Sunday, July 09, 2006

back

Εντάξει. Όλα ΟΚ αν εξαιρέσεις το λαιμό μου που είναι σαν να τον έχεις περάσει γυαλόχαρτο. Μου έκαναν ολική νάρκωση και έβαλαν ένα σωληνάκι στο λαιμό για την αναπνοή αν κατάλαβα καλά.

Πρέπει όπως συνερχόμουν να με ρωτάγαν και διάφορα πράγματα και να απάνταγα εγώ η ημιμαστουρωμένη διότι μετά οι γιατροί μου έκαναν πλάκα και πέταγαν ανομολόγητες ατάκες που δεν θυμόμουν να έχω αναφέρει στους ίδιους.

Το δωμάτιο ήταν more than OK. Κανονικά δικαιούμαι δωμάτιο 2 κλινών αλλά υπήρχε μονάχα ένα και όταν μπήκα μέσα είδα την συγκάτοικό μου να κοιμάται. Ήταν ζαρωμένη και κουλουριασμένη στο πάνω μισό του κρεβατιού. 96 χρονών είπε η κόρη της. Το δωμάτιο μύριζε γεροντίλα. Η γριά είχε χολή και δεν ξέραν να πρέπει να τη χειρουργήσουν μήπως τους μείνει. Νιώθω τύψεις που θα το πω αλλά δεν άντεξα να μείνω απέναντί της. Δεν έπαιζε άλλο δωμάτιο οπότε πήγα σε μονόκλινο και ήμουν βασιλιάς.

Την προηγούμενη μέρα, έτσι που καθόμουν και μάζευα τα πράγματά μου για την εισαγωγή, θυμήθηκα μια θεία μου που 85 χρονών, τάβλα σε νοσοκομείο μου είχε πιάσει το χέρι και μου είχε πει: "καλύτερα να σε ζηλεύουν παρά να σε λυπούνται. Πήγαινε φέρε το μανό, το κραγιόν και τη βούρτσα μου να συμμορφωθώ." Σιχαίνομαι και εγώ τη λύπηση. Σιχαίνομαι επίσης την αυτολύπηση, την ηττοπάθεια, την κλαψομουνίαση και τη μάνα-κουράγιο. Για αυτό και είχα εφοδιαστεί με 2/3 νυχτικά (που η μητέρα μου έλεγε ότι είναι αν και μη διάφανα, είναι πολύ sexy για νοσοκομείο) και ένα βαλιτσάκι μανό/κρέμες/λακ/καλλυντικά/κρέμες σώματος/αρώματα καθώς και ματαιόδοξες παντόφλες με strass για να στηλώνομαι ψυχολογικά όποτε μου΄ρθει. Το κόλπο έπιασε και ήμουν μια χαρά παρόλο το φάσκιωμα στο στήθος μου που με έκανε να μοιάζω με τη Μαντώ Μαυρογένους ζωσμένη φυσεκλίκια.

Εκείνα τα γαμημένα τα κρεβάτια στις κλινικές όμως δεν μ'αρέσουν. Νόμιζα πως θα είναι βολικά μα φαίνεται για να κάνει το στρώμα όλα αυτά τα ταρζανικά πάνω κάτω και πλαγίως κόλπα, χάνει σε άνεση. Πως να γιάνει κανείς όμως ο ασθενείς αγαπητοί doctorες αν δεν κοιμάται καλά? elementary... την μέρα του Σαββάτου, εγή η εξοδούχα την πέρασα σερνάμενη από καναπέ σε κρεβάτι και πίσω.

Σήμερα όμως.... σε φιλικό σπίτι για mundial (και ολίγη θεά Shakira νωρίτερα).

|

6 Comments:

At 7/10/2006, Blogger IRQueen said...

Μπράβο κορίτσι μου, ήρωα! Πέρασε και αυτή η φουρτούνα, πάμε για άλλα ταξίδια τώρα, πιο ευχάριστα... όσο για τις μαστουρωμένες ατάκες, μην μασάς, το αρχαιότερο κόλπο στον πλανήτη: σε όλους έτσι λένε για να τους ψαρώσουν! :) :) :)

 
At 7/10/2006, Blogger κaτeρina said...

περαστικά εύχομαι!

 
At 7/10/2006, Blogger evee said...

infrared καλό το "ήρωα", μου θυμίζει και Ζιντάν προ της κεφαλιάς, δε λέω -μα χωρίς ίχνος μετριοφροσύνης- δεν ήταν καμμιά σοβαρή εγχείρηση. Μετά βίας με κρατήσαν μέσα το βράδυ..έτσι..για να είναι σίγουροι. όσο για τις ατάκες, όντως τις είπα. Μου τις λέγαν αυτοί μετά...Τα ξέρασα όλα η αναίσθητη! lolololll

thankx 2 both για τις ευχές σας
:)

 
At 7/10/2006, Blogger heba said...

Kαλώς την! :)))

 
At 7/10/2006, Blogger arkoudos said...

Περαστικά, ευχές, να 'σαι καλά και άλλα τέτοια χαζα :)

Και είτε μακρυα απο σένα τα νοσοκομεία απο τουδε και στο εξής, είτε μακρυά τα νοσοκομεία απο την δουλειά σου... :D

 
At 7/11/2006, Blogger ThinkaGeek said...

perastika :) :)

 

Post a Comment

<< Home