ένα μικρό βήμα για κάποιον, ένα τεράστιο άλμα για κάποιον άλλο

Η μαμά μου στέλνει sms μόνο όταν είναι ένα βήμα πριν επικοινωνήσει με την αστυνομία για την ζωή μου. Σε οριακές καταστάσεις δηλαδή. Η επαφή της με την τεχνολογία φτάνει τις υπόλοιπες φορές μέχρι το να τηλεφωνεί με το κινητό, να χειρίζεται τις προηγούμενες κλήσεις, να θαυμάζει το πως της δείχνουμε να παίρνει φωτό με αυτό, κλπ. Μετά από ένα λεπτό τα ξεχνάει όλα γιατί κάτα βάθος αδιαφορεί. Είμαστε εμείς εκεί και ότι χρειαστεί θα της το δείξουμε. Και καλά με τα κινητά. Εκεί κάτι πάει και έρχεται.

Με τους υπολογιστές (εκτός από σπανίως κανένα word ή δυο προγράμματα της εταιρείας) τα πολυδύναμο τούτα μηχανήματα δεν της χρειάζονται στη δουλειά της, οπότε δεν σκαμπάζει γρι. Κατά περιόδους έχω προσπαθήσει να της εξηγήσω πως δουλεύει ένας υπολογιστής, τι είναι το internet, το blog, το search engine(aka google) κ.α. Κάνει καίριες ερωτήσεις και έτσι η κουβέντα προχωράει, η μαμά εντυπωσιάζεται και εγώ ζω με την ελπίδα ότι θα ανακαλύψει ένα νέο θαυμαστό κόσμο και (αν και είναι μικρή στην ηλικία) θα αναβαθμιστεί όσο να'ναι. Φυσικά δεν συμβαίνουν όλα αυτά γιατί η γυναίκα δεν βλέπει το λόγο γιατί να μπει στον κόπο να μάθει τόση νεά ύλη. Μέχρι και το επιχείρημα της τηλειατρικής για τα γεράματά της επιστράτευσα ή το shopping online μα τίποτα. Τεσπά. Πάνω που ήμουν έτοιμη να παραδωθώ, πήρε μόνη της τη μπάλα και πάει στο τέρμα.

Τι άλλαξε?

Είχα αγοράσει το iPod παλιότερα(άλλα μαθήματα εκεί), διάβαζα και τώρα το βιβλίο για τον Steve Jobs με πάθος, ήρθε και με ρώτησε. Τι είναι αυτό, ποιος είναι ο τύπος κλπ. Της εξήγησα,της είπα ότι είναι πολύ ωραίο και το βιβλίο και ότι μιλάει και για τη personal story πλευρά των πραγμάτων, βιογραφία, μπλα μπλα. Το αποτέλεσμα? Η μαμά που πολύ της αρέσει να διαβάζει για τη ζωή σημαντικών ανθρώπων, μόλις το τέλειωσα το βιβλίο, μου το ζήτησε και τώρα πηγαίνει παντού μέσα στο σπίτι αγκαλιά με τον Steve! Xλωμό μου φαίνεται να αλλάξει ριζικά, αλλά είναι ένα βήμα...

Έχε γούστο σε λίγες μέρες να με ρωτήσει γιατί δεν βάζω στον "Λάζαρο" linux!