ημερολόγιο καταστρώματος : το καυτό «μωρό» της παραλίας (part 2)

- Παραλία: παράγκα. Οι ξαπλώστρες είναι πολλές. Ο κόσμος μόλις έχει αρχίσει να μαζεύεται μα παρόλο το μπατιρντί η θάλασσα γαμάει. Λάθος δεν γαμάει απλώς. Είναι η καλύτερη ίσως θάλασσα (μαζί με της Μήλου) που έχω δει στις Κυκλάδες.

-Κορμιά παντού.


 

Χαζεύοντας, βλέπω τη θεά της παραλίας. Από πίσω. Ψηλή, αδύνατη, topless, μακρύ μαλλί καστανό με ελαφριές μπούκλες μέχρι τη μέση, κώλος καλός μα με το ιδανικό μαγιό για να φαίνεται τουλάχιστον θείος. Έχω κολλήσει. Βάζω το 10 το καλό. Η παρέα συμφωνεί. Τα ξαδέρφια συγκεκριμμένα συμφωνούν με ένα κούνημα του κεφαλιού, χωρίς να αποστρέφουν το βλέμμα. Το καλαμάκι στο στόμα. Δυστυχώς μετά γυρνάει φάτσα. Καλή αλλά οι όπισθεν αναρτήσεις σε προδιέθεταν τουλάχιστον για μια Εύα ή γκόμενα τύπου γαλάζια λίμνη. Τεσπά, για μένα είναι "Η" θεά της παραλίας.

-Με τον μικρό ξάδερφο Λ ασχολούαστε με 2 γάτες που έχουν κοιμηθεί κάτω από τις ξαπλώστρες. Την βρίσκουν στη σκιά. Προς στιγμήν νομίζω πως είναι πεθαμένες. Τον αφήνω να προσπαθεί να τις ξυπνήσει να παίξουνε. Όταν πάει να τις θάψει στην άμμο σηκώνονται την ώρα 0. Ούτε οι γάτες έχουν αντανακλαστικά κάτω από τον ήλιο του μεσημεριού.


 

-Η γρανίτα μου έχει τελειώσει. Μάσκα και βόλτα στα βράχια. Ξάπλα σε ένα ύφαλο που είναι 5 πόντους κάτω από την επιφάνεια. Ηλιοθεραπεία χωρίς να σκάς. Ιδανικό. Μόλις βαρεθώ συνεχίζω τη βόλτα στα βράχια. - Πτυχιούχα καταδύτρια γαρ, το ξεροψήσιμο στην αμμουδιά το βαριέμαι. Για ούζο όμως μέσα!


 

-Έρχεται και η φιλική οικογένεια. Με τα μικρά. Το βρέφος άμα τει αφίξει του γίνεται η μασκότ της παρέας ... μη πω και της παραλίας. Το τσιτσιδώνουν, του φοράνε ένα μαγιό (see through στο μπούστο..μαλακίες θα φοράει το παιδί? Μύκονος είπαμε! :P) και το πάμε όλοι στο νερό. Κάποια στιγμή το βρέφος καταλήγει στα χέρια μου. Φοβάμαι μη μου γλιστρήσει αλλά ευτυχώς «το΄χω».Οι ξαδέρφες σιγοψήνονται παραδίπλα και έχουν αγγαρέψει ταλαίπωρο ιταλό να φέρει ξαπλώστρες, να βάλει αντηλιακό, να πάρει καφέδες....Σύμφωνα με τις προαναφερθείςσες ξαδέρφες το βρέφος αποδεικνύεται...γκομενοπαγίδα!!! Οι μισοί μπαρουτοκαπνισμένοι ιταλοί της παραλίας με καρφώνουν, πλησιάζουν και μου λένε κάτι περί μωρού.. Ευτυχώς είναι obvious πως δεν είναι δικό μου. Ότι παίζει παραδίπλα, έχει φάει τη μισή άμμο της παραλίας, έχει αναπτύξει και γαμώ τα αντισώματα και δεν ξέρω πως να τη σταματήσω ... το κάνει προφανές ακόμη και στους άσχετους. Ένας μου λέει ότι είναι το hot babe! Lol!!! Και δικαίως, του απαντώ,νεότατη, αδύνατη μα και με πιασίματα, αδιαφορεί για όλους, τι άλλο να θέλει κάποια για να της απονεμηθεί ο τίτλος? Το δε βρέφος κάτω, δείχνει να έχει ερωτευτεί το κόκκινο στρώμμα του διπλανού. Cool!


 

-Επιστροφή στη χώρα, ντουζ, βόλτα στη συνοικία «Κανάλια» με καλές -δήθεν- κατοικίες. Μας μάθαν τους αρχιτέκτονες και μας τρέχουν όπου γάμος και χαρά. Μερικά είναι πολύ ωραία. Μερικά θα έκαναν την Disneyland να νιώσει φτωχή. Ένα «υπό ανέγερσιν» πάνω στο βράχο μου τραβάει το μάτι.


 

-Στο δρόμο για το λιμάνι, ένα γλυκό ηλιοβασίλεμα. Και ένα ιστιοφόρο να μου θυμίζει καλοκαίρια με ιστιοπλοικό. Είμα πτώμα. Το highspeed για Ραφήνα είναι ψιλοπήχτρα. Και εγώ πτώμα. Αν κοιμηθώ θα ξυπνήσω μεθαύριο.


 





Συμπέρασμα: τίποτε δεν είναι τυχαίο. Παρότι πήγα για λίγο άλλη μια φορά είναι προφανές γιατί η Μύκονος είναι «Η Μύκονος». Έχεις ό,τι θες. Φασαρία και ησυχία. Οικογένεια, γκόμενο ή παρέα. Με όποιον και να πας ωραία θα είναι. Ξενοδοχεία, καφέ και εστιατόρια με υπηρεσίες όλης της γκάμας. Και ανάλογες των τιμών τους ε? Το σημαντικότερο. Όχι φρου φρου και αρώματα. Όλοι οι άλλοι Κυκλαδίτες θα ήθελαν πολύ να είναι Μύκονος στη θέση της Μυκόνου. Και στις υπηρεσίες και στις θάλασσες και στο δομημένο περιβάλλον και στο target group. Αλλά νόμισαν πως βάζοντας το ένα τούβλο πάνω από το άλλο κατά το δοκούν και περνώντας τους ένα σοβά, θα πουλήσουν «Κυκλάδες». Αρχίδια. Για να μη μιλήσω για το φυσικό περιβάλλον. Άπειρες παραλίες, από όπου και να φυσάει έχεις πολλές επιλογές για μπάνιο. Χώρια το Α Π Ι Σ Τ Ε Υ Τ Ο γεγονός που με τόσο κόσμο είναι όλες σαν πισίνες. Νερά τυρκουάζ και διάφανα. Και τα βράχια μοναδικά. Η στεριά έχει παντού σπαρμένους απίστευτης ομορφιάς βράχους. Τι να πω? Aς το κόψω καλύτερα . Τελεία. Δεν περιγράφεται το ατόφιο κυκλαδίτικο τοπίο πιο καθαρά. Φως, νερό διάφανο και απέραντος γυμνός ξερότοπος. Και ως κάθετι απόλυτο είναι απέραντα γοητευτικό.