Tschumi classics
Από την εποχή του Derrida, της αποδόμησης και του πάρκου της Villette
με το οποίο "ντεμπουτάρισε" στο διεθνές αρχιτεκτονικό star system έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι.
Ο Bernard Tschumi τα τελευταία χρόνια δίνει τακτικά διαλέξεις στην Αθήνα. Λόγω μουσείου Ακροπόλεως βεβαίως βεβαίως.
Μα απόψε το βράδυ στις 7, στο Μέγαρο Μουσικής κατά τα γνωστά, ίσως είναι σημαντική ευκαιρία να τον ακούσει κανείς ακριβώς επειδή
α. το μουσείο έχει ουσιαστικά τελειώσει και αρχίζουν και μεταφέρονται τα εκθέματα και
β. γίνεται χαμός με την απόφαση να γκρεμιστεί το διατηρητέο art-deco κτίριο του Β.Κουρεμένου επί της Διονυσίου Αεροπαγίτου για να "αφήνει χώρο" στο νέο μουσείο.
Στα emails που μου στέλνουν λένε πως στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό, ο σκοπός ήταν να διατηρηθεί το κτίριο και με αυτό υπόψην σχεδιάστηκε όπως σχεδιάστηκε το νέο μουσείο. Τέλος πάντων. Κοντός ψαλμός αλληλούια.
Labels: architecture
posted by evee @ 9:48 AM
29 comments
29 Comments:
Ωραία η διάλεξη. Είδα πολλά και άκουσα πολλά που δεν ήξερα. Πολύ έξυπνο το concept του envelope κλπ. Αλλά εκείνη η φωτογραφία στο τέλος της θέας των διατηρητέων και αυτή η παιδιάστικη σύγκριση "έτσι ή έτσι, εσείς διαλέγετε" με ξενέρωσε απόλυτα και απίστευτα!
Καθώς και η άρνηση να μιλήσει σοβαρά για το ζήτημα. Αντιλαμβάνομαι ότι δεν ευθύνεται απόλυτα αυτός, αν και ως αρχιτέκτονας που σέβεται τόσο πολύ τον περιβάλλοντα χώρο του (όπως έδειξε και στις υπόλοιπες δουλειές του) θα μπορούσε να το χει ψάξει λίγο παραπάνω το θέμα.
Μέχρι σήμερα είχα την εντύπωση πως δεν ήταν μες στους όρους του διαγωνισμού ότι τα δύο κτίρια θα φύγουν, πράγμα που με έκανε να δικαιολογήσω τη στάση του αρχιτέκτονα. Σήμερα κατάλαβα (μπορεί να κάνω και λάθος) ότι ήταν κανονισμένο εξαρχής να κατεδαφιστούν τα κτίρια, πριν ακόμα ξεκινήσει να σχεδιάζει.
Ομολογώ πως απόλαυσα τη διάλεξη, αλλά αυτή την σύγκριση φωτογραφιών στο τέλος τι την ήθελε. Από τη μια "εγώ δεν ήρθα εδώ να μιλήσω για αυτό" και ψιλοαποφεύγω κιόλας και από την άλλη εμμέσως πλην σαφώς υποστηρίζω να τα ρίξουμε τα κτίρια.
Κάτι δε μου κατσε καλά απόψε και δε το περίμενα. Κρίμα και ξεκίνησε πολύ ωραία όλο το πράγμα
ωραία. πήγε και κάποιος. δυστυχώς εμένα μου ανέκυψε δουλειά και δεν τα κατάφερα. εγώ είχα ακούσει ότι σκοπός ήταν από την αρχή να μείνουν τα κτίρια. Προφανώς κάπουα τα έχουν μπερδέψει. τεσπά. Το θέμα είναι το τι θα κάνουν τώρα.
εγώ είμαι διχασμένη για να πω την αλήθεια
Thnx salepi. Ετοιμαζόμουν να ζητήσω ανταπόκριση από την evee. :)
Ήμουν πολύ περίεργη να δω τι έγινε, καθότι την άλλη φορά είχαν ανάψει τα αίματα. Η δική μου θέση είναι απόλυτα ξεκάθαρη.
