45310 - final part (η ουσία και ο Ξενάκης που ξέχασα)

Το ζητούμενο
H πρότασή μας για τη διαμόρφωση των γραφείων του ΠΑΣΟΚ ανά την επικράτεια(βλέπε τοπικές οργανώσεις). Λένε ότι οι χώροι ποικίλουν, αλλά ως υπόθεση εργασίας να πάρουμε ένα χώρο με όψη 8m, βάθος 15 και ύψος 3,5. Διαλέγουμε να εργαστούμε με το χειρότερο δυνατό(αλλά τόσο συνηθισμένο στις ελληνικές πόλεις) σενάριο: η όψη θα είναι τα 8m... όχι τα 15 και δεν έχουμε «μαγαζί γωνία». Πρέπει να είναι φτηνό, να έχει ταυτότητα (βλέπε κάτι σαν brand design σε τράπεζες ή αλυσίδες επιχειρήσεων π.χ. Goody’s). Θέλουν να απεικονίσουμε σε χώρο τις ιδέες: άνοιγμα στην κοινωνία, διάλογος, συμμετοχή/εθελοντισμός, πολυσυλλεκτικότητα, οικολογική ευαισθησία… και να έχουμε και νέα μέσα.

Πρόταση:
ΟΚ. Τι φτιάχνουμε?


 

Γενικά: Όψη όλο τζάμι, δάπεδο πλάκες πεζοδρομίου, πράσινο χρώμα αποφεύγεται δια ροπάλου, άρα ο ένας μακρύς τοίχος επικάλυψη με μεταλλικά φύλλα (για αφίσες π.χ.) ο άλλος και ο τοίχος στο βάθος με κοντραπλακέ. Στο δεύτερο μακρύ τοίχο στοιβάζονται και οι πολλές καρέκλες που απαιτούνται. Ανοίγεις όσες σου χρειάζονται. Κέρδος χώρου. Είναι πολύχρωμες (πολυσυλλεκτικότητα? Διαφορετικότητα ανθρώπων?). Ο υπόλοιπος χώρος γενικά ανοιχτός. Τρεις μεταλλικές κολόνες(σε διαφορετικά χρώματα) είναι οι άξονες γύρω από τους οποίους περιστρέφονται μια οθόνη προβολών, μια βιβλιοθήκη για αποθήκευση χαρτιών, αφισών κλπ και ένα μεγάλο τραπέζι (για συζήτηση, υπολογιστές, πληροφορίες). Τα έπιπλα περιστρέφονται από τους χρήστες ανάλογα με το αν μέσα γίνεται κάποια συνεδρίαση, προβολή, αν είναι βραδιά εκλογών, πάρτυ κλπκλπ. Τα βάζουν όπως κρίνουν κάθε φορά. Όπως και τις καρέκλες.


 

Λίγα λόγια ακόμη:

Περί ανοίγματος στην κοινωνία:
Δεν θέλουμε να υπάρχει όριο του μέσα και του έξω. Ιδιωτικός και δημόσιος χώρος να γίνονται ένα. Πώς? Το «δάπεδο» του πεζοδρομίου(κοινώς… οι τσιμεντόπλακες) περνάνε και μέσα και γίνονται το πάτωμα των γραφείων. Η όψη είναι εντελώς διάφανη, όλο γυαλί. Για να βλέπεις τα πάντα μέσα (και έξω). Η όψη, αποτελείται στην ουσία από δυο τεράστιες γυάλινες επιφάνειες – πόρτες(μήκους 3 και 5 μέτρων και ύψους τριών) που περιστρέφονται γύρω από έκκεντρα τοποθετημένους κάθετους άξονες(όπως και τα έπιπλα). Ανάλογα με το τι συμβαίνει μέσα (βλ. προαναφερθέντα σενάρια) οι πόρτες μπορεί να είναι εντελώς κλειστές, εντελώς ανοιχτές ή σε ενδιάμεσες θέσεις, η μια ή και οι δυο. Λειτουργούν ως φίλτρα δηλαδή. Άνοιγμα στην κοινωνία γίνεται όμως και με τον διάλογο. Μάλιστα.


