Πως ονειρεύεσαι το ιδανικό?
-σπίτι ;)-
Ψάχνοντας για κάτι άλλο βρήκα αυτό. Ή μάλλον αυτό.
Και έπεσα πάνω σε μια πολύ αστεία αφήγηση του ζεύγους Μανέττα που μιλάνε για τις απαιτήσεις των πελατών τους από το «ιδανικό σπίτι». Παραθέτω:
Η πρώτη ερώτηση που κάνει ένας αρχιτέκτονας στον πελάτη του είναι πώς φαντάζεται το σπίτι που πρόκειται να χτίσει. Οι περισσότερες απαντήσεις τις οποίες παίρνουμε είναι καταπληκτικές. Τις παραθέτουμε με τυχαία σειρά:
¬ «Να είναι "νεοκλασικό", δηλαδή να έχει χοντρούς τοίχους και κολόνες, απαραιτήτως δε καμάρες».
¬ «Ντρέπομαι λιγάκι να σας το πω, αλλά μου αρέσουν οι Βερσαλλίες».
¬ «Να είναι όσο παίρνει πιο διαστημικό».
¬ «Ονειρό μου είναι μια χασιέντα, όχι όμως με προκατασκευή, ούτε σαν αυτό που μου δείξατε, που μοιάζει με νηπιαγωγείο».
¬ «Να έχει pavillion d' amour με μικρή ψησταριά».
Με αφορμή αυτό το site λοιπόν ερωτώ: Πως είναι για εσάς το ιδανικό σπίτι? Ή τι έχει για εσάς το ιδανικό σπίτι? Εκτός από γαλήνη και αγάπη φυσικά. Που δεν σχεδιάζονται –από εμένα τουλάχιστον-.
posted by evee @ 2:08 AM
18 comments
18 Comments:
"Oh, a storm is threat'ning
My very life today
If I don't get some shelter
Oh yeah, I'm gonna fade away..."
Rolling Stones, Gimme Shelter
Για ότι και αν σημαίνει το "Shelter",
σωματικά, ψυχολογικά, νοητικά.
Χρώμα. Φως. Ανοικτωσιά έξω και μέσα αλλά όχι αυτό το ξεραίλα μίνιμαλ - μια ανοικτωσιά χρωματριστή. Γεμάτο μνήμες, όπως γίνονται τα σπίτια που τα ζεις ή που τα έζησαν κάποιοι που τ αγάπησαν. Να σου έρχεται να παίξεις. Με παρέα.
(Δεν είμαι καλή στις περιγραφές, ε;)
θα ήθελα να είναι χτισμένο σε ένα επίπεδο,με νότιο προσανατολισμό,στο κέντρο μικρού οικοπέδου,μ'αρέσουν τα εμφανή μπετά και τα συρόμενα με αρκετό τζάμι.
Δεν μ' αρλεσουν οι κεραμοσκεπές.Δεν μ'αρέσουν οι καμπύλες στην όψη.
Μ'αρέσουν οι περιφραγμένες αυλές.
@mave
shelter: η αρχετυπική ανάγκη που ώθησε τον άνθρωπο να κατασκευάσει(φαντάζομαι οι σπηλιές δεν καλύπταν τις ανάγκες μας από ένα σημείο και μετά)
@mirandolina
Χρώμα. Φως. Ανοιχτωσιά. Μνήμες. Αναφέρεσαι ιδέες που γίνονται αντιληπτά με τις αισθήσεις ή που αναφέρονται στην ψυχή.
Το χρώμα είναι μεγάλη υπόθεση. Συνήθως αποκαλείται "χρώμα" στο σπίτι κάθε χρώμα που είναι έντονο ή τέλος πάντων όχι γήινο/άσπρο/μαύρο/γκρι. Μα κάθε χρώμα έχει τη φύση του και πολλές φορές το χρώμα αυτό καθεαυτό δεν λέει τίποτα. Παράγοντες όπως το αν είναι θαμπό ή γυαλιστερό μπορούν να το μεταμορφώσουν σε κάτι που θα σε εκπλήξει(θετικά ή αρνητικά). Εξού και παίζει πολύ μεγάλο ρόλο το "υλικό" που θα φέρει το χρώμα. Η υφή δηλαδή. Πολύ σημαντικό.
Φως. Το "άυλο υλικό" της αρχιτεκτονικής. Θες δεν θες εκεί είναι για να ξεμπρoστιάσει η να αναδείξει. Ο Le Corbusier καλούμενος να δώσει ένα ορισμό του τι είναι αρχιτεκτονική (παρεπιπτώντως αμα βρείτε κανέναν ορισμό που να τον δέχονται όλοι να που πείτε) είχε πει πως είναι "το σοφό παιχνίδι τον όγκων κάτω από το φως". Στην Ελλάδα -και παντού δηλαδή- το φως μας υπαγορεύει αρχιτεκτονική. Στις βόρειες χώρες η αρχιτεκτονική είναι εντελώς διαφορετική λόγω της διαφορετικής φύσης του φωτός. Παράδειγμα? Ένα γυάλινο κτίριο στην Ολλλανδία και ένα στην Ελλάδα. Στο δεύτερο θα αναγκαστείς να βάλεις περσίδες, τρελά και οικονομικώς δυσβάσταχτα συστήματα κλιματισμού κλπ. Άλλο? Τα κτίρια "κύρους". Ο Παρθενώνας στην Αθήνα ήταν άσπρος (με βαμμένες τις μετώπες και τα αετώματά του σε φυσικά χρώματα: χοντροκόκκινο, ώχρα, μπλε). Το άσπρο αντανακλάει το φως και το "πόσο αντανακλάει το φως ένα υλικό στη Δύση ήταν πάντα σύμβολο εξουσίας". Αό την άλλη, οι καθεδρικού ναοί της Γερμανίας ή τα παλάτια της Αγ. Πετρούπολης πάλι, επειδή ήταν σε μέρη χωρίς μεγάλη ηλιοφάνεια, είχαν ανάγκη από ένα άλλο κόλπο για να γίνουν όσο πιο αστραφτερά γινόταν: για αυτό και πολλές φορές τμήματά τους είναι καλλυμένα από φυλλα χρυσού ή χρυσή μπογιά.
Ανοιχτωσιά vs minimalism: να υποθέσω ότι βρίσκεις τον Mies Van Der Rohe αποστειρωμένο? :Ρ Συμφωνώ πάντως ότι το να σκοντάφτεις πάνω σε έπιπλα δεν είναι και ότι καλύτερο. Ούτε από την άλλη το να ζεις σε ένα σπίτι που από τον πολύ μινιμαλισμό να φοβάσαι μήπως αφήσεις κατά λαθος τις παντόφλες σου στο λάθος σημείο. Ο μινιμαλισμός την εποχή που γεννήθηκε (Μοντέρνο κίνημα, 1920 ας πούμε) γεννήθηκε ακριβώς ως αντίποδας του "διακοσμητικού": art deco, art nouveau, απόγονων του baroque κλπ -για να μην το κουράσω με την ιστορία-. Τα σπίτια που βλέπεις συνήθως να παρουσιάζονται ως τέτοια σε περιοδικά ή βιβλία συνήθως έχουν περάσει ένα εξαντλητικό styling για να φωτογραφηθούνε. Τις καθημερινές θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι έτσι. Ζει κάποιος ρε παιδί μου...αφήνει ένα σημάδι πίσω του.
Και έτσι -σεντόνι έγραψα- φτάνουμε στο "γεμάτο μνήμες" που λες. Κάθε σπίτι που βιώνεται αποκταέι μνήμες. Του αφήνεις τα σημάδια σου και σου αφήνει τα δικά του. Μόνο όταν βιωνεται ένας χωρος ζωντανεύει. Αλλιώς - ότι και να είναι- είναι ένας σωρός από τούβλα, μπετό, γυαλί, μεταλλο. Έχεις πάει ποτέ να μείνεις σε σπίτι καινούργιο που δεν έχει μείνει κανένας άλλος ποτέ? Περίεργο συναίσθημα μέχρι να γνωριστείτε οι δυο σας.
ΥΓ: Μια χαρά καλή είσαι στις περιγραφές, γιατί το λες αυτό? :)
@onoufrios
Εκπληκτικό. Αν ερχόσουν σε εμένα ως πελάτης μου θα ήμουν πανευτυχής. Και διότι θα ήξερες τι θέλεις με μεγάλη ακρίβεια και λόγω του ότι έχουμε σε μεγάλο βαθμό κοινά γούστα. Υποθέτω από τα λεγόμενά σου πως το θέμα σε έχει απασχολήσει ξανά στο παρελθόν εξού και τέτοια ακρίβεια. Από το blog σου κατάλαβα ότι αν δεν είσαι καλλιτέχνης σίγουρα σε ενδιαφέρι η τέχνη(έπρεπε να με λένε Sherlock). Nα πω εδώ ότι σε μικρό οικόπεδο και σπίτι στη μέση του οικοπέδου και όλο ισόγειο δεν ξέρω αν κολάνε όλα αυτά μαζί, εκτός αν ή το σπίτι είναι πολύ μικρό ή αν έχουμε άλλη εντύπωση του τι είναι "μικρό οικόπεδο". Και θα το παώ λίγο παραπέρα -> αν τα μεγάλα παράθυρα είναι στον νότιο προσανατολισμό θα θέλουν κάποιου τύπου σκίαση από επάνω και αν εκεί είναι το εργαστήριό σου μαλλον δεν είναι ότι καλύτερο. Για τους χώρους εργασίας προτιμότερη είναι μια τζαμαρία στον βορρά που δίνει πολύ πιο μαλακό φως χωρίς να σε ζαλίζει. Κεραμοσκεπές και καμπύλες πολύ πολύ δύσκολα μου αρέσουν και κάτω από εξαιρετικά ειδικές περιπτώσεις. Βλέπε του μουσείο του Niemeyer (http://weblog.bezembinder.nl/35.htm). Οι περιφραγμένες αυλές μου αρέσουν και εμένα πολύ. Μου δίνουν μια αίσθηση ασφάλειας και γαλήνης. Κυρίως αυτές οι μικρές αυλές με τους πολύ ψηλούς τοίχους που το μονο που βλέπεις από τον έξω κόσμο είναι ένα κάδρο του ουρανού από πάνω σου. Κρίνοντας και από την αγάπη σου για το τόσο παρεξηγημένο εμφανές σκυρόδεμα, έχεις δει Tadao Ando υποθέτω. (πως μπαίνει το link γαμώτο? http://images.google.com.gr/images?svnum=10&hl=el&lr=&q=tadao+ando+&btnG=%CE%91%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7)
Τα σχόλιά σας είναι εξαιρετικά. Και ήταν το πρώτο πράγμα που αντίκρυσα σήμερα το πρωί μόλις άνοιξα τον υπολογιστή. Με κάνετε χαρούμενη. :) Καλή μέρα σε όλους.
http://arlav.blogspot.com/2006/01/h-eve.html
Σε ένα διάλειμμα έπαιξα λίγο με τον Η/υ και το σπίτι που περιγράφει ο Onoufrios το ψιλοέστησα σε 3d:)
το σαββατοκυριακο με λίγο κέφι θα στήσω και το σπίτι της mirandolinas.:)
ps: eve, sorry για το highjacking των σχολίων σου :)
highjacking? Tι λες τώρα? χαίρομαι πολύ να γίνεται διάλογος.
mauve είσαι απίστευτος! Έστησες ενα 3d στο πι και φι απο την περιγραφή του Οnoufrios. Θεός! Αυτό θα πει ανταπόκριση στο post. Άστον όμως να σου περιγράψει και τίποτε παραπανο από το τι θέλει, θα μας κατηγορήσουν ότι προτρέχουμε. ;) Παρεπιπτώντως μου αρέσει πολύ και ο διάδρομος/μπαλκόνι που ενώνει τα 2 κτίρια.
Περιμένουμε και της mirandolinas μόλις μπορέσεις.
:)
ευχαρίστως να το στήσω και μέσα μόλις μου πεί ο Ονούφριος τι περιμένει απο ένα σπίτι απο μέσα:) Θα έκανα τώρα και της mirandolinas, αλλά άμα κάνεις 3d στα διαλείμματα, από τη δουλειά όπου πάλι έκανες 3d, καίγεται λίγο η cpu.:) περιμένουμε feedback λοιπόν.:)
mave.
Καταπληκτικοί είστε! τι ωραία πράγματα κάνετε - τρομερά παιδιά!
Mirandolina, kai to diko sou spiti einai pleon online :)
perimenw kritikh :)
Είπα, μόλις κερδίσω το λόττο που θα αρχίσω να παίζω, χτίζουμε!
κοίτα να δεις που σπρώχνω τον κόσμο στα τυχερά παίγνια! ;)
Το ιδανικό σπίτι ε...
Χμμ. Απλό στο σχεδιασμό. Όχι τίποτα εξεζητημένο. Αλλά να έχει μεγάλους χώρους. Μονοκατοικία φυσικά. Να έχει τζαμαρία πρός τη θάλασσα. Ένα ειδικό δωμάτιο-βιβλιοθήκη οπωσδήποτε, και ένα δωματιο για τα home-cinema κλπ.
Βασικά, το ιδανικό σπίτι πρός το παρόν είναι η βίλλα Λέγγερη στο Σούνιο. Ένα υπέροχο σπίτι και όχι ιδιαίτερα τεράστιο ,σε μια στροφή λίγο πρίν το ναό του Ποσειδώνα. Υπέροχο σπίτι, φοβερή τοποθεσία.. αααχ..