Πράγματι
[α] από τη μία η διατήρηση των κτηρίων αυτών αποτελούσε όρο και προϋπόθεση του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού, και
[β] έχει εξασφαλιστεί η οπτική επαφή με τον Ιερό Βράχο στους χώρους με τα κύρια εκθέματα.
Ανέβασα εδώ τη δημοσίευση του ΤΕΕ του Σεπτεμβρίου που επιβεβαίωνει τα παραπάνω για όποιον ενδιαφέρεται και δεν είναι συνδρομητής.
Κατ' εμέ, η συνθετική ιδέα επικεντρώνεται στην πορεία γύρω από τα εκθέματα και όχι τόσο στην παραμονή του επισκέπτη στο εστιατόριο.
Ήμουν κι εγώ στην διάλεξη. Ο Τ. αναφέρθηκε στο τέλος στον ΝΜΑ, χωρίς να αναφερθεί και πολύ στις αρχές του σχεδιασμού του. Περισσότερο έδωσε βάρος στις φωτογραφίες απο τον τρόπο με τον οποίο τα υποστηλώματα "φυτρώνουν" ανάμεσα απο την ανασκαφή , την θέα απο το εσωτερικό κλπ..
Δεν αναφέρθηκε καθόλου στα δύο κτίρια κατά την διάρκεια της ομιλίας. Φυσικά αμέσως μετά την λήξη οι ερωτήσεις για το θέμα έπεσαν βροχή. Το αποκορύφωμα ένας τύπος που είχε δύο ερωτήσεις και μάλιστα γραπτές (τις διάβασε)- ρώτησε έναν θα πρέπει να κατεδαφιστούν και τα Προπύλαια αφού κι αυτά κρύβουν τον Παρθενώνα...
Ο Τ. ζήτησε να γίνουν όλες οι ερωτήσεις που αφορούν το ζήτημα για να τις απαντήσει συνολικά. Όσοι περίμεναν οτι θα έκανε ο Τ. debate απογοητεύτηκαν, άλλωστε το επίπεδο των ερωτήσεων ήταν τραγικό...
Η απάντηση του ήταν ότι το ποιά κτίρια ήταν προς κατεδάφιση ήταν "φλου"... ( τι πρωτότυπο για ελληνικό διαγωνισμό...)
και εν τέλει μας πέταξε το μπαλάκι...
Με λίγα λόγια είναι στο χέρι μας να αποφασίσουμε αν θέλουμε βγαίνοντας απο ένα απο τα σημαντικότερα μουσεία της Ευρώπης, να βλέπουμε απλωμένες μπουγάδες...
Βέβαια κάποιοι σίγουρα θα πούν ότι αυτό είναι πολύ contextual με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Αλλά τότε προς τι τα έξοδα για το νέο μουσείο;
μισό
εγώ δεν έχω καταλάβει ακόμη αν έπρεπε ρητά να διατηρηθούν τα 2 κτίρια
ανεξάρτητα με την ευαισθησία απέναντι σε ένα τόσο σημαντικό κτίριο του Κουρεμένου, για μένα μετράει ιδιαίτερα αν αυτό είχε ειπωθεί από την αρχή ή όχι
Και επειδή πολλές φορές στο παρελθόν έχει τύχει να δω να διαστρέφονται στοιχεία σύμφωνα με την κρίση του καθενός θα ήταν αντικειμενικότερο αν ήξερε κανείς αν υπάρχει κάπου η original εκφώνηση του διαγωνισμού.
και εγώ ήλπιζα χθες βράδυ ότι θα καταλάβω αν όταν ο άνθρωπος πήρε το μολύβι να σχεδιάσει έλαβε υπόψη του τα κτίρια ή ήταν απτην αρχή για διώξιμο. Και τελείωσε η βραδιά και αυτό ακόμα δε το κατάλαβα. Γιατί πλάκωσαν πραγματικά όλοι να τον ρωτάνε για αυτό το θέμα και η αντιμετώπισή του ήταν τουλάχιστον παιδιάστικη. Θέση δεν πήρε με λόγια (μόνο ύπουλα). Είπε ότι όταν ανέλαβε το έργο κάποια κτίρια ήταν προς κατεδάφιση. Δε διευκρίνησε ποια. Αφού άκουσε μερικές ερωτήσεις πάνω στο θέμα η απάντηση του ήταν εντελώς φλου και έκλεισε με το να δείξει μια φωτογραφία της θέας από το μουσείο με τα κτίρια μπροστά και άλλα μια "πειραγμένη" χωρίς τα κτίρια και να πει με λίγα λόγια "διαλέχτε". Δεν επιχειρηματολόγησε καθόλου πάνω σαυτό.
