Sex And The City(Series 7)- επεισόδιο 2

Όλα τα κορίτσια έχουν περάσει την ηλικία που –τους- διαβάζουν παραμύθια. Σταχτοπούτα, Χιονάτη, η Ωραία Κοιμωμένη κλπκλπ. Λίγες έχουν την τύχη να τα δουν να γίνονται πραγματικότητα. Εμένα η αγαπημένη μου ήταν η Σταχτοπούτα. Γιατί στο βιβλίο μου φόραγε τα πιο ωραία φορέματα από όλες τις άλλες ηρωίδες παραμυθιών. Και εγώ ήμουν η επόμενη από τη εποχή της Τζούλια Ρόμπερτς(prettywomanUknow?), που είχε την τύχη να δει το όνειρο της να γίνεται πραγματικότητα και το πριγκιπόπουλο να έρχεται καβάλα στο άσπρο(μαύρο μ’αρέσει τώρα πια) άλογό του να την σώσει(από τι?). Η τύχη μου αξιοζήλευτη. Μια φορά στα 100 χρόνια κληρώνει η μοίρα. Και τις προάλλες ήταν η τυχερή μου νύχτα.

Σκηνικό: γνωστό μινιόν μπαρ του ιστορικού κέντρου της Αθήνας. Εγώ με παρέα. Πίσω μου κάθεται όρθιος απροσδιόριστος τύπος που δεν ξοδεύω πάνω από ένα millisecond να κόψω: ο γνωστός, τελειωμένος, μόνος, 60άρης(άντε 55 min αλλά είναι κομμάτια ήδη οπότε μεγαλοδείχνει), περαστικός κατά πάσα πιθανότητα, που είδε φως και μπήκε(λες να αποφασίσω πως η πόρτα είναι τελικά και σε κάτι χρήσιμη?). Θυμίζει τον υστερικό που σύχναζε στο bar που δούλευε η Αμελί... αυτόν που τα φτιάχνει με την αρρωστομανή που πουλάει τσιγάρα. Que hombre!!! Βλέμμα μπλαζέ, 10 πόντους πιο κάτω από τα μάτια μου(δεν είναι ακριβώς δίμετρος), θολό… ακουμπάει στον πάγκο και τεντώνεται με απίστευτης ευρηματικότητας κινήσεις να φτάσει προς «τα μέρη μας». Μαζεύομαι να μην μπλέξω με τον ηλίθιο και ανά διαστήματα ρίχνω τυχαίες ματιές πίσω. Ο περιώνυμος έχει το χέρι στην τσέπη και κάτι ψάχνει δήθεν-τάχαμου, και το χέρι πλησιάζει επικίνδυνα, όταν τον τσακώνω. Άγριο βλέμμα. Το αυτόν. Repeat. Την επόμενη φορά δοκιμάζω γκάμα ελαφριών τακτικών(πρέπει να κάνουνε, δεν φαίνεται επικίνδυνος):
Step 1 βάζω το χέρι στη μέση τυχαία όπως μιλάω, ο αγκώνας πετάει απειλητικά όσο πιο πολύ γίνεται, του χώνεται στα πλευρά
Step 2 σταυρώνω τα χέρια πίσω από την πλάτη μου για να έχω τον έλεγχο, ανά διαστήματα πιάνω παντελόνι
Step 3 κουνιέμαι/πισωπατώ απότομα συστηματικά, που και που τον πατάω.
Το έχει λάβει το μήνυμα, είναι σίγουρο. Η μισή παρέα φεύγει σε καμιά ώρα, οι λοιποί ανανεώνουμε τις παραγγελίες μας . Χάνω τον χλιμίτζουρα από τα μάτια μου. Κάθομαι και σε σκαμπό στο μπαρ. Of limits baby, sorry. Χαλάρωμα, κουβέντα, γέλια, ποτά. Πιες πιες όμως φτάνει η ώρα της τουαλέτας. Υπερπηδώντας ομιλώντες/χορεύωντες/σειόμενους θαμώνες φτάνω στο άδυτον. Μix grill. Μια τουαλέτα για όλους. Όχι και πολύ πρωτότυπο μεν. Απορώ πως πήρε άδεια δε. Τεσπά. Ανοίγω την πόρτα, σκοντάφτω σε πλάτη. Μια κοπέλα. Δίπλα της ο γνωστός άγνωστος. Φτου γαμώ τη γκαντεμιά μου! Κάθομαι στη γωνία αμίλητη. Ακούω διάλογο:
Είσαι ότι πρέπει για μοντέλο!!!
Εγώ? Είστε καλά?(πλάγιο βλέμμα σε μένα, εγώ γνέφω με ύφος«διασκέδασέ το, δεν δαγκάνει») Ο τύπος φαίνεται να συνειδητοποιεί ξαφνικά το νέο πρόσωπο της παρέας. Στροφή σε εμένα.
Είσαι μοντέλο? (στα plus η εφευρετικότις)
Μπάααααα!
Είσαι! Είσαι σου λέω! Είσαι ίδια με τη Γωγώ Μαστροκώστα! Μπα, όχι! Λάθος! Συγχώρεσέ με! Εσύ παιδί μου είσαι κλάσεις ανώτερη(πάσχει από καταρράκτη + σούρα, είναι όμως gentleman!!! – μωρέ μπράβο αντανακλαστικό!) Είσαι μοντέλο? Πες μου την αλήθεια.
Πόρτα ανοίγει, η διπλανή πάει τουαλέτα.
Όχι καλέ! Πάλι αυτά θα λέμε? Τα είπαμε!
ΤΙ??? ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ???? ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ!
Δεν με ενδιαφέρει.
Όχι. Είναι κρίμα. Χαζή είσαι? Να γίνεις μοντέλο!! Θα σε κάνω εγώ!(τύφλα να έχει η Κουλιανού, Ζυγούλη Καγιά, Leticia και λοιπά μπάζα….αστραπιαίες κινήσεις, βγάζει λευκή διπλωμένη χαρτοπετσέτα από τσέπη, στυλό που δεν πρόλαβα να δω από πού ξεφύτρωσε, γράφει κάτι ακουμπώντας στην παλάμη, ο Νεάντερταλ ξέρει γραφή)
Νομίζω πως πέρασε η ιδανική μου ηλικία! Εξάλλου δεν ενδιαφέρομαι. Μην κουράζεσαι.
Είσαι μια χαρά. Ξέρω εγώ. (θεός! - πρέπει να μεγάλωσε την εποχή του «ο επιμένων νικά»)
Και για να έχουμε καλό ερώτημα τι δουλειά κάνεις είπαμε? Ψαρεύεις μοντέλα στις 5 η ώρα το πρωί? Είναι δυνατόν? Όλες χάλια είναι αυτή την ώρα!
(απτόητος)Θα σε πάω και στα Πουκέ. Σαν τη Μαστροκώστα. Αλλά όχι τώρα με τα τσουνάμι. Που θες να σε πάω? Πες το.
Πόρτα τουαλέτας ανοίγει. Πάνω στο καλύτερο. Να φτύσω έτσι την τύχη μου?
Πάω τουαλέτα. Μου δίνει την χαρτοπετσέτα διπλωμένη στα 4. Νοικοκύρης. Ποια ηλίθια το παράτησε ετούτο το τεφαρίκι?
Πάρε με τηλέφωνο. Που πας?
Που να πάω εδώ που είμαστε? Τουαλέτα. Θες να πας εσύ μήπως?
Όχι, όχι. Πάρε με τηλέφωνο. Πες μου που θες να σε πάω. Θα κάνω όλα σου τα όνειρα πραγματικότητα. Σαν τα παραμύθια. Ότι πεις θα γίνει. Θα σε κάνω και μοντέλο…
Κλείνω την πόρτα πίσω μου. Τι παρακμή. Οι άντρες όταν γερνάνε και πίνουνε είναι για λύπηση.


69386649012 (μικρή μουτζούρα μετά)
ΤζΙΜΙS(ακριβής ορθογραφία)