satc 803 (part #1): η κασέττα

Στον ίδιο γάμο .

Fast forward στα παρασκήνια: Κάθομαι στο τραπέζι φλυαρώντας με παλιά παρέα. Ο άντρας που παντρεύτηκε ήταν βασικό μέλος όλων αυτών των υπέροχων εφηβικών διακοπών στο χωριό για τις οποίες δεν ξέρω αν έχω γράψει κατά καιρούς. Ήμουν ο παιδικός και εφηβικός του έρωτας (εγώ πάλι ήμουν αλλού) και ενώ κολακευόμουν από τις κινήσεις του, απολάμβανα η σκληρή να τον φτύνω κατά συρροή. Πέντε ή έξι χρόνια. To ντράβαλο υπήρξε αφορμή και για μια άτυπη κόντρα οικογενειών τύπου «Ρωμαίος και Ιουλιέττα» (χαρά εκεί ο ρομαντικός μου εαυτός), μπαλκόνια, λουλούδια, κυνηγητά και άλλα γκραντιόζικα, μα η μοίρα του φίλου μου ήτο ατυχής: τα είχα στυλώσει. Και έτσι, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες και την αδρεναλίνη, εγώ βράχος: δεν σε θέλω, δεν σε θέλω. Κάμποσα χρόνια μεγαλύτερος άλλωστε και η ψυχή της παρέας «μέτραγε» στο μικρόκοσμό μας, μα εμένα δεν μου έκανε κλικ. Όλο κάτι τέτοιοι μου την έπεφταν εκείνη την εποχή, τι να πω? Not my style. Και όσο εγώ βράχος, τόσο αυτός επέμενε. Και πάμε πάλι από την αρχή. Εφηβεία λέμε. Τέσπα, χρόνια μετά, είχε μια σχέση με την αδερφή μου. Περσινά ξινά σταφύλια και αυτό. Εκείνο το βράδυ παντρεύτηκε μια σπάνια κοπέλα, ξύπνια και όμορφη, που τον αγαπάει πολύ, έχουν ένα εξαιρετικό κοριτσάκι και περνούν πολύ καλά μαζί. Ήμουν τόσο χαρούμενη το Σάββατο το βράδυ. Η ζωντανή παρέα, το catch up, η ωραία βραδιά, ρούχα όμορφα, κόσμος χαλαρός, μουσική, χορός. Ως εδώ θα έλεγε κανείς ότι ο τίτλος δεν κολλάει με το post. Φευ. Υπομονή αναγνώστη. Που να φανταστώ τι με περίμενε όταν ένας φίλος του γαμπρού ήρθε από το τραπέζι μας να χαιρετήσει κάποιον.

Θ, να σου συστήσω την Εύη, την αρχιτεκτόνισσα της παρέας μας. Ήθελα να’ξερα τι πιάνει τον Κ και αραδιάζει ένα σύντομο CV του καθενός όταν γνωρίζει κόσμο. Anyway, χαιρετάω. Μισό λεπτό μετά, και ενώ ο γκόμενος μιλάει με τον φίλο αλλά κοιτάει εμένα, ο Κ έχει αλλάξει θέση για να αφήσει τον Θ. να κάτσει δίπλα μου. Παρακολουθώ το σκηνικό με την άκρη του ματιού. Πλησιάζει πολύ πιο πολύ από όσο χρειάζεται για να ακουστεί, χαμογελάει πονηρά, σηκώνει το μανίκι με τρόπο ίσα ίσα για να φανεί το ωραίο ρολόι και χτυπάει: «Ώστε αρχιτεκτόνισσα ε?»

Πρωτότυπο. Ας μη αρχίσει αυτές τις ηλιθιότητες, βαριέμαι για πίτες απόψε. Θέλω να χορέψω, να μιλήσω με φίλους και γνωστούς. Τουλάχιστον δείχνει αρκετά βαρετός και θα λήξει γρήγορα. Γνέφω καταφατικά και στρέφω τη συζήτηση στη δικιά του δουλειά. Η κουβέντα κρατάει λίγο. Αποφαίνεται: Είσαι έξυπνη, που σε έκρυβε εσένα ο Β?/ Υποστηρίζεις ότι θα έπρεπε να με δείχνει?/ Ναι! Από που τον ξέρεις?/ Ήμουν το ζευγάρι του στο χορευτικό του χωριού./ Εγώ είμαι το ζευγάρι του στο ψαροντούφεκο.

