Thursday, February 17, 2005

45310-part 2

Η είσοδος του ΠΑΣΟΚ είναι σκοτεινή και υγρή. Και κρύα. Ένα ισόγειο πολυκατοικίας μεταμφιεσμένης σε γραφεία πολιτικής παράταξης. Ο θυρωρός αριστερά. Με μουστάκι. Μεταπολιτευτικού πασοκικού design. Αρχικά δείχνει βλοσυρός. Μετά θα αλλάξω γνώμη. Πόσα πράγματα να έχει δει αυτός ο άνθρωπος! Μπροστά μου ένα νεαρό ζευγάρι ρωτάει για τον διαγωνισμό. Ωραία. Δεν χρειάζεται να τον ρωτήσω. Στον τρίτο. Εσείς μαζί? Όχι. Εγώ μόνη μου. Για το διαγωνισμό. Πρέπει όλοι να υπογράψετε εδώ. Ταυτότητες, υπογραφές, καρτελάκι για τη μπλούζα. Το κρατάω στο χέρι. Το ασανσέρ σαν την είσοδο. Υγρό, αποπνικτικό…δεν μυρίζει μούχλα αλλά θα μπορούσε. Μυρίζει αυτήν την υγρασία του βορινού κτιρίου, που ο ήλιος στα άδυτα του μπαίνει κάθε ποτέ. Μπαίνει μαζί μας ένας άλλος μουστάκιας. Χαρούμενος. Αστειεύεται μέχρι τον τρίτο.

Ανοίγει η πόρτα. Μικρό χωλ. Πολυκατοικίας. Το τονίζω για να δώσω έμφαση στην ασφυξία που προκαλεί ο χώρος. Απέναντι γραφείο. Αφήνω το ζευγάρι πρώτο. Ρωτάνε. Λάθος. Στον τέταρτο. Πάμε όλοι μαζί. Στο χωλ ο Βούγιας καπνίζει και μιλάει στο τηλέφωνο. Σηκώνει λίγο το κεφάλι και μας ρίχνει μια ματιά. Οι πόρτες των γύρω –πρώην- διαμερισμάτων ανοιχτές. Γραφεία. Ακούγονται ομιλίες σε τηλέφωνα, γέλια, καναδυό γυναίκες πηγαινοέρχονται. Δεν είναι κυβέρνηση αλλά… κάπως έτσι είναι το εσωτερικό της εξουσίας? Το ζευγάρι μπαίνει στο απέναντι γραφείο. Ακολουθώ από απόσταση. Ακουμπάω την πλάτη μου στην κάσα της πόρτας. Παραδίδουν. Φάκελος σφραγισμένος. Απόδειξη παραλαβής. Ευχή για καλή επιτυχία. Φεύγουν. Εγώ. Παραδίδω. Ξυπνάει μέσα μου το rpg παρελθόν μου. Και μια περιέργεια. Ή η κοιμισμένη –εδώ και 26 χρόνια- κατάσκοπος? Ή απλά αποφασίζω να το διασκεδάσω?

(Παρένθεση. Κανόνας rpg/κατασκοπίας κλπκλπ: η γραμματέας, ο θυρωρός κοκ ξέρουν χρήσιμες λεπτομέρειες! Ωραία! Ας παίξουμε!)

Ας δω τι μπορώ να μάθω. Μάλιστα… πιάνω ψιλοκουβέντα με τις γραμματείς.
Πολλούς φακέλους έχετε(οι φάκελοι είναι ελάχιστοι by the way). Mπααα… δεν είναι τίποτα. Μου κόβει απόδειξη. Καμμιά 20αριά. Εσείς παραδώσατε την εικοστή μελέτη. Αααα.. πολλοί δεν είναι? Είμαι εντελώς άσχετη ξέρετε…(γέλια αμηχανίας). Μπα.. περιμένουμε τώρα με το ταχυδρομείο πολλούς … και με courier, από όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Μας έχουν πάρει τόσα τηλέφωνα! (Τι λέει? Εμείς λόγου χάρη πήραμε 4-5 τηλέφωνα… ήταν τόσο φλου η εκφώνηση του θέματος… πολλοί παίρνουν και για να μάθουν, αλλά δεν το δίνουν τελικά. Περιέργεια stage 2. Ο επιθεωρητής Κλουζώ αναλαμβάνει δράση. Πόσοι θα στείλουν? Πόσους ανταγωνιζόμαστε? Βαριέμαι και να πάω σπίτι…) Ναι, ναι πολλοί θα είναι. Εγώ ξέρω καναδυό άλλες ομάδες που θα συμμετέχουν. Χάρηκα πολύ. Γειά σας. Γειά σας. Καλή επιτυχία. Ευχαριστώ. Στο χωλ ο Βούγιας ακόμη καπνίζει. Με κοιτάζει καθώς περιμένω το ασανσέρ. Ισόγειο. Παράδοση καρτελακίου με logo, παραλαβή ταυτότητας. Αριστερά αίθουσα εμφανώς καλλωπισμένη. Για τον τύπο ίσως. Μέσα κάτι γίνεται. Συνέντευξη?

