Πυρ και Μανία

Με κλέψανε. Kαι είμαι Ε Ξ Α Λ Λ Η ! !

Μου ανοίξανε το port baggage Σάββατο βράδυ λίγα μέτρα πιο κάτω από το POP.
Είχα βάλει προτού φύγω από το σπίτι μου πράγματα αγαπημένα, επιμελώς διαλεγμένα και καθημερινής χρήσης.
Aka:
α. μια μεγάλη υφασμάτινη σακούλα με όλα μου τα καλλυντικά, μερικά ρούχα και είδη πρώτης ανάγκης καθόσον το βράδυ δεν θα επέστρεφα στο σπίτι μου και
β. την καθημερινή μου αγαπημένη μαλακή δερμάτινη τσάντα που χρησιμοποιώ καθημερινά, με πορτοφόλι, ταυτότητα, κάρτες, γυαλιά μυωπίας και ηλίου, κλειδιά σπιτιού.

Βλέπεις στο μικρό ψαγμένο τσαντάκι μου χώραγαν μόνο τσιγάρα, κλειδιά αυτοκινήτου και η θήκη με το δίπλωμα οδήγησης με κάτι χαρτονομίσματα ζουληγμένα μέσα της. Η κοκεταρία μας έφαγε!

Η παρέα πολυμελής, το POP ως συνήθως τίγκα και είπαμε να βάλουμε τα μπουφάν στο port baggage. Προφανώς δεν πέρασα απαρατήρητη μεταφέροντας τον μπόγο με τα μπουφάν, παρακολούθησαν και είδαν ότι είχα ογκώδεις σακούλες στο port baggage και μόλις έφυγα πήγαν και το άνοιξαν. Προφανώς λοιπόν, ο συναγερμός είναι μονάχα για την καμπίνα.

Από τις 2μιση τη νύχτα ως τις 5 γυρίζαμε κάθε σκοτεινό κωλοστενό της περιοχής με την ελπίδα να βρούμε πεταμένο το θησαυρό μου. Η φάση μύριζε πρεζάκια που έψαχναν για ρευστό, διότι είχαν βουτήξει και ένα δερμάτινο μιας γνωστής που όμως το βρήκαμε πεταμένο ένα δρόμο πιο κάτω. Το δερμάτινο! Προφανώς τα πράγματά μου δεν κάθησαν να τα ξεδιαλέξουν στο δρόμο. Θα πήγαν σε κανένα σπίτι να δούνε τι κρύβουν από κάτω τους οι παντόφλες, η οδοντόβουρτσα και η κρέμα ημέρας που «πέταγαν» από τη σακούλα.

Μας έχουν ανοίξει το παλιό μας σπίτι δυο φορές. Το συναίσθημα είναι οικείο. Μετά τον πρώτο κρύο ιδρώτα και την αίσθηση βιασμού και αδικίας που έχω μετά από τέτοια φαινόμενα, απλώς θύμωσα (αν και είναι χειρότερο να μπαίνει κάποιος στο σπίτι σου, εκεί που κοιμάσαι να αδειάζει σύνεργα και αναμνήσεις της ζωής σου, να παίρνει ότι του καυλώσει και να φεύγει). Οι κάρτες ακυρώθηκαν αμέσως και η αστυνομικίνα στο τμήμα βαριόταν να κάνει τη δουλειά της με κάποια που φαινόταν ότι πιο πολύ σπαζόταν για τα καλλυντικά και την τσάντα της παρά για την ταυτότητα που και θα βγει και θα είναι καινούργια.

Γιατί αυτό είναι που μου τη βιδώνει περισσότερο σε αυτή τη φάση. Να σου κλέψουν κάτι αξίας πάει στο διάολο. Να σου κλέψουν κάτι που χρησιμοποιείς «κάθε όποτε» ΟΚ. Μα να σου κλέψουν κάτι που χρησιμοποιείς ΕΠΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΒΑΣΗΣ και που στον άλλο θα είναι άχρηστο, ε αυτό πάει πολύ! Οι άντρες που θα διαβάσουν αυτό το post θα το βρουν ίσως ματαιόδοξο και υπερβολικό. Τι χρησιμοποιούν καθημερινά? Από σαπούνι ως και σώβρακο. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι μια μέρα δεν έχεις τίποτα από όλα αυτά και τα μαγαζιά ανοίγουν σε 2 μέρες. Χώρια το γεγονός ότι όλα αυτά τα πράγματα από μόνα τους δεν αξίζουν πολύ, αν όμως εξαφανιστούν όλα μαζί καθαρίζεις μόνο με κανένα 1000 ευρώ. Οι μαλακίες, ναι! Αν κάποιος πετάξει κάτι politically correct για τους εξαρτημένους κλπκλπ θα με βρει εντυπωσιακά ανάλγητη. Είμαι έξαλλη γιατί με έκλεψαν. Πέρα από τη βιαιότητα και την σχέση θύτη-θύματος που γεννάει η πράξη από μόνη της. Και με βάζει εμένα στη θέση του θύματος χωρίς δυνατότητα άμυνας.

Μα τα καλλυντικά μου? Τα γυαλιά μυωπίας μου? Τι ηλίθιοι! Τι γαμημένα ηλίθιοι! Τι στο διάολο μπορεί να τα κάνει κάποιος αυτά? Και σε ποια παρακμιακή γκόμενα πρεζάκια να έχουν καταλήξει τώρα? Ποιος από όλους αυτούς θα εκτιμήσει τα mac μου? Sex and the City ατάκα? Frankly my darling I don’t give a damn. Τα πράγματά μου τα έχω διαλέξει μετά από χρόνια λαθών και δοκιμών, τα έχω πάρει με τα λεφτά μου και μου αρέσουν. Είμαι και επιλεκτική στα ψώνια γαμώτο! Τι να κάνω? Δεν έχω κατέβει από τα δέντρα χτες!

Τεσπά, μετά από δυο μέρες το έχω φιλοσοφήσει λιγάκι. Τα γνωστά του «πως δενόμαστε με αντικείμενα και γιατί», «πως κάποτε οι άνθρωποι ζούσαν χωρίς ρεύμα ή βρακί κλπ». Μα σήμερα που πήγα και έκανα κατάθεση σε μαγαζιά οπτικών, καλλυντικών και ανοιγοκλείσιμο λογαριασμών σε τράπεζες, εκτός της ταλαιπωρίας/αφραγκίας τζάμπα και βερεσέ, μου έμεινε και η πικρή γεύση του να σε υποβάλουν με το ζόρι λόγω βλακείας, σε καθολική ανανέωση. Και σε όσα ήθελες ίσως να ανακαινίσεις και σε όσα δεν ήθελες.

Καφρίλες. Aι σιχτίρ.