αρραβωνιάστηκα

Ξαφνικά. Σήμερα. Έτσι φάνηκε δηλαδή, αφού δεν το πήραν χαμπάρι ποτέ οι άμεσα ενδιαφερόμενοι... δηλαδή εγώ & ο υποτιθέμενος αρραβωνιάρης(!)

Κυριακή πρωί περνάει να με πάρει ο καλός φίλος Γ. για να πάμε βόλτα στα Μέγαρα. Πάμε τη βόλτα μας, βλέπω τα Μέγαρα, συναντάμε και το μπαμπά του -τον οποίο ο Γ βοηθάει σε κάτι δουλειές- για κάτι απαραίτητες συνεννοήσεις. Πρέπει να πάνε να δούνε κάτι με το αυτοκίνητο, μαζί φυσικά και εγώ. Ξενάγηση πλήρης, παράπονο δεν έχω. Στην επιστροφή, αφού είμαι περίεργη για την πολεοδομική, ιστορική, οικονομική, κοινωνική κλπ εξέλιξη των Μεγάρων, στάση για καφέ, σε κεντρικό καφέ που έχουν σχεδιάσει οι δυο τους. Η ώρα είναι λίγο πριν το μεσημεριανό φαγητό της Κυριακής και το μαγαζί είναι ασφυκτικά γεμάτο από κόσμο. Νέοι, λιγότερο νέοι, μπακούρια, οικογένειες. Τα πιτσιρίκια ανοιγοκλείνουν πόρτες τσιρίζοντας, για να βγουν έξω να χοροπηδήξουν στην πλατεία που λόγω Αποκριάς έχει ένα εκκωφαντικό party. Με το που ανοίγουμε την πόρτα για να μπούμε μέσα ό λ α τα κεφάλια στρέφονται προς τα μας. Το μέρος είναι μικρό και όλοι ξέρουν όλους, αλλά ενώ η παρουσία του Γ. με εμένα δίπλα κανονικά θα προκαλούσε κανα-δυό απλά γελάκια, η παρουσία του πατέρα του στην παρέα... φέρνει τα πάνω κάτω. Άξαφνη παύση και ψουψουψου από παντού. Καφέδες, γέλια, κουβέντα για κανα-μισάωρο. Ο Γ. στρίβει και μου ψιθυρίζει... ρε συ δεν με έχουν ξανακαρφώσει έτσι ποτέ! Γελάω. Πάμε να πληρώσουμε. Η γκαρσόνα χαμογελάει., με κοιτάει και λέει: κερασμένα από το μαγαζί παιδιά! Μπαμπάς Γ. και Γ. έκπληκτοι. Δεν τους έχουν ξανακεράσει ποτέ εκεί αν κατάλαβα καλά. Μάλλον νόμισαν πως είσαι η κοπέλα του Γ. και με τη συμμετοχή μου στην παρέα, ανακοινώνω στην ουσία την επισημοποίηση της σχέσης, λέει ο μπαμπάς Γ. γελώντας. Θα δεις. Θα μας φτάσουν τα νέα το απόγευμα από διάφορες πηγές. Είναι μικρό το μέρος εδώ. Άντε, πάμε να φάμε? Πάμεεεε!!!, αποκρίνονται οι πεινασμένοι υποτιθέμενοι αρραβωνιάρηδες. Σηκωνόμαστε να φύγουμε. Μας χαιρετάει όλο το μαγαζί με πλατιά –και πονηρά- χαμόγελα. Το απόγευμα, ξάδερφος του Γ. μας ανακοινώνει τα χαρμόσυνα νέα που έχουν διαδοθεί –πριν από εμάς, για μας- στα Μέγαρα!!!

Χαχαχαχαχαχχαχαα! Φανταστικό! Σαν να ζω στα 60s!