κολλημένη με τη μπάλα

Τελευταία μέρα στο γραφείο πριν την πρώτη εβδομάδα άδειας. Η Β. Στο απέναντι γραφείο δείχνει ιώβεια υπομονή Άξια. Γιατί αποδίδω τα εύσημα? Γιατί μου έχει κολλήσει ένα τραγούδι που το σιγοψιθυρίζω κάθε τρεις και λίγο που θα απορροφηθώ από τη δουλειά.

ΓΕΝΙΚΑ
Υπάρχουν μερικά τραγούδια που μου κολλάνε στο μυαλό. Δεν αναφέρομαι σε αυτά που σου κολλάνε για λίγες μέρες. Αναφέρομαι σε αυτά που σου κολλάνε για χρόνια και στα καλά του καθουμένου εμφανίζονται σαν κομήτης. Ξανά και ξανά. Συλλαμβάνω τον εαυτό σου να δουλεύω στον υπολογιστή και να κάνω μμμ-ΜΜ-mmm-μμ σε κάποιον σκοπό, πασίγνωστο και ολότελα άσχετο με τον τόπο και το χρόνο που βρίσκομαι εκείνη τη στιγμή.

Λοιπόν, τα δικά μου τέτοια τραγούδια μάλλον είναι τα εξής δυο: το «Φωτιά στο Σαββατόβραδα» και το «Θάλασσα Πλατειά». dddooing! Ναι, εντελώς άσχετα μεταξύ τους, αλλά έτσι δεν γίνεται πάντα? Τεσπά, κάποιες φορές μου κολλάει μόνο το ένα, κάποιες εναλλάσσονται μεταξύ τυους με υστερική μαεστρία/εμμονή.

ΕΙΔΙΚΑ
Τα τελευταία νέα όμως είναι ότι σήμερα μου κόλλησε ένα τραγούδι που μου είχε γράψει ένας φίλος πέρυσι σε CD. To τραγούδι έχω να το ακούσω μήνες, ίσως και χρόνο. Πρόκειται για Χατζηδάκη again (ω, τι φιλότεχνος φύσις !!). Φαίνεται ότι περνάω χατζηδακική περίοδο. Είναι ένα κομμάτι που μάλλον αποτελεί ανάμιξη της ελληνόφωνης και της αγγλόφωνης εκδοχής του ίδιου τραγουδιού, την οποία ο Χατζηδάκης ηχογράφησε once upon a time στη Νέα Υόρκη με το New York Ensemble. Στην εκδοχή που αναφέρομαι, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης τραγουδάει το “All Alone Am I” και στην πορεία μπαίνει η Δήμητρα Γαλάνη με το «Μην τον ρωτάς τον ουρανό».

"All alone am I ever since your goodbye
All alone with just a beat of my heart
People all around but I don't hear a sound
Just the lonely beating of my heart”

Λόγο στο λόγο
και ξεχαστήκαμε
μας πήρε ο πόνος
και νυχτωθήκαμε
Σβήσε το δάκρυ
με το μαντήλι σου
να πιώ τον ήλιο
μέσ' απ' τα χείλη σου

"All alone am I ever since your goodbye
All alone with just a beat of my heart
People all around but I don't hear a sound
Just the lonely beating of my heart”

Μην τον ρωτάς τον ουρανό
το σύννεφο και το φεγγάρι
το βλέμμα σου το σκοτεινό
κάτι απ' τη νύχτα έχει πάρει
Να να ναναναααα νανανανααα να να...

Ή κάπως έτσι τέλος πάντων. Υπέροχο.


Πρακτικά φεύγω αύριο. Θεωρητικά έχω φέρει το αύριο σήμερα. Την επόμενη φορά να θυμηθώ να τετραγωνίσω τον κύκλο. :Ρ