ΠΕΡΙ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ
(Μάρτιος 2004 - Aπρίλιος 2006)
τα συγκεντρωτικά
Με αφορμή τα comments που γίνονται στο προρηγούμενο post είπα να συμμαζέψω εδώ, όσα κείμενα έχουν ανέβει σε αυτό το blog περί αρχιτεκτονικής. Μερικά σήμερα δεν θα τα έγραφα, σε κάποια άλλα θα έγραφα και άλλα πράγματα, άλλα θα τα έλεγα αλλιώς, άλλα θα τα άφηνα ως έχουν. Για λόγους οργάνωσης λοιπόν:
αεροδρόμιο Σπάτων
εμπορικό κέντρο ΑΤΤΙCA
προσφυγικά
πλατεία Κολωνακίου (part 1, part 2)
πλατεία Μοναστηρακίου
πλατεία Ομόνοιας
νέο μουσείο Ακρόπολης
Periscope Hotel
Λυρική Σκηνή
Ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεττανία
Παρίσι (πολεοδομία, καταστασιακοί και παραλίες)
Βερολίνο (part 1,part 2, part 3, part 4, part 5)
διπλωματικές ΕΜΠ
μια διπλωματική, 28 σχολίων
αρχιτέκτονες:
Τάκης Ζενέτος
Rem Koolhaas (part 1, part 2, part 3)
Zaha Hadid (part 1, part 2)
Walter Gropius
Lous Kahn vs Carlo Scarpa (part 1, part 2)
Ben Van Berkel
Νίκος Βαλσαμάκης
Luis Barragan
Frank Lloyd Wright, Kaufmann και βράχια
ένας τύπος που βρίζω
ένας άλλος τύπος που βρίζω
γενικά:
το ιδανικό σπίτι
ΓΟΚ poesie: μια λογοτεχνική κριτική
το μίνι μανιφέστο της εφημερίδας
περί varometrou (part 1, part 2)
varometro urban series (part 1, part 2)
διαγωνισμός (part 1, part 2, part 3, part 4)
σειρά "Πορτρέτα και Διαδρομές Ελλήνων Αρχιτεκτόνων" (part 1, part 2)
συνεντεύξεων απάνθισμα
μάγος είσαι? - comic strip
Ηράκλειο Κρήτης
μια φωτό(για λάτρεις των καμπύλων)
bits and pieces
λεξικό
8 piers
και ολίγες urban stories (εδώ, εδώ, εδώ, εδώ ...)
λεξικό
posted by evee @ 3:32 PM
19 comments
19 Comments:
ωραια συλλογη.
θα μου επιτρεψεις ενα σχολιο για τα προσφυγικα:
μου την σπαει απιστευτα που στην αθηνα συγχεουμε το παλιο με το ωραιο. Σε 30 χρονια θα μας λετε οτι οι πολυκατοικιες του κεντρου ειναι ωραιες (αα εξαιρετικο δειγμα μεταπολεμικου μπρουταλισμου!). Εσεις στο Βερολινο θα αφηνατε το Ποτσνταμερ Πλατς ερειπιο για να διαφυλαχτει η ιστορικη μνημη. Συγγνωμη αλλα αυτα ειναι ιδεοληψιες...
Τα προσφυγικα ειναι μικρα, ασχημα, μιζερα κτιριακια-κουτια σε ενα απο τα κεντρικοτερα σημεια της πολης. Θα μπορουσαμε να εχουμε εκει πολλα συγχρονα λειτουργικα γραφεια. Τοσα δικηγορικα γραφεια, ιατρεια κτλ στεγαζονται σε πληρως ακαταλληλες πολυκατοικιες. Γιατι να μην τους προσφερουμε ομορφα νεα κτιρια?
Θελετε να διαφυλαξετε την μνημη της μικρης μιζερης πολης? Βγαλτε 3 φωτογραφιες και κρατηστε τες (αντε στην χειροτερη κρατηστε και ενα κτιριακι ανεπαφο, για δειγμα), αλλα μην μας καταδικαζετε στην σαπιλα. Τα προσφυγικα ειναι ντροπη για την εικονα της πολης και απιστευτη σπαταλη χωρου...
Κοιτα και αυτο γιατι δεν επεζησαν τα νεοκλασικα και αυτο για το καταστροφικο κολλημα με τα μιζερα κτιρια.
ΥΓ καλα η ιδεα για γκαραζ του παναθηναϊκου ακομα πιο ηλιθια! Ετσι κιαλλιως δεν εχουν ακουσει ποτε την ιδεα του υπογειου γκαραζ? Η Μητροπολη δεν θα ηταν κακη ιδεα, αν ειχαμε σοβαρους αρχιτεκτονες και ειμασταν στο 1900. Ας πουμε μια Σαγραδα Φαμιλια δεν θα με χαλαγε. Αλλα δυστυχως για τον Χριστοδουλο εχουμε 2005. Θα προτιμουσα χιλιες φορες ενα υπερμοντερνο υπουργειο ή ενα σωστο Δημαρχειο...
