από Σεπτέμβρη θα το μάθουν πολλοί

για την ώρα όμως το Περισκόπιο, επένδυση του γνωστού(διεθνώς για να πω και κάποια credits που μετράνε για πολλούς μη ειδήμονες) συλλέκτη Δάκη Ιωάννου είναι ωραίο μέρος για απογευματινό καφέ / βραδινό ποτό. Art hotel (μικρό, designάτο ξενοδοχείο) όχι τίποτα πρωτοποριακό, μα αρκετά μπροστά. Και αν αρχίσουν να ανοίγουν και τις μεγάλες τζαμαρίες στη Χάρητος(ευτυχώς δεν είναι στον πεζόδρομο) θα είναι übercool. Το σκηνικό είναι συμπαθές. Minimal / pop αλλά όχι τρελά clean cut ή αποστειρωμένο. Φαντάζομαι ότι δεν θα φοβάσαι να αφήσεις τις παντόφλες σου σε λάθος θέση στο δωμάτιο και διαταράξεις το design του χώρου και τη γιαπωνέζικη αυστηρή ψυχική ισορροπία του αρχιτέκτονα. Τέλος ευτυχώς ο χώρος του bar δεν δείχνει και πολύ ποζάτος. Bοηθάει και το προσωπικό σε αυτό. Καλό.

hotpoints:

- το περισκόπιο στην οροφή του κτιρίου

Μου είχαν πει ότι συλλαμβάνει τη θέα από ψηλά και την προβάλει σε οθόνες στο ισόγειο (Λ σου θυμίζει καθόλου το project μας για τον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό των Εφήμερων Κατασκευών στην Ολυμπιακή Αθήνα? Τι να κάνουμε, δεν υπάρχει παρθενογένεση dear και τα θέματα περί παρατήρησης, privacy+publicity, Big Brother είναι πάντα επίκαιρα.. θυμάσαι και τη διάλεξή μου...). Τεσπά, αντί για αυτό όμως είδα ένα video με τη θέα αυτή μεν αλλά με προσθήκη ενός γιγάντιου 3D χαμαιλέοντα δε, έργο προφανώς κάποιου καλλιτέχνη. Ο χαμαιλέοντας αλλάζοντας δέρμα, δεν αλλάζει απλώς χρώμα, αλλάζει διαφημίσεις. Ειρωνία. Smart.

- Η βαμμένη μεσοτοιχία. Η σκιά της διπλανής πολυκατοικίας, όπως πέφτει πάνω στον τοίχο, σε διάφορους τόνους του ίδιου χρώτατος. Δίνει και αίσθηση βάθους στην λεία επιφάνεια χωρίς να το κάνει επί τούτου.

- το σκούρο γκρί μπετόν, βαμμένο από το μίγμα, όχι απέξω. Με την σαγρέ υφή. Το χυτό βιομηχανικό δάπεδο μέσα. Τα μαύρα δεμάτινα καθίσματα -από αυτοκίνητο Mini Cooper- στο bar. Ο γκρι / μαύρος βασάλτης στην είσοδο.