SATC 706: περί ηλικιακού χάσματος ή η γοητεία του γκρι (και του άσπρου ενίοτε)

Είναι πρωί. Στο γραφείο κάνει το κρύο της αρκούδας. Η θέρμανση ανοίγει το απόγευμα και ως τότε έχουμε το air contidion να μας δημιουργεί ρεύματα κρύου και ζεστού αέρα. Πάω στην κουζίνα να βάλω γαλλικό καφέ να γίνεται. Φτάνει η Χ. Είναι ξενυχτισμένη. Πιάνουμε κουβέντα. Χτες πήγε στον Ψαραντώνη με κάτι φίλες. Παίζει το μάτι του, λέει με σιγουριά. Το μάτι μου ανοίγει απότομα. Τι λες ρε Χ? Ο παππούς? Δεν λέω, imposing μορφή –και εμένα μου αρέσει το βιβλικό look- μα… εσύ θα πήγαινες μαζί του ας πούμε? Μου απαντάει ότι αυτή όχι μα μια φίλη της που ήταν μαζί στην παρέα έχει έφεση στους «ώριμους».

Η συζήτηση συνεχίζεται και καταλαβαίνω πως η γκόμενα την έχει πέσει σε γνωστό –ανατρεπτικό- ραδιοφωνικό παραγωγό που αρέσκεται όπως μαθαίνω στο να συνοδεύει πιπίνια έως 25. Γνωρίζω και άλλα παραδείγματα τέτοιων νεαρών κοριτσιών. Δεν λέω, είναι ωραίο να δοκιμάζεις τα πάντα και περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Μα όταν αυτό γίνεται μόνιμη επωδός νομίζω πως έχει κάτι να πει για τα πρότυπά σου ως νέας γυναίκας. Και φτάσαμε στην ερώτηση: τι ψάχνει η κάθε μια από έναν άντρα? Τον πατέρα γαμώτο? Το να έχεις «πατρικό πρότυπο» είναι αναμενόμενο. Η σύγκριση δεν είναι πάντα λανθασμένη τακτική αν προσπαθήσεις πρώτα να βρείς μια κοινή βάση μεταξύ γκόμενου και πατέρα για να μη γίνεις άδικη. Μα το να ψάχνεις αντικαταστάτη μου φαίνεται pathetic. Το να είναι υγιείς μια τέτοια σχέση μου φαίνεται πιθανό αλλά εξαιρετικά σπάνιο οπότε δεν θα το αναλύσω περαιτέρω. Κάπου εδώ θυμάμαι μια οικογενειακή φίλη με έφεση στους αφορισμούς που μου είχε πει πως αν συγκρίνω όλους τους άντρες με τον πατέρα που έχω θα μείνω στο ράφι. Εγώ πάλι πιστεύω πως ο μπαμπάς μου είναι εξαιρετικός, μα δεν ξέρω αν θα ήθελα τέτοιο άντρα για γκόμενο/σύζυγο.

Τεσπά, στο ηλικιακό. Η Χ συμφωνεί. Οι περισσότερες γυναίκες έχουν περάσει από τη φάση να γουστάρουν μεγαλύτερους άντρες. Και εγώ το ίδιο. Καθηγητές μου κυρίως. Η εξουσία, η εμπειρία ή το κύρος είναι αφροδισιακά. Και η γνώση ακόμη μεγαλύτερο αφροδισιακό, αφού οι περισσότερες γυναίκες φτιάχνονται μάλλον περισσότερο εγκεφαλικά από ότι οι άντρες. Γνωστόν. Δεν είναι μόνο αυτά αλλά είναι ΚΑΙ αυτά για πολλές (και πολλούς ίσως).

Η κατάληξη στην συζήτηση με τη Χ ήταν ότι –πάει δεν πάει η φίλη σε ένα καλό ψυχολόγο- περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Αρκεί να του σηκώνεται συμπληρώνει η Χ. Επικροτώ.

Να βάλω ζάχαρη ή γάλα?