ουπς δεν εβαλα τις συνδεσεις:
περι νεοκλασικων και γιατι δεν ειχαν καμμια ελπιδα και περι μνημειακων κτιριων.
Γενικα περι ουρανοξυστων.
Πιο αναλυτικα περι ουρανοξυστων στην Αθηνα.
Περί αυτών που τους τα χώνεις:
Ο Jantzen (από σένα τον έμαθα, αλλα το στυλάκι μου είναι οικείο) φτιάχνει gadgets που επενδύει με ένα ανάλαφρο new age ιδεολογικό περιτύλιγμα, το οποίο σε ένα βαθμό μπορεί να είναι και η πηγή της όποιας έμπνευσής του ( αναλόγως του πόσο αφελής είναι στην πραγματικότητα).Δεν νομίζω ότι προξενεί μεγαλύτερη ζημιά στην ανθρωπότητα, απ' όση προξένησε ο εφευρέτης του χούλα-χουπ ή της κουρδιστής κροταλίζουσας οδοντοστοιχίας.
Ο άλλος ο δικός μας όμως (επίσης πολύ οικείο στυλάκι από άλλους χώρους) είναι σίγουρα πολύ αφελής .Είδα αρχικά να τα χώνει στον Ντερριντά, κι' αυτό μου προκάλεσε μια συμπάθεια, αλλά τελικά πρόκειται για Λουδίτη .Από το βιογραφικό του προκύπτει ότι ,πλην του μεταμοντέρνου, τον ενοχλεί και το μοντέρνο. Στην ουσία όμως μεταμοντέρνος της πλάκας είναι και ο ίδιος -άσχετα αν το παραδέχεται-και το γεγονός ότι έχει και ακαδημαϊκή ιδιότητα στον τομέα της αρχιτεκτονικής το χρωστάει σίγουρα στην εισβολή του μεταμοντέρνου πνεύματος στα αμερικάνικα πανεπιστήμια.
P.S.
Και για τα θέματα που μόλις είδα ότι έβαλε ο S.G. αξίζει μια συζήτηση.
s g συμφωνώ και επαυξάνω για τους ουρανοξύστες. Τους λατρεύω και εγώ. Το απόλυτο μητροπολιτικό σύμβολο(και όχι μόνο :Ρ). Αν δεν γνωρίζεις το Delirious New York, του Rem Koolhaas, σου το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Καμμιά σχέση με το κλασσικό βιβλίο από αρχιτέκτονα για αρχιτέκτονες. Απευθύνεται σε όλους.
Από την άλλη αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει τίποτε άλλο. Η Αθήνα είναι μια πόλη που ως αστικό περιβάλλον έχει άσχημη σχέση με την ιστορία της. Μια ασυνέχεια της μνήμης. Και τα προσφυγικά είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Όχι μόνο έχουν αξία ως προς της ιστορία της ελληνικής αρχιτεκτονικής(η πρώτη απόπειρα mass housing στην Ελλάδα, μοντέρνο κίνημα και τα συναφή) μα και για την ιστορική τους αξία ως προς την πόλη(και τη χώρα ολόκληρη why not?). Δεν είπα να μείνουν ΠΑΝΤΟΥ. Είπα να μείνουν κάποια, τα πιο αντιπροσωπευτικά. Έχεις αλήθεια μπει από μέσα σε ένα τέτοιο κτίριο? Μήπως η εικόνα που έχεις είναι αποτέλεσμα της εγκατάλειψής τους και όχι της πραγματικής χωρικής τους ποιότητας? Συχνά το παλιό θεωρείται αξιόλογο μόνο και μόνο για την ηλικία του. Συμφωνώ απολύτως ότι αυτά είναι παπαριές. Άλλο ένα κόλλημα των Ελλήνων που μη βλέποντας ιστορική συνέχεια(μνήμη δηλαδή) στο αστικό τους περιβάλλον έχουν φτάσει στο άλλο άκρο, να φυλάνε κάθε παλιατζούρα.
Τέλος να προσθέσω κάτι ακόμη: Μπορείς να μου πεις τι θεωρείς "ωραίο"? Διαβάζω στα τελευταία posts που όλοι αναφέρονται στο "ωραίο" κια φοβάμαι ότι όλοι εννοούν κάτι διαφορετικό μετάξύ τους, που όμως δεν το καταθέτουν. Έτσι δεν μπορεί να γίνει επί της ουσίας κουβέντα όμως. Εγώ λέω: να ορίστε, αυτή είμαι, αυτά πιστεύω. Ξεκάθαρα. Και έτσι προκαλώ την άμεση απάντηση. Μπορεί λοιπόν όποιος λέει τη γνώμη του και μιλάει για έννοιες μη κοινά αναγνώσιμες όπως το "ωραίο", να γίνεται΄πιο ακριβής? Έτσι θα μπορέσουμε να κάνουμε πιο ουσιαστική κουβέντα.