Είπε ότι πριν 5 χρόνια πάλι τσακωνόταν για το αν θα πρεπε να γίνει το κτίριο σε αυτό το οικόπεδο δεδομένου των αρχαιοτήτων και ότι τελικά αυτό έγινε και παρέμειναν και τα αρχαία. Σαν να αφήνεται να εννοηθεί ότι πάντα θα υπάρχει κάτι για το οποίο θα γκρινιάζουμε, αλλά στο τέλος θα αποδεχτούμε.
Επίσης με ψιλοξένισε ότι ενώ για τις προηγούμενες δουλειές του αναφέρθηκε εκτενέστερα στη δομή και στην όλη σκέψη που ακολούθησε, για το μουσείο της ακρόπολης μιλούσε πολύ πιο συναισθηματικά, για τους ανθρώπους που τον βοήθησαν, για τους εργάτες που δούλεψαν και επικεντρώθηκε κυρίως στα αρχαία.
Καταλαβαίνω πως ενώ έκανε μια διάλεξη με την οποία επεκτάθηκε σε μεγάλο μέρος του έργου του, οι ερωτήσεις που δέχτηκε αφορούσαν μόνο τα δύο κτίρια. Καταλαβαίνω ότι μπορεί να τον ενόχλησε αυτό. Αλλά είμαι σίγουρη ότι η πλειοψηφία του κόσμου ήθελε να μάθει περισσότερα για αυτό, γιατί είναι ζήτημα που καίει τώρα. Η απάντηση του και η συμπεριφορά του πάνω σαυτό ήταν τουλάχιστον προκλητική.
Θα εκτιμούσα να ακούσω κάποιο επιχείρημα.
Πάντως achille οι απλωμένες μπουγάδες είναι τουλάχιστον λαικίστικη απάντηση. Υπάρχουν πολύ πιο ήπιες και "εμφανίσιμες" λύσεις για το υπάρχον θέμα από μια κατεδάφιση.
@evee
Έψαξα για λίγη ώρα για το κείμενο της διακήρυξης του διαγωνισμού αλλά δε μπόρεσα να το βρω. Αν ξέρει κάποιος που μπορούμε να το βρούμε ας μας πει.
Ανεξάρτητα από αυτό όμως, όταν σου δίνεται ένας χώρος σύνθεσης δεν κάνεις ανάλυση της περιοχής? Είτε είσαι φοιτητής που δουλεύεις το συνθετικό του εξαμήνου, είτε βγάζεις μία άδεια, είτε καταθέτεις πρόταση σε διαγωνισμό, παίζεις με τα δεδομένα του χώρου σύνθεσης τη χρονική στιγμή στην οποία σου δίνονται. Είτε είσαι ο Τσουμί, είτε όχι. Τη στιγμή που τα κτήρια του εν λόγω μετώπου είναι διπλά χαρακτηρισμένα ως διατηρητέα από ΥΠΠΟ και ΥΠΕΧΩΔΕ, ότι και να έλεγε το κείμενο του διαγωνισμού [υπό μορφή παρότρυνσης πάντα] αυτό δεν είναι κάτι που αναιρείται.
@salepi
Κι εγώ βρίσκω ιδιαίτερα προκλητική τη στάση αυτή. Περί ψευτοδιλήμματος θα παραπέμψω στο καυστικό μα πάντα απολαυστικό σχόλιο του Δ. Φιλιππίδη.
οι μπουγάδες είναι λαϊκίστικη απάντηση; Μάλλον περί πραγματικότητας πρόκειται δυστυχώς... Και αν είναι να "καλωπισθεί" η όψη με "ήπιες" λύσεις, τότε μάλλον καλύτερα οι μπουγάδες.
