φίλες_case #2

Tην Ι. την γνώρισα πέρυσι στο Λονδίνο. Από το Πακιστάν. Αρχιτέκτονας επίσης. Από οικογένεια ακαδημαϊκών στη Λαχώρη. Είχε αρραβωνιαστεί πριν φύγει έναν από τη σχολή της γιατί οι γονείς της(παρότι δεν είναι πολύ συντηρητικοί, για λόγους κοινωνικούς όμως επιμένανε γιατί) φοβόντουσαν ότι αν γυρίσει πίσω(και από το εξωτερικό όπου ζούσε μόνη) σε ηλικία άνω των 25, θα μείνει στο ράφι. Μεν η Ι δεν είναι η κλασσική πακιστανή. Όταν περπατάγαμε προς τη σχολή μου έλεγε πόσο χαίρεται που περπατάει έτσι μόνη στο δρόμο χωρίς αδέρφια ή γονείς, αφού εκεί ούτε σινεμά δεν επιτρεπότανε να πάει και όλο σε κάτι σπίτια ξαδερφιών την έβγαζε. Στην καλύτερη έκανε κυριακάτικη βόλτα με το αυτοκίνητο, χωρίς φυσικά να βγει από αυτό. Μαντίλα και μπούρκες δεν φοράει. Έκανε μπαμ ότι δεν της πάνε αυτά.
Μέσα σε ένα χρόνο όχι μόνο αποφάσισε πως θα μείνει Ευρώπη, αλλά χώρισε τον αρραβωνιάρη, άρχισε PhD, βρήκε έναν θεό γερμανό δικηγόρο που της έπαιζε σαξόφωνο και το άκουγε όλη η εστία και προφανώς ανέχεται την άρνηση σαρκικής επαφής μαζί της(έχει κάποια κατάλοιπα, είπαμε), θα πάει μαζί του στη Γερμανία αν καταφέρει να μεταφέρει εκεί το PhD και ότι ήθελε προκύψει!!!! Η Ι λοιπόν γύρισε στο Λονδίνο από διακοπές στο Πακιστάν πριν λίγες μέρες. Της είχα μιλήσει στο messenger πριν λίγο καιρό και είχαμε πει να συναντηθούμε στο Λονδίνο αφού θα ήμουν και εγώ επάνω. Με την Ι πάντα είχαμε μια περίεργη μεταφυσική επαφή(υπάρχει τέτοιος όρος?). Καταλαβαίναμε η μια την άλλη χωρίς να μιλάμε. Μα όταν λέω καταλαβαίναμε εννοώ «το τι ΑΚΡΙΒΩΣ σκεφτόταν η άλλη» χωρίς να γνωριζόμαστε πάνω από ένα μήνα!!!!! Διαίσθηση και τηλέφωνα ήταν μέσα στο πρόγραμμα… περίεργο πράγμα για τη δυτική μου παιδεία. Εμένα μου άρεσαν στις φωτογραφίες που μου έδειχνε, τα ρούχα της τα παραδοσιακά και της εκμυστηρεύτηκα πως έχω ένα σάρι και εγώ… στυλ μακρύ πουκάμισο και ίσο παντελόνι όμως. Μεταξωτό κλπκλπ. Μου είπε, πως αυτοί χρησιμοποιούνε αυτό το ένα ύφασμα που το τυλίγεις γύρω από το σώμα, όχι το άλλο που έχω εγώ.
Τη συναντώ στο Λονδίνο. Κρατάει μια σακούλα. Μου τη δίνει. Είναι ένα μεταξωτό ύφασμα, πορτοκαλί και φούξια, με σχέδια. «Θα σου πάει με τα χρώματά σου», λέει. Είναι από δύο νέες designer, τις Madiha και Saania, για το κατάστημά τους στον Καναδά! Προσπαθώ να το ανοίξω. Γελάει. Όχι εδώ, είναι μακρύ. Πάμε για μπύρα. Στην pub κάνουμε ethnic επίδειξη μόδας(!!). Πρέπει να είναι τουλάχιστον 6 ή 7 μέτρα μακρύ. Η μαμά της μου έχει δώσει μια σατέν κορδέλα να ράψω κάτω για να βαραίνει. Να βάλεις και χάντρες, λέει. Βαραίνει ωραία και είναι ωραία η κίνησή τους. Σηκώνομαι όρθια και μου δείχνει τους 2 βασικούς τρόπους που φοριέται. Μου λέει πώς να περπατάω για να κουνιέται τόσο όσο πρέπει και να κάνει τον κατάλληλο ήχο(!). Το τυλίγω γύρω μου να βεβαιωθώ πως το εμπέδωσα. Το κομμάτι που κρέμεται μπροστά στο στήθος λέγεται paloo. Ωραία, να το ξέρω. Νιώθω πολύ άνετα. Για το καλοκαίρι θα είναι υπέροχο! Κάτι άγγλοι κοιτάνε. Στεναχωριέμαι που μάλλον δεν θα την ξαναδώ. Θα έρθει το καλοκαίρι με τον David Ελλάδα? Πάντως καλού-κακού, υπόσχομαι στον γάμο της(τον κόβω να έρχεται, ο David δηλώνει έτοιμος) να φορέσω το σάρι, να κάνω χέννα στα χέρια, κόκκινη βούλα στο μέτωπο και όλα τα σχετικά