Χαίρομαι που ανάβει η συζήτηση. ;)
οχι δεν εχω μπει μεσα. Ισως εχουν ενδιαφερον. Κραταμε ενα σαν μουσειο, βαζουμε μεσα και μια υπερτρομερη συλλογη με οπτικοακουστικο υλικο για την μικρασιατικη καταστροφη και την πορεια των προσφυγων (που, ντροπη μας, δεν υπαρχει. Εμεις δινουμε λεφτα μονο για αρχαιολογικα μουσεια).
Τα υπολοιπα γινονται ενα προτυπο συγκροτημα γραφειων ή ενα υπουργειο. Τι εστι ωραιο? (πολλα απο αυτα που ανεφερω ειναι στην πρωτη συνδεση που εβαλα πιο πανω)
Πολλα κτιρια του Κόουλχας. Κανα δυο του Νορμαν Φοστερ. ΤΟ Παβιλιον του Μις φαν ντερ Ροε. Η αψιδα στην Ντεφανς. Το κεντρο Πομπιντου. Η πυραμιδα του Πεϊ στο Λουβρο. Η τριλογια στο Μαρουσι, στην εισοδο απο Κηφισιας (το ενα της Τζενεραλι εχει μια χαλκινη στεγη νομιζω, το αλλο ειναι ενας κυβος). Το νεο κτιριο της Εθνικης Τραπεζας (αν και ειναι τρελα στριμωγμενο). Η πεζοδρομηση της Διονυσιου Αρεοπαγιτου (χωρις τα καταραμενα αυτοκινητα που παρκαρουν μεσα, ανεπροκοποι ιεροσυλοι!). Το κτιριο της Κράυσλερ στην ΝΥ. Η Κασα Μιλά (Πεδρερα) στην Βαρκελωνη. Ο πυργος της Ποστ στην Βοννη :-) Το Μεντιενχαφεν στο Ντυσσελντορφ (κυριως τα κτιρια του Γκερυ, τρομερα). Το Γκουγκενχαϊμ στο Μπιμπαο. Το νεο ΟΑΚΑ. Η γεφυρα Καλατραβα στον Γουαδαλκιβιρ. Η νεοκλασικη τριλογια (Ακαδημια, Βιβλιοθηκη, Πανεπιστημιο) στην Αθηνα. Μια εκλλησια στην Μυκονο (δεν θυμαμαι το ονομα...). Το μονοαστηρι στην Αμοργο.
ΟΧΙ τα περισσοτερα νεα κτιρια της Αθηνας στυλ Βωβος, κουτια με γρανιτη. Οχι καποια κτιρια του Καλατραβα (μερικα μου θυμιζουν νεοπλουτιστικη τουρτα γαμου). Οχι η πεζογεφυρα του στην Μεσογειων (απο την μια μερια ειναι χωμενη αναμεσα σε κακασχημες πολυκατοικιες). Οχι στο Μεγαρο Μουσικης (τοσα λεφτα, τετοιο απιστευτο οικοπεδο, για αυτο το βαρετο κουτι). Η υπερμιζερη παραλια της Θεσ/νικης. Η τσιμεντενια προκυμαια στο Φαληρο. ΟΧΙ αλλες βυζαντινιζουσες εκκλησιες στην Αθηνα. Οχι αυτο το ενδιαφερον αλλα νεοπλουτε στην Σαγκαη με τα τεσσερα ποδια (το μεγαλυτερο στην φωτο).
εννοειται οτι μαρεσουν βεβαια και οι Λε Κορμπυζιε (ειδα μαλιστα στο ΜΟΜΑ κατι πραγαματακια που εφτιαχνε σαν ντιζαϊνερ και επαθα πλακα. Μιλαμε για πολυταλεντο) αν και μετα τον πολεμο εχω την εντυπωση οτι φταιει για το ασχημο στυλ του 50-60.
Και μαζι τους και ο Φρανκ Λουντ Ραϊτ (το fallingwater ειναι ενα απο τα 3-4 σπιτια που θαθελα πολυ να εχω).
Ωρε υλικό που μου δώσατεεεε... :)
Συμφωνώ με τον s_g σε πολλά (ειδικά για τα προσφυγικά και το μέγαρο, πέστα χρυσόστομε).
Με τους ουρανοξύστες εχω και εγώ ένα κολλημα. Με τους ωραίους ουρανοξύστες ομως. Και μια και είπες για Potsdamerplatz, κλασσικό παράδειγμα. Αν θυμάμαι καλά ειναι εκει πέρα το Sony Center,τα γραφεία της Deutsche Bahn (ή της Deutsche Bank? δεν θυμαμαι, τεσπα..) , υπέροχα,επιβλητικά κτίρια (και αμα γύρναγες 180 μοιρες, έβλεπες την μαυρίλα του ανατολικού Βερολίνου απο την άλλη ;). Ειχα σκιστεί να βγάζω φωτογραφίες...