Εν πάσει περιπτώσει επειδή μάλλον είμαι ο μοναδικός υπερ της κατεδάφισης, θέλω να σας καθυσηχάσω λέγοντας πως δεν υπάρχει περίπτωση να κατεδαφισθούν τα δύο κτίρια, λαμβάνοντας υπ'όψην την γραφειοκρατία, την έλλειψη χρημάτων και το status των ιδιοκτητών τους, οπότε τσάμπα σκοτωνόμαστε...
achille και εγώ το σκέφτομαι σοβαρά αν θα έπρεπε να διατηρηθεί ή όχι το συγκεκριμμένο κτίριο
τι παράπτωμα αυτό για έναν αρχιτέκτονα!
Μα ο δικηγόρος του διαβόλου μέσα μου, μου λέει ότι το λάθος ξεκινάει πολύ παλιότερα, με την επιλογή του "φρακαρισμένου" όπως λέει και ο Δ.Φιλιππίδης οικόπεδου στου Μακρυγιάννη. Οι άλλες δυο επιλογές -υπενθυμίζω- ήταν ο χώρος (γιατί δεν είναι οικόπεδο)που βρίσκεται το εστιατόριο Διόνυσος και η θέση "Κοίλη" στην πίσω μεριά του Φιλοπάππου, κοντά στην Πνύκα. Το δεύτερο ήταν επίσης μικρό μα "ανέπνεε" το τρίτο πολύ μακριά και όχι οπτική επαφή.
Ο δικηγόρος του διαβόλου επίσης αναρωτιέται μήπως με αυτή μας την επιλογή προσπαθούμε εμείς οι αρχιτέκτονες (μα και όλοι οι συγχρονοι Έλληνες), να ξεπλύνουμε αμαρτίες χρόνων με τα άπειρα γκρεμίσματα εξαιρετικών δειγμάτων νεοκλασσικής αρχιτεκτονικής, art deco κλπκλπ.
Ο δικηγόρος (και εδώ αναφέρομαι και σε εσένα muse) συνεχίζει να μου πιπιλίζει το μυαλό με την ερώτηση: "μήπως η αρχική εκφώνηση το έθετε ως δεδομένο οπότε και ο σχεδιασμός του κτιρίου ακολούθησε αυτή τη στρατηγική"?
ή το άλλο "η αρχιτεκτονική ποτέ δνε ήταν μια ήπια διαδικασία. Θυμηθείτε πως χτίζονταν τα κτίρια στο παρελθόν: με αρχιτεκτονικά μέλη από τα παλιότερα κτίρια τα οποία κια εξαφανιζόντουσαν".
Αλλά καλά, μην το κουράσουμε, ειδικά αυτό το τελευταίο παραείναι. Και ναι, έχουμε λυσσάξει να διατηρήσουμε με νύχια και με δόντια ότι μπορούμε. Και ακόμη και η ανέγερση ενός τόσο σημαντικού για εμάς κτιρίου δεν μας κάνει να πισωπατούμε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ίσως αν ο Κουρεμένος αγοραζόταν και γινόταν ένα κτίριο καθαρά δημόσιο, συμπληρωματικής λειτουργίας με το μουσείο να ήταν μια κάποια λύσις. Τότε φυσικά δεν θα ήταν κανείς χαρούμενος διότι η φύση μιας τέτοιας λύσης είναι νερωμένη. Θα ήταν άτολμη και συμβιβαστική πανταχόθεν aka και αποτυχημένη.
Δεν ξέρω. Μάλλον για αυτό και μόνο το δίλημμα πρέπει να διασωθεί ο Κουρεμένος.
Όσο για τον Tschumi τα πράγματα ήταν αναμενόμενα. Γιατί να κάτσει και να σκάσει ο άνθρωπος? Φαντάζεστε πόσες φορές θα έχει ζήσει αντίστοιχα περιστατικά? Σου λέει "δικό τους είναι, ας κάνουν ότι θέλουν από εδώ και πέρα". Για αυτό επιμένω αν ήταν στα ζητούμενα από την αρχή η συγκεκριμμένη κατεδάφιση. Γιατί τότε ας πέσει και λίγο κράξιμο στους συντάκτες της ωστά. Λες και είναι η πρώτη φορά που φαίνεται πως δεν ξέρουμε να διακηρύσσουμε διαγωνισμούς?
Λοιπόν έκανα μια συζήτηση με φίλους που ήταν στην διάλεξη σήμερα και με πληροφόρησαν ότι ο Tschumi είπε ότι τα δύο κτίρια ήταν από την αρχή για κατεδάφιση. Εγώ κάτι τέτοιο δεν το αντελήφθην, αλλά για να το επιβεβαιώνουν άλλα δύο άτομα μάλλον κάτι θα παράκουσα. Οπότε μας λύνεται και η απορία. Σίγουρα δε καίγεται και πολύ ο ίδιος για κάτι τέτοιο (αν και τα κτίρια ήταν διατηρητέα...τι σημαίνει αυτός ο όρος? τον χρησιμοποιούμε όποτε συμφέρει?), αλλά σε όλη τη διάλεξη έδειξε πόσο πολύ σέβεται το παρελθόν του τόπου στον οποίο χτίζει...οπότε θα περίμενε κανείς μια άλλη αντιμετώπιση και στο οικόπεδο αυτό.
Με μια ματιά πάντως μου φαίνεται πως η χάραξη της εισόδου έχει προέλθει από τα δύο κτίρια. Κάνω λάθος?
achille, no reason to fight of course. Ο καθένας έχει την άποψή του. Εμένα μου φαίνεται λίγο ύπουλο το όλο θέμα όπως εμφανίστηκε. Πάντως θέμα μπουγάδας δεν τίθεται, μακάρι να έφταιγε μόνο μια μπουγάδα να την κατεβάζαμε δηλαδη! :o)
ευχαριστώ muse για το κείμενο του Φιλιππίδη. Συμφωνώ μαζί του σε όλα.
Το θέμα έπρεπε να φανεί απτην αρχή.
Αυτό το κειμενάκι είναι που μοιράστηκε στην αίθουσα από τον τύπο που αναφέρει ο achilles.
http://www.flickr.com/photo_zoom.gne?id=1525702717&size=l
@evee
"Η αρχιτεκτονική ποτέ δεν ήταν μια ήπια διαδικασία."
Η πολεοδομία είναι πράγματι [συνήθως] μία βίαιη πράξη. Αυτό όμως απαιτεί και μία δυναμική θέση από την πλευρά του πράττοντα.
"Γιατί να κάτσει και να σκάσει ο άνθρωπος? Φαντάζεστε πόσες φορές θα έχει ζήσει αντίστοιχα περιστατικά? Σου λέει "δικό τους είναι, ας κάνουν ότι θέλουν από εδώ και πέρα"."
Ε, λοιπόν, εμένα είναι αυτό ακριβώς που με ενοχλεί. Το ότι δεν κάθεται να σκάσει. Απ' ότι κατάλαβα από περιγραφές παρευρισκόμενων στη διάλεξη ένιψε τας χείρας του. Ας είχε τα -ίδια να έβγαινε να υπερασπίσει αυτό που κάνει, αν θέλει όντως να το κάνει. Ας μας το πουλήσει κάπως. Πάλι θα διαφωνούσα, αλλά τουλάχιστον δε θα ένιωθα μαλάκας. Δεν κατανοώ την αντίληψη "δικό τους είναι". Ως αρχιτέκτονας, το έργο είναι και δικό του. Περιμένεις από αυτόν να διατυπώσει μία θέση για την πόλη. Άποψη. Αν στεκόταν φοιτητής στο α' εξάμηνο της σύνθεσης και έλεγε "διαλέχτε τι προτιμάτε, εγώ δεν ξέρω" θα τον έκοβαν.
Τελωσπάντων, σε ένα πράγμα συμφωνούμε όλοι: το πόσο άστοχη ήταν η επιλογή του εν λόγω χώρου εξαρχής.
muse δεν διαφωνώ ως προς την "ηθική" διάσταση του σχολίου σου. Τουναντίον. Εγώ μιλάω όμως χωρίς αυτή γιατί δεν μπορείς να υποχρεώσεις κάποιον να σκέφτεται έτσι.
Αυτός άλλωστε συμφέρον έχει από το να γκρεμιστούν τα γύρω κτίρια για να αναδεικνύεται το δικό του. Άλλο αν αυτό είναικάπως εαυτουλίστικο.
Τέλος το μουσείο θεωρώ ότι ανήκει και σε αυτόν (πνευματική ιδιοκτησία κοινώς) μα και σε όλους εμάς, όπως κάθε δημόσιο κτίριο.
πραγματι και από την μακέτα φαίνεται και επιτόπια ακόμα περισότερο ότι ο άξονας της εισόδου περνάει πάνω από τα κτίρια.
