πάρει αυτός ένα, να του πω αν θέλω αρσενικό ή θυληκό, να το βαφτίσω και να πηγαίνω να το καβαλάω όποτε θέλω!!! Πετάω τη σκούφια μου, λέω θέλω θηλυκό, να μη βλέπει φοράδα και παίρνει τους δρόμους ο επιβήτορας, σκέφτομαι να το βαφτίσω και με το όνομά μου η ευφάνταστη, μετά σκέφτομαι την άκομψη ατάκα «πάω να καβαλήσω την Ε», αλλάζω γνώμη και λέω να το βαφτίσω με το όνομα ενός ρόλου από το περσινό rpg: Norma. Ο φίλος σκέφτεται προς στιγμήν, λέει πως δεν υπάρχει άλλο άλογο με τέτοιο όνομα, άρα κατοχυρώθηκε! Μου λέει πως θα τηλεφωνήσει όταν όλα είναι ΟΚ, αλλά και μέχρι τότε, μπορώ να πάω με την παρέα μου να καβαλικέψουμε τα άλλα. Άμα καβαλίσεις άλογο δεν θα μπορείς να ξεκολλήσεις μου λέει. Έξυπνα και όμορφα ζώα . Το φαντάζομαι., απαντώ. Γάιδαρο και μουλάρι έχω καβαλήσει και δεν μπόρεσα να ξεκολλήσω, λες να μην κολλήσω με το άλογο?