Μια και πήγα πρόσφατα εκει περα, μου έκαναν πολύ μεγάλη εντύπωση τα νέα κτίρια. Γούσταρες να κοιτάς ρε παιδι μου.
Ρωτάς τι είναι ωραίο για μας..χμμ να σου πω, εγώ θεωρώ πολλά στυλ ως καλαίσθητα και ωραία αρχιτεκτονικά.
Παραδείγματα :
α.Τα νεοκλασσικά κτίρια. Μεγάλωσα διπλα σε αυτά, τα έβλεπα καθε μερα, τα συνήθισα. Το δημαρχείο στο Λαύριο,το πρώτο δημοτικό σχολείο και η μισή συνοικία της αγίας Παρασκευής.Τα νεοκλασσικά στην Β. Ολγας στη Θεσσαλονικη οπως και το πανεμορφο κτίριο στην Αγίας Σοφίας που στεγάζει το "Κουρδιστό Γουρούνι"
β.Η "χωριάτικη" αρχιτεκτονική των αρχοντικών της Καστοριάς και τα πέτροκτιστα στα Ζαγοροχώρια. Ειδαμε πριν καναδυο χρόνια στην Κονιτσα νομιζω ενα καταπληκτικό καινούριο ξενοδοχείο που συνδυαζε μοντέρνο και παραδοσιακο σε υπέροχο αποτέλεσμα
γ.Η γοτθική/μεσαιωνική αρχιτεκτονική. Στην Ιταλία έχω αφήσει κομματι της καρδιάς μου. Σιέννα,Βερόνα,Φλωρεντία..
δ. Ο ναός του Ηφαίστου. ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ
δ.Παμε στα πιο μοντέρνα..Το Judisches Museum στο Βερολινο (μπορει να πω μαλ.. αλλα του Libeskind δεν ειναι?).
δ.Τα κτίρια της Ευρωπαϊκής ένωσης στις Βρυξελλες
ε.Σχεδόν ο,τι έχω δει από Μανχάτταν (δεν εχω παει αλλα θέλω)
στ.Η όπερα της Μελβούρνης
ζ.Πάλι Βερολίνο, το Altes Museum
η. Η Defence στο Παρίσι
και πολλα αλλα.. θα γράψω κανα ποστάκι αφού δω τα φωτογραφικά αρχεία μου, και θυμηθώ και άλλα.
Να στε καλά παιδιά, πολύ ωραίο θέμα, πορώθηκα τώρα..
ναι εσταριαν, Libeskind ειναι (Liebes- επρεπε να λεγεται ρε γμτ. ουτε τονομα του δεν ξερει να γραφει ο τυπος :-).
εβαλα μια καπως πιο πληρη λιστα με τα κτιρια που μαρεσουν εδω (για πρακτικους λογους περισσοτερο, φωτογραφιες και λινκ μπαινουν πιο ευκολα)
καμπερινα, ανα τα προσφυγικα ηταν καπου στον θεσσαλικο καμπο θα λεγα, ας τα αφησουμε μωρε. Αλλα σε μια πολη σαν την Αθηνα, στο κεντρο της, με τετοια ελλειψη χωρων και ομορφων κτιριων? Ειμαστε τρελοι να συντηρουμε την μιζερια? Αρχιτεκτονικος διαγωνισμος, ή ακομα και απευθειας αναθεση σε ενα απο τα 10 μεγαλα ονοματα για ενα θαυμασιο παρκο γραφειων, για ενα μεγαλο υπουργειο, για κατι τελοσπαντων...
Καλος ο ρομαντισμος, αλλα αν δεν αντιμετωπιζουμε τις αναγκες της πολης με πραγματισμο καταληγουμε στην μιζερια και στα αυθαιρετα
S.G.
Παραπορτιανή είναι η εκκλησία στη Μύκονο
Estrarian
Όπερα του Σίδνευ μάλλον εννοείς
Συμφωνώ με τα περισσότερα από όσα ειπώθηκαν περί του τι θεωρείτε και εσείς ωραία και θα προσθέσω για να μη μιλάμε ανώνυμα (όπως χτίστηκαν τα περισσότερα έργα επί Ολυμπιακών btw), 2/3 ονόματα που μου’ρθαν με τη μια:
-Το κεντρο Πομπιντου: έργο των Renzo Piano/ Richard Rogers(Sir πλέον)
-Η τριλογια στο Μαρουσι, στην εισοδο απο Κηφισιας (το ενα της Τζενεραλι εχει μια χαλκινη στεγη νομιζω, το αλλο ειναι ενας κυβος): έργο του Αντρέα Κούρκουλα και της Μαρίας Κοκκίνου (από τα τελευταία έργα των ιδίων είναι π.χ. και το νέο Μουσείο μπενάκη στην Πειραιώς –μιλάω για δημόσια κτίρια-)
- Το νεο κτιριο της Εθνικης Τραπεζας (αν και ειναι τρελα στριμωγμενο): έργο των Mario Botta(google him), Μόρφω Σακελλαρίδου, Ειρήνη Παπαίνικολάου.
