το λάθος χρώμα

Παρεπιπτώντως, το τελευταίο θέμα που είχαμε στο HOTEL MEMORY ήταν πάλι για την παιδική ηλικία. Εντελώς εκπρόθεσμα, το έστειλα χτες.

Τις τελευταίες μέρες, ετοιμάζω, ανάμεσα σε γραφείο, συναντήσεις με εργολάβους, πελάτες και ρομαντικά πρωινά στο ΤΣΜΕΔΕ, τη συνέχεια του κειμένου αναφορικά με τη δυσκολία της ομιλίας μου. Το πιο δύσκολο είναι να μαζέψω τα όσα έχω μάθει. Είναι πολλά και είναι δύσκολο να μου βγει μόνο σε άλλη μια, τρίτη και τελευταία συνέχεια. Δεν θέλω να κάνω το θέμα σκοινί-κορδόνι αλλά δε με βλέπω για κάτω από άλλα δυο κείμενα.

Το ζήτημα είναι ότι να τα γράφω αυτά στο blog έχει σαν στόχο να επικοινωνήσω το θέμα και έτσι δεν θέλω να κουράζω. Μα το ζήτημα έχει ψαχνό και προκειμένου να γράφω ατελείωτα σεντόνια, θα τα κόψω σε 2 -I hope :Ρ- συνέχειες.

Bis bald