εντυπώσεις από την Αθήνα
Ο Αύγουστος στην Αθήνα δείχνει ότι θα είναι ένα μακρύ απόγευμα Σαββάτου. Οι πρωινοί έχουν επιστρέψει στα σπίτια τους και οι βραδινοί τώρα ετοιμάζονται. Η πόλη είναι σχεδόν έρημη. Και σε στάση αναμονής.
- Επιστροφή στη δουλειά μετά το πρώτο σκέλος των διακοπών. Δεν έχω ξανακάτσει στην Αθήνα τον Αύγουστο, πόσο δε και να δουλεύω παράλληλα στο κέντρο. -
posted by evee @ 8:33 PM
5 comments
5 Comments:
Καλωσήρθες και καλή δουλειά!
Θα ξαναφύγεις μιά δεύτερη δόση;
Εάν έχεις όρεξη λοιπόν, δες και αυτό που βρήκα στο προ-τελευταίο 'Architectural Record'.
http://www.architecturalrecord.com/
projects/portfolio/archives/0506tods.asp. Με εντυπωσίασε. Πρόσεξε ότι αυτά τα 'δικτυώματα' στην περίμετρο είναι τα φέροντα στοιχεία από σκυρόδεμα. Εσωτερικά δεν υπάρχουν υποστυλώματα! Πόσο ωραίο μπορεί να γίνει το μπετόν εάν ξέρεις να το χειριστείς, έ; Οι Ιάπωνες μερικές φορές πραγματικά με τρελαίνουν. Εάν σου αρέσει πολύ, θα μπορούσα να σου στείλω και επιπλέον φωτογραφίες από το περιοδικό. Τον Σεπτέμβρη όμως, γιατί τώρα διακόπτω!
Καλή δύναμη!
Ηola a todos!
Ηola a todos!
Ναι, είμαι Αθήνα 4 the time being και θα ξαναφύγω.
Περί του link σου:
φοβερό το δικτύωμα από σκυρόδεμα στην όψη του καταστήματος! Ναι, όντως το μπετόν είναι ένα εξαιρετικό υλικό και αυτοί κάνουν πολύ καλή χρήση του. Μεν σημείωσε εδώ αφενός τη σημασία των καλών τεχνιτών, της τεχνογνωσίας δηλαδή και αφετέρου τη σημασία ενός πελάτη που ΤΟ ΗΘΕΛΕ εξαιρετικό. Συνήθως οι περισσότεροι δεν νοιάζονται, αλλά ως γνωστόν αυτοί χάνουν. Το εμπόριο, όπως πάντα δείχνει δρόμους σήμερα που οι περισσότεροι θα ανακαλύψουν την αξία τους αύριο. Αυτή είναι η δουλειά του.
Να προσθέσω εδώ μερικά ενδιαφέροντα tips(αν και μπορεί τόσο εσύ όσο και οι αναγνώστες αυτού του blog να τα γνωρίζουν ήδη)
Παρθενογένεση ως γνωστόν δεν υπάρχει. Έτσι, το δικτύωμα / καλάθι / φωλιά από σκυρόδεμα στην όψη του καταστήματος των επώνυμων υποδημάτων Tods θυμίζει την άλλη «φωλιά» των Herzog & De Meuron για το Ολυμπιακό Στάδιο του Πεκίνου . Επίσης εκεί δεν παίζουν κολόνες. Άλλης κλίμακας κτίριο μεν, μέγιστου συμβολικού εκτοπίσματος. Οι αναλογίες του καθαρού εμπορίου με την εμπορευματοποίηση Ολ. Αγώνων δεν είναι εντελώς άσχετες και αυτό φαίνεται και εδώ. Οι Herzog & De Meuron έχουν ακολουθήσει την ίδια λογική και κατάστημα της Prada (πάλι) στο Τokyo (δες και εδώ και εδώ επίσης, αν και δεν είναι όλες τις φορές η όψη φέρουσα κατασκευή).