- όπερα Σίδνευ: έργο του σκανδιναβού(δεν θυμάμαι ακριβώς εθνικότητα) Jǿrn Utzon
Ο s g και ο estarian παρατηρώ πως αναφέρονται κυρίως σε μνημειακή αρχιτεκτονική. Αυτό σημαίνει κτίρια που χτίστηκαν κάτω από συγκεκριμμένες οικονομικές και πολιτικές συνθήκες με στόχο άλλοτε να δείξουν το κύρος π.χ. του σύγχρονου Παρισιού (από –διόλου τυχαίο- ένα δήμαρχο που μετά έγινε πρόεδρος της δημοκρατίας: τον Mitterand). Εν ολίγοις η αρχιτεκτονική έχει άμεση σχέση με την κοινωνία και την εποχή της. Είναι καθρέφτης. Όμως μένει και μέσα στα χρόνια να θυμίζει ΤΙ ήταν αυτή η πόλη και πως άλλαξε. Η εκάστοτε πόλη. Για αυτό και μιλάμε για μνήμη και για ανάγκη όπως ακριβώς δεν διατηρήθηκαν πολλά νεοκλασσικά και σήμερα όλοι κάνουν κρα για να βρουν ένα, να διατηρηθούν τα υπόλοιπα κομμάτια της ιστορίας μας μιλώντας για αστικό και μη περιβάλλον. Η αρχιτεκτονική του 20 του 30, του 60 κλπ δεν είναι ξένη. Είμαστε εμείς. Μπορεί τότε να ήμασταν / μην ήμασταν στα καλύτερά μας αλλά αυτό δεν είναι λόγος για να τα κουκουλώσουμε σαν να μην υπήρξαν. Υπενθυμίζω στα περί προσφυγικών(αν και ήταν το αντίθετο του μνημειακού) τη σημασία της αναπαλαίωσης. Νομίζω πέρασε στο ντούκου στην κουβέντα. Επίσης το γεγονός πως ήταν πολεοδομικές ενότητες. Δεν γίνεται από 6 σειρές προσφυγικών τοποθετημένες παράλληλα π.χ. στην Αλεξάνδρας, μεγάλο οδικό άξονα να κρατήσεις το ένα. Αυτό συνέβει και με το κτίριο του Fix, το τόσο παραμελημένο (έχω πει πρόσφατα πως ανακατασκευάζεται remember) και μου θύμισε τούρτα κομμένη στη μέση.
Και για το Βερολίνο όμως ισχύουν τα ίδια. Την πόλη την έχω μελετήσει, επισκευτεί, περπατήσει, όπως και πολλοί από εσάς. Η Γερμανία είχε ανάγκη από μια νέα ταυτότητα. Και από νέα σύμβολα. Εκεί μπαίνει η Potsdamer Platz, ο νέος θόλος του Reichstag κλπ. Εξού και η νέα μνημειακότητα. Στην περίπτωση της Potsdamer πρόκειται για πολεοδομική επέμβαση τύπου ένεση. Πάμε και με μια ξεκάθαρη κίνηση αλλάζουμε το τοπίο. Το αλλάζουμε αποφασιστικά σημαίνει ότι δεν χτίζουμε πότε ένα κτίριο σε ένα οικόπεδο και πότε(σε λίγα χρόνια) ένα άλλο, λίγο διαφορετικό σε ύφος ή κάτι πιο ανθρώπινα πολύπλοκο. Τα κτίρια χτίστηκαν όλα μαζί, με παρόμοια αρχιτεκτονική γλώσσα (οι κριτικοί θα το λέγανε high tech πιθανώς). Ζητήματα που ανακύπτουν: διακρίνεται άγχος για την νέα εικόνα της πόλης(λογικό, τέτοια ώρα τέτοια λόγια), ακόμη τίποτα δεν θυμίζει την ζωντανή αφομιωμένη από την κοινωνία Potsdamer πριν τον πόλεμο, με μαγαζιά, γραφεία όλα –ανθρώπινα και έσα από τη ζωή- ανακατεμένα. Εδώ οι χρήσεις γης είναι ξεκάθαρα διαχωρισμένες, πάνω στον υπολογιστή, οι Βερολινέζοι μπορεί να θαυμάζουν τα νέα κτίρια σχεδιαστικά αλλά δεν έχουν κάνει (ακόμη) blend in με την πόλη. Κάποιος νιώθει ότι περπατά σε μακέττα κλίμακας 1:1 ή κάνει το ανθρωπάκι στο animation του αρχιτέκτονα / πολεοδόμου. Θέμα χρόνου? Ίσως. Δεν είμαι τόσο σίγουρη. Οι επεμβάσεις τύπου «επεμβαίνω με τη μια σε μια τεράστια έκταση και τη γεμίζω απ΄άκρη σε άκρη» πιο πολύ θυμίζουν θεματικό πάρκο(με γραφεία, ξενυχτάδικα, μαγαζιά δεν κολλάω εκεί, θεματικό πάρκο όμως). Η Ρ.Ρ. είναι το σύμβολο όμως της ενότητας της νέας χώρας, της οικονομικής και πολιτικής δύναμης της Γερμανίας.
Ξεφεύγοντας από το δημόσιο κτίριο θα ήθελα να καταλάβω αν βρίσκετε ΔΙΑΦΟΡΑ στο πως κρίνετε ένα δημόσιο κτίριο από μια κατοικία ας πούμε.
Επίσης δεν παρατήρησα ελληνική αρχιτεκτονική στα σχόλια, εκτός από την ανώνυμη τύπου παραδοσιακοί οικισμοί, νεοκλασσικά αγνώστου πατρός, μοναστήρια, όλα τους υπέροχα συμφωνώ. Θα μπορούσα να παραθέσω πέντε φορές τόσα και πάλι να μην τελειώνω με τίποτα.
Αντ αυτού να δείξω δυο κατοικίες στην Ελλάδα διαφορετικών χρονικών περιόδων που θαυμάζω:
- οικία Λαναρά στην Ανάβυσσο του Νίκου Βαλσαμάκη
(μην την ψάχνετε, της έχουν αλλάξει τα πέταλα σήμερα και είναι αγνώριστη)
- σπίτι στο Π. Ψυχικό της Ζωής Σαμούρκα (και όμως είναι καλύτερο από κοντά!)
Κάτι ακόμη: για το μουσείο περί Μικρασιατικών δεν ξέρω. Το πιο κοντινό που μπορώ να παραθέσω είναι το γεγονός πως σε πρόσφατο αρχιτεκτονικό διαγωνισμό κέρδισε η ομάδα anamorphosis το νέο μουσείο του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού. Ο κάθε αρχιτέκτονας θα σου πει πως αν το έκανε αυτός θα έκανε κάτι άλλο μα αυτό δεν αποτελεί είδηση. Ένα είναι σίγουρο: είναι μια σπάνια πρόταση για τα ελληνικά δεδομένα. Στα προσεχώς λοιπόν. Εstarian που θες καμπύλες εδώ θα χορτάσεις ;) lolol
Τέλος, S G και Estarian ευχαριστώ για τις αναφορές σας στο post μου στα blog σας κυρίως γιατί δεν περιοριστήκατε σε ένα «δείτε και αυτό» αλλά γιατί όντως πάτε την κουβέντα ένα βήμα παραπέρα. S G το link για το culture2000 παίζει και δεξιά. Ο Τάσης Παπαιωάννου ήταν καθηγητής μου στη διπλωματική. Με πρώτη ευκαιρία θα του μεταφέρω τα θετικά σχόλια. Για κτίριο γραφείων εγώ θα πρότεινα και της Ελληνικής Τεχνοδομικής των Δ+Τ Μπίρη, πίσω από το σινεμά Δαναός. Check it out. Ο δε Μπασκόζος που μαζί με την Δ Τσαγκαράκη αποτελούν τους ΜΟΒ αρχιτέκτονες πήραν φέτος το βραβείο του Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής για μια κατοικία(του αδερφού του) στο Πόρτο Ράφτη . Τους έχω μιλήσει και από κοντά και είναι τόσο ενδιαφέροντες όσο αυτά που σχεδιάζουν. Άλλος ένας καθρέφτης που δεν μπορείς να κρυφτείς. Ευτυχώς. : )
λοιπον αυτος ο βαλσαμακης παει να γινει ο αγαπημενος μου ελληνας αρχιτεκτονας...
το κτιριο του ΙΜΕ τοχω δει και μου αρεσει πολυ. να δουμε πως θα γινει στην πραξη (που συχνα ειναι η μερα με την νυχτα).
κατα τα αλλα δυσκολο να αναφερθουμε σε Ελληνες αρχιτεκτονες, γιατι δεν πολυυπαρχουν :-( ξερω οτι δεν φταιτε εσεις, αλλα με πιανει κομπλεξ οταν βλεπω τι ατομα εχει βγαλει η Ισπανια πχ τα τελευταια χρονια...
-------
μην συνδεεις τα νεοκλασικα με τα προσφυγικα. Υπαρχουν ομρφες περιοδοι και ασχημες. Τα νεοκλασικα ετυχε να χτιστουν σε ομορφη περιοδο (οπως και οι περισσοτερες ευρωπαικες πολεις). Οι πουκατοικιες της Αθηνας σε ασχημη, γιαυτο ειναι ετσι. τα προσφυγικα επισης επεσαν σε ασχημη.
Δεν μπορουμε για ρομαντικους λογους να ζημιωνουμε ετσι την Αθηνα, κρατωντας αυτα τα κτιρια. Το προβλημα δεν ειναι η κατασταση τους, ειναι η ασχημη διαταξη (γιατι χρειαζονται στενακια ενδιαμεσα αντι για παρκο?), το υπερβολικα χαμηλο υψος (δεν εχουμε την πολυτελεια να σπαταλαμε τοσο χωρο. οπως εξηγουμε διεξοδικα στις συνδεσεις που εβαλα πανω πανω, αν δεν χτιζουμε σε υψος καταληγουμε να χτιζουμε σε πλατος πιανοντας ολο το Λεκανιπεδιο με χαμηλη κτιριακια σε μιζερα τετραγωνα με πεζοδρομια 30 εκατοστων και ψωριαρικα δεντρακια), η λαθος διαρρυθμιση (προφανως σε τετοια θεση θελουμε γραφεια οχι σπιτια), η προφανως βαρετη αρχιτεκτονικη τους (σε εμπνεει για κατι εκτος απο γκρεμισμα? δεν εχει η Αθηνα αρκετα κουτια?) κτλ κτλ
Εσυ ειπες οτι σαρεσει η ΝΥ. Ξερεις ποσο ανετα γκρεμιζουν κτιρια στην ΝΥ? Γινεται ΝΥ χωρις γκρεμισμα? Δεν λεω να κανουμε την Αθηνα Μανχαταν, αλλα να δωσουμε την δικη μας αποψη για μια σοβαρη πολη, οχι ενα μιζερο μεγαλοχωρι...
Αν εχει το Βερολινο αναγκη απο νεα ταυτοτητα το εκτρωμα που λεγεται Αθηνα εχει αναγκη απο πυρηνικη βομβα! (η εστω πολεοδομικη επανασταση)
"Άλλος ένας καθρέφτης που δεν μπορείς να κρυφτείς. Ευτυχώς. : ) "
αναμφισβητητα, δεν μπορεις να εισαι μεγαλος αρχιτεκτονας χωρις να εχεις δυνατες εσωτερικες αξιες και ανησυχιες (το λεει και η Ayn Rand αλλωστε. Εχεις διαβασει το Fountainhead?)
@s_g Οχι ρε το Liebeskind παραείναι gay επώνυμο, καλά έκανε και το αφαίρεσε το -e
@alberich : γκουχ.. ναι, σωστά..
@eve : Καμπύλες καμπύλες, έτσι έτσι!!!
Είμαι οπαδός των καμπυλών. (μην κουνάτε το κεφάλι συγκαταβατικά ρεμάλια, εννοώ στην γεωμετρία. Βαριόμουν την ευκλείδια και λάτρευα την διαφορική.. :) )
Αλλά να, ορίστε ωραίο παράδειγμα που έδωσες Ευη, αυτό το σπίτι στο Παλαιό Ψυχικό. Ναι μεν ειναι μονο μερικά ορθογώνια παραλληλόγραμμα, αλλά δεν σου δίνει την αίσθηση του κουτιού. Δεν με πνίγει. Αυτό μάλιστα.
(και αμα το είχα εγώ, θα του έβαζα μια ωραία θολωτή σκεπή, μια καλαμωτή μπροστά,μερικούς κίωνες, και ένα συντριβάνι με το κλασσικο πιτσιρίκι στον κήπο) (κοιτάχτε τωρα πως θα πάρουν οι αρχιτέκτονες σιδερόβεργες και θα με κυνηγάνε) :P
The building concept concerns a museum of history - not original historical exhibits. The design principle is based on the spatio-psychoanalytic concept of lack (deeply routed in Greek culture) as critique against the notions of 'collection'/ 'acquisition'. Both as sense of loss of original pieces as well as creative spatial process, lack, led to the formulation of a new museological approach integrating exhibition and builiding into one. Spatiality is conceived, psychoanalytically, as the mode of history, and highlighted both as the major diachronic documentation of Greek civilisation (recurring, homeomorphing, collocating) and the main concept of the building: a spatial monument as opposed to a symbolic memorial.
The proposed continuous strip, self-evolving across the building, produces homeomorphic curved schemes in three distinct, spatial gestures/installations: a) the amphitheatre presenting Classical Antiquity, b) the dome presenting Byzantium, c) the sheltering cell presenting Modern times (17th - early 20th century), covering the overall museum space. Accordingly, three distinct lighting treatments are proposed: a) bright daylight, small sharp shadows, b) indirect, ambient, no shadows, c) cinematic side-lighting, long shadows. Yet, the strip surface employs a gradient synthesis of materials and construction techniques - varying from: a) tectonic, marble, stone, b) cast material, c) timber, glass and metal structures. Client: Foundation of Hellenic World, Athens. Total exhibition space: 3500 sq.m
Ο Ζολώτας τους το έγραψε;
-θα επανέλθω σε διάλειμμα από τη δουλειά για ένα μεγαλύτερο comment-
για την ώρα, συγχαρητήρια the-real_martinos για το ενδελεχές post περί Ομόνοιας στο blog σου. Περιέργως, παρά το μήκος διαβάζεται πολύ εύκολα, παραπέμπει σε links που συμπληρώνουν το puzzle για όσους δεν έχουν πλήρη γνώση καi πάνv από όλα μιλάει επί της ουσίας.
congtatz! :D
πρόσφατα βρήκα στο site καθηγητή και φίλου αυτό.
