φαντάσου (μια συμπάθεια και μια θεραπαινίδα)

Φαντάσου ότι 4-5 φορές στις 15 τελευταίες μέρες εκεί που στέκεσαι (ή κάθεσαι) όλα γυρίζουν γύρω σου για λίγα δευτερόλεπτα. Όχι, δεν έχεις αίσθημα ναυτίας, απλά γυρίζουν. Και μετά ΟΚ.

Φαντάσου ότι το Σάββατο μεσημέρι έχεις περιδρομιάσει με τον αγαπημένο σου ένα αργεντίνικο φιλέτο για 2 σε ωραιότατο κρεατοφαγικό εστιατόριο που άνοιξε και στο κέντρο, ότι έχεις τιγκάρει (από λάθος) το φαγητό στο αλάτι, επιστρέφεις σπίτι σου, ξαπλώνεις αποκαμωμένη για να χωνέψεις και όλα γυρίζουν.

Φαντάσου ότι έχεις αποκλείσει (με αντικειμενικά πειστήρια) ότι δεν είσαι έγκυος.

Φαντάσου λοιπόν, ότι το Σάββατο βράδυ όλα γυρίζουν. Σταματάνε για λίγο και ξανά γυρίζουν. Στοιχηματίζεις ότι πολλοί θα πλήρωναν για τέτοια εμπειρία αλλά εσύ δεν δίνεις δεκάρα διότι έχεις κατατρομάξει. Εγκυμοσύνη δεν είναι, χαμηλή πίεση δεν είναι, τι να είναι?

Μην να΄ναι πως βρίσκεσαι σε ένα ψυχολογικό αλαλούμ εφόσον ο αγαπημένος σου Δευτέρα πρωί την κάνει για να υπηρετήσει την πατρίδα? Μην να είναι ότι αισθάνεσαι ταλαιπωρημένη και νυσταγμένη?

Εν πάσει περιπτώσει αποφασίζεις να την πέσεις και θα δεις την επομένη.

Μα και την επομένη, ξυπνάς στην ίδια κατάσταση. Κυριακή πρωί. Φτάνει. Αυτό πάει πολύ. Παίρνεις τηλέφωνο τη μαμά σου, αυτή φιλους γιατρούς, εσύ τους φίλους τους γιατρούς. Παράλληλα μεταβιβάζεις προφορικά την όποια περιουσία σου. Αυτό που εσύ θεωρείς περιουσία σου. Να είσαι καλυμένη τέλος πάντων. Πετυχαίνεις -BINGO!- να επισκεφθείς φίλο γιατρό, εξαιρετικό στις διαγνώσεις, παθολόγο και αθλίατρο (της εθνικής ενόργανης παλαιότερα τουλάχιστον) τη Δευτέρα; το μεσημέρι, ο οποίος τηλεφωνικά έχει πει ότι μάλλον είναι ο αυχένας και ίσως λόγω υπολογιστή. Ο αυχένας? Λόγω υπολογιστή? Εγώ τα βλέπω όλα να κουνιούνται. Μήπως μου ανεβαίνει ξανά η μυωπία μετά την περσινή εγχείρηση laser? Μηπως έχω κάτι νευρολογικής φύσεως? Μια γνωστή έτσι διέγνωσε σκλήρυνση κατά πλάκας (φτου στον κόρφο- και άλλες μαγγανείες). Μήπως έχω όγκο στον εγκέφαλο και αυτό είναι το πρώτο αθώο σημάδι? Επίσης από συγγενή. Όπως είναι κατανοητό, έχω θορυβηθεί δεόντως.

