materialist days

Συλλαμβάνω τον εαυτό μου φεύγοντας από τη δουλειά να τρέχει στο γνωστό ζήτημα. Θεωρία ή πράξη? Πνεύμα ή ύλη? Τις τελευταίες ημέρες ασχολούμαι με εντελώς πρακτικά ζητήματα. Μα εντελώς. Από βίδες και σοβάδες(το πρακτικό) μέχρι έπιπλα και σχεδόν lifestyle προτάσεις(το ματεριαλιστικό) για να πείσουμε κάποιον ότι όλα πάνε καλά με το σχεδιασμό μιας βίλλας στη Μύκονο. Απέχω από τον κομμουνισμό παρασάγγας, μα έχει αρχίσει και μου τι βιδώνει. Όχι γιατί αντιπαθώ να φτιάχνω μια βίλλα στη Μύκονο. Η Μύκονος είναι και γαμώ τα μέρη. Μα γιατί βλέπω ότι τελευταία το ζήτημα αντιμετωπίζεται σαν πρόβλημα lifestyle. Σαν καρτ-ποστάλ. Και ο χώρος βιώνεται με όλες τις αισθήσεις. Όχι μόνο σαν εικόνα. Ο εντυπωσιακός χώρος, αυτό που λέμε "καλή αρχιτεκτονική" είναι πρώτα από όλα πνευματικός χώρος. Σε ηρεμεί ή σε θυμώνει, σε υποδέχεται ή σε διώχνει, σε αρπάζει από τα μαλλιά και σου λέει κάνε αυτό το ένα το άλλο ή σε αφήνει... τόσες ΤΟΣΕΣ δυνατότητες. Και σκέφτομαι και το άλλο. Η φιλοδοξία μου είναι, στο μέλλον, ότι φτιάχνω μόνη μου (και όχι απαραίτητα εργαζόμενη σε ένα γραφείο αλλουνού) να μπορεί να βελτιώσει τη ζωή πολλών ανθρώπων. Να αγαπηθεί, να βοηθήσει, να το βιώσουν εν πάσει περιπτώσει πολλοί. Θυμάμαι ένα καθηγητή στη σχολή που έλεγε πως το να χωθείς σε ένα κύκλωμα πελατών και να κάνεις τη μια βίλα πίσω από την άλλη είναι καλό. Θα έχεις δουλειά, θα έχεις καλό budget, αλλά να θυμάσαι πάντα ότι σχεδιάζεις για την ελίτ. Και η αλήθεια είναι ότι τα δημόσια κτίρια επηρεάζουν πολύ περισσότερο κόσμο. Και λειτουργούν και σαν εικόνα του εκάστοτε σύγχρονου πολιτισμού. Είναι ο καθρέφτης του. Και εδώ πολλές φορές ισχύει ότι αν έχεις έναν καθρέφτη που σε δείχνει πιο όμορφο, ομορφαίνεις λιγάααακι, βήμα βήμα και το πως φέρεσαι εσύ. Ακούγεται περίεργο, το ξέρω. Είναι όμως η βαθιά μου πεποίθηση. Η Αττική οδός ή το Μετρό ας πούμε έχουν φέρει περισσότερη ψυχική ηρεμία άρα και ομορφιά. Ακούγονται ρομαντικά όλα αυτά? Χέστηκα. Έτσι ονειρεύεσαι το μέλλον. Αλλιώς κάτσε στα ίδια.

Ξαναγυρίζω στο λησμονημένο μου απόφθεγμα: το δίλημμα πνεύμα ή ύλη είναι ηλίθιο. Η ουσία κρύβεται στο πάντρεμα των δυο. Και στην αποφυγή υπερβολών προς εκάστοτε πλευρά.

Και ενώ ακούγομαι σχεδόν ζεν, λέω να πάω το Σάββατο στο MediaMarkt που άνοιξε να εξοπλιστώ με μερικά τεχνολογικά accessories, τώρα που θα πω το "άντε γεια". Φαξ, scanner και ένας Α3 printer είναι στο μυαλό μου. Να κάνω τη ζωή μου λίγο πιο έυκολη. Materialism έλεγα? Αν αυτά είναι τα εργαλεία για να βάλω κάτω ότι σκέφτομαι μερόνυχτα, ΝΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΙΑ!