Thursday, March 22, 2007

V

4 VICTORY!

Ναι, αυτό είναι. Νιώθω πολύ ωραία αγαπητοί αναγνώστες.Γιατί?

Πέρυσι τον Μάιο, η αδελφή της μητέρας μου και ο άντρας της μου είπαν ότι θέλουν να τους σχεδιάσω το νέο τους σπίτι στα Γιάννενα.

Δεν περίμενα τίποτα περισσότερο από το να θέλουν κάτι νεο-παραδοσιακό (νεολογισμός δικής μου εφεύρεσης).

Πράγματι αυτό ήθελαν.

Παλιότερα.

Γιατί όταν ήρθαν στο σπίτι των γονιών μου, το οποίο δεν είναι και καμμιά τρελή αρχιτεκτονιά, μα...

παρένθεση: το είχα σχεδιάσει φοιτήτρια, μετά πήρε τα σχέδια μια άλλη αρχιτέκτονας για να τα προσαρμόσει σύμφωνα με το νόμο έτσι ώστε να βγει η άδεια, με αποτέλεσμα να τα αλλάξει κατά το δοκούν, έτσι ώστε να γαμηθεί το σύμπαν, προς μεγάλη μου σύγχυση και μεγάλη ικανοποίηση των δικών μου που έβλεπαν κάτι πιο συμβατικό. Ευτυχώς είχαν μείνει δυο βασικά πράγματα που είχα προτείνει και έτσι είχαν διατηρηθεί μερικές ποιότητες χώρου. Όταν άρχισε όμως να χτίζεται το οικογενειακό παλατάκι, με κάλεσαν ως έκτακτη βοήθεια διότι (είχα ήδη δουλέψει δολίως, αφήνοντας τεχνηέντως αριστερά και δεξιά τα κατάλληλα βιβλία και περιοδικά) δεν ήξεραν πως θα είναι οι σκάλα, τα κιγκλιδώματα, τα υλικά, τα χρώματα, τα μπάνια, οι ντουλάπες, οι σοβάδες, το τζάκι κλπκλπ και γενικώς δεν τους άρεσε τίποτα και ήθελαν συμβουλές. Έκανα το καλύτερο δεδομένων των συνθηκών. Τεσπά. Πάμε παρακάτω.

Βλέπουν λοιπόν οι θείοι το σπίτι (που ευτυχώς διατηρούσε τις δυο πρώτες βασικές ιδέες μου όπως προείπα) και μετά από λίγο καιρό με ξαναπέρνουν τηλέφωνο και μου αναθέτουν το εξής brief:

"θέλουμε κάτι μοναδικό"


Τι λες τώρα?
Ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να ακούσει κάποιος στην πρώτη δουλειά του.

Κρίνοντας από το βαθμό της μοναδικότητας που πίστευα ότι θα μπορούσαν να ζουν μέσα της, άρχισα να δουλεύω.

Αρχιτεκτονικά μα και αλλιώς.

Μακιαβελικά.
Υπογείως.
Μα με καλό σκοπό. :Ρ

Μέχρι να παρουσιάσω για πρώτη φορά, τους έδωσα homework. Πήγα, αγόρασα βιβλία και περιοδικά, με σπίτια από εντελώς παραδοσιακά ως εντελώς γιου-χου. Πήρα και ένα τουβλάκι post-its κια πήγα στα Γιάννενα. Τους τα έδωσα και τους είπα ότι να τα χαζέψουν όσο θέλουν και να μου κολάνε posts-its σε ό,τι τους αρέσει. Τους είπα επίσης ότι αν δουν κάτι που να τους ξενίσει, ή να το νομίζουν too much, να μην κολώσουν. Να παρατηρούν κυρίως λεπτομέρειες. Ένα τζάκι κάπου, μια σκάλα κάπου αλλού. Και να σημειώνουν. Και έφυγα. Επειδή προφανώς αυτό δεν θα γινόταν, γιατί μόνο ένα εκπαιδευμένο μάτι μπορεί να ξεχωρίσει τις λεπτομέρειες από το γενικό αντίκτυπο που έχει η εικόνα που βλέπει, ήταν λογικό να μου κολλήσουν ελάχιστα post-its. Την επόμενη φορά που τους είδα, κάτσαμε μαζί πάνω από τις γυαλιστερές σελίδες και μου έλεγαν ότι στην σελίδα τάδε π.χ. τους άρεσε αυτό αλλά το άλλο όχι. Η μέθοδός μου αυτή προφανώς δούλεψε γιατί έτσι το μάτι, όσο και να'ναι...εκπαιδέυεται.

Αποτέλεσμα?

Σήμερα, αφού τους έχω δείξει σχέδια, σκίτσα και 3d, αφού δεν κατάλαβαν τίποτα και έκανα και μακέττα, αφού συμφωνήσαμε και κατατέθηκε ο φάκελος στην πολεοδομία και λίγο πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία της άδειας, ανέβηκα στα Γιάννενα για άλλο λόγο. Έμεινα σε αυτούς. Η αδερφή της μητέρας μου, μου είπε ότι της αρέσει πολύ ένα σπίτι και θα ήθελε να πάμε να το δούμε γιατί δεν είναι σίγουρη αν είναι καλό. Και πως πολύ θα ήθελε κάτι σαν αυτό.

Έβρεχε.Ανάμεσα στο δάσος, στην περιοχή Δροσιά, σε ένα αδιέξοδο, παρκάρει. Σηκώνω το κεφάλι και μένω άναυδη. Κοιτάζω πότε τη Μ και πότε το σπίτι. Γιατί?

Είναι ένα σπίτι σχεδιασμένο από τον Αντωνακάκη!!!

















Oύτε που το ήξερα! Το μοναδικό από όσο ρώτησα και έμαθα που έχει γίνει στα Γιάννενα. Και πολύ πρόσφατο.Αφού βγω στη βροχή για μερικές φωτογραφίες, μαζεύω το σαγόνι από το χώμα. Τη συγχαίρω πολλάκις και αυτή μου διηγείται χαρούμενη ότι έχει πάει εκεί και μια φίλη της για να το δούνε. Μα τις είπε ότι δεν καταλάβαινε γιατί άρεσε στη Μ. Η πληρωμένη απάντηση ήρθε σε dt και ήταν κάτι του τύπου "είσαι πολύ πίσω ρε φιλενάδα! άνοιξε και κανένα βιβλίο! ένα περιοδικό έστω!"

Έμεινα άναυδη. Η Μ γαμάει!


VICTORY MY DEAR FRIENDS!
SHEER VICTORY!!!

ΓΙΟΥΠΙΙΙΙΙΙΙ!!!!

Labels:

|

6 Comments:

At 3/23/2007, Blogger Mave said...

να μη σε στεναχωρήσω, αλλό το "νεο-παραδοσιακό" παίζει και παιρνει τα τελευταία χρόνια και κάθε φορά που το ακούω από κάποιον που πιστεύει σε αυτό παθαίνω σοκ! (ναι ξέρω οτι δεν πιστευεις σε τέτοιου είδους υβρίδια..) Για να μην πω το "κριτικός τοπικισμός"!

πντως η τακτική δουλεύει: να δίνεις και να δανείζεις βιβλία και περιοδικά σε ποελάτες με την ερώτηση να σημειώνουν τι τους πάει και τι δεν τους πάει , τι τους αρέσει και τι δεν τους αρέσει!

 
At 3/23/2007, Blogger evee said...

γιατί mave γράφεις "να μη σε στεναχωρήσω"? ακριβώς επειδή ξέρω ότι παίζει πολύ αυτό, χαίρομαι με την αλλαγή τρόπου σκέψης της Μ

τι εννοώ εγώ με την φράση "νέο-παραδοσιακό"? δεν εννοώ τον κριτικό τοπικισμό. Που νεο-παραδοσιακό είναι και αυτό δηλαδή, με μια δόση μοντερνισμού.

και ο Αντωνακάκης είναι "Ο" κριτικός τοπικισμός αυτοπροσώπως, είναι γνωστό

εγώ ως νεο-παραδοσιακά εννοώ όλα αυτά τα κτίσματα που γίνονται χωρίς καμμιά σαφή σχεδιαστική άποψη, που πετάμε δηλαδή, σε ένα κατά τα άλλα εντελώς συμβατικό κτίσμα, δυο ξύλα κάτω από τα μπαλκόνια, ένα τοξοτό παράθυρο, μια επένδυση πέτρας σε ένα τοίχο και γκρι κεραμίδια και το βαφτίζουμε "ηπειρώτικο στυλ" (χαχαχχαα- άκου τώρα!). Αν αφαιρέσουμε την πέτρα, πολλαπλασιάσουμε τα ξύλα και τις καμάρες και το βάψουμε ώχρα ως κόκκινο το λέμε "βυζαντινό στυλ"(χαχαχχααα!!). Ή το άλλο με τα κιονόκρανα και τις λευκές κορνίζες γύρω από τα παράθυρα που το λένε οι ιδιοκτήτες του "νεοκλασσικό στυλ" (χαχαχχαχαα- ξανά -θα μου΄ρθει το εγκεφαλικό, το βλέπω).

Μπροστά σε όλα αυτά, ο κριτικός τοπικισμός τον οποίο πρεσβεύει ο Αντωνακάκης απαιτεί για την κατανόησή του, τεράστια άλματα αντίληψης.