Δυστυχώς η συνύπαρξη τους είναι πλέον τελείως προβληματική και λόγω λαθών στον αρχικό σχεδιασμό δεν βλέπω δυστυχώς να την γλιτώνουν - και ακόμα πιο προβληματική είναι η συνυπαρξη και με του Μακρυγιάννη, (για να πω την μαύρη μου αλήθεια αν επέλεγα κα΄τι για κατεδάφιση θα επέλεγα αυτό ? ίσως να είναι απλά η εποχή της απομυθοποίησης και του νεοκλασικού μέχρι τον επόμενο κύκλο)
Η όλη αντιμετώπιση δείχνει φοβερή έλειψη σεβασμού πάντως στην τοπική ιστορία και μια φαραωνική και πρόχειρη προσέγγιση κατά την φάση της αρχικής προκύρηξης - από την άλλη πιθανόν τα 80s να ήταν πολύ κοντά με το 30s για να υπάρχει η απαιτούμενη χρονική απόσταση.
Δέν νομίζω ότι ο Τ. δεν "ενδιαφέρεται" για το αν θα κατεδαφιστούν ή όχι τα κτίρια. Απλά η προχθεσινή ομιλία δεν ήταν σίγουρα ο κατάλληλος τόπος και ούτε υπήρχε και χρόνος για μια τόσο ευρεία συζήτηση.
Το ζήτημα, που το ανέφερε και ο ίδιος, είναι το statement που γίνεται με το ΝΜΑ. Υποτίθεται ότι ξοδέψαμε εκατομμύρια ευρώ για να αναδείξουμε στο μεγίστο τα εκθέματα και για να διεκδικήσουμε με αξιώσεις την επιστροφή των μαρμάρων. Το να αφήσουμε το κτίριο εν τέλει κρυμμένο μοιάζει μια κίνηση αμηχανίας και υποβάθμησης του όλου εγχειρήματος. Για την επιλογή της θέσης ότι ήταν παντελώς αποτυχημένη θα συμφωνήσω, άλλα όπως πάντα το θέμα είναι "τώρα τι κάνουμε".
υ.γ. δεν θα ήταν ωραίο να υπήρχε ένα forum να τα λέγαμε όλα αυτά??? Γιατί δεν υπάρχει?
έλα ντε - προσωπικά τα forum μου έχουν λείψει ως μέσο ανταλλαγής απόψεων - τα blogs σε σχέση με ένα πετυχημένο forum δυστυχώς τα βρίσκω λιγο "αυτιστικά" (το λέω διατηρώντας αυτιστικότατο blog παρόλα αυτά), με πολύ μικρούς βαθμούς ελευθερίας, με μη κρίσιμη μάζα συμμετεχόντων - και eventually με δυνατότητες να πάρει στροφές ένα μυαλό από ανταλλαγή απόψεων.
Μήπως να κάναμε κανένα joint blog με κανόνες χρήσης αλλά forum;)?
και εγεννήθη joint blog!
τρέμε Tschumi! :P
tks εγώ έχω hardly χρόνο για το blog. sorry αλλά δεν μπορώ να ανήκω σε joint blog και να μη γράφω ποτέ. Αν με θέλετε σαν σχολιάστρια... ΟΚ :)
μια και μιλάμε για την θέση του μουσείου....
Θυμάται κανείς την πρόταση των Chi Wing Lo- Panagiota Davladi ; Από τον παλαιότερο διαγωνισμό είχε πάρει ειδική μνεία και ήταν μια διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων. Δυστυχώς δεν βρήκα φωτο. Βρήκα όμως αυτό:
www.manfredinicoletti.it/atene.html
...την θυμάμαι ήταν μια ρηξικέλευθη πρόταση που αν και επέλεγε την θέση Μακρυγιάννη (σε εκείνο τον διαγωνισμό υπήρχε δυνατότητα επιλογής μεταξύ Μακρυγιάννη, "Διόνυσου" και Πνύκας...) διατηρούσε όλα τα κτίρια και οργάνωνε ένα ουσιάστικά υπάιθριο μουσείο.