Τέλος ο Toyo Ito (που το ομολογώ: μου αρέσει πολύ) δείχνει να έχει μανία με τα δικτυώματα και τις μορφές παρμένες από το φυτικό βασίλειο. Στην Mediateque Sendai αντί για απλές μεταλλικές κολόνες, έχει κάνει κολόνες – δικτυώματα που μορφολογικά θυμίζουν δέντρα. Έξοχη στατική λύση, σε ένα «βαρύ» δημόσιο κτίριο με ανάλαφρο οπτικό αποτέλεσμα. Και πόσο συγγενικό με την ιαπωνική κουλτούρα! Θα σου αρέσει πολύ. Μεν όλα αυτά είναι κτίρια μεταλλικά και εσύ μου είπες για δικτύωμα από σκυρόδεμα, αλλά λέμε... ;)
καλές διακοπές
Ευχαριστώ για τις παραπομπές. Το Hendai mediateque είναι πράγματι τρομερό. Δεν το ήξερα. Μέταλλο ή σκυρόδεμα, δεν έχει σημασία. Η μορφή και η λειτουργία μετρούν, έτσι δεν είναι; Τα πέτρινα του Gaudi ή των ηπειρώτικων γεφυριών δεν είναι επίσης υπέροχα;
Ο Ito λοιπόν μπαίνει και στα δικά μου 'υπ΄όψην'.
το ήξερα πως θα σου άρεσε ο Ito. :)
κατά τη γνώμη μου ναι, Η μορφή και η λειτουργία μετρούν, μα νομίζω πως η πραγματική "κομψότητα" συνδυάζει και την οικονομία των μέσων ή έστω αυτή την "καθαρή και εμπνευσμένη μοναδική ιδέα" που θα βάλει όλο το χάος σε "τάξη" (δεν μιλάω για την τάξη του μοντερνισμού, μιλάω για την ενδογενή τάξη ενός αυτόνομου συστήματος) με μια κίνηση.
παρεπιπτώντως τα κτίρια του Gaudi δεν είναι όλα πέτρινα. Πολλά έχουν και τούβλο, ή και σκυρόδεμα. Ως ηπειρώτισσα έχω έναν παραπάνω λόγο να με συγκινεί η αιθέρια παρουσία των γεφυριών γι'αυτό και το βουλώνω πάραυτα.
:D
Κάθε φορά που βλέπω ένα ηπειρώτικο γεφύρι -δυστυχώς από φωτό μόνο, δεν έχω καταφέρει να δω κανένα από κοντά ακόμα και ως wannabe γεφυροποιός ντρέπομαι - σκέφτομαι και εγώ ότι είναι αιθέριο και αμέσως απορώ και εντυπωσιάζομαι, πώς είναι δυνατόν να μου δημιουργεί τέτοια αίσθηση μία πέτρινη κατασκευή. Αλλά μάλον αυτό σημαίνει ομορφιά και 'οικονιμία των μέσων' που λές και εσύ.
Τον Gaudi δεν τον ανέφερα τυχαία: η Hendai mediateque μου θύμισε ένα από τα κτίρια του που είχα επισκεφτεί στην Βαρκελώνη. Αυτό με τα φοβερά μπαλκόνια, ξεχνάω τώρα πως το λέγανε, νομίζω Pedrera, τέλος πάντων. Εκεί οι τοίχοι δεν ήταν φέροντες. Είχε υποστυλώματα από σκυρόδεμα εάν δεν κάνω λάθος, λοξά στο χώρο - σαν του Ito - και οι πλάκες ήταν ένα μεταλλικό οριζόντιο δικτύωμα -σαν του Ito- γεμισμένο με πλίνθους. Έτσι παρείχε απεριόριστη ελευθερία διαμόρφωσης των εσωτερικών τοιχοποιιών και χώρων. Μιλάμε για κτίριο του 1915. Είχα μείνει με ανοιχτό το στόμα όταν το συνειδητοποίησα. Είναι και οι δύο βέβαια διάνοιες και εμείς οι τυχεροί που βλέπουμε τα έργα τους.
Post a Comment
<< Home