books #1: η εικόνα της πόλης
- Τα περί augmented space τα έχω ξαναπεί στο παρελθόν. Όχι? Καλά, augmented space είναι ο χώρος που συνδυάζει κανονικό χώρο και εικονικό. Τα είχα ψωμοτύρι αυτά λίγα χρόνια πριν ως υποψήφια μεταπτυχιακού με τον ψαρωτικό τίτλο virtual environments, adaptive architecture + computation, αλλά λίγες προτάσεις σε διαγωνισμούς μετά και ένεκα της έλλειψης παιδείας μου σε επί το έργον αρχιτεκτονική, το θέμα μπήκε για λίγο σε ψύξη.
- Είναι γνωστή η εμμονή της αρχιτεκτονικής με το δημόσιο χώρο. Κάτι το ότι λειτουργεί ως μέσο για πάσης λογής μεταφορά μηνυμάτων (πολιτικά/οικονομικά/θρησκευτικά/u name it) κάτι ότι μπορεί να επηρεάσει μακροπρόθεσμα προς διάφορες κατευθύνσεις - πλατείασα και είναι άλλο το θέμα μου.
Δυο βιβλία λοιπόν, με θέμα τοίχους σε αστικό τοπίο.
case #1: Το πρώτο, ελληνικό, με θέμα χρήση που ανάγεται στην εποχή των σπηλαίων και παραδοσιακά media:
"...στο δρόμο", συγγραφέας Κυριάκος Ιωσηφίδης, εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Περί graffiti λοιπόν. Εξαιρετικό βιβλίο. Τελευταία έχουν βγει 2-3 εκδόσεις πάνω στο graffiti στον ελληνικό χώρο. Η συγκεκριμμένη μου φαίνεται η πιο σοβαρή για μια ολοκληρωμένη άποψη. Είναι κάτι σαν ευρετήριο: έχει graffiti από διάφορες πόλεις (αν έχω καταλάβει καλά), ταξινομημένα ανά καλλιτέχνη, στη δουλειά των οποίων αφιερώνει 4-6 σελίδες έκαστος. Στο τέλος φιλοξενεί και μερικά graffiti που έχουν γίνει στις ελληνικές πόλεις από αλλοδαπούς. Στον καθένα από όλους αυτούς ο συγγραφέας κάνει και μερικές ερωτήσεις και είναι ενδιαφέρον να διαβάζεις τις απαντήσεις τους. Από απλές, ανώριμες και ουγκ, μέχρι ποζάτες και δήθεν. Οι περισσότεροι απάντησαν, γιατί παίζουν και μερικοί που δεν. Τα κείμενα του τεχνοκριτικού Μάνου Στεφανίδη και του Θανάση Μουτσόπουλου στο τέλος είναι επίσης πολύ διαφωτιστικά. Εκείνο που ζηλεύω όμως είναι το κείμενο του κ.Στεφανίδη με τίτλο "Το Σύστημα; Ποιός το γαμεί το Σύστημα;". Ναι. Το ζηλεύω ευθαρσώς γιατί λέει όσα θα έλεγα και εγώ, τα λέει πριν από εμένα και πιθανώς πολύ καλύτερα. Επειδή δεν τον βρίσκω online το σκανάρω σε ευθεία αναλογία με τον θαυμασμό μου και ελπίζω να μην έχει αντίρρηση ειδάλλως θα το κατεβάσω πάραυτα. Είναι η απάντηση στη συνάδελφο που με ρώτησε ποιο σύγχρονο ζωγράφο θαυμάζω και της είπα 2-3 άγνωστους και τους graffitάδες. Click to enlarge λοιπόν.
ps: Ποιός θα το φανταζόταν πως ο άνθρωπος που έχω ακουστά ως τεχνοκριτικό σκέφτεται έτσι? Τι να πω? Εύγε! Δεν του φαινόταν με τη δουλειά που κάνει.
case #1: Το δεύτερο βιβλίο τώρα, αγγλόφωνο, με θέμα τη δουλειά ενός γραφείου ονόματι ag4, που ασχολείται με media facades. Mερικές από αυτές δε είναι interactive. Kαι εδώ κολλάει η εισαγωγή με τα περί augmented scape και τα ρέστα.
"Ag4 - Media Facades", εκδόσεις Daab Architecture & Design
Ωραίες δουλειές. Μερικές ευτυχώς είναι κάτι παραπάνω από "μεγάλες οθόνες με ledάκια", έχουν iteractivity και δείχνουν να μπλέκονται ωραιότατα με τους αστικούς χώρους στους οποίους είναι εγκατεσημένες. Δυο τρια μη υλοποιημένα projects προς το τέλος προσφέρουν στο διψασμένο αναγνώστη την απαραίτητη ευκαιρία πνευματικής ενατένισης.
Ιδού και ολίγον ag4-media facades από το youTube για το εφέ
Και μερικά άλλα ακόμη πιο ενδιαφεροντα κατά τη γνώμη μου. Δεν είναι όλα εξίσου περίπλοκα τεχνικά (θα μπορούσαν να γίνουν π.χ. με το θαυματουργό και πανεύκολο isadora, με το free demo) μα ως γνωστόν η ουσία κρύβεται πάντα στην ιδέα, όχι στη δυσκολία υλοποίησής της.
Labels: architecture, books
posted by evee @ 4:59 PM
6 comments
6 Comments:
Δυσκολεύομαι να καταλάβω το "augmented". Μου ακούγεται λίγο σαν "hyper" ή "super" και τελικά καταλήγω να σκέφτομαι απορρυπαντικά και γιαούρτια.
Προσωπικά, την επίδραση των νέων τεχνολογιών στον χώρο την καταλαβαίνω πιο πολύ σαν "reduced space". Σε απλά ελληνικά, δηλαδή, σαν εξοικονόμηση τετραγωνικών χτισμένου χώρου συν κάποιες αλλαγές στο κτιριολογικό, που χρειάζονται σκέψη κατά περίπτωση. Η αρχιτεκτονική μικραίνει σε μέγεθος και αυξάνει σε πολυπλοκότητα. Και όταν λέω "πολύπλοκο", μην σκεφτείς κτίρια που μοιάζουν να είναι δεμένα κόμπος. Απεναντίας, πολλά, μικρά, απλά και ευέλικτα πράγματα που δουλεύουν σαν σύστημα.
Οτιδήποτε άλλο, βλέπω να φλερτάρει επικίνδυνα με το κιτς.
AR: augmented reality ακούω αλλά augmented reality δεν βλέπω. Περισσότερο είναι human computer interaction τα projects στο post παρά augmented reality, μιας και δεν υπάρχει immersion, μίξη πραγματικού και "υπολογισμένου" χωρίς να μπορείς (θεωρητικά) να ξεχωρίσεις τη διαφορά.
Το σχόλιο του Martinos, όπως πάντα είναι καίριο, για τα ¨πολλά μικρά απλα και ευέλικτα πράγματα που δουλεύου σαν σύστημα." Μόνο που το αν είναι Και αυτή η δυνατότητα κάτι το πραγματικό, υλοποιήσιμο κτλ θα το δείξει το μέλλον. Σκεφτόμαστε για αυτό αλλά δεν έχουμε καν τα υλικά αυτή τη στιγμή για να τα πραγματοποιήσουμε σε --μεγάλη-- και ευρεία κλίμακα.
