ζαχόlogy

τα συμπαραμαρτούντα

ΟΚ. Αυτή η φορά ήταν καλύτερη από την προηγούμενη (τη διάλεξη του Rem). Σαφώς καλύτερη οργάνωση. Αλλά μερικές μαλακίες ξαναπαίχτηκαν. Η διάλεξη θα άρχιζε στις 7. Οι πόρτες θα άνοιγαν στις 5:30 και τότε θα μοιραζόντουσαν «κουπόνια» που θα επέτρεπαν την είσοδο στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη. Βtw, η αίθουσα χωράει 2.000-3.000 άτομα.


 

Η κατάσταση μύριζε κοσμοσυρροή από νωρίς. Μέχρι και η οδοντίατρός μου με πήρε τηλέφωνο το μεσημέρι για να μάθει λεπτομέρειες και να πάει και αυτή! Εγώ –ως συνήθως- άργησα 15 λεπτά, ευτυχώς όμως υπήρχαν φίλοι που πήγαν νωρίτερα και είχαν πιάσει θέση στην ουρά πιο μπροστά. Η ουρά στις 5:45, άρχιζε από την είσοδο της αίθουσας και έβγαινε σχεδόν ως τον δρόμο, κάνοντας μερικά φιδάκια μέσα στο τεράστιο foyer! Cool εγώ, υπολόγιζα πως έχουν αρχίσει να μοιράζουν εισιτήρια μόλις τώρα άρα ΟΚ. Αμ δε! Πέντε λεπτά μετά, μας ανακοινώθηκε πως τα εισιτήρια για την κύρια αίθουσα έχουν τελειώσει, όπως επίσης και τα εισιτήρια για μια δεύτερη αίθουσα που θα μεταδιδόταν σε οθόνη live το event (τι λες τώρα)! Οι υπόλοιποι, μπορούν να κάτσουν στο foyer(όπου βρουν εννοείται, σε μια από τις 20 max καρέκλες του καφέ, στο πάτωμα και όρθιοι) και να παρακολουθήσουν από μια άλλη οθόνη που ήταν τοποθετημένη απέναντι!!!!!! Κόκαλο εγώ! Τι? Μα δεν άρχισαν να δίνουν θέσεις στις 5:30? Η έρευνα που ακολούθησε, εξήγαγε τα εξής συμπεράσματα –και ουχί θεωρίες συνωμοσίας- : τα εισιτήρια άρχισαν να μοιράζονται –παράτυπα-, μετά τις 4! Τις 4!!!! Όλοι όσοι μπορούσαν να αφιερώσουν 3 ώρες να περιμένουν για τη διάλεξη(φαντάζομαι φοιτητές κυρίως) το κάνανε. Όσοι μπορούσαν να αφιερώσουν μόνο μιάμιση ώρα πριν, χάσανε! Και θύμωσα. Διότι όχι μόνο δεν μπορείς να κλείσεις θέση τηλεφωνικά ή κάτι άλλο, αλλά αφού η διάλεξη είναι δωρεάν, γιατί γαμώτο να μην τηρούνται τουλάχιστον όσα έχουν ανακοινωθεί από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Το 5:30 κυρίες και κύριοι ήταν παραπληροφόρηση. Και –όπως συνέβη και τις προάλλες με τον Rem- συνέβαλε τα μάλα στη Ζαχομυθολογία. Οι πρωτάρηδες της σχολής πρέπει να ένιωσαν απερίγραπτη κάβλα με το γεγονός. Χίλιες φορές να βάζεις στην διάλεξη ένα αντίτιμο, μικρό για να μπορούν να πηγαίνουν όλοι, αλλά ικανό για α. να μην μαζεύεται η σάρα και η μάρα που δεν έχει τι να κάνει το απόγευμα και β. για να μπορείς να απολαμβάνεις μερικές διευκολύνσεις του τύπου τηλεφωνική κράτηση κλπ.


