break #2

ταξίδι στην Πάτμο πριν λίγες ημέρες



φως αγγελικό και μαύρο
απόκοσμη αίσθηση
εντύπωση ερχομού




δεν έχω ξαναδεί αλώνι σε χρήση
αναρωτιέμαι αν με συγκινεί η ομορφιά των χρυσών γραμμών
η παράνοια του τέλειου γεωμετρικού σχήματος στο ακανόνιστο τοπίο

ή ο γραφικός ρομαντισμός του εγχειρήματος




μια φλούδα τοπίο
μια χαρακιά
να παίρνεις μάτι
και μια ανάσα

όσο σημαντική η χαρακιά άλλο τόσο και ο τοίχος που την περιβάλλει




τα τόξα που ξετυλίγονται
ανοίγουν
και στη στέψη το ταρατατζούμ του καμπαναριού

παιχνιδιάρικο μοναστήρι




πηχτό λευκό φως
πηχτός λευκός τοίχος

πυκνή μαύρη τρύπα

το πλήρες και το κενό
ποιο είναι τι




η Σημαντήραινα δεν ακούει το κουδούνι μα η πόρτα ανοίγει
πίσω από τον ψηλό λευκό τοίχο κρύβεται ένα επιφώνημα

και ένας χώρος παράδεισος

που το ύπαιθρο και που το σπίτι?



(ΥΓ: εγώ συνήθως χασμουριέμαι με αυτά τα ποιητικοδηθεντάχαμου. Τι με έπιασε τώρα δεν θέλω να ξέρω.)