Mου αρέσει επειδή, αν και είναι γραμμένο από αρχιτέκτονα και απευθύνεται σε άλλον αρχιτέκτονα (μάλιστα είναι και οι δύο καθηγητές εδώ και αρκετό καιρό, ο ένας στην Αθήνα και ο άλλος στη Θεσσαλονίκη), μπορεί να "μιλήσει" σε πολύ κόσμο.
Σύμφωνα με μερικά σχόλια που διάβασα εδώ, θα έπρεπε ότι βρίσκεται από το βράχο της Ακρόπολης και κάτω να κατεδαφιστεί για να γίνει ποιο μοντέρνο, ποιο πρακτικό, ποιο ευρύχωρο, ποιο όμορφο, ποιο λειτουργικό κλπ..
Mήπως θα έπρεπε να κατεδαφιστεί και ότι βρίσκεται πάνω στο βράχο?! Σάμπως δεν είναι και αυτό μισογκρεμισμένο, μη-λειτουργικό ερείπωμένο?!
'Ομως η αισθητική ή πρακτική αξία ενός κτιρίου συχνά είναι πολύ μικρότερη από άλλα ποιο σημαντικά χαρακτηριστικά του.
Αυτή είναι και η πραγματική ομορφιά της αρχιτεκτονικής, που καταγράφει χίλια-δυο πράγματα για τις ιδέες, τους ανθρώπους και τις συνθήκες (οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές, και τόσες άλλες), οι οποίες σαφώς και δεν "φαίνονται" πάντοτε στην αρχή η ακόμη και στη διάρκεια της ζωής ενός κτιρίου.
Μη ξεχνάμε ότι και η αίσθηση του ωραίου αλλά και του πρακτικού αλλάζει πολύ συχνά και δραστικά στο χρόνο.
Φανταστείτε κάποιος να έλεγε στους Αθηναίους του 50, του 60 ότι μισό αιώνα αργότερα θα ξήλωναν πάλι την Ερμού και χιλιόμετρα μοντέρνας, καθαρής , ασφαλής οδοποιίας , για να τους στρώσουν και πάλι με πέτρα, και να τους κάνουν πεζόδρομους!
Δεν είμαι από αυτούς που θέλουν να ωραιοποιήσουν το παρελθόν ούτε να το εξυψώσουν σε ένα ρομαντικό, τεχνητό ιδεώδες που καταπνίγει το μέλλον. Νομίζω όμως πως ειδικά στην Αθήνα που γκρεμίστηκαν τόσα πολλά ανεκτίμητα κτίρια και έιναι κρίμα να κοιτάζουμε λοξά και όσα έμειναν όρθια και παραμελημένα.
Πριν αποφασίζεται η τύχη ενός κτιρίου θα πρέπει να εκτιμούμε όλο το φάσμα των κοινωνικών, πολιτιστικών, ιστορικών αξιών που σφράγισε στο χρόνο.
Η αξία ενός κτιρίου θα φανεί στο περιεχόμενο ουσιαστικής ανταλλαγής απόψεων όχι μόνο από τους ειδικούς αρχιτέκτονες άλλα, από πολλούς άλλους ειδικούς όπως και από απλούς πολίτες.
ιονκ,
νομίζω πρόκειται για μπέρδεμα.
Σε ένα post που θίγονται τόσα ζητήματα δεν είναι και δύσκολο δα!
Για να μπορώ να απαντήσω εγώ τουλάχιστον θα ήθελα να ου πεις ακριβώς σε ποιον και σε τι αναφέρεσαι.
εκτός από όλα αυτά όμως, να μην ξεχάσω:
καλώς ήρθες!
Το σχόλιο δεν αφορούσε κάτι συγκεκριμένο - δεν διάβασα και όλες τις άλλες γνώμες να σου πω την αλήθεια, απλά μου φάνηκε ότι αρκετές απόψεις επικεντρώνονται σε συγκεκριμένα αρχιτεκτονικά στοιχεία και αγνοούν παντελώς μερικά από τα άλλα και ποιο επουσιώδη.
Ωραία η ιδέα της συλλογής αρχιτεκτονικών θεμάτων γραμμένων από μια γνώστη του θέματος σε στιλ προσιτό σε ένα ευρύτερο κοινό. Συνήθως θέματα αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος στον εγχώριο τύπο και ΜΜΕ κατακρεουργούνται.
Πιστεύω αν συνδυάσεις όλα τα ωραία χαρίσματα του γραπτού σου λόγου με κάτι που να τα δένει όλα μαζί - αυτό το κάτι μπορεί απλά να ΄ναι η αντίληψη μιας ενιαίας ενότητας - πολύ πιθανόν να μπορείς να τα εκδόσεις και να τα παρουσιάσεις σε μία όμορφη συλλογή.
Post a Comment
<< Home