αλλά, πρέπει να παίξει τζοκεράκι για να χτίσουμε κανα τέτοιο. Τουλάχιστον από αρχιτέκτονες, κομπλέ είμαστε :P
τη βίλλα Λέγγερη δεν την ξέρω μα δεν πιστεύω να εννοείς κάτι σαν αυτή την άθλια τεράστια τούρτα με κίονες απέξω στα δεξιά του δρόμου προς Σούνιο, στην περιχή της Αναβυσσου????
..Πως δεν το πήρα χαμπάρι νωρίτερα αυτό το post; Έχουμε και λέμε:
Διώροφο με υπόγειο γκαράζ (για μαστορέματα, όχι για τ' αμάξια) σε ημιαστική περιοχή (για καθαρό αέρα και ησυχία), χτισμένο πάνω σε επικλινές ή σε κορυφογραμμή με ελαφρά υλικά (αλουμίνιο & ανθρακονήματα;)' όσο το δυνατό λιγότεροι εσωτερικοί τοίχοι, χαμηλά έπιπλα χωρίς γωνίες, αυλή που στάζει στο κενό σαν τα ρολόγια του Dali'
στο ισόγειο σαλόνι - κουζίνα, στον πρώτο όροφο υπνοδωμάτια και ημικυκλικό patio / γραφείο / γυμναστήριο / παιχνιδοδωμάτιο (φλιπεράκι, μπιλιάρδο, rpg table κλπ)' φαρδύ μπαλκόνι σε νοτιοανατολική θέα (για να μπορώ να λιάζομαι σαν τη σαύρα χωρίς να κυνηγάω τον ήλιο), στέγη με αυτόνομα περιστρεφόμενους ηλιακούς συλλέκτες, ενσωματωμένους συλλέκτες βρόχινου νερού και κορακοφωλιά για να μπορώ να ρεμβάζω και να ατενίζω το στερέωμα τα βράδια....
..ίσως έπρεπε να γράψω κι εγώ ένα post, τελικά :-p
Άλλο ένα σπίτι της επιθυμίας ανέβηκε
εδώ:
Τα ανθρακονήματα θέλουν χρόνια έρευνας, οπότε ίσως καθηστερήσουν λίγο. ;)
Όχι μην τρομάζεις δεν εννοώ αυτό που λές. "Του Λέγγερη", -που πάμε και για μπάνιο συχνά γιατί έχει πολύ καθαρά νερά και σχεδόν μηδέν κόσμο- είναι στο δρόμο μεταξύ Λαυρίου και Ναού, πρίν το Ναό, μετά απο το "κοσμικόν κέντρο" Ισαβέλλα, πρώην ταβέρνα "Zur Tante Olga" :)
ta anthrakonhmata exakolouthoun na kathysteroun , alla to basiko kelyfos tou spitiou ths katoikias tou Oneiros einai edw:
http://arlav.blogspot.com/2006/02/lets-hear-it-for-engineers-part-1.html
ta anthrakonhmata exakolouthoun na kathysteroun , alla to basiko kelyfos tou spitiou ths katoikias tou Oneiros einai edw
Just wow! Αν εξαιρέσουμε το ημικυκλικό patio (για να μετριαστεί η κυριαρχία της γωνίας), και το γκαράζ που φαίνεται μόνο στη διατομή (ίσως μπορεί να βγαίνει η πλατφόρμα του από την βόρεια πλευρά, δίπλα στην είσοδο), έπεσες διάνα στις προδιαγραφές, κι ας μην είχα ακριβή εικόνα στο μυαλό μου για το πως θα ήταν το τελικό αποτέλεσμα. Αν και δεν ξέρω πολλά από αρχιτεκτονική, η στέγη - συλλέκτης και το επικλινές του ορόφου είναι ευρηματικά (ιδέα: μιά μικρή γέφυρα πάνω από τον νεροσυλλέκτη για να φτάνεις στην "κορακοφωλιά" από το κεντρικό τμήμα της στέγης, και μεταλλική σκάλα κινδύνου στην εξωτερική μεριά της νοτιοανατολικής δοκού που θα οδηγεί σ' αυτήν κατευθείαν από τον όροφο, για γρήγορες αποδράσεις απο οικιακές συρράξεις :-p).
Μ' αρέσει επίσης και το επιθετικό στυλ της κατασκευής, σαν αιλουροειδές που ετοιμάζεται να χυμήξει είναι :-)
Ευχαριστώ, φίλε' μου έφτιαξες τη μέρα, χώρια το επιπλέον κίνητρο για να πιάσω γρήγορα την καλή, πριν οι αντικειμενικές αξίες των οικοπέδων σε ημιαστικές περιοχές φτάσουν σε δυσθεώρητα ύψη!
Post a Comment
<< Home