Γέλια. Με καρφώνει για λίγο, χαμογελώντας ξανά. Λίγο ναρκισσιστικά. Ρωτάω για τα του ψαροντούφεκου, αληθεύει ότι τα ψάρια έχουν λιγοστέψει? Μπλα μπλα, εγώ όταν έκανα καταδύσεις μπλαμπλα... Όλα καλά ως εκεί. Μέχρι που αποφασίζει να συνεχίσει με τα του πεσίματος: Και όμορφη και ξύπνια και να καταπιάνεσαι με τόσα πράγματα? Τι γυναίκα είσαι εσύ? Δεν έχω ξανασυναντήσει άλλη σαν εσένα./ Και δεν πρόκειται. Ο καθένας είναι μοναδικός άλλωστε. -Κοντεύω να ξεράσω με τις ατάκες του. Κάτι πιο πρωτότυπο. Παίρνω την κατάσταση στα χέρια μου. Τέτοια μου θες? Ωραία λοιπόν, ας το διασκεδάσουμε αλλά καλό είναι να παρατήσει την κασέτα. Πάμε.

Κοίτα Θ, βλέπεις μια ωραία γκόμενα απέναντι, έρχεσαι, της πιάνεις την κουβέντα, βλέπεις ότι στρέφει την κουβέντα στις δουλειές, είναι τυχαίο? Σάββατο βράδυ σε ένα γάμο, δεν υποψιάζεσαι τίποτα?/ Έχεις άλλον? / Φυσικά και έχω. Σύμφωνα με τα ωραία σου λόγια και merci, τι περίμενες?/ Παύση. Ωραία, για να δούμε πως θα αντιδράσει. Ανασυγκρότηση δυνάμεων για τον Θ που καταλήγει σε χαμόγελο αυτάρεσκο./Ναι, έχεις δίκιο. Eγώ πάλι είμαι μεγάλος. Καμμία δεν με κοιτάζει./ Πόσο είσαι?/33/ Κοίτα Θ, κόψε την κλάψα, δεν είμαι η ψυχολόγος σου. 33 λες, 33 ΟΚ. Πήγαινε στις τουαλέττες και δες τον εαυτό σου. Είσαι νέος, ωραίος, δείχνεις να έχεις λεφτά και να παίζει το μάτι σου. Και το γκρίζο μαλλί μια χαρά. Γοητεία, δεν έχεις ακούσει? Μη μου πεις ότι δεν σου κάθεται καμμία με όλο αυτό το πακέτο γιατί δεν με πείθεις. Να κάνω ένα gallup στις παρευρισκόμενες να δούμε?/ Φουσκώνει ωσάν διάνος. Classic. Πρώτη φορά μου κάνει έτσι με τη μια κομπλιμέντο γυναίκα./ Βγάλε την κασέτα με τις κλάψες και άμα θες καμμιά ρίξε μια ματιά γύρω σου. Get a grip on yourself. Τόσες ωραίες κοπέλες, όλο και κάποια θα ψηθεί. / Αυτά παθαίνει κανείς όταν μιλάει με έξυπνο άνθρωπο. (Χαμόγελο ξανά. Και ανάσα. Πάρτο αλλιώς.) Η αλήθεια είναι ότι έχω πάει με πολλές, πάρα πολλές γυναίκες, μικρές και μεγάλες. Αλλού είναι το πρόβλημα./ Αllou fan park. Θα τα λύσεις. Το μάτι σου παίζει μια χαρά./ Ξαναγέρνει προς το μέρος μου, με κοιτάζει στα μάτια και περιγράφει με τα χέρια. Χαμηλώνει τη φωνή./ Το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρω ποιες θέλω. Έχω ένα ακριβό cabrio αυτοκίνητο, ωραία ρούχα, λεφτά και ξέρω τα μαγαζιά που θέλει η καθεμιά. Όμως αυτές οι μικρές μόλις βάλεις τα δάχτυλά σου ανάμεσα από τα μπούτια τους και τις αγγίξεις απαλά, τρέχει ποτάμι. Αλλά λίγο καιρό μετά θέλουν σχέσεις και τέτοια. Ενώ οι μεγάλες, οι παντρεμένες, παρότι δεν μου ψήνουν το ψάρι στα χείλη, γλιστράς το χέρι σου κάτω από τη φούστα τους, παραμερίζεις απαλά το εσώρουχο και πρέπει να χαιδεύεις ώρα για να πάρουν μπροστά. / Ομολογώ έμεινα κάγκελο. Μου ήρθε να πάρω το πιάτο από μπροστά μου να του το φέρω κολάρο. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι είχε αλλάξει κασέτα.

Ανασυγκροτούμαι και εγώ. (2 B continued)