Στο link που πόσταρες που είναι η μελέτη που είχε κερδίσει εκείνο τον διαγωνισμό, έχει γίνει "παγαποντιά"... αν προσέξει κανείς η φωτογραφία έχει γίνει mirror και το κτίριο Βάιλερ φαίνεται αριστερά!
υ.γ. @tks:
πάντως αντί για joint blog μπορεί να στηθεί ένα forum με κάποια έτοιμα και δωρεάν template που υπάρχουν. Εγώ δηλώνω διαθεσιμότητα, πιστεύω είναι κάτι που λείπει.
αναφερόμουν σε joint blog από πιο "τεχνική μεριά" - ως δυνατότητα reuse των εργαλείων του blogspot για την δημιουργία ενός περιβάλλοντος με ποιο forum like εμπειρία.
γενικά πάντως ένα φορουμ απαιτεί μόνο σχολιαστές - ή έστω δεν υπάρχουν καταρχην περισότεροι διακριτοί ρόλοι, αυτό είναι και ένα από τα πλεονεκτήματα ενός φορουμ σε σχέση με ένα blog - πιο peer/κατανεμημένη κατάσταση (και με περισότερους βαθμούς ελευθερίας αλλά αυτό είναι μεγάλη συζήτηση).
Παρενθετικά - είναι ένα από τα θέματα που έχουν ενδιαφέρον γενικά πως διαφορετικές επιλογές λειτουργικότητας σε μια εφαρμογή μπορούν να διαμορφώσουν τελείως διαφορετικούς τρόπους και εμπειρίες αλληλοεπίδρασης. (αναφερόμενη στον virtual/δυνητικό χώρο - ανάλογους μηχανισμούς μπορούμε να δούμε και στον φυσικό χώρο)
anyway μετά από αυτό το σύντομο abuse pli any more examples από άλλα σχέδια αλήθεια?
Έχει καλύτερη σύνδεση με του Μακρυγιάννη και πιθανόν και με τον βράχο (λόγω χρώματος) πάντος δεν μπορώ παρά να μην παρατηρήσω (και αν δεν κάνω λάθος) τον στρατηγικό τρόπο με τον οποίο είναι χωροθετημένη η μακέτα του - ή το σύμπαν τελειώνει στην Δ. Αρεοπαγίτου 17 ή απαιτεί μια εξίσου μεγάλη περιοχή βομβαρδίσμένου αστικού τοπίου με το παρόν σχέδιο. Άψογο (ως παράδειγμα virtual reality μακέτα δηλαδή:))
forum pu? en meso blogspot? interesting
Που είναι η Δ.Αρε τελικά στη μακέτα:)? το μη εμπειρο μάτι μου ομολογεί ότι μπερδεύτηκε!
Χμμμ αυτοί οι web page designers...
mirrored η μακέτα!
Βρήκα άλλη όμως:
http://www.uk.digiserve.com/mentor/marbles/acmusb1.jpg
Περισσότερες φώτο του διαγωνισμού μπορεί να βρει κανείς σε έναν κατάλογο που είχε δημοσιευτεί παράλληλα με την έκθεση των συμμετοχών.
This comment has been removed by the author.
και συνεχίζοντας την κατάχρηση φιλοξενίας (αρμένικη βίζιτα κάναμε...), tks (και όσοι ενδιαφέρονται) εργαλεία για το δωρεάν στήσιμο φόρουμ υπάρχουν στο www.forumer.com. Μπορούμε να το στήσουμε δοκιμαστικά και βλέπουμε...
καθόλου αρμένικη βίζιτα, χαρά μου άλλωστε να γράφω κάτι που παρακινεί σε διάλογο :)
όπως ξέρετε, είχαν γίνει 2 αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί.
Για την ιστορία, θα θυμήσω ότι στον πρώτο, στον οποίο και βραβεύτηκε με πρώτο βραβείο η πρόταση 2 ιταλών αρχιτεκτόνων (που αν δεν κάνω λάθος είναι αύτη που δίνει ο pli με link, εμένα προσωπικά μου φαίνεται ατυχής και τότε είχαν ξεσηκωθεί οι πάντες και έθαβαν με προεξάρχοντα τον Άρη Κωνσταντινίδη), με δεύτερο βραβείο στο γραφείο Μπίρη (ο οποίος και κόντεψς να πάθει εγκεφαλικό την μέρα της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων) και μετά δεν θυμάμαι. Ακολούθησε μια περίοδος που λόγω ηλικίας δεν την παρακολούθησα και μετά που άρχισα να σπουδάζω αρχιτεκτονική κανείς δεν ενδιαφερόταν να αναμασάει τις παλιότερες δυστοκίες, ασυμφωνίες και γενικά το όλον ταραταζουμολεολέ.
Ο δεύτερος διαγωνισμός έφερε νικητή τον κ.Tshumi (είδες που τώρα είναι τόσο γνωστός όσο ο Calatrava και δεν χρειάζεται επεξηγήσεις?), δεύτεορ το γραφείο Ποτηρόπουλου σε συνεργασία με τον Libeskind (για να πω την αλήθεια εξεπλάγην όταν σε συνομιλία μας ανακάλυψα ότι δεν μίλαγε τη γλώσσα του συνεργάτη που επέλεξε), τρίτο τον Τομπάζη και το πλήθος των υπολοίπων (κυρίως γνωστών αρχιτεκτόνων εδώ)
Ψάχνω μα δεν βρίσκω τις φωτογραφίες που είχα πάρει όταν είχα πάει σε μια έκθεση στο κτίριο Βάιλερ (το κτιριάκι μπροστά από το μουσείο - όχι τα προς κατεδάφιση, το διπλανό) με όλες τις μακέττες τους διαγωνισμο. Δυστυχώς δεν τις βρίσκω (κοντεύει να περάσει 10ετία άλλωστε -που τέτοια τύχη) οπότε απλά σας δίνω αυτά τα 2-3 links 2 keep things going.
Και επειδή όλα αυτά καλά, αλλά δεν βρίσκω το όνομα του έλληνα αρχιτέκτονα που πήρε μέρος στο διαγωνισμό (αν δεν με απατά η μνήμη μου) προτείνοντας ένα μουσείο πάνω (ναι, πάνω) στον ιερό βράχο και σκαμμένο μέσα σε ένα τμήμα που είναι μπάζωμα, αν θυμάται κάποιος ας με βοηθήσει. Ενδεικτικά σημειώνω ότι μακέτα ενός άλλου του project (μια διαμόρφωση ενός υπαίθριου μουσείου σε μια κοίτη ποταμού στην Τσεχία -?- για ένα γλύπτη) βρίσκεται στο Pombidour στο Παρίσι.
τελικά μετά από κοπιώδηα αναζήτηση στο site του Pombidou, βρέθηκε. Ο αρχιτέκτονας που δεν θυμόμουν στο προηγούμενο σχόλιο λέγεται Χρήστος Παπούλιας, η πρότασή του ήταν μάλλον ουτοπική μα έχει ενδιαφέρον να τη δει κανείς, ως "αντίπαλον δέος".
@evee: στο dungeon κάπου-στο-Μαρούσι (...ξέρεις εσύ) υπάρχει φυλαγμένο το αναμνηστικό τεύχος με όλες τις προτάσεις που διακρίθηκαν στον δεύτερο διαγωνισμό. Μπορώ να πάω και να σου στείλω τις σελίδες σκαναρισμένες.
Μ' αυτά και μ' αυτά, ξαναθυμήθηκα τον πρώτο διαγωνισμό - το πρώτο βραβείο τώρα μου μοιάζει σαν το σκάφος της Μπαρμπαρέλας, με εκείνο το οβάλ παράθυρο. Αναρωτιέμαι σε 10-15 χρόνια από τώρα, τί θα θυμίζει το μουσείο που τελικά χτίστηκε.
Πιθανον θα ηταν δυνατον να κατασκευασθει σε αλλη περιοχη και οχι κοντα στην Ακροπολη!
Λετε να σκεφθηκαν τους τουριστες που βρισκουν τακτικα τα μουσεια κλειστα?
Η περιοχη ειναι ηδη βεβαρυμενη απο κινηση.Μια τοποθεσια διαφορετικη με περισσοτερο χωρο και για το μουσειο και για ελευθερο χωρο εξω απο αυτο πιθανον να ηταν η πιο σωστη λυση.
Οσο για το γκρεμισμα,ισως σκεφθουν και το γκρεμισμα των οικιων της γυρω περιοχης για να εχει το μουσειο οπτικη επαφη!
Καλο weekend.
Post a Comment
<< Home