 

Περί διαλόγου:
-“αθώα” απορία: Ποιος με ακούει εμένα ως πολίτη? Μόνο κάθε 4 χρόνια μπορώ να εκφράζω τη γνώμη μου? Μόνο με φίλους και συγγενείς θα μιλάω για πολιτική? Η άποψή μου για τις @#!#@@@*& που γίνονται θα βγαίνουν μόνο από τα gallops? Και δεν γκρινιάζουν όλοι για την απάθεια των ψηφοφόρων? Και αν κάποιος μου δώσει ένα δημόσιο βήμα για να πω αυτά που σκέφτομαι ποιος εγγυάται πως θα γίνουν πράξη? Κανείς μάλλον. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί και άλλοι να έχουν την ίδια γνώμη με εμένα και αυτό κάτι να ταρακουνήσει. Ίδωμεν. Πείραμα κάνουμε.-
Οπότε. Έχουμε και λέμε. Δημοκρατία = ελεύθερος διάλογος. Θα κρέμονται μαρκαδόροι απέξω από τις δυο μεγάλες τζαμαρίες της εισόδου. Ο καθένας περνάει και γράφει την άποψή του για οιοδήποτε θέμα τον απασχολεί. Πάνω στο τζάμι. Γέρος, νέος, πλήρως ενημερωμένος ή όχι, έχει δικαίωμα στην έκφραση. Περνάς, διαβάζεις σχόλιο που έχεις άποψη? Αρπάζεις τον μαρκαδόρο και απαντάς. Ή συνεχίζεις τη συλλογιστική. Μέρα και νύχτα. Άνθρωποι από διαφορετικό background. Ζύμωση απόψεων. Ένας δημόσιος «μαυροπίνακας». Graffiti - συνθήματα σε τοίχους - φύση παιχνιδιάρικη και επαναστατική – συμμετοχή / καταπολέμηση απάθειας(?) -αυθορμητισμός – οικειοποίηση των γραφείων από τους περαστικούς - συνεχής εναλλαγή όψης… οι έννοιες που τριγυρνάνε στο μυαλό μας.


 

Σαν forum. Ωραία. Προτείνουμε και επέκταση του site του ΠΑΣΟΚ με ένα online forum ανταλλαγής απόψεων. Μια οθόνη στο βάθος της αίθουσας θα δείχνει τον διάλογο που λαμβάνει χώρα στο forum κάθε στιγμή. Η διαφορά: στο forum παίρνουν μέρος στην κουβέντα αυτοί που έχουν –έστω και στοιχειώδεις- γνώσεις ηλεκτρονικών υπολογιστών, internet κλπ και που έχουν πρόσβαση σε τέτοιο μηχάνημα. Δηλαδή όχι όλοι. Οι ηλικιωμένοι λόγου χάρη συνήθως δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Το τζάμι δίνει την ευκαιρία σε όλους να μιλήσουν. Virtual και physical χώρος «ενώνονται» σε ένα διευρυμένο (augmented) δημόσιο χώρο διαλόγου -ιδανικά πάιζει και feedback-. Επίσης, κλασσικά ο διάλογος γίνεται –και εδώ- γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι στο εσωτερικό ή σε μια ομιλία με τις γνωστές καρέκλες αραδιασμένες γύρω γύρω.


 


 

Κοστολόγηση: 32.420 ευρώ. Μου φαίνονται πολλά. Μεγαλύτεροι και ειδικοί λένε ότι είναι ψίχουλα. Έχουμε συμπεριλάβει και τα πάντα. Από ηλεκτρολόγους, μπογιατζήδες και ρολό όψης, μέχρι καλό projector, κρύσταλλα ασφαλείας και μηχανήματα κλιματισμού. Στην παρουσίαση ρωτάμε και τους άλλους. Οι περισσότεροι ξέχασαν τα εργατικά… ή τον κλιματισμό.. ή το κόστος των gadgets τύπου projector. Πάλι ψείρες ήμασταν.

Παρασκήνιο: Η Λ. τηλεφωνεί. Μπήκα στο blog! Ρε συ θυμάσαι τόσες λεπτομέρειες και δεν θυμάσαι πως βγάλαμε το 45310? Όχι. Μάλλον είχε καεί ο εγκέφαλος εκείνη την ώρα. :) Ε, ψάχναμε από ημερομηνίες γενεθλίων κλπκλπ και τελικά καταλήξαμε σε ένα όνομα, για να το θυμόμαστε! Σου έλεγα για μια εργασία που ήθελα να βρω μουσική του Ξενάκη, είπες ότι έχεις δυο-τρία cd και ότι πιο πολύ σ’αρέσουν οι «Πλειάδες» και είπαμε να πάρουμε το όνομα «Ξενάκης»… το Ξ είναι το 14ο γράμμα… ΑΑΑΑ.. θυμάμαι!!! Ε, το Ε είναι το 5ο, το Ν το 13ο κλπκλπ. Πετάξαμε έξω τις δεκάδες, πήραμε τα 5 πρώτα νούμερα και ιδού! 45310!!