Δευτέρα πρωί. Πριν τη δουλειά, μαζί με τον μελλοντικό φαντάρο, τσακίζουμε ότι απέμεινε από ένα pyrex γεμάτο μακαρόνια με κρέμα γάλακτος και bacon της προηγουμένης. Xαιρετάω τον φαντάρο, παίρνω και ένα fredo καθοδόν για τη δουλειά και παρόλα αυτά όλα γυρίζουν. Φοβάμαι κιόλας οπότε ίσως το μεγενθύνω. Καλού κακού πάω να μου πάρουν την πίεση στο απέναντι φαρμακείο να πάω ετοιμοπόλεμη στον γιατρό το μεσημέρι. Η φαρμακοποιός μόνο που δεν πέφτει κάτω. Η μεγάλη τόσο, η μικρή τόσο. Δηλαδή? Ρωτάω η αμαθής. Η μικρή είναι πολύ υψηλή? Είστε καλά? Μάλλον όχι.

Δυο ώρες μετά στο γραφείο του γιατρού με ακτινογραφίες αυχένα παραμάσχαλα. Εξιστορώ το δράμα μου. Από το αργεντίνικο και την κρέμα γάλακτος, ως την εγκυμοσύνη την υψηλή πίεση, και φυσικά, τι άλλο? Τις ζαλάδες. Σημειώνω ότι μπήκα στο google και ξέρω ότι μπορεί να έχω από ίωση έως όγκο. Η μάνα μου πότε γελάει (από μέσα τις φρικάρει υποθέτω) και πότε το παίζει άνετη. Λοιπόν? Τι έχω?

Μια προσεκτική ματιά στις ακτινογραφίες, λίγες εξετάσεις (κάνε εκείνο, κάνε το άλλο) και ένα τέταρτο αφήγηση ιστορικού μετά, η διάγνωση είναι απλή. Οι δυο τελευταίοι σπόνδυλοι στο λαιμό μου ενώ θα έπρεπε να έχουν μια φυσιολογική λόρδωση, guess what: είναι στη ευθεία. Όχι δεν θυμάμαι κάποιο ατύχημα απαντώ στην ερώτηση του γιατρού. Τους έχω ταλαιπωρήσει τόσο άλλωστε. Λοιπόν, αυτή τους η θέση, που πρέπει να σου είχαν ξαναβγάλει πρόβλημα στο παρελθόν, ίσως όχι τόσο έντονο που να σε προβληματίσει, έχουν δημιουργήσει εκεί οίδημα. Αυτό έχει επιβαρύνει και το πίσω μέρος του κεφαλιού σου (για αυτό και το αισθάνομαι εκεί βαρύ σαν να έχω πιεί? ή σαν να είμαι στα πρόθυρα του να αρρωστήσω?) και εκφράζεται μέσω του συμπαθητικού συστήματος και έτσι προκύπτει και ο ίλιγγος. Μα όλα αυτά λόγω αυχένα? Μάλιστα. Λόγω αυχένα.

Και η πίεση? Άμα τρως κρέμες γάλακτος μπέικον και καπνίζεις πρωί πρωί τι θες να δείξει το πιεσόμετρο?

Cool. Και η θεραπεία? Καταρχήν ο σκελετός δεν επανέρχεται αλλά μην ανησυχείς. Δεν έχεις κανένα πρόβλημα. Θα σε "ζυγοσταθμίσω" για λίγες μέρες, θα κάνεις και μια σειρά ασκήσεων για λίγο καιρό και over. Ντόκτορ μου, (η φιλική σχέση γαρ) κοιτάξτε παρακαλώ μην "κρεμάσω". Νέα κοπέλα γαρ. Απάντησις: και τότε που έπαθες διάστρεμμα και κυνηγώντως την τέλεια γωνία φωτογράφισης κάτι κτιρίων τα ίδια μου έλεγες. Δεν σου είχα πει ότι θα ξαναφορέσεις τακούνια? Ναι. Φόρεσες? Ναι. Και stilettos! Ακριβώς.

Από αύριο λοιπόν και για 10 εργάσιμες μέρες 3 ώρες την ημέρα θα θεραπεύομαι. Ήταν που θα χαιρετούσα τον φαντάρο και θα είχα ελεύθερο χρόνο για μαθήματα, χορούς, blog κλπ.