Πόσο «κοινή» είναι η κοινή λογική;

Πόσο «κοινή» είναι η κοινή λογική; Το καυτό αυτό ερώτημα, που έχει απασχολήσει κατά καιρούς το μυαλό το δικό μου και πολλών άλλων, βρίσκει την ώρα να κάνει την εμφάνισή του, εκεί που αρχίζεις να το ξεχνάς. Τις τελευταίες ημέρες βρίσκομαι μπροστά σε μια κατάσταση που απεχθάνομαι: να σε υποχρεώνουν οι καταστάσεις να καταπιείς τη γλώσσα σου και να υποδειθείς τον μαλάκα.

Αύριο, Παρασκευή, αρχίζει η ετήσια έκθεση της σχολής που με τόσο ενδιαφέρον παρακολουθώ τον μικρόκοσμό της: THE BARTLETT SCHOOL OF ARCHITECTURE, με έργα κυρίως των undergraduate και diploma μαθητών και λίγο χώρο για τα master. Η σχολή, μια από τις καλύτερες και διασημότερες στην Ευρώπη, αν όχι η καλύτερη και διασημότερη (και σκόνη να φάνε οι λοιποί) οργανώνει κάθε χρόνο τέτοιο καιρό αυτό το πανηγύρι, παίρνουν μέρος όσοι μαθητές γουστάρουν και καλεί και έναν super star architect στα εγκαίνια και αυτός μαζί με τους υπόλοιπους star architects ψαρεύουν από τα διψασμένα φυντανάκια αυτά που κάνουν πιο πολύ μπούγιο για να δουλέψουν μαζί τους εις το απώτερον μέλλον. Δεκτό και κατανοητό και επωφελούνται και οι δυο.

Φέτος η μοίρα το’θελε, το δικό μας master να αποτελείται από ένα συμπαθές bunch ηλιθίων(με 2 εξαιρέσεις). Το παρανοϊκό αυτό συνοθύλευμα απειλούσε να αυτομαστιγωθεί αν δεν συμφωνήσω στο να επιλέξουμε την πιο επώδυνη σε χρόνο και κόπο λύση(με αμφίβολο αποτέλεσμα δε), υπονοώντας παράλληλα ότι θα μου κάνει τη ζωή μαύρη και άραχνη με το summer project. Το καγκεμπίτικο στοιχείο με έπνιγε πάντα και οι αυταρχικές τάσεις ψυχαναγκασμού, σαν να έχουμε όλοι εκγερμανισθεί ξαφνικά, μια από τα ίδια. Αν συμφωνούσα δε, όπως και έπραξα, έχει βαλθεί να μου βάλει τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι, με τελείως πουτανίστικα κόλπα όμως. Έλα μου ντε που φαντάστηκα όμως πως αν είμαι τυπική και ξεκάθαρη από την αρχή δεν θα είχα πρόβλημα; Για την φαφλατάδικη και μεγαλεπίβολη υπερπαραγωγή μας, που θέλει σε έναν χώρο 3χ4 τετραγωνικά μέτρα -που μοιραζόμαστε με άλλα δυο masters!-, να φτιάξουμε μια οθόνη προβολών από 3 τεράστια κομμάτια κομμάτια mdf με δεκάδες βίδες μεν, λεία σαν γυαλί δε, ένα poster, postcards, 2 monitors που να παίζουν video από τις εργασίες μας, προσφέρθηκα να δουλέψω μια εβδομάδα. Καθώς την επόμενη δεν θα μπορούσα, ενημέρωσα ρητά και επανηλλημένα από την αρχή τους πάντες, γιατί ξέρω ότι συνήθως εκεί παίζονται μαλακίες. Το μέλλον έλεγε τότε πως θα ασχοληθώ με το ευγενές έργο του να κάνω τα 2 βιντεάκια. Μετά από 4 μέρες ενασχόληση και με τη δικαιολογία ότι ακόμη έχουμε καιρό, ένας συμπαθής κοκκινοτρίχης εγγλέζος, κατέθεσε επί της τραπέζης μια άλλη μέθοδο για να γίνουν τα περίφημα βιντεάκια, από την οποία δεν κατάλαβα γρι, καθότι ο κύριος είναι άσσος στους υπολογιστές και τα multimedia. Είχα άλλες 2 μέρες για δουλειά, έβγαλα τον σκασμό και προσφέρθηκα να βοηθήσω στο νέο αυτό τρόπο. Αυτό πήρε 1 μέρα και άλλες 2 ρεπό για να ξεκουραστούμε. Ξαναενημέρωσα ότι θέλω δουλειά από τις άλλες ομάδες, για να μην κάθομαι μα ξυνόντουσαν άπαντες και έτσι έφτασε η εβδομάδα που θα ήμουν unavailable. Πέρασε γρήγορα και μόλις ανοίγω πρώτη μέρα τα e-mails μου ανακαλύπτω ότι σε μάζωξη που έγινε, καλοθελήτρια φίλη πρόσφέρθηκε στην υπεύθυνη του master να κάνει αυτή τις postcards που εγώ είχα γράψει στα παλιά μου τα παπούτσια και να σώσει το κύρος του master, το οποίο από αυτή τη διοργάνωση θέλει να κερδίσει δημοσιότητα για του χρόνου, να κερδίσει δηλαδή περισσότερους μαθητές. Μου συστήθηκε δε από την υπεύθυνη να ευχαριστήσω εγώ η ανεύθυνη που κρεμάω την ομάδα, με το παραπάνω την σωτήρα «φίλη». Περιττό να σημειώσω εδώ πως εγώ δεν είχα προσφερθεί ποτέ να κάνω τις postcards και πως υπεύθυνη για αυτό ήταν από την αρχή η σωτήρια φίλη, η οποία και κωλοβάραγε για 2 εβδομάδες και βάλε. Κανείς δεν μίλησε και έτσι εγώ, παρόλη την τυπικότητα μου στην συνεργασία και τις ενημερώσεις για την απουσία μου την πάτησα πανηγυρικά.

Σημείωση: η φίλη λεγόταν Claudia και αν ακούσω την συμβουλή της λατινοαμερικανίδας συγκατοίκου μου Karla, κάτι πρέπει να τρέχει με το συγκεκριμένο όνομα καθώς όλες οι Κλαούντιες που ξέρει είναι τις ίδιας συνομοταξίας(απαρίθμησε 7 νομίζω). Περάστε το μήνυμα σε γνωστούς και φίλους με e-mail.