jolly roger: το logo

part 1

Kάτι που πριν λίγα βράδια η ΝΕΤ έδειχνε τους Πειρατές της Καραιβικής μέρος τάδε, κάτι που πήγα να δω το τρίτο μέρος ις προάλλες, συνειδητοποίησα πως ο γνωστός ευειδής jolly roger με περιτριγυρίζει τελευταία από όλες τις μπάντες. Να'ναι τυχαίο?

Γιατί από "όλες τις μπάντες"? Διότι πριν λίγες μέρες που βρέθηκα στα Γιάννενα, εν αναμονή για μια δουλειά, πετάχτηκα στον Παπασωτηρίου. Εκεί, εκτός από τις υπόλοιπες ξένες και ελληνικές εκδόσεις, βρήκα φόρα παρτίδα και μερικές ντόπιες. Και πάνω πάνω, ένα βιβλίο: Ρεντζαίοι, οι βασιλείς της Ηπείρου! LOLOL Τι υπότιτλος!! Μου το είχαν γράψει και σε ένα comment πριν λίγο καιρό, αλλά με τα μυαλά στα κάγκελα ως συνήθως, δεν το συγκράτησα. Apologies. Ως μακρινή απόγονος των λήσταρχων λοιπόν, φυσικά το αγόρασα και έχω πέσει με πάθος στην μελέτη.


Όπως όλα δείχνουν, η ιστορία εκείνων των ευγενών ψυχών που αφηγήθηκα πριν δύο χρόνια (τι γκραν σουξέ και ετούτο) εκδόθηκε σε έναν τόμο 450 σελίδων, από ένα παθιασμένο συγχωριανό τους, ονόματι Νίκο Πάνου. Ο άνθρωπος αυτός, χωρίς καμμία σχέση με τη συγγραφή εως τότε, μάζευε κάθε είδους ντοκουμέντο για τη ζωή τους προκειμένου να συνθέσει όλο αυτό το υλικό σε ένα βιβλίο που το εξέδωσε από την τσέπη του. Από συνεντεύξεις με συγχωριανούς και συγγενείς τους, έως αποκόμματα από τις εφημερίδες τότε (γιαννιώτικες ή πανελλαδικές βλ. Καθημερινή), παλιά βιβλία από την Εθνική Βιβλιοθήκη και αποφάσεις δικαστηρίων, νόμους και προεδρικά διατάγματα μέχρι φυσικά... φωτογραφίες!

Το ανοίγω λοιπόν και στην πρώτη σελίδα τι να δω? Την ξύλινη σφραγίδα των λήσταρχων με το logo τους. Τι άλλο?



LOLOLOL!! Τι λες τώρα? Δίνω βάση στη σημειολογία. Ούτε εταιρεία να ήταν. Στο κέντρο δυο καρδιές (αχ και βαχ), με ένα στιλέτο και μια κουμπούρα χιαστί να τις διαπερνάνε (το μπρουτάλ touch, η βαρβατίλα σαφής ένδειξη έλλειψης υπομονής). Τι διαχρονικό. Και γύρω γύρω, απολαμβάνει ο θεατής, την επωνυμία με μεγάλα γράμματα στην κορυφή, τους δύο εταίρους συμμετρικά από κάτω και το trademark (?) στο κέντρο: o jolly roger!!! Υπερτοπικός και διαχρονικός. Δεν άντεξα. Ξαναέβαλα τα γέλια. Πραγματικά αναρωτιέμαι από πότε ο jolly roger έχει περάσει στη λαική μας κουλτούρα. Εκτός αν είχαν οι Ρεντζαίοι πάρε δώσε με τους πειρατές. Αμφιβάλλω αν είχαν δει ποτέ θάλασσα μέχρι τότε που την έκαναν για Ιταλία για να μην τους συλλάβουν. Και αν υποθέσει κανείς ότι το είχαν δει από εφημερίδες που μίλαγαν για του πειρατές "που λυμαίνονταν το Αιγαίο" τους τελευταίους αιώνες, που στο καλό το ξεπατίκωσαν αυτοί οι πειρατές το logo? Nα'ναι άραγες franchise?

Για το νταλκά με τις δυο καρδιές, που μου θυμίζει Λύκειο δεν θα το συζητήσω. N+K=L.F.E. Θεωρώ πως περνάει στη σφαίρα του υποσυνείδητου. Όπως όλα τα πιτσιρίκια σχεδιάζουν το ίδιο ανθρωπόμορφο σπιτάκι με τα 2 παράθυρα-μάτια και την πόρτα-στόμα. Αλλά δεν μπορώ να πω, το concept με συγκινεί. Το αίμα αίμα και ο έρωτας έρωτας.

part 2


Χάρην ακριβείας, σημειώνω ότι από ότι διάβασα η ιστορία τους ίσως έχει κάποιες μικροδιαφορές από ότι έγραφα στο προαναφερθέν post, μα σε γενικές γραμμές έτσι έχουν τα πράγματα. Και επειδή στο περίφημο post δεν είχα βρει φωτογραφίες των Ρεντζαίων, θα τις βάλω εδώ τώρα που τις βρήκα. Ξεκινώντας από τις ένδοξες εποχές που μετά την αμνηστεία τους (για τους 82 φόνους) και την καλοπέραση ως άρχοντες στα Γιάννενα, οι διπλανές φωτογραφίες μοστράριζαν στον τύπο με τη λεζάντα "οι επικυρηγμένοι για τη ληστεία της Πέτρας"(+10 more =92),



συνεχίζοντας στην εποχή που κατάφεραν να αποκτήσουν διαβατήρια ως αλβανοί υπήκοοι και έφτασαν με τα πολλά στη Βάρνα της Βουλγαρίας όπου και ζούσαν ως έμποροι,



μέχρι που τους συνέλαβαν και τους έφεραν αλυσοδεμένους (με κάτι χαλκάδες που θυμίζουν τις σιδερένιες αλυσίδες με μπάλες, οικείο από το Λούκυ Λουκ φετίχ) στο σταθμό Λαρίσσης,


για να τους δικάσουν στο Κακουργιοδικείο της Κέρκυρας και να τους καταδικάσουν εις θάνατον δια πυροβολισμού έξω από το Παλαιό Φρούριο.



guest photo: Η γυναικεία παρουσία του post, ονόματι Χαρίκλεια, γυναίκα του Γιάννη Ρέντζου, κόρη του πρώην λήσταρχου (μα τι μονοτονία) και κατόπιν μόνιμου συνδέσμου τους στην υψηλή κοινωνία των Ιωαννίνων, Βασίλη Κολοβού. Ο Θύμιος δεν παντρεύτηκε ποτέ. Το βιβλίο λέει πως ήτο άστατος και ερωτύλος. Υποθέτω οι καρδούλες στο logo ήταν δική του ιδέα. Όπως και να έχει είναι λίγο cheesy.


Anyway. Kαι εις άλλα με υγεία.


Άλλα κείμενα για τους Ρεντζαίους που βρέθηκαν online:
1.Γιάννης Τρεμπέλης (Ζωσιμαία)
2.arvanitis
3.Eυρωπαική Εταιρεία Νεοελληνικών Σπουδών
4.Vangelis Tzoukas and Thodoris Spyros, Panteion University(top)
Social Banditry in a post-modern society. From Rentzaioi to Palaiokostaioi
5.stefanos & vangelis