Όσο για τις οθόνες σε δημόσιο χώρο για μένα το κλασσικό έργο τέτοιου τύπου (και με interaction με κινητό τηλέφωνο και mail, ) είναι τα blinkenlights στο Βερολίνο το 2001 -2002. Το geek μέσα μου αναζωογονήθηκε με το να παίζω pong στην πρόσοψη ενός οκταόροφου στο κέντρο του Βερολίνου. Απλό, κλασσικό, σαφές. Α, και η υλοποίηση ήταν εξαιρετικά κομψή και απλή :)
ξέχασα το link: http://www.blinkenlights.de/
δεν είναι γενικώς, μπορεί να γίνει κίτς σίγουρα πάντως
take a look και στα του καταστήαμτος της PRADA στο Manhattan των OMA για κάτι παλιότερο πάντως
ο όρος augmented είναι πιο κοντά στον απορρυπαντικό όρο "ενισχυμένο". Ή "πως θα μπορούσαμε να παντρέψουμε την real time επικοινωνία σε εικονικό χώρο με την αντίστοιχη σε κανονικό". Interactivity και real time είναι οι λέξεις κλειδιά. Τα καταστήματα, λόγω budget και ανάγκης φιγούρας είναι τα πρώτα που δοκιμάζουν ψιλοaugmented προτάσεις, αλλά ακριβώς λόγω αυτού, μην περιμένεις κάτι υπερ-αρχιτεκτονικό.
Πάντως και στην Ελλαδα έχουν γίνει προτάσεις σε διαγωνισμούς προς αυτή την κατεύθυνση. Χαλαρά, τονίζω, καθότι όλοι έχουν επίγνωση λίγο πολύ των αντιστάσεων. Εκτός λοιπόν από τη δικιά μας light εκδοχή του φαινομένου για τον διαγωνισμό των γραφείων του πασόκ αν θυμάσαι, έχει γίνει και πρόταση από γνωστό μας για μηχανές με κέρματα στους δρόμους, που βγάζεις φωτο τη φάτσα σου, πληκτρολογείς και ένα μήνυμα και μετά projectors στο προβάλουν σε μεσοτοιχίες του κέντρου της πόλης. Δες το σαν το "σε είδα" της athens voice. Δεν θα γίνουμε και Tokyo αλλά λέμε...
mave έγραφα το προηγούμενο σχόλιο όσο έγραφες και εσύ :)
πράγματι, η λέξη augmented reality στην hardcore εκδοχή της περιλαμβάνει goggles που βλέποντας εσύ την εικόνα της πόλης, προβάλουν πάνω στην επιφάνεις του τζαμιού data κλπκλπ. Ή κάτι αντίστοιχο. Το superimposition των δυο αυτών εικόνων είναι augmented reality. Κράτα όμως ένα μικρό αστερίσκο στη διαφορά με το augmented space μήπως σε καλύψω στη συνέχεια, που νομίζω πως είμαστε κοντύτερα.
Η αμέσως λιγότερο hardcore-geek εκδοχή λοιπόν, περιλαμβάνει κάθε τι με interactivity σε public space, που επικοινωνεί με ένα τουλάχιστον virtual space. Kυρίως μιλάμε για website δηλαδή. Και οι δυο στέλνουν στοιχεία στον άλλο etc etc.
Τρίτη, και πιο mainstream εκδοχή, είναι οτιδήποτε ρίχνει λίγο πιξελάτο αλλατοπίπερο + interactivity στον κανονικό χώρο. Ας μην ξεχνάμε τον απορρυπαντικό όρο-κλειδί της μετάφρασης του augmented: "ενισχυμένος".
Μια και μοναδική ερμηνεία του όρου δεν υπάρχει καθόσον είναι σχετικά καινούργιος. Το ένα τρίτο της διπλωματικής του master μου αναλώθηκε στην αναζήτηση των ορισμών σε papers και συζητήσεις με καθηγητές και ερευνητές. Καταλήξαμε σε αυτό το συμπέρασμα, απόσταγμα εξαιρετικά σημαντικό ώστε να συνεχίσω την ουσιαστική δουλειά και το project μου. Η αλήθεια είναι ότι ίσως να έπρεπε να είμαι πιο αναλυτική στον ορισμό στην αρχή. Μπλέξαμε σε κύκλους.
"Το Σύστημα; Ποιός το γαμεί το Σύστημα;"
πολύ ενδιαφέρουσα επισήμανση
δεν βλέπω να σχολιάζεται (πλάκα κάνω)
"περαστικός gt"
Post a Comment
<< Home