Εκτός αν νομίζεις ότι τα εμφανή μπετά της κατοικίας που απεικονίζεται είναι κάτι που θα έκανε ο καθένας. Ή το άλλο, το μεγάλο "τούβλο" που φαίνεται στις όψεις, ή τα μεταλλικά στοιχεία στις πέργκολες που είναι σχεδόν μαύρα.

εδώ υπάρχει ένα χάσμα.

Η Μ όταν πήγε εκεί τη φίλη της η άλλη της είπε ότι είναι "ασοβάτιστο και θυμίζει τσαντίρι", συνειδητοποιείς ότι αυτά που λες είναι πολύ σωστά αλλά είναι μια σκάλα παραπάνω?

μιλάω για μερικά βήματα πριν από την δική σου ματιά και θεωρώ εξαιρετικής σημασίας την αλλαγή ματιάς της Μ μέσα σε λίγο καιρό. Εξαιρετικής σημασίας, πολύτιμο μάθημα και ένεση αισιοδοξίας.

Την τακτική με τα βιβλία θα την εφαρμόζω κατά συρροή από εδώ και πέρα και θα τη βελτιώνω όταν σκέφτομαι κάτι καλύτερο.

Νομίζω ότι είναι γελοίο να νομίζουμε ότι οι άνθρωποι μπορεί να θελουν παπάδες από το κινητό ή το αυτοκίνητό τους, αλλά να συμβιβάζονται με τόσα λίγα στον ιδιωτικό τους χώρο ή στον δημόσιο χώρο που κινούνται. Απλά δεν έχουν προσλαμβάνουσες για να θελήσουν περισσότερα. Αυτές τους δίνει κανείς όταν τους δανείζει βιλία και περιοδικά. Και από εκεί και πέρα, ο καθένας όσο μπορεί και ό,τι μπορεί κάνει.

 
At 3/23/2007, Blogger Mave said...

καλέ ο χριστός! ένα σχολιάκι έκανα για όσους κάνουν αυτό ακριβώς που λες, μπερδεύουν 5 στοιχεία του κοτσάρουν και ενα τίτλο, νεο παραδοσιακο, νεο κλασσικό, κριτικός τοπικισμός και το κλεινουν ενώ δεν έχουν κάνει τιποτε απολυτως αφού η σύνθεση είναι ανύπαρκτη! συμφωνούμε, απλά δεν είχα χρόνο να τα γράψω όλα αυτά! και ναι χαίρομαι για τη μεταστροφή της Μ. και όχι το μπτεον και το μεγάλο τουβλο και τα γυμνά υλικά τυο αντωνακάκη είναι μια χαρά. Γιατί όταν λεει κριτικός τοπικισμός πάει και το κάνει, δεν είναι απλά μια ταμπέλα για αυτόν!

 
At 3/23/2007, Blogger evee said...

χαχαχχαα!
πραγματικά το παράκανα! δες μόνο μήκος σχολίου!!!

σε πήρα από τα μούτρα αγαπητέ mave μα ειλικρινά δεν κατάλαβα ότι συμφωνούσαμε :)

apologiez :D

 
At 3/24/2007, Blogger Stefanos said...

Γαμώτο, και εμένα ΔΕ μου αρέσει το συγκεκριμένο..
Θα προτιμούσα ένα παραδοσιακό. Οντως παραδοσιακό όμως, όχι γιαλαντζί, ε; ;)
Αλλά από την άλλη τα δικά μου γούστα είναι περίεργα. Από τη μία μου αρέσουν τα κλασσικά από την άλλη μου αρέσουν κάτι εντελώς σουρρεαλιστικά πράγματα.
Παρεπιπτόντως, κάποτε αν θυμάσαι μου είχες συστήσει ένα βιβλίο του Rem Koolhas.. Το διάβασα και έπαθα πλάκα! :) ευχαριστώ!

 
At 3/26/2007, Blogger evee said...

πολύ χαίρομαι που διάβασες Rem και σου άρεσε! Δεν θυμάμαι, το delirius NY ή το S.M,L,XL σουέίχα προτείνει?

όσον αφορά το σπίτι παρατηρώ ότι όλοι εστιάζουν στην κουβέντα αυτή στο αν τους αρέσει ή όχι

Δεν συγκινεί κανέναν το γεγονός ότι κάποιος άνθρωπος μπήκε στην διαδικασία να μάθει δυο πράγματα παραπάνω και να εξοικειωθεί με πιο σύγχρονες αρχιτεκτονικές απόψεις, πέραν της παραδοσιακής?

Ανεξάρτητα αν για μένα αυτό το σπίτι είναι cutting edge, γαμάτο ή ατυχές.

δεν νομίζει κανείς ότι το να κάνεις το πρώτο βήμα είναι το πιο δύσκολο πράγμα? To λέει και η φυσική με το διάγραμμα της τριβής γμτ

 

Post a Comment

<< Home