 

Τεσπά, μου είχαν πάρει οι μπροστινοί φίλοι θέση οπότε ετοιμαστήκαμε για την δεύτερη αίθουσα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, πρέπει να ήταν τουλάχιστον 3.000 άτομα εκείνο το απόγευμα εκεί. Την επόμενη ώρα της αναμονής την περάσαμε με έναν καφέ στο χέρι, μιλώντας με όσους βλέπαμε (σαν συνάντηση αποφοίτων ήτανε) και χαζεύοντας ένα βιβλίο, που δεν είχα ξαναδεί -καλό timing να το εμφανίσουν εδώ, απόψε- με τυπωμένη τη συνέντευξη της Ζάχας στον Λάλα για το ΒΗΜΑgazino. Το βιβλίο επωλείτο στο foyer για 5 ευρώ και όπως φαντάζεστε έκανε τρελές πωλήσεις. Ένα κρασί μπαμ και κάτω για να φτιαχτούμε και κάθοδος στο τρίτο υπόγειο για να πάμε στην προαναφερθείσα αίθουσα. Μαλακίες του τύπου να προσπαθήσεις να μπεις με μπουλούκι στην κύρια αίθουσα ή να αλλάξεις αίθουσα στη μέση της διάλεξης δεν έπαιζαν. Το rpg παρελθόν μου και το ξεροκέφαλο της φύσης μου, προσπάθησαν αλλά απέτυχαν. Οι του Μεγάρου μάθανε από το μπάχαλο στου Rem. Καλό αυτό. Μακάρι αν γίνει και στα εισιτήρια που λέγαμε. Όλα λοιπόν, under control απόψε.


η διάλεξη


 

Περιέργως ήταν η καλύτερη διάλεξη της Ζάχας που έχω ακούσει. Στις τρεις προηγούμενες βαρέθηκα. Είχε humor, ήταν έξυπνη και έλεγε ωραία πράγματα. Αναφορικά με τα comments σε προηγούμενο post, όχι μόνο δεν έκρυψε, αλλά αναφέρθηκε στην καταγωγή της. Συμφωνώ πως η αραβική καλλιγραφία και το sensual ανατολίτικο στοιχείο είναι φανερά στοιχεία στα κτίριά της. Όπως και μια constructivist/structuralist διάθεση, εκ Ρώσικης Πρωτοπορίας προερχόμενη.


 


 

Αν έλειπε και η μετάφραση από μεγάφωνα στην αίθουσα που βρισκόμασταν εμείς, θα ήταν καλύτερα. Η μεταφράστρια είχε φωνή χάλια, είχε χάσει τη μπάλα, δεν ήξερε καλά ορολογία, άλλαζε με μια άλλη, με χάλια φωνή επίσης…σε μια φάση προς το τέλος άρχισα με ένα φίλο να χειροκροτάμε περιπαιχτικά την κατάσταση, για να ακολουθήσει όλη η αίθουσα γελώντας. Στην κύρια αίθουσα προφανώς δεν είχε μετάφραση από μεγάφωνα. Αν ήθελες επέλεγες να ακούσεις στα αγγλικά τη διάλεξη, αν όχι έβαζες τα ακουστικά σου.

Επί του περιεχομένου…τι συγκράτησα…Τι να πω? Παρουσίαση έκανε η γυναίκα. Όχι καμιά ιδιαίτερη –και μύχια- αποκάλυψη δηλαδή. Δυο τρεις κουβέντες σκόρπιες πάνω σε γενικότερη αντιμετώπιση της ζωής ή της αρχιτεκτονικής ως επαγγέλματος τις κρατάω σαφώς. Αυτό που μετράει πολύ εν τέλει όμως είναι ότι ανακάλυψε το «ιδίωμά» της. Τέλος. Αν δεν το βρεις αυτό, μπορεί να γίνεις ένας πολύ καλός αρχιτέκτονας. Για να φτάσεις στην κορυφή προφανώς όμως δεν φτάνει μόνο αυτό. Πρέπει να έχεις και το «αναγνωρίσιμον της υπογραφής». Γιατί η Ζάχα πουλάει υπογραφή. Και η υπογραφή πρέπει να είναι αναγνωρίσιμη. Και εδώ μιλάμε προφανώς για «star system mechanics».