κοριστίτσικη μέρα

Μια κοριστίτσικη μέρα. Κομμωτήριο, όλα μυρίζουν ωραία, ένα υπέροχο μασάζ στο κεφάλι (μα γιατί επιμένουν να θέλουν να σου πιάσουν την κουβέντα ακριβώς εκείνη την ώρα?), ξενέρωτη pop μουσική μπλέκεται ευχάριστα μέσα στο πρωτόγονο βουητό των (μ)πιστολακίων, καφέδες μοιράζονται αριστερά δεξιά, εκεί όλες μιλάνε πολύ απαλά, βελούδινα, με ρωτάνε συνεχώς και εγώ απαντάω μονολεκτικά(θέλω να το απολαύσω την ατμόσφαιρα χαλάρωση, do not disturb), έχουν το ίδιο ναρκωμένο χαμόγελο όλες, σε λίγο και με τούτα και με εκείνα θα το κολλήσω και εγώ, ένα lifestyle περιοδικό με ενημερώνει για το γάμο της Μαρί Κωνσταντακάτου με τον Μίνω Κυριακού, κόμμωση complete….με τόση αποχαύνωση βγαίνω με το ευτυχές χαμόγελο της προαναφερθείσας κομμώτριας. Και το καλύτερο: μ’αρέσει τρελά! Στάση για αγορά δώρου εορτάζουσας φίλης στο Χαλάνδρι. Κατάληξη: να αγοράσω κανά δυο μπιχλιμπίδια που πολύ μ’αρέσουν, μετά από έρευνα σε όλα τα ανοιχτά μπιχλιμπιδάδικα της περιοχής, διότι είμαι περίεργη και τα πιο πολλά κοσμήματα δεν μ’αρέσουν διότι ακτινοβολούνε γυναικουλίστικο attitude. Τεσπά not my style. Kαταλήγω να πάρω μια αλυσιδίτσα από την οποία κρέμονται δυο αηδίες, με στόχο να πετάξω τις αηδίες και να κρατήσω την αλυσίδα(θυμίζει αυτή της τάπας του μπάνιου btw). Επιστροφή σπίτι. Άνοιγμα συρταριών, κουτιών κλπ με στόχο να κρεμάσω στην ωραία αλυσίδα κάτι πιο «ο τύπος μου». Κατέληξα να λεηλατήσω το toolbox του πατέρα, να χρησιμοποιήσω μια χαλασμένη μίνι λάμπα ιωδίου –που μου άρεσε πάρα πολύ για να την πετάξω-, κάτι παλιά δαχτυλίδια και ένα κλειδί για να δημιουργήσω ένα απροσδιόριστο χαϊμαλί που τελικά λέω να αλαφρώσω γιατί νιώθω σαν την gay εκδοχή του Κύρου Γρανάζη.