φίλες_case #1

Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που κολλάς μαζί τους.

Την Λ. την ξέρω χρόνια. Από τη σχολή. Συνήθως εμείς κάνουμε ανά δυο τα θέματά μας και από το 2ο έτος και μετά εμείς τα κάναμε μαζί. Εγώ πάντα τη θαύμαζα και αυτή το ίδιο. Αλληλοθαυμαζόμασταν καιρό!!! Τα αποτελέσματα των συνεργασιών μας ήταν λαμπρά. Πανθομολογουμένως. Και άφησαν ιστορία. Ακόμη και στις πιο αντίξοες συνθήκες, δόξες και φωτοστέφανα εμείς. Καθόσον ήμασταν αρχάριες στο κουρμπέτι όμως, μεγάλες κομπλέξες και εγωίστριες και οι δυο, πάθαμε το εξής: η καθεμιά, νόμιζε ότι μόνη της είναι τίποτα και για όλα είναι υπεύθυνη η άλλη. Δεν βλέπαμε ότι κάθε ιδέα που γεννιότανε ήταν αποτέλεσμα της σύνθεσης των δυο απόψεών μας. Η γκρίνια και η ανασφάλεια μας έφερε στο σημείο να περάσουμε μια περίοδο που τσακωνόμασταν για ότι μαλακία μας ερχόταν, μόνο και μόνο για να έχει η καθεμιά την ικανοποίηση ότι πέρασε το δικό της. Τελικά, στο 4ο έτος αποφασίσαμε να χωρίσουμε τα τσανάκια μας και να κάνει η κάθε μια μόνη της ένα ετήσιο θέμα που μας είχε δωθεί. Αποτέλεσμα? Τα σκατώσαμε both. Για τα δεδομένα μας, τα οχτάρια και τα οχταμισάρια ήταν όλεθρος. (παρένθεσις: λόγω του ότι οτιδήποτε και να κάνεις ως φοιτητής αρχιτεκτονικής, θα αφιερώσεις τεράστια πολύ χρόνο για σκίτσα, σχέδια, προμακέττες, μακέττες, φωτορεαλιστικά κλπκλπ, στη σχολή το οχτώ είναι του μέτριου, το 9 το παίρνει ο καλός και τα δεκάρια είναι καναδυό και πάνε στους καλύτερους κάθε φορά). Στις διπλωματικές όμως, πιο ήρεμες πλέον, και οι δυο πήγαμε εξαιρετικά. Μετά ακολούθησε περίοδος ηρεμίας και περισυλλογής και τώρα πια δουλεύουμε μαζί, ένα διαγωνισμό. Τον ανακάλυψα μασώντας γιουβαρλάκια, την πήρα τηλέφωνο μπουκωμένη και αφού το κουβεντιάσαμε γελώντας, όλα πήραν τον δρόμο τους. Ανέχτηκε το γεγονός πως της είπα πως πάνω από 15 μέρες δεν αξίζει να το δουλέψουμε, πως θα πάω και 12 μέρες Λονδίνο πριν και όλα θα πρέπει βασικά να γίνουνε σε μια εβδομάδα αφού επιστρέψω. Και ήταν cool!!! Και την ευχαριστώ πολύ για αυτό. On top of all these, μου φύλαξε και το ένθετο των ΝΕΩΝ περί blogs, που χτες το βράδυ που γύρισα σπίτι και ρώτησα τους γονείς μου που είναι, ανακάλυψα πως είχανε κρατήσει μονάχα τη δεξιά σελίδα!!!!!!!
Thankx Λ.!!!