Έξοδος στον κρύο μεσημεριανό αέρα. Έχω πάρει σοβαρά τον ρόλο μου. Έχω αποστολή να εντοπίσω πόσοι θα παραδώσουν θέμα. Και ποιοι. Κανένας γνωστός? Πόσο μεγάλο θα είναι το φορτίο του ταχυδρομείου? Τηλέφωνο σε Λ. Γελάει με τη δραματουργική μου εμμονή. Απαντώ πως δεν κατέβηκα τόση ώρα μέχρι το κέντρο για να μην ζήσω έστω και μια μικρή περιπέτεια! Και αν δεν την βρω θα την φτιάξω! (ξερό κεφάλι παρεπιπτώντως). Σκανάρω τα πέριξ. ΑΧΑ! Απέναντι από την είσοδο των γραφείων ένα καφέ! Τηλέφωνο σε ξάδερφο δικηγόρο, γνωστό για το hobby του να πίνει καφέδες στο κέντρο εν ώρα εργασίας(στο Πρωτοδικείο πετάχτηκα, είχε πολύ κόσμο). Δέχεται. Απέναντι από το ΠΑΣΟΚ? Είσαι τρελή? Ναι το ξέρω…(εξηγώ το πλάνο μου). Έχω στήσει ενέδρα στον εχθρό. Κάνω κατασκοπεία. Θα παραδώσουν οι τάδε και τάδε? Θα έρθει το ταχυδρομείο? Ξέρεις αν έχει πίσω είσοδο? Αλλά, άσε μην το κουράσουμε… Ας πιούμε έναν καφέ, να τα πούμε κιόλας που έχω να σε δω κάτι αιώνες και εγώ που και που θα ρίχνω μια ματιά απέναντι. Εντάξει? Εντάξει. Δείχνει να το διασκεδάζει. Ωραία… σε 10’ είναι καλά? Περίφημα. Συναντιώματε. Την μια ώρα ποιυ καθόμαστε κανένας δεν μπαίνει με φάκελο. Κανένα βανάκι/φορτηγό ταχυδρομίου δεν σκάει μύτη. Κανένας courier δεν παρκάρει παράνομα απέξω και με το κράνος μισοβγαλμένο από το κεφάλι να μπει τρέχοντας. Ξενερώνω. Τηλεφωνώ στη Λ. και ανακοινώνω τα μηδενικά αποτελέσματα της επιχείρησής μου. Αγοράζω δυο βιβλία και σπίτι.

Περνάει ένας μήνας. Και βάλε.

Ιανουάριος 2005
Τηλέφωνο
Ρε συ δεν έπρεπε να έχουν βγεί τα αποτελέσματα ως τώρα? Αγχώνομαι. Πείτε μου: Έχασες. Αλλά μη με αφήνετε να περιμένω.
Πάψε πια. Δεν βγαίνουν πάντα εγκαίρως. Ας περιμένουμε καμιά εβδομάδα και βλέπουμε.
Θα πάρουμε ΤΟΤΕ τηλέφωνο? Δεν μπορώ να μην μάθω. Πείτε μου. Τι ζητάω? Να ξέρω.
Μην το μελετάς. Δεν είναι καλό.
Δεν ήξερα ότι είσαι προληπτική.
Δεν είμαι αλλά μην το μελετάς.
Έχεις δίκιο. Για μένα. Φορτίζομαι.
Άντε μπράβο.

Δυο μέρες μετά.

|

1 Comments:

At 2/17/2005, Blogger evee said...

logάριθμε, αρχιτέκτονας είμαι δεν είμαι υπεύθυνη πολιτικού σχεδιασμού ή οτιδήποτε άλλο. Άποψη έχω ως πολίτης.

Αλλά εκεί με καλούνε ως αρχιτέκτονα και σαν τέτοια, όχι, εννοείται πως δεν θα το έβγαζα.

Δες το και αλλιώς: το logo του Μουσείου Μπενάκη "βυζαντινίζει"... και η τοποθέτησή του σε ένα νέο κτίριο όπως το Μπενάκη της Πειραιώς, δείχνει το σύνδεσμο με το παρελθόν του. Μεν είναι μουσείο, όχι κόμμα.. το ξέρω :)